فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

59 نوشته است:



- با درود فراوان خدمت فروم جاودان و رویایی،
و تمامی یاران و مهمانان ارجمندش.





*امیلیانو گرامی با درود.
ضمن بیان پوزش دوباره بخاطر تاخیر در پاسخگویی ام،
همچنین سپاس برای تمام نکات و مطالب و تصاویر و فایلهایی که،
هم در این تالار و هم در تالار کودک بیان داشتید و مطرح ساختید.
و همچنین معرفی‌ فیلمها.
.........................
ببخشید الان که دارم این متن رو مینویسم،
عجیب دلم هوس پیتزا کرد!. چون از هر چه بگذریم سخن شکم خوشتر است،
چون بنده، گامبو هستم!. گامبو ... (حالا خاطره ی "گامبو" را تقدیم میکنم).
.................................................
همانگونه که در پیام خصوصی هم عرض کردم، کوهی از موارد نوستالژیک در دست دارم،
که خدا بخواد وقت و حوصلش بشه (که البته برخیش رو به سرانجام رسوندم)،
و در فروم رویایی قرار بگیرند و بتونیم گفتگوها را ادامه بدیم.
ضمن سپاس دوباره برای تمام مواردی که فرمودید در هر دو تالار .:
.............................
- "پستچی" را اولین‌بار دهه ۷۰ دیدم بر روی VHS،
و ۸-۹ سال پیش هم دوباره از طریق اینترنت. ... همونطور که بدرستی گفتید،
اتود "هامون" هست اما به شخصه از پستچی خوشم نیومد. همانند خوراک جا نیفتاده هست.
.............................................
- "کندو" و "ماه عسل"، دو فیلم قبل از ۵۷ هستند، که از دید من، دو فیلم مبتذل آن‌ دوران میباشند.
با آنکه هر دو خوشساخت هستند، اما "کندو" را بخاطر مساله ی شرطبندیش،
و همچنین رواج قلدرگیری و باجگیری و این موارد، مبتذل میدونم،
با اینکه بازی بهروز و رشیدی و صدای اساتید جلیلوند و استوره ی دوبلاژ - ایرج ناظریان،
و همچنین فیلمبرداری و میزانسن فیلم، عالی‌ هست، اما موضوعش مبتذله.
این ابتذال ارتباطی به سکانس خانه ی تنفروشان رفتنشون‌ نداره،
بلکه ابتذال این فیلم را در رواج و عادی نشان دادن مساله ی شرطبندی،
و قلدرمآبانه بودن و باجگیری که براحتی نشان میدن می بینم.
دومین فیلم قبل از ۵۷ که مبتذل از نگاه من هست، فیلم  "ماه عسل" میباشد.
که همه چیزش از نگاه سینمایی و بازی و دوبله و غیره عالی‌ هست،
اما موضوع فیلم ماه عسل، فساد را براحتی نشان میدهد و میشود مبتذل،
یعنی‌ آنجا که دو برادر، قبل از آمدن دخترعموهایشان به ویلای شمالشان،
باهم صحبت میکنند که کی‌ کدام یک از آنها را در جنگل از آن‌ خود کند!،
و این در حالیست که دخترعموهایشان، متأهل هم هستند!!!.
اینگونه راحت و عادی نشان دادن چنین موارد زشتی، میشود رواج فساد و ابتذال.
و در پایان فیلم هم، انگار نه‌ انگار که این دو مقصر بودند!.
حال از سوی دیگر، تمام فیلمهای فارسی‌ و کافه‌ای و رنگ و رقاصی قبل از ۵۷،
از دید من هیچکدام مبتذل نیستند چون در نهایت، جای زشتی و خوبی‌،
در آنها نشان داده میشده. ... من به شخصه، از طرفداران فیلمفارسی هستم،
و در آن‌ دوره ی زمانی‌ دهه‌های ۴۰ و ۵۰، فیلمهای روحوضی و کاباره ای،
بسان دانشگاه برای کشور بوده، چون اول به ورطه ی زشتی رفتن و گمراه شدن افراد را نشان میداده،
و سپس در انتها نتیجه میگرفته که نباید اینگونه بود. پس جای دوست و دشمن در آنها مشخص بوده،
و به هیچ شکل، سینمای فیلمفارسی، مبتذل نبوده است.
..................................
- دیگر اینکه، "آقای هالو" را خوب شد که دیدید.
اتفاقن ۲-۳ سال پیش با خود شما در فروم دیالوگ داشتم راجع به این فیلم،
و گمان میکردم که یا دیده اید یا زودتر از اینها می‌دیدید.
اما همین که الان دیدید هم خوبه. این فیلم جزو فیلمهای خوب مهرجویی هست.
قبلن هم گفته بودم که مهرجویی، ۴ فیلم ممتاز دارد:
۱-آقای هالو  ۲-اجاره نشینها  ۳-هامون  ۴-مهمان مامان.
و همچنین دو فیلم خوب در جایگاه بعد از آنها دارد:
۵-سارا   ۶-میکس. ....  
مابقی فیلمهایش، یاضعیف هستند و یا بد.
................................
- خیلی‌ ممنون برای فایلهای "تئاتر نوجوان" و "قصه‌های کوچه ی ما".
راستش تیتراژ قصه‌های کوچه.، خیلی‌ برایم نوستالژیک بود و خاطرات با دیدنش زنده شد.
اما جای تعجبم از تئاتر نوجوان است، چرا که آن‌ زمان که دهه شصت پخش میشد،
بسیار طرفدارش بودم، اما اکنون که دیدم، برایم حوصله‌‌ سر بر بنظر رسید.
عجیبه ها!. شاید نشان از این دارد که کاری بوده که تاریخ مصرف داشته.
و یا سلیقه‌ها بهرحال تغییر میکند. در هر صورت عالی‌ بود این فایلها و سپاسگزارم.
.......................
- راجع به شاهکارهای ادبی‌ فرسنگستان اقدبیات هم چیزی نگویم بهتر است.
بارها هم قبلن گفته بودیم که هر چیزی را که نباید معادل فارسی‌ برایش بسازند!.
این کاوشگر و پویشگر و جویشگر و چرت و پرت گرد و بسان این واژه ها،
برای ابزار و وسایل فضای مجازی و اینها، واقعن معادل خنده داری هستند.
واقعن انسان را به شک می‌‌اندازند که واقعن استعداد ادبی‌ دارند یا نه‌!.
نرمنوش دیگر چه مسخره بازی هست؟. به شخصه با این موارد اینها مخالف هستم.
خود ما در فروم، دو واژه را ابداع ساختیم و استفاده میکنیم.
۱) "بازگویش" بجای "نقل قول" (که آنها گفته بودند "گفتاورد" که چقدر هم مسخره هست)
یعنی‌ یکی‌ گفت، دیگری رفت آن‌ وسیله‌ای که او گفته بود را آورد!.
۲) یادواژه (یعنی‌ عبارت و یا جمله‌ای که انسان را به یاد یک ماجرا و موردی از گذشته بیندازد).
این دو واژه ابداع ما در فروم بوده و گمان نمیکنم که استفاده شان،
مثل اختراعات فرسنگستان، توی ذوق و مغز شنیداری مخاطب بزند.
بازهم ممنون برای تمام مواردی که بیان داشتید.
دعوت میگردد تا همراه با سایر یاران، به ادامه ی برنامه نیز تشریف بیاورید.










