فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

59 نوشته است:


امیر جان، آن لینک که فرمودید باز نشد، اتفاقن دست شما را میبوسد،
چرا که به زبان انگلیسی هست و امیدوارم که ببینیدش.

خانم شرلی، از توضیحات خوب شما هم ممنون هستم در باره ی جناب "علیرضا غفاری" و ...
همچنین برای آدرس آن سایت که قسمتهای دیگر "آینه" را قرار داده است.
مشغول گرفتن آنها هستم و قسمتهای پخش شده از شبکه ی تهران نیز،
آنجا قرار دارد. درینباره در روزهای آتی، مفصل خواهم نوشت. ممنون هستم.

امیر جان عکس از "دکتر عروسکی" قرار دادند که فایل تصویری آن نیز در فروم رویایی،
قبلن قرار گرفته بود. دو سال و چند ماه پیش نیز، در این صفحه که لینکش را قرار می‌دهم،
یک ویدیوی قدیمی‌ بود، که نظر شما را به آن جلب مینماییم. در ضمن، بجای "دکتر عروسکی"،
"حمید عبدالملکی" صحبت میکرد، که در دهه ی هفتاد بناگاه مهاجرت کرد به فرانسه.
بهتر میدانید، که ایشان با هنرمند و استاد تئاتر و عروسک گردانی "حسن داداش پور"
(امیدوارم نام و فامیلشان را درست گفته باشم، چون مدتهاست که خبری ازشان نیست)،
زوج هنری قوی داشتند در دهه ی شصت و در تلویزیون برنامه‌های گوناگونی اجرا میکردند.

در این لینک، کمی‌ از وسطهای صفحه پایین تر، پستی با نام "چند فایل کوتاه تصویری...."،
و در آنجا، "هتل پر ستاره - ۱۳۶۸"، فایل بعدی اش را هم حتمن ببینید "رفتار با کودک - ۱۳۶۶"

https://koodaki-nojavani.forumfa.net/t3p900-topic

----------------------------

پی‌ نوشت:

از کانالهای محترم "آی فیلم" و "نمایش"، عاجزانه خواهشمندم،
که فیلم "مدرک جرم - ۱۳۶۴" را پس از سالها انتظار، برایمان نشان دهند.



http://www.sourehcinema.com/Title/Title.aspx?id=138109201324


سیستم رنگی‌ ایستمن کالر، واقعی‌‌ترین جنس تصویر را برای فیلمهای سینمایی داشت.
در کنار این، نورپردازی و استفاده از پروژکتور‌های قوی و منبع‌های نور
در صحنه‌ ی فیلمبرداری چه فضای داخلی‌ و چه نماهای بیرونی و فضای باز،
سبب می‌گردید تا پردازش رنگ و نور در فیلمهای دهه ی شصت ایران و هشتاد میلادی در سایر کشورها،
تصویر‌های یکسان با آنچه که در زندگی‌ می‌‌دیدیم را بر روی پرده ی نقره‌ای بهمراه داشته باشد،
و این خود، همزاد پنداری خوبی‌ میان تماشاگر و فیلم سینما بوجود میاورد.
در عکس‌های فیلم یاد شده نیز، موارد گفته شده کاملن احساس میگردند و مشخص میباشند.
تابستانهای کودکی ما در دهه ی شصت، چنین نور پردازی داشتند....

.
.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.

جناب 59 اتفاقا همین دیشب داشتم به حمیدعبدالملکی فکر می کردم! مهدکودک که می رفتیم یه بار بردنمون یه نمایش عروسکی از اونایی که شخصیت ها از پشت پرده اجرا می شدند و ما سایه شون رو از اینور پرده می دیدیم (نمی دونم هنوزم چنین تئاترهایی برای بچه ها اجرا می شود یا نه ولی تئاترهای کودک اون زمان خیلی فعال بود و توسط بازیگرهای خوبی مثل رضا فیاضی، حمیدعبدالملکی، و حسن دادشکر اجرا می شد) راستی احتمالا منظور شما از زوج هنری حمیدعبدالملکی آقای "حسن دادشکر" باشه که اون زمان خیلی تو کانون پرورش فکری فعال بودن و تو تلویزیون هم نمایش های زیبایی مثل پدرپادشاه و جامدادی را اجرا می کردن.

