فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

با درود فراوان به همه یاران این فروم خاطره انگیز
جناب ۵۹ گرامی این شعر در وصف شما است
گله از چشم تو دارم که شبانگه تا روز
خواب می بیند و خلقی ز غمش بیدارند
من همچنان بیدارم تا باز چشمم به مطالب ارزشمند شما روشن شود.
با احترام
kazvash
۱۳۹۷/۰۴/۱۷

با سلام خدمت یاران فروم خاطره انگیز
و با درود فراوان به ۵۹ گرامی
من در دریای اطلاعات و خاطرات شما و دیگر یاران، قطره ای بیش نیستم.
ممنونم از لطف و معرفت شما.
اما در خصوص مطالب اخیر که بسیار خاطره انگیز بود چند نکته ای به خاطرم آمد که نوشتن آنها خالی از لطف نمی باشد.
اول اینکه من عاشق بازی و چهره و صدای استاد عزیز جناب رضا بابک هستم.
چه در  نقش اسد خمارلو درسریال زیبای آرایشگاه زیبا و چه در نقش خروس در سریال عروسکی خونه مادربزرگ.
ولی یادم هست اولین بار در تئاتر تلویزیونی حکایت مسافر گمنام با چهره و بازی ایشان آشنا شدم و از همان موقع چهره ایشان که تا حدودی شبیه بکی از دایی های مادرم بود، به دلم نشست. و بعد ها در سریال آئینه نیز از بازی ایشان لذت بردم.
امیدوارم همیشه سالم و تندرست باشند.
نکته بعدی اینکه من هم شیفته صدا وچهره مردانه استاد بهزاد هستم.
یادم هست که در دهه هفتاد ، هفته ای چند بار ، یکی از تصنیف های ایشان را رادیو پیام پخش می کرد.
البته این تصنیف توسط استاد بهرام حصیری نیز اجرا شده بود و چون موسیقی اول این تصنیف به نسبت طولانی بود، یکی از لذت های من و مرحوم مادر این بود که حدس بزنیم که اجرا مربوط به کدام خواننده است.
نام این تصنیف را نمی دانم ولی قسمتی از تصنیف این بود:
"من آن شمع سحرگاهم که دارم عمر کوتاهی
مگو با من مگو با من چرا هر لحظه می کاهی"
اگر یاران فروم هر دو تصنیف را در اختیار داشتند خوشحال میشوم که به اشتراک بگذارند.
با احترام
kazvash
۱۳۹۷/۴/۲۲

پی نوشت:
متن تصنیف را پیدا کردم

دل من ، هم چو نیلوفر به موج خون نشسته
ببین آئینه ی روحم زسنگ غم شکسته
تو ای همزاد رویایی ، مگو از رنج تنهایی
مرا با خود رها کن در دل شب های یلدایی
من و این کوه درد و غربت و آزرده جانی ها
سرشک حسرت و کنج غم و بی همزبانی ها
من آن شمع سحرگاهم که دارم عمر کوتاهی
مگو با من ، مگو با من ؛ چرا هر لحظه می کاهی
چون بلبلی بی آشیان ، آواره از بستان شدم
دور ازوطن ، از سوز دل مانند نی نالان شدم
تا من جدا ای آسمان از جمع سرمستان شدم
چون زورقی بی بادبان ، سرگشته در طوفان شدم
من آن شمع سحرگاهم که دارم عمر کوتاهی
مگو با من ، مگو با من ؛ چرا هر لحظه می کاهی
خوانم به شوری عاشقانه ، هر روز نامت با ترانه
سرسبز مان ایران زیبا ، ای راز عشق جاودانه
روزی به شوقت چون کبوتر، پر می کشم از آشیانه
با من بگو بازآ پرستو ، تا پرکشم آیم به خانه
من آن شمع سحرگاهم که دارم عمر کوتاهی
مگو با من ، مگو با من ؛ چرا هر لحظه می کاهی