تصویر بالا از جهت زمانی‌، یا در اسفند سال ۱۳۵۹ گرفته شده،
و یا در بهار ۱۳۶۰. البته من چون خودم پدر نشدم، تجربه‌ای ندارم،
که کودک ۶-۷ ماهه‌، از جهت بزرگ یا کوچک بودن جثه، چه اندازه‌ای دارد.
در هر حال، بگمانم میشود همان سال ۱۳۵۹. به بیان دیگر، تصویر ۵۹ کوچک در ۵۹ است.
و اما دلیلی‌ که این عکسم را قرار دادم، خاطره‌ای هست که اکنون تقدیم میگردد.

(HQ).:



- اینجانب تا ۲ سال پیش، یعنی‌ دقیقتر که بگویم، از ۶ سال پیش تا ۲ سال پیش،
بمدت ۴ سال، شده بودم به همین اندازه ی چاق بودنی که در اپتدای کودکی‌ام در عکس بالا هست.
دلیلش هم این هست که با بالا رفتن سن، بویژه زمانی‌ که کار و مشغولیات انسان،
پشت میز و کامپیوتر و به بیان همگانی، کارهایی کم تحرک باشد، شخص میتواند چاق شود.
بخصوص اینکه امور ذهنی‌ و کارهایی که فیزیکی‌ نیست، گاهی‌ انسان را بیشتر از کارهای یدی، گرسنه مینماید،
انگار که فسفر مغز میسوزد، و انرژی زیادی از بدن گرفته شده، سپس فرد احساس گرسنگی بیشتری مینماید،
و به همان نسبت نیز، بیشتر به مساله ی خورد و خوراک میپردازد.
باری، این حالت چاق شدن در نگارنده نیز ایجاد شده بود تا حدی که تا دو سال پیش،
هر جا که میرفتم، اپتدا دلم وارد میشد، بعد‌ یک ۱۰ دقیقه‌ای میگذشت تا خودم وارد شوم.
از سوی دیگر، نوروز ۴ سال پیش که پس از تقریبا یک دهه به آی.آر، رفتم،
خب سالها بود که نبودم، از این جهت بستگان و همچنین والدین مهمانی میدادند،
و افرادی که اصلن مهم هم نبودند را، دایم مجبور به دیدنشان بودم.
یکی‌ از این مجالس، میهمانی شامی بود که منزل پدر من برگزار شد.
بنا به دلایل اختلافات بین فامیل، یکی‌ از عموزاده‌ها که از من ۱۰-۱۲ سالی بزرگتر هست،
همراه با خانواده شان، بطور اختصاصی آمده بودند، چون هفته ی قبلش که تمام فامیل دعوت بودند،
آنها از آمدن خودداری کرده بودند، سپس پسرعمو به پدرم گفته بود که خودمان شب دیگری می‌‌آییم.
ایشان یک فرزند هم دارند، اما آن‌ شب میهمانی، فقط خودشان و همسرشان آمدند.
اپتدا خب کمی‌ صحبت کردیم و از این سو و آنسوی جهان سخن به میان آوردیم.
بعد شد نوبت شام که رفتیم آشپزخانه و در میزی که آنجا بود مشغول صرف خوراک شدیم.
مادرم هم بنا به رسم و رسوم ایرانی، چند نوع غذای ایرانی درست کرده بودند.
من هم چون سالهاست که سبک غذایی ام تغییر کرده،
با دیدن غذا‌های ایرانی که بسیار غلیظ و اغواگر و براق از چربی‌‌ها هستند،
گفتم که باید دلی‌ به دریا زد و بیاد گذشته‌ها و چنین سبک خورد و خوراک افتادم.
مشغول غذا خوردن بودیم که مادرم بلند شد و در یک ظرف پلاستیکی درب دار که کوچک هم نبود،
شروع به کشیدن غذا برای فرزند پسرعموی من کرد. همسر ایشان، یعنی‌ مادر آن‌ فرزند،
اپتدا تشکر کردند و تعارفات ایرانی که دست شما درد نکنه، نیازی نیست، اون الان خودش شام میخوره خونه،
و بعد انگار که اندازه ی این ظرف نظر ایشان را به‌خود جلب کرد!، تا جایی‌ که با حالتی انتقادی و تند،
به مادرم گفتند که حالا چرا در این ظرف به این بزرگی برای او (یعنی‌ پسرشان) غذا میکشید!؟.
زمانی‌ که ایشان مشغول این صحبت بودند، من کنار پسرعمو نشسته بودم و مادرم و آن‌ خانم، روبروی ما.
ایشان که با حالت عصبی موضوع بزرگ بودن اندازه ی ظرف را مطرح و انتقاد کرد،
نظر همه به سمت آنها جلب شد. از سوی دیگر در همان زمان، از آنجا که به نان خیلی‌ علاقمندم،
در یک تکه نان لواش، کمی‌ برنج، یک تکه مرغ بریان، مقداری خورشت قورمه سبزی،
کمی‌ سالاد و مخلفات ریخته بودم، آنها را بصورت ساندویچ درآورده بودم و با اشتیاق آماده خوردن بودم.
درست در همان زمان بود که آن‌ خانم به مادرم بخاطر اندازه ی ظرف اعتراض کرد،
بعد رو به من کرد، با دست مرا نشان داد و جمله‌ای تاریخی و غیره منتظره بیان داشت!.
ایشان گفت: "حالا چرا توی ظرف به این بزرگی برای او (یعنی‌ پسرشان) غذا میکشید!؟،
اینهمه غذای زیاد که براش لازم نیست. ... پسر خودتونه که *گامبو* هست! ...".
با شنیدن این جمله من اپتدا حالیم نشد که ماجرا چیست، بعد سریع دوزاریم افتاد،
میخواستم لقمه ی پر ملات ساندویچی‌ که درست کرده بودم را نخورم،
اما به روی خود نیاوردم و آنرا نوش جان کردم. بعد که میهمانی زورکی تمام شد و آنها رفتند،
به والدین اعتراض کردم که این چه حرفی‌ بود که آن‌ خانم زد؟،
مگر بچه ی دوساله هستم که اینگونه درباره‌ام بگویند؟. والدین اینجانب هم از آنجا که،
همیشه جانب آدمهای دیگر را میگیرند و مقصر اول و آخر را فرزندان خود میدانند،
قضیه را انکار کردند و گفتند که من گوشم اشتباه شنیده و اصلن چنین چیزی گفته نشده!.
باری، آن‌ سفر خوشبختانه تمام شد و بازگشتم. ... نزدیک به ۲ سال، یعنی‌ تا تابستان دو سال پیش،
همان حالت چاقی و بقول آن‌ خانم، "گامبو" بودن را داشتم تا اینکه روزی برای انجام کاری،
مجبور شدم که مسیری را پیاده بروم. بعد از ۱۵ دقیقه پیاده روی، احساس کردم که اطراف بدن درد گرفته،
انگار این مساله ی چاقی، مزاحمت خویش را به اثبات رساند. پس از آن‌ تصمیم گرفتم که پیاده روی را زیاد کنم.
مثلن‌ اگر تا قبل از آن‌ از منزل می‌‌آمدم و نهایت ۵ دقیقه میرفتم تا ایستگاه مینی بوس یا تراموا،
پس از آن‌ سعی‌ کردم که دیگر تا اولین ایستگاه مترویی که نزدیک به منزل بود، پیاده بروم،
که این خودش میشد ۱ ساعت پیاده روی!. اپتدا سخت بود، اما پس از چند ماه تمرین،
به جایی‌ رسید که خوشبختانه نزدیک به ده کیلو با همین روش سالم پیاده روی‌های منظم، کم کردم،
و اکنون دو سالی‌ هست که از حالت گامبو بودن خارج شدم. احساس سبک شدن کردم.
چون اهل رژیمهای غذایی نیستم. بسیار هم شامدوست هستم، بویژه شام دیروقت،
اما نهار را میتوانم نخورم. ... همین پیاده روی‌های منظم روزانه،
یعنی‌ حداقل ۵ روز در هفته، روزی‌ نیم ساعت پیوسته پیاده روی‌، بهترین شیوه ی حفظ تناسب است.
چاق بودن چیز بدی نیست، بد آن‌ است که انسان احساس کند که چاق بودنش به سلامتش ضرر میرساند.
هر شخصی‌ خودش حال ارگانیسم و طبیعت وجودش را کاملن میتواند درک کند.
در ضمن، یکی‌ دیگر از راههای مناسب برای حفظ تناسب بدن، راه رفتن در آب استخر است!.
این کار بظاهر ساده بنظر میرسد، اما کار بسیار انرژی بری هست و حفظ سلامتی را صد در صد تضمین میکند.
هر شخصی‌ یک اسکلت و جثه‌ای دارد، مهم آن‌ است که چه چاق بودن و چه لاغر بودن،
مزاحم حال طبیعی فرد نباشد، اصل این است. امیدوارم که همیشه سلامت باشید.
نوشته شد توسط گامبویی از گامبوهای سابق. ...