یادمه توی اون تئاتر هم صدای حمیدعبدالملکی و حسن دادشکر کاملا مشخص بود. آخرای تئاتر هم یک دفعه روباه پشت پرده جون گرفت و مثل یک روباه عروسکی با دم گنده و پشمالو از یه جایی پرید وسط بچه ها و فرار کرد! هیچ کس نفهمید این عروسک روباهه از کجا اومد و کجا رفت فقط یادمه صدای جیغ بلندی از بچه های کل سالن بلند شد! هنوز هم فکر می کنم نمی فهمم چطوری اون حقه رو سوار کردن!... بعد از دیدن نمایش بیرون اومدیم تو یه سالنی که دوتادورش ویترین های شیشه ای کوچکی وجود داشت و توی ویترین ها عروسک های نمایشی مختلفی رو قرار داده بودن. یکی از هعروسک های داخل ویترین هم "دکتر عروسکی" بود که سالها دنبالش می گشتم. از شما و آقای ایمیلیانو به خاطر عکسها و توضیحات ممنونم. راستی لینک دکتر عروسکی که لطف کردین معرفی کردین ظاهرا دیگه فعال نیست
مطالب این صفحه ای که گذاشتین خیلی خاطره انگیز بودن و دوباره خاطره اون دو تا نوزادها رو برایم زنده کردن. یادمه یکی از نوزادها مادری داشت که ما نمی دیدیم و صدایش رو آزاده پورمختار عزیز اجرا می کرد. یادش به خیر. چه نمایش های عروسکی ماندگاری رو با صدای این هنرمند خوب تماشا می کردیم: خاله قورباغه، زیزی گولو،قصه های مادربزرگ تو برنامه پرپرک (بی بی خدیجه این طرفا خونه داره تو خونه شون یک بز دردونه داره...) این مطلب رو بخونید:
http://isna.ir/fa/news/91062817018/%D8%A7%D9%8A%D9%86-%D8%B3%D9%87-%D8%B2%D9%86

اما یک نفر دیگر هم هست که کمتر ازشون یاد می شود و کمتر کسی هم یادش هست. یک نفر به اسم آقای "جورواجور" که تو برنامه خردسال بعدازظهر شبکه اول با خانم مجری متبسمی به اسم خانم معلمی برنامه اجرا می کرد. نمی دونم اون خانم مجری چی شد ولی بچه های اون زمان خیلی دوستش داشتن چون اولین مجری ای بود که خیلی لبخند می زد و گشاده رو بود. آقای جورواجور هم بازیگر خوبی بود که سالها دنبالش می گشتم تا سه سال پیش. سر یک تئاتری یک لحظه برگشتم کنارم را نگاه کردم. دیدم آقاجورواجور آشنای دوران کودکی کناردستم نشسته بود و غرق تماشای نمایش بود! اینقدر ذوقزده شدم که تا آخر تئاتر بیشتر از اینکه حواسم به نمایش باشه داشتم فکر می کردم چطوری سرصحبت رو با ایشون باز کنم و بگویم از دوران کودکی ایشون رو یادمه. نمایش که تموم شد کلی با خودم کلنجار رفتم که بروم جلو و چی بگویم که دیدم آقا جورواجور بین جمعیت گم شد و رفت!! هنوز هم خیلی ناراحتم که نتونستم حداقل اسم و فامیلشون رو بپرسم ولی ازینکه دیدم هنوز هم سالم و سلامت هستن خوشحال شدم. بعد همسرم گفت که اتفاقا این بازیگرها خیلی خوشحال می شوند که کسی برود سرصحبت رو باهاشون باز کنه و ابراز آشنایی کنه و کارهای قدیمیشون رو یادآوری کنه. به هرحال هنوز هم نمی دونم اسم و فامیل ایشون چی بود ولی اون روز فهمیدم خیلی ازون بازیگرهای قدیمی بچگیمونو که خیلی وقته خبری ازشون نیست توی همین تئاترهای پراکنده ای که اجرا می شود می توانیم ببینیم و پیدا کنیم.
بازهم می بخشید که طولانی شد

59 نوشته است:


امیر جان، آن لینک که فرمودید باز نشد، اتفاقن دست شما را میبوسد،
چرا که به زبان انگلیسی هست و امیدوارم که ببینیدش.