.
.
.



- و در بخش معرفی‌ فیلم این نوبت،
دو فیلم سوپرخوشساخت از سینمای فرانسه پیشنهاد میگردد.
نام فیلمها به فارسی‌ را بر مبنای دوبله‌شان که به روسی شده و دیدم مینویسم.
از این جهت، نام اوریجینال فرانسوی و نام انگلیسی آنها را نیز کنارش مینویسم.
چون شاید آنها را در زبان انگلیسی بگونه‌‌ای دیگر نامگذاری کرده باشند.
.................................
۱- "زیبایی‌ مهلک-۲۰۰۶" ~ "Hors de prix" ~ "Beauté fatale".
آنچه که مربوط به هنر فیلمسازی هست، این فیلم حرفه‌ای و ممتاز میباشد.
اما درباره ی سوژه ی آن‌ و دیدگاهی که فیلم آنهم در زمینه "ع ش ق" بیان میدارد،
عقل کوچک اینجانب نمیتواند آنرا درک کند. اصولن فرانسوی‌ها در فیلمهایشان،
بگونه‌ای جهانبینی و نگاه به مسایل اطراف از دید مادی و مینوی دارند،
که انگار یک بار از آغاز پیدایش بشر تا روز آرماگدون را سپری کردند،
بعد دید‌ند که هیچ چیز فراسوی زندگی مادی وجود ندارد،
پس هر کار که دل میگوید میبایست انجام داد!. ...
در ضمن یک سکانس آن‌ بسیار خنده دار است، جایی‌ که جوان فیلم با گرل.فرندش،
تصمیم میگیرند تا هرکدام، سراغ جنس مخالف سندار و پولدار بروند،
مدتی را با آن‌ اشخاص گذرانده تا پولی‌ از این راه کسب کنند تا بتوانند پس از آن‌،
بروند و باهم زندگی‌ و عشق مشترکشان را بسازند!. در همین راستا، پسر جوان فیلم،
با خانم پولداری که از او بزرگتر است آشنا میگردد. بعد که با او زندگی‌ شروع میکند،
روزی بعد از ظهر، جوان در اتاق زن خواب است، آن‌ خانم میخواهد او را بیدار کند،
تا با همراهی اش بروند و به مغازه گردی و شاپینگ بپردازند.
خانم سندار بجای اینکه مثل آدم، جوان را بیدار کند،
می‌‌آید و از جایی‌ که نشسته، بالشت پرت میکند به سر جوان،
و اینگونه او را از خواب بیدار میکند. این سکانس بسیار بامزه ساخته شده.
بهرحال فیلم خوبی‌ است از دیدگاه هنر سینما. اما مفهوم آنرا من کوچک هیچگونه نمیتوانم هضم کنم.
در ضمن از عکاس و گرافیست این فیلم عذر میخوام که دست بردم در پوسترشان و آنرا پاستوریزه کردم.
چون هم قوانین محیط اینترنت فارسی‌ داخلی‌ قابل احترام است،
و هم ارج نهادن به زحمتی که سازندگان و طراح پوستر فیلم کشیدند.







۲) "داستان عشق-۲۰۰۲" ~ "Jet Lag" ~ "Décalage horaire"
نام این فیلم در دوبله ی روسی، شبیه به آن‌ فیلم قدیمی‌ است،
اما ماجرایش با آنکه عشقی‌ست، ولی‌ مستقل میباشد.
این فیلم یک تابلوی سینمایی خوب از دیدگاه فیلمبرداری، میزانسن و بازیگریست.
دو بازیگر اصلی‌ آن‌، "ژان رنو" و "ژولیت بینوش" میباشند.
بخش قابل توجهی‌ از فیلم در فضا و لوکیشنهای داخلی‌ میگذرد،
با این حال از دیدگاه دوربین و حرکت بازیگران، خوب پردازش شده و خسته کننده نمیباشد.
سکانس مورد علاقه ی نگارنده در این فیلم، جایی‌ هست که در اتاق هتل،
ژان رنو برای بینوش، ساندویچ درست میکند. فیلم آرام و مهربانانه‌ای هست.
امیدوارم در صورتی‌ که تاکنون ندیدید، هم این فیلم و هم فیلم بالا را تماشا بفرمایید.




.
.
.


پی‌ نوشت .:
کانال (مجاری) آپارات نیز سرانجام پس از دو سال بروز شد.
آن کلیپ تلفیقی از پشت صحنه ی فیلم کمال‌الملک در آن‌ قرار گرفت.
www.aparat.com/PanjaH_o_NoH
آپارات پارسال، کلیپ "دی دی با دو دوبلور" را بگونه‌‌ای ناجوانمردانه حذف کرد،
و فقط یک پیام فرستاد به صفحه ام در آنجا، که این کلیپ بدلیل مغایرت با قوانین حذف شد!.
پس از آن‌ آمدم و از طریق ایمیل، به بخش روابط عمومی‌ ایشان نامه نوشتم،
خود را معرفی‌ کردم و گفتم که حق دارم که بدانم به چه دلیلی‌ آن‌ کلیپ را‌ حذف کردید!.
اگر بخاطر ویدیوی انتهای آن‌ که صبحت بخیرعزیزم هست، خب بفرمایید تا آنرا حذف کنم،
و کلیپ را دوباره بارگزاری نمایم، چراکه فایلهای تصویری اینجانب در کانال سایت شما،
فقط اینگونه نبوده که بیایم یک تکه فیلم برش بزنم و قرار بدهم، بلکه در همین حد آماتوری خویش،
کلیپ و فایلهای تلفیقی انجام و مونتاژ و تیتراژسازی کردم. اینها را من به آپارات نوشتم،
و اکنون تقریبا دیگر یک سال از آن‌ میگذرد،اما دریغ از یک جواب!. ... انگار نه‌ انگار.
بیاد کانال TCM امریکا افتادم که کانال جهانی‌ فیلم است www.tcm.com ،
که ۱۱-۱۲ سال پیش، زمانی‌ که بهشان نامه نوشتم، نزدیک به ۲ روز نگذشته بود پاسخ نامه را دادند!.
بهرحال معیارهایی هست که یک جا میشود جهان اول، و جاهای دیگر ...
سلامت باشید. وقت خوش.

1. سلام "59" عزیز.
سلام دوستان دیگه ی انجمن.

2. "59"، با اجازه ی شما، تموم پاسخ هاتون رو تو همین تاپیک و پست می دم تا خیلی پست زده نشه.

3. علاقه ی شما به "شرک" ستودنیه. به شخصه فقط و فقط با "شرک" یا به عبارتی "شرک 1" ارتباط برقرار کردم و دنباله هاش رو به هیچ وجه نتونستم تحمل کنم و از وسطاش یا دقایق اولش با سرعت زدم جلو.
اما "شرک 1" در زمان خودش خیلی هنجارشکنی کرد و هر چی ادبیات و تاریخ بود، به چالش کشید.

4. تاریخچه ش رو هم خیلی کلی می دونستم؛ اما، خوندن این همه جزییات جالب بود. مطمئنم دوستانی مث "افشین" خان - که، سایه شون به شدت سنگین شده - با خوندن این تاریخچه به وجد اومده ن.

5. در میون "نوار"هایی که ازشون اسم بردید، من همه رو می شناختم به جز زنده یاد "عبدالکریم اصفهانی".
خوشحال می شم اگه فایلی از ایشون دارید، با ما به اشتراک بذارید.

6. ما هم یه نوار "پرویز حساس" تو خونه مون داشتیم؛ که، همیشه در کنار 2 نوار "سد کریم" و 2 نوار "سیاه بازی" "حسین طلایی" اسباب خنده مون بود.
شاید صد بار هر کدوم رو می شنیدیم و هیچ وقت هم خسته نمی شدیم.
البته موارد دیگه ای هم بودن؛ برای مثال، یه نوار از زنده یاد "سعدی افشار"، یا یه سیاه بازی در مورد جبهه و جنگ.
یه استندآپ کمدین دیگه هم بود که می خواست یه جورایی ادای "پرویز حساس" رو درآره و صداش خیلی بم تر بود و ریتم صحبت کردنش آروم تر؛ اما، مشخص بود که کاراش تو استودیو ضبط شده و خنده هاش صداگذاریه و زنده نیست.
هیچ وقت اسم ایشون رو نتونسته م تو این سال ها به یاد بیارم و خوشحال می شم اگه شما یا دوستان (بخصوص "بابک" خان) می دونید، کمکم کنید.
یادمه جوک های محلی و استانی مختلف می گفت و بین این جوک ها موسیقی باکلام یا بی کلام از اون مناطق پخش می شد.

کاری به درست یا غلط بودن این سبک جوک ها ندارم و البته که زیاد محترم نبوده؛ اما، در زمان خودشون و با توجه به روشن تر و شادتر بودن ملت، مشکل ساز نبوده ن انگار.
گرچه، خیلی ها مسأله رو سیاسی می کنن و این سبک جوک گفتن های محلی و شوخی با لهجه ها و شهرستان ها رو به سیاست های بالادستانه ربط می دن.