خانم شرلی، از توضیحات خوب شما هم ممنون هستم در باره ی جناب "علیرضا غفاری" و ...
همچنین برای آدرس آن سایت که قسمتهای دیگر "آینه" را قرار داده است.
مشغول گرفتن آنها هستم و قسمتهای پخش شده از شبکه ی تهران نیز،
آنجا قرار دارد. درینباره در روزهای آتی، مفصل خواهم نوشت. ممنون هستم.

امیر جان عکس از "دکتر عروسکی" قرار دادند که فایل تصویری آن نیز در فروم رویایی،
قبلن قرار گرفته بود. دو سال و چند ماه پیش نیز، در این صفحه که لینکش را قرار می‌دهم،
یک ویدیوی قدیمی‌ بود، که نظر شما را به آن جلب مینماییم. در ضمن، بجای "دکتر عروسکی"،
"حمید عبدالملکی" صحبت میکرد، که در دهه ی هفتاد بناگاه مهاجرت کرد به فرانسه.
بهتر میدانید، که ایشان با هنرمند و استاد تئاتر و عروسک گردانی "حسن داداش پور"
(امیدوارم نام و فامیلشان را درست گفته باشم، چون مدتهاست که خبری ازشان نیست)،
زوج هنری قوی داشتند در دهه ی شصت و در تلویزیون برنامه‌های گوناگونی اجرا میکردند.

در این لینک، کمی‌ از وسطهای صفحه پایین تر، پستی با نام "چند فایل کوتاه تصویری...."،
و در آنجا، "هتل پر ستاره - ۱۳۶۸"، فایل بعدی اش را هم حتمن ببینید "رفتار با کودک - ۱۳۶۶"

https://koodaki-nojavani.forumfa.net/t3p900-topic

----------------------------

پی‌ نوشت:

از کانالهای محترم "آی فیلم" و "نمایش"، عاجزانه خواهشمندم،
که فیلم "مدرک جرم - ۱۳۶۴" را پس از سالها انتظار، برایمان نشان دهند.



http://www.sourehcinema.com/Title/Title.aspx?id=138109201324


سیستم رنگی‌ ایستمن کالر، واقعی‌‌ترین جنس تصویر را برای فیلمهای سینمایی داشت.
در کنار این، نورپردازی و استفاده از پروژکتور‌های قوی و منبع‌های نور
در صحنه‌ ی فیلمبرداری چه فضای داخلی‌ و چه نماهای بیرونی و فضای باز،
سبب می‌گردید تا پردازش رنگ و نور در فیلمهای دهه ی شصت ایران و هشتاد میلادی در سایر کشورها،
تصویر‌های یکسان با آنچه که در زندگی‌ می‌‌دیدیم را بر روی پرده ی نقره‌ای بهمراه داشته باشد،
و این خود، همزاد پنداری خوبی‌ میان تماشاگر و فیلم سینما بوجود میاورد.
در عکس‌های فیلم یاد شده نیز، موارد گفته شده کاملن احساس میگردند و مشخص میباشند.
تابستانهای کودکی ما در دهه ی شصت، چنین نور پردازی داشتند....

.
.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.

sherli نوشته است:

Emiliano نوشته است:

2. در مورد زوج هنری "حمید عبدالمالکی"، همن طور که "شرلی" هم اشاره کردن، "حسن دادشکر" درسته، با اون صدای خشک و گرفته ی خاصش.
این دو کللللللی برنامه ی کودک برای نسل ما کار کردن و واقعاً زوج خوبی بودن.