7. یه مطلب دیگه:
من تا حدود 10، 11 سال پیش فکر می کردم نواری که از زنده یاد "حساس" بارها و بارها می شنیدیم، صدای زنده یاد "منوچهر نوذری"ه.
تن صدا، خنده ها، سبک کار و شوخی هاش بی نهایت شبیه ایشون بود؛ اما، بعدها توی "پرژن تولز" یکی از دوستان؛ که، به از شما نباشه، اسم اصلی ایشون رو به من گفت و کاست کاملشو هم آپلود کرد؛ که، در زمان خودش برای اولین بار بود.
الآن هم هر چی کار توی اینترنت هست، کار این عزیزه در اصل.

8. راستش با دیدن عکس هایی هم که شما برای اولین بار رو می کردید، باید اعتراف کنم اولین باره چهره ی ایشون رو دارم می بینم و مطمئنم تا چند سال پیش هیچ عکسی تو وب از ایشون نبود.
دست شما و دست جناب "بی بی یان" عزیز درد نکنه.

9. در این عصر انفجار اطلاعات چه سخته که دنبال عکسی باشی و پیداش نکنی. یادمه شما خیلی دنبال عکس زنده یاد "کیهان رهگذار" بودی و تا به امروز هنوز هیچ عکسی از ایشون جایی نیست!
"مگه می شه؟ مگه داریم؟"

10. موسیقی جاز "پلنگ صورتی" یکی از سخت ترین، زیباترین و کهنه نشدنی ترین موسیقی های جهانه.
با کمی جستجو می تونید آلبوم موسیقی کامل فیلم سینمایی "پلنگ صورتی" قدیمی رو هم پیدا و برای خودتون ذخیره کنید.
توی اون آلبوم من با تراک های دیگه  هم خیلی حال می کنم؛ بخصوص، Royal Blue (آبی رویال) و The Lonely Princess (شاهزاده خانم تنها).
کار اول باز هم با ترومپت تنظیم شده و کار دوم بیشتر سازهای زهیه؛ که، به قول شما، "پرواز خیال" رو به همراه داره. هیچ وقت این عبارت شما رو از یاد نمی برم.
اگه این آلبوم رو ندارید و پیدا هم نکردید، امر بفرمایید در اسرع وقت تقدیم کنم.

11. هیچ وقت یادم نمی ره اوایل دهه ی 70 و خونه ی خواهرم بودم و با خواهرزاده م داشتیم "اخبار علمی، فرهنگی، هنری" "شبکه ی دو" رو می دیدیم؛ که، خبر درگذشت "هنری مانچینی" رو داده ن.

.................................

12. با اجازه ت پاسخ پی ام شما رو همین جا می دم؛ چون، مطالب به گونه ای هست که به هیچ وجه خصوصی نیست:

13. بی صبرانه منتظر مطالب و فایل های ارزشمندت هستم "59" عزیز. شما تو این سال ها ثابت کردی که جواهرات ارزشمندی تو چنته داری و می تونیم مطمئن باشیم ارزش صبر کردنشو داشته ن.
عجله ای هم نیست. به قول خودتون کار باید با عشق و حوصله باشه و نه رفع تکلیف.

14. فایل های بنده چه در اینجا و چه در پی ام، به هیچ وجه قابل شما و سایر دوستان عزیزم رو نداشت و امیدوارم بتونه ساعت ها مشغولتون کنه.

15. چرا باید از پاسخ دیر شما یا دوستان ناراحت بشیم؟
انجمن یعنی همین دیگه. زنگ تلفن که نیست آنلاین جواب بدیم.
توی آرایشگاه بودم، برام پیامک اومد. برای اولین بار یادم رفته بود گوشیم رو روی ویبره بذارم. آرایشگرم گفت: نمی خوای جواب بدی؟
من گفتم: به هیچ وجه. اگه کار واجبی بود، زنگ می زد، نه پیامک.

انجمن که جای خود داره.
همه مون گرفتاریم و تازه قضیه ی حوصله هم که در بالا اشاره شد.

.................................

16. بله. بنده هم عرض کردم که "پستچی" خیلی خامه؛ اما، در زمان خودش ارزشمند بوده.
انگار تو این موردی که می خوام مجدد بگم خیلی با هم توافق نداریم و شما خیلی موافق این مسأله نیستید؛ اما، در زمانی که ابتذال تو سینما موج می زد، شاهکارهایی مث "پستچی"، "آقای هالو" و با کمی چشم پوشی، دو، سه کار دیگه، خیلی ارزشمند بوده ن.
سینمایی که رو چشم و ابرو و انحنای بدن های نرم تن ها و هر چه برهنه تر نشون دادن اون ها یا روی ضخامت سبیل سخت پوستان و هر چه محکم تر زدن مشت های اون ها به دهن آدم بدها می گذشت، به نظر بنده فقط و فقط جنبه ی سرگرمی داشت و پیام هاش اون قدر بد و گل درشت داده می شدن؛ که، مطمئنم همون زمان هم یه عده بهش می خندیدن.
با این حال هنوز خیلی ها با این سبک و سیاق فیلم و قهرمان پروری حال می کنن و قطعاً برای خودشون دلایلی هم دارن؛ که، محترمه.

17. "ماه عسل" که فیلمفارسی به تمام معنا بود. اون که هیچ بحثی نیست (ضمناً، ببخشید یادم نمی یاد از این فیلم تعریفی کرده باشم!)؛ اما، "کندو" رو برای یه بار دیدن دوست داشتم و نه بیشتر.
خیلی خوب بدبختی و سیاهی طبقه ی بیچاره و پایین دست رو به تصویر کشیده بود. طبقه ای که جون به جونش کنن، باز هم اون ته مه هاست و حقش مُردنه و له شدن.

18. خوشبختانه در مورد قلدری؛ که، مختص این فیلم نیست و توی 99 درصد کارهای دیگه هم به چشم می خوره، تا حد زیادی همسخن و همفکر هستیم.

19. نه. اون زمان؛ اگه، هم بحثی از "آقای هالو" شده، من عرض نکرده م دیدمش و متأسفانه خیلی دیر این شاهکار رو دیدم؛ اما، خوشحالم که این کار رو انجام دادم.
الآن هم این فیلم شده جزو آرشیو شخصی بنده.

20. در مورد "قصه های کوچه ی ما" کاملاً درسته. به هر حال زمونه خیلی فرق کرده.
یادمه همین یکی، دو سال پیش؛ که، "شبکه ی دو" گاهی بین برنامه هاش تیکه هایی از "ساعت خوش" رو می داد، یه جاهایی رو می زد روی دُور تند و واقعاً هم بجا و درست بود. حوصله ی بیننده ی امروزی نمی پسنده این کش دادن های بیجا یا تکرارهای اون دوره رو.
شما حتماً یادت هست که دوران مدرسه ی ما جوک هایی بودن که تا 10 و 15 دقیقه هم طول می کشیدن و ما کلللللی ذوق هم می کردیم؛ اما، الآن چی؟
هم زمونه و دیدگاه ها خیلی فرق کرده و هم طبعاً خود ماها.
به همین علت من هم برای مثال امروز دیگه با "مسابقه ی محله" ارتباط برقرار نمی کنم. واقعاً دوره ش به سر رسیده به نظر من، یا نیاز به بازبینی و "طرحی نو" داره.

21. خخخخخ.
معلومه دل پُری از فرهنگستان دارید.
اما، به نظر من از هر 100 تا واژه شون، یکی، دو تا قشنگ هم داریم و خیلی هم بد نیستن بعضی هاشون.
گرچه، در نهایت ملت هستن که تصمیم می گیرن واژه ای بمونه یا نه.
برای مثال "یارانه" و "رایانه" دهه ی 70 تقریباً با همدیگه برای "سوبسید" و "کامپیوتر" اومدن؛ اما، با گذشت 20 سال "رایانه" خیلی نتونست عرض اندام کنه؛ در حالی که، "یارانه" _ که انصافاً، زیبا و بجا هم هست - به خوبی تونست جایگزین شه؛ به طوری که، بچه های نسل امروز گوششون ممکنه یک بار هم "سوبسید" رو نشنیده باشه.
البته، شاید شما دلایلی برای مخالفت با این واژه داشته باشید؛ که، خوشحال می شم بشنوم.
با این همه، به شخصه با اون 3 معادل (نهاده) که عرض کردم، خیلی حال کردم و معتقدم روشون کار شده؛ یعنی، قابلیت بسط و واژه سازی در آینده رو هم داره.

22. در مورد "بازگویش" و "یادواژه" یادمه به قدری با این دو واژه ی شما حال کردم؛ که، همون دَم با ذکر نام شما و تاریخ واژه سازی برای خودم یادداشتشون کردم.
یادمه اولی رو در اردی بهشت 1393 و دومی رو در تیر همون سال (یعنی درست 3 سال پیش) ارائه کردید. درسته؟


23. با خوندن خاطره ی "گامبو"ی شما هم خیلی ناراحت شدم و هم جاهایی لبخندی روی لبام نشست؛ اما، در نهایت، بسیار بسیار خوشحالم که نوشتید امروز "گامبو" نیستید و احساس سبکی می کنید.
این به دنیا می ارزه و واقعاً اراده تون قابل تقدیره.
با خوندن خاطره تون تا حد زیادی همزادپنداری هم کردم. من هم تا سال 92 "گامبو" بودم و به قول شما با بالا رفتن سن داشت بدتر هم می شد؛ اما، رژیم ها هم بی تأثیر بودن و نهایتاً رفتم زیر تیغ.
خیلی سخت بود؛ اما، تو این 4 سال هر روز به خودم می گم کاش یا پدر و مادرامون دیدشون بازتر بود و جلوی ما رو می گرفتن، یا زودتر از این ها رفته بودم زیر تیغ.
بارها گفته م اون قدر شرایط برام بد شده بود که دوست داشتم یا برای همیشه از اتاق عمل نیام بیرون و راحت شم یا جور دیگه راحت شم و از این به بعد بیشتر به فکر سلامتیم باشم.
خوشبختانه یا بدبختانه زنده موندم و همسرم هم خیلی اذیت شد؛ اما، ارزششو داشت.

اما، این که شما با صبر و حوصله و اراده دست به چنین کاری زدید، خیلی خیلی قابل ستودنه.
احسن به شما.

ضمناً یاد اون جمله ی "حسین شاهرخ نیا" افتادم؛ که، توی یکی از استندآپ هاش می گه:
"به من بچگی می گفتن چقدر خوردنی هستی، الآن یکی منو تو پارک می بینه به بچه ش می گه: "بگم عمو بخوردت؟""
و در ادامه ش می گه:
"ینی از "خوردنی" تبدیل شدم به "خورنده!"




واقعاً اگه اولیای بچه ها اون زمانی که بچه ها در حال استیبل شدن ویندوزشون هست، ویندوز اون ها رو روی خوراکی نذارن و نخوان بچه شون "تپلی" یا "بامزه" شه، در آینده این همه مشکلات بزرگ (اصلاً هم مشکلات چاق ها کوچیک نیست به نظر من!) براشون پیش نمی یاد.
شما تو هر چیزی مشکل داری: از ورود به جایی و نگاه آدم ها تا سوار تاکسی شدن و لباس خریدن و دستشویی رفتن و خوابیدن و خلاصه همه چی.
همه ی این ها خیلی آزاردهنده ان.

24. ضمناً "59" عزیز، توصیه می کنم اگه کارهای "حسین شاهرخ نیا" رو ندیدید، با کمی جستجو حتماً ببینید و کللللی بخندید؛ بخصوص، موضوع "چاقی"شو.

25. خوب، من این 2 فیلمی رو هم که شما این بار معرفی کردید، ندیده م و مطمئن نیستم به زودی ببینم.
تو این یه هفته ای که رفیتم سفر، کلی کار عقب افتاده برام تلنبار شده و یه کارهای دیگه هم به واسطه ی تعویض خودرو به این ها اضافه شده:
محضر و سند و کارت و راهنمایی و رانندگی و نصب یه سری لوازم و نصب دزدگیر و بیمه ی بدنه و کارواش و ده تا کار دیگه؛ که، فقط مربوط به یک قلم؛ یعنی، ماشینه!
باقی کارهای عقب افتاده بماند!
خیلی وقت کم می یارم.