3. "شرلی" جان، ضمن این که باید بگم لینک "دکتر عروسکی" ("سلامتی") "59" عزیز مثل ساعت کار می کنه و بنده همین الآن چکش کردم، می شه بیشتر از این "آقای جورواجور" بنویسید؟
چرا چیزی یاد من نمی یاد په؟[/b]

جناب امیلیانو لینک دکتر عروسکی که من توی اون صفحه دیدم این بود
برنامه سلامتی با حضور ناصر طهماسب و آقای دکتر
http://davvas.com/qe2vzqhbj1yz
البته با راهنمایی شما و آقای 59 یک لینک دیگر هم پیدا کردم که احتمالا منظورتون همون بوده و قدیمی تره
امروز خوشبختانه تونستم هویت اصلی آقای جورواجور رو کشف کنم. این عکسها به نظرتون آشنا نیست؟




آقای جورواجور یا "فرهاد تجویدی" با خانم فریده معلمی برنامه خردسال شبکه اول رو اجرا می کردن حدود سال هفتاد یا هفتاد و یک
این مطلب رو بخونین
http://www.theaterforum.ir/?sn=news&pt=full&categoryId=&lang=&id=%D9%81%D8%B1%D9%87%D8%A7%D8%AF_%D8%AA%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%AF%DB%8C_%D9%85%D9%85%DB%8C%D8%B2%DB%8C_%D9%85%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%A8_%D8%B1%D8%A7_%D8%A7%D8%B2_%D8%A7%D8%AB%D8%B1_%D8%AF%D9%88%D8%B1_%D9%85%DB%8C_%DA%A9%D9%86%D8%AF
اما امروز چشمم به عکس آشنای بازیگری افتاد که در بعضی از قسمت های آینه هم حضور داشت (فقط یک قسمت از بازی ایشون از شبکه تماشا پخش شد که ماجرای زن و شوهری بود که خانومه باردار بود و مادر و مادرشوهرش تیکه متلک بار ِ هم می کردن) ایشون یکی دیگه از اعضای خانواده گلچین ها هست به اسم "بمانی دلدار گلچین" (تو عنوان بندی آینه فقط نوشته بود دلدار گلچین که ظاهرا نام فامیل آنهاست و با سرچ کردن این اسم فقط مشخصات و عکس های نادیا دلدارگلچین نمایش داده می شود که چند وقت پیش مرحوم شدن.) از این بازیگر هم مدتهاست که اثری نیست و در اینترنت هم فقط یک عکس از ایشون موجود هست

منیژه گلچین با نام اصلی بمانی دلدار گلچين خواهر مرجانه گلچین و دختر عموی نادیا گلچین، در اولین روز سال 1335 در رشت به دنیا آمد. او ديپلم خود را از دانش سرای هنر دريافت كرد و در رشته كارگردانی سينما به تحصيل پرداخت.  گلچین از سال 1354 به خدمت اداره تئاتر وزارت ارشاد درآمد؛ و از همان سال به فعاليت در زمينه بازيگری و رقص پرداخت. او همچنين به عضويت در گروه تئاتر ملی ايران درآمد، و به همراه اين گروه به منظور اجرای تئاتر به خارج از كشور اعزام شد. گلچين در سال 1362 موفق به ايفای نقش در تلويزيون شد و پس از آن با فاصله ای اندک در سال 1363 حضور در سينما را نيز تجربه كرد.

Emiliano نوشته است:1. "Mihakralj" عزیز، بنده دی وی دی اریجینال "والت دیزنی" رو از "رابین هود" دارم و موسیقیش دقیقاً همونیه؛ که، ما تو ایران می شنیدیم.
.

sherli نوشته است:


این مطلب رو بخونید:

http://isna.ir/fa/news/91062817018/%D8%A7%D9%8A%D9%86-%D8%B3%D9%87-%D8%B2%D9%86

.
.
.

این مصاحبه ی جذاب و بفکر فروبرنده را البته سال پیش خوانده بودم،
اکنون هم باز خواندم و از شما ممنونم برای یادآوری بجایی که داشتید.
گفتن چند نکته در این رابطه، دور از واقعیت نیست.



مرضیه برومند از جمله کارگردانان و نویسندگان انگشت شمار و خوشفکریست
که آشنایی کامل با سلیقه ی مخاطب تلویزیون دارد و همچنین هنر آراستن
و به نمایش کشیدن ادبیات داستانی در سبک " اجتماعی - فکاهی " را بخوبی میشناسد.
انتخاب سوژه های ساده و شرکت دادن طبقه ی عوام و بی آلایش جامعه در متن داستان
با خصوصیات مختلف رفتاری ایشان، از نکات بارز و بی همتای او در فیلمسازی میباشد.

بانو مرضیه برومند، بی‌ شک برای ما "شصتی ها"، مادر رسانه‌ای هستند،
چه با آفرینه‌های ژانر کودکشان و چه با ساخت مجموعه‌های تلویزیونی سبک بزرگسال،
تمام گروه‌های سنی‌ را سرگرم میکردند، سرگرمی که آموزش بدون شعار نیز در خود نهفته داشت.
به احتمال زیاد، رئیس وقت تلویزیون در آن زمان، ایشان را میخواسته بیرون بیندازد،
تا همانند رسم فامیلی که دارند، یکی‌ از بستگان خود را جایگزین کند!.

همانگونه که بانو برومند در این مصاحبه با زبان گلایه به آن اشاره داشتند،
توجه به قشر متوسط و کم درآمد جامعه، در برنامه‌های کودک و نوجوان دهه ی شصت،
یکی‌ از امتیازات اجتماعی بود که شوربختانه سالهاست بفراموشی سپرده شده.
حتی در فیلمهای بزرگسال نیز در سالهای جاری، دایمن یا خیانت همسرها بهم نشان داده میشود،
و یا بدآموزی‌های گوناگون، آموزش و گسترش پیدا می‌کند.



سریال بسیار زیبایی در نوروز ۷۹ از ساخته‌های مرضیه برومند پخش میشد با نام "داستانهای نوروز"،
که سال گذشته، سه‌ قسمت برگزیده از آن، در فروم تقدیم دوستان گردیده بود. یکی‌ از قسمتهایش،
که من بسیار آنرا دوست دارم، مربوط به خانواده ی متوسط رو به پایین از جهت مالی‌ بود،
با بازی خوب "محمد رضا شریفی نیا" در نقش پدر، و "افسانه چهره آزاد" در نقش مادر خانواده،
که تلویزیونشان در روزهای نوروز خراب میشود. در اپتدای فیلم و قبل از خراب شدن تلویزیون،
آنها آماده ی دیدن سریال نوروزی میشوند (سریال "ورثه ی آقای نیکبخت" که در نوروز ۷۸ پخش شد).
پدر خانواده می‌گوید: "میگن این بازیگره تو این سریال شبیه منه!"،
(چون در اصل، خودش که شریفی نیا باشد در "ورثه ..." بازی کرده بود).
همسرش بلافاصله با لحنی حاضرجوابانه که مهر و محبت همسر بودن در آنست می‌گوید:
" شما که خوش تیپ تری! ".

اینگونه آموزه‌های اخلاقی‌، وقتی‌ با زبان هنر و تصویر بشکل غیر مستقیم مطرح میگردند،
حتمن هنایش ژرفی نیز بر مخاطب میگذارند. همانند سریال "آیینه" که دوست داشتن را به زوج‌ها می‌‌آموخت.
هدف من این بود، که باز هم یادی و سپاسی داشته باشیم از بانو مرضیه برومند،
که در ساخته هایشان، همیشه به کانون خانواده و اهمیت مهرورزی و احترام متقابل
در بین همسرها و روابط آنها با فرزندانشان توجه داشتند و این ارزش را گسترش دادند.
نگاه جامعه و ارزش هایش، همیشه به محصولات فرهنگی‌ و هنری بوده و از آنها درس می‌گرفته است.
سالهاست که دیگر، عشق و محبت راستین، در فیلمهای ایرانی و خارجی‌ وجود ندارد.
یا خشونت است، یا غریزه ی زودگذر و یا بی‌ اعتمادی و رواج پلیدی و زشتی ها.