26. "آپارات" در حق شما و خیلی از افراد کم لطفی می کنه و این پاسخگو نبودن - که متأسفانه، خیلی دیده شده - آدم رو اذیت می کنه؛ اما، ما هیچ وقت از پا نمی افتیم و تا زنده هستیم، می ریم.
باز هم می گم خوشبختانه دیدگاه های افراد و هموطن هامون خیلی تو این سال ها عوض شده و خیلی ها خیلی از گنجینه هاشون رو توی اینترنت با دوستان و آشنایان به اشتراک گذاشته ن و این سبب می شه که لذت داشتن رو با دیگران سهیم شیم.
شما هم که همیشه در رأس بودی و هستی و مطمئنم بزرگوارتر از اون هستی که بخوای پا پس بکشی.

27. باز هم ممنون از توجهتون.
و ببخشید که دست خالی اومدم.
فعلاً.

28. راستی از این طرح شما خیلی لذت بردم:

http://www.upsara.com/images/n6h9_moarefi-film.png

عالی! دست مریزاد!

* با درود خدمت فروم رویایی و یاران ارجمند.




- همانگونه که بهتر در جریان هستید،
استاد "مهیار فیروزبخت"، نامی‌ آشنا در زمینه ی آهنگسازی و نوازندگی موسیقی‌ ‌ایران میباشند.
سبک موسیقایی ایشان، با آنکه کامل ‌ایرانی ‌ست، همچنان به شیوه‌ای استاندارد و خوشنوا نیز میباشد.
آهنگ جاودان "صبح خندان - (اجرا و ضبط: پاییز یا زمستان ۱۳۷۵)"،
یکی‌ از بهترین ساخته‌های ایشان است،
که با نوای علیرضا افتخاری و واژگانی پروازگونه از قلم زنده یاد استاد بیژن ترقی‌،
بی‌ شک یکی‌ از ماندگارترین آهنگهای ‌باکلام کاملن سنتی-ایرانی و فاخر بشمار می‌‌آید.
زمستان ۱۳۷۵ که اولین‌بار، صبح خندان از تلویزیون پخش گردید، سال سوم دبیرستان بودم ...
چه شوق و لذتی داشت شنیدن این تصنیف بی‌ همتا ...

59 نوشته است:
- در طی‌ این سالها، در فروم همیشه رویایی، بارها و بارها، یاد زنده داشتیم، از بخش آرشیو واحد موسیقی‌ صداوسیما (ساختمان شیشه‌ای طبقه ی هفتم جام جم)، که سالهای ۱۳۸۰ و ۸۱، نزدشان میرفتم و برخی‌ آهنگهایی که تولید روز آنزمان تلویزیون بودند را، با بردن نوار‌های کاست خالی‌ (نوارهای سکوت)، درخواست میداشتم و مسئولین ارجمند نیز، از روی ریل‌های حرفه‌ای و جانانه ی آرشیو واحد موسیقی‌، آنها را بر روی کاست ضبط میداشتند. تصنیف "صبح خندان"، یکی‌ از تولیدات مشهور واحد موسیقی‌ تلویزیون گشت که اولین بار، در زمستان سال ۱۳۷۵ (سال سوم دبیرستان بودم)، در واحد موسیقی‌ تولید و از کانالهای تلویزیون و رادیو بارها پخش میشد. سازنده و تنظیمکننده ی این آفرینه ی طرب انگیز که در دستگاه همایون ساخته گردیده، استاد مهیار فیروزبخت میباشند، ... شعر زیبا از استاد بیژن ترقی‌ هست، و با صدا و آواز جانانه‌ای از استاد علیرضا افتخاری، خوانده و اجرا گردیده. آهنگ آرشیوی روی سخن "صبح خندان"، درست ۷ سال پس از تولید و پخشش از رادیو و تلویزیون، در زمستان ۱۳۸۲، بهمراه دیگر تولیدات آرشیوی واحد موسیقی‌، توسط کمپانی سروش در قالب کاست و سی‌دی، در آلبوم "قصه شمع" که تمام دیگر آهنگهایش نیز با صدای استاد افتخاری بود، انتشار یافت. ... و اما آهنگ روی سخن را، در تابستان ۱۳۸۰، با بردن کاست سکوت (کاست خالی‌) به آرشیو صداوسیما، از تلویزیون دریافت کرده بودم و بجز خود عوامل آرشیو، و البته آهنگساز و شاعر و خواننده ی این اثر بی‌ همتا، آنزمان جزو تنها اشخاصی‌ بودم که این آهنگ را داشتند و در ضبط صوت، دایمن گوش فرا میدادم. ... چند سال پیش، آن نسخه را از روی کاست، به فرمت دیجیتال تبدیل کردم که در ادامه، لینک آن، برای اولین بار تقدیم میگردد. نکته ی اصلی‌ اینجاست که آهنگ روی سخن "صبح خندان"، زمانی‌ که ۱۳۸۲ در آلبوم "قصه شمع" منتشر شد، فقط تصنیف آن بود، در حالیکه نسخه ی اصلی‌ (نسخه ی آرشوی این آهنگ) که بسال ۱۳۷۵ در تلویزیون تولید شده بود و بر روی کاست از آرشیو گرفتم، پس از تصنیف، یک قعطه ی شنیدنی گروه نوازی (چهارمضراب) نیز دارد که آن دوران، هیچگاه از رسانه‌ها پخش نشد. با شنیدن لینک صوتی زیر که به ترتیب، تصنیف صبح خندان و سپس چهار مضراب بعدش است، در اپتدای آهنگ (در ثانیه‌های هشت و نه، و همچنین در ثانیه ی چهل) صدا کم و زیاد میشود!. این در اصل، ترفندی بود که واحد آرشیو تلویزیون، هنگام رونویسی آهنگهایش، حتا به افرادی که میشناخت، انجام میداد، یعنی‌ پیچ صدای ریل اوریجینال را، هنگام رونویسی بر روی کاست، بمدت یکی‌-دو ثانیه می‌چرخاند و صدا را کم و زیاد میکرد!، تا آهنگ در حال پخش و ضبط، با "دست انداز شنیداری لحظه‌ای" روبرو شده، و بدینگونه هیچگاه نتواند همچون نسخه ی اصلی‌ ا‌ش بنظر رسد!!! (لبخند). و البته که آنزمان اینترنت هنوز گسترده نشده بود و هیچکس حتا فکر آن را نمیداشت، که روزی روزگاری، هر چه که تولید شود، هنوز تولید نشده، بر روی نت قرار میگیرد. هر چند که تولیدات یک دهه ی گذشته، بسان دهه‌های شصت و هفتاد، نیستند و نیستند. ................... از تابستان ۱۳۸۰ که نسخه ی کامل "صبح خندان" و چند آهنگ دیگر را از آرشیو دریافت داشتم، یک دهه و نیم تا به امروز میگذرد. ... برای همین، اجازه ی قرار دادن آهنگ کامل یادشده را دارم. تقدیم به همگی‌ ...

*آهنگ باکلام "صبح خندان" (اجرا و ضبط: زمستان ۱۳۷۵) - نسخه کامل (تصنیف + چهار مضراب)
(با زمان ده دقیقه و نه ثانیه - رونویسی شده از ریل اوریجینال واحد موسیقی‌ تلویزیون - تابستان ۱۳۸۰)

آهنگساز و تنظیم کننده: استاد مهیار فیروزبخت
شاعر: استاد زنده یاد بیژن ترقی‌
با صدای: استاد علیرضا افتخاری

http://s8.picofile.com/file/8267531068/_Sobhe_khandan_Kamel_Asatid_Mahyar_FiruzBakht_Bijan_Taraghi_Alireza_Eftekhari_Zemestan_1375_.WMA.html

بگشا پنجره‌ها را که نسیم سحری ...
همچو پروانه زمانی‌ گشته پیرامن گل ...
تا به کنعان برساند عطر پیراهن گل ...

* (پی‌ نوشت به توان پی‌ نوشت) ~ (15.09.2016) .:
https://koodaki-nojavani.forumfa.net/t25p250-topic#9490

.
.
.





- دیدگاه یاران ارجمند را، به شنیدن مصاحبه‌ای صوتی و قدیمی‌،
با "استاد مهیار فیروزبخت" جلب مینمایم، که در سال ۱۳۸۰،
توسط "آرشیو ملی‌ ایران ~ سازمان اسناد رسمی و کتابخانه ها" انجام و ثبت برای تاریخ گشته است.
توضیح اینکه، در لینک زیر، اپتدا متن صحبت استاد فیروزبخت نوشته شده،
و در انتهای متن نیز، لینک صوتی گفته‌های ایشان برای دریافت و شنیدن موجود میباشد.
و در ضمن، منظور استاد فیروزبخت از خاطره‌ای که درباره ی استادشان تعریف میکنند،
مربوط به آقای حسین یاحقی هست، و با پرویز یاحقی اشتباه گرفته نشود.
خاطره ی جالب و قابل تاملی را استاد فیروزبخت بیان میدارند،
که بازهم تاکید بر شیوه ی غلط و قجری موسیقی‌ ایران دارد که قبلها نیز به آن‌ اشاره داشتیم.
با اینحال، بسی‌ جای خرسندیست که با آن‌ شیوه ی قجری و وحشیانه ی موسیقی‌ که داشتیم،
چنین موزسین‌های راستینی همچون استاد فیروزبخت، با شکیبایی و ممارست خویش،
پا به عرصه ی وجود نهادند و سهم بسزایی در موسیقی‌ راستین ‌ایرانی داشته و دارند.
امیدواریم که در زمان حال نیز، استاد فیروزبخت، در کنار کنسرتهایی که با استاد افتخاری دارند،
همچنین بازهم آفرینه‌هایی‌ چون "صبح خندان" برای نوای افتخاری بسازند،
و روح تازه‌ای بر موسیقی‌ ایران جاری گردد ...



*دریافت پوستر در اندازه ی اصلی‌ (۲۰۰۰*۱۱۷۲ پیکسل~ HQ).:




* مصاحبه ی صوتی "آرشیو ملی‌ ایران" با "استاد مهیار فیروزبخت" - ( ۱۶ آبانماه ۱۳۸۰ ) .:

http://www.nlai.ir/Portals/10/seda/Mahyare-firuzbakht.mp3

http://www.nlai.ir/Default.aspx?tabid=2824&ctl=Details&mid=6636&ItemID=75


.
.
.





- مراتب سپاس خود را خدمت "آرشیو ملی‌" بیان میدارم،
و در لینک زیر نیز، مصاحبه‌های دیگری (صوتی و تصویری)،
با سایر شخصیتهای برجسته ی ایران،
در طی‌ دهه‌های ۷۰ و ۸۰ خورشیدی انجام داده اند.



* مصاحبه‌های صوتی با بزرگان هنر و فرهنگ و ادب ایرانزمین .:
http://www.nlai.ir/Default.aspx?tabid=2620


* مصاحبه‌های تصویری با بزرگان (گزيده فيلمهای آرشيو تاريخ شفاهی) .:
http://www.nlai.ir/Default.aspx?tabid=2621


.
.
.


*منابع عکسهای بکاررفته در پوستر استاد فیروزبخت .:

http://avayeaeftekhari.blogfa.com/post/18

http://www.honaraks.com/saman-ehteshami-pictures-gallery/

http://www.imgrum.online/i/BNtxcbLgQPf

http://www.arshivemusic.parsiblog.ir/posts/4/زندگينامه+و+دانلود+آثار+اساتيد+موسيقي+اصيل+ايران

http://www.naghmebaran.com/products_179_نیاز

http://www.nlai.ir/Default.aspx?tabid=2824&ctl=Details&mid=6636&ItemID=75







.
.
.



پی‌ نوشت:

- دو سال پیش، به برکت پخش آیتمی از جنگ هفته،
که در استودیوهای بزرگ صدا و سیما واقع در زیر برج آزادی ساخته شده بود،
به تصویر یکی‌ دیگر از مجریان خوشسدای آندوران - "آقای فرهمند" دست پیدا کردیم،
و مفصل درباره ‌اش در فروم نوشته بودیم. ... آقای فرهمند، از جهت صدا،
بسیار شبیه به جناب "علیرضا غفاری" میباشند.


*بخش "پی‌ نوشت" در لینک زیر (بازگویش از نوروز ۱۳۹۳) .:
https://koodaki-nojavani.forumfa.net/t22p940-topic#9165


.
.
.


- عکس قدیمی‌ و خاطره انگیز زیر، مربوط به اواخر دهه ی شصت - سال ۱۳۶۸ یا ۶۹ میباشد،
که ثبت شده در کنسرت علیرضا افتخاری، علی‌ رستمیان و محمد موسوی میباشد.
نکتهٔ ی جالب، حضور "جناب آقای فرهمند"، بعنوان مجری این مراسم میباشد،
که در تصویر، بین جنابان - افتخاری و رستمیان - ایستاده اند. ...





سلامت باشید.