59 نوشته است:

سریال بسیار زیبایی در نوروز ۷۹ از ساخته‌های مرضیه برومند پخش میشد با نام "داستانهای نوروز"،
که سال گذشته، سه‌ قسمت برگزیده از آن، در فروم تقدیم دوستان گردیده بود. یکی‌ از قسمتهایش،
که من بسیار آنرا دوست دارم، مربوط به خانواده ی متوسط رو به پایین از جهت مالی‌ بود،
با بازی خوب "محمد رضا شریفی نیا" در نقش پدر، و "افسانه چهره آزاد" در نقش مادر خانواده،
که تلویزیونشان در روزهای نوروز خراب میشود. در اپتدای فیلم و قبل از خراب شدن تلویزیون،
آنها آماده ی دیدن سریال نوروزی میشوند (سریال "ورثه ی آقای نیکبخت" که در نوروز ۷۸ پخش شد).
پدر خانواده می‌گوید: "میگن این بازیگره تو این سریال شبیه منه!"،
(چون در اصل، خودش که شریفی نیا باشد در "ورثه ..." بازی کرده بود).
همسرش بلافاصله با لحنی حاضرجوابانه که مهر و محبت همسر بودن در آنست می‌گوید:
" شما که خوش تیپ تری! ".

جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.[/size][/b]
[/color]

sherli نوشته است:

یک جُنگ تلویزیونی دیگه هم بود که احتمالا کمتر کسی یادشه.
اسمش "جُنگ آفتاب" بود و چند قسمتی از شبکه دو پخش شد.
قصه اش این بود که توی مجله سروش نوجوان فراخوان داده بودن می خوان
چنین برنامه ای بسازن و یه عده نوجوان واسه شرکت تو برنامه نیاز دارن. روش شرکت تو برنامه ...:

http://s2.picofile.com/file/7969575478/jonge_aftab.flv.html

59 نوشته است:
امیر جان،[/u] بسیار سپاسگزارم برای ترجمه و اطلاع رسانی درباره نوشته‌های آن لینک، لطف کردید.
همچنین برای پوسترها که یادآور فیلمهای خوش ساخت آن زمان هستند.

Mihakralj نوشته است:

Emiliano نوشته است:1. "Mihakralj" عزیز، بنده دی وی دی اریجینال "والت دیزنی" رو از "رابین هود" دارم و موسیقیش دقیقاً همونیه؛ که، ما تو ایران می شنیدیم.
.

امیلیانو گرامی،
البته حق با شماست و موسیقی رابین هود را زیاد تغییر ندادند.
ولی آیا ممکن هست که قسمتی رو که شب هست و داره بارون میاد و قرار هست رابین هود رو دار بزنند رو چک کنید
فکر کنم که موسیقی این قسمت شامل خوانندگی باشه که به انگلیسی هست.
در نسخه بومی شده که ما دیدیم این آهنگ تغییر کرده و آهنگی غمناک جایگزین شده است.
البته اگه درست یادم بیاد.

متشکرم.

2. "Mihakralj" عزیز، درسته.
اون قسمت راوی قصه ("خروس") گیتار می زنه و آواز می خونه؛ که، طبعاً ما تو ایران اکثر قسمت های این آقای راوی رو به دلیل داشتن آلت در دست ندیدیم!
در مورد جایگزینی موسیقی تو این سکانس هم درست می فرمایید.

sherli نوشته است:

اما حالا که بحث راجبه جُنگ های تلویزیونی و مجری ها باز است دو سه مورد رو که تو خاطرم هست و عکس و تصاویری از اونها دارم اینجا می نویسم
یکی از جُنگ های قدیمی تلویزیون که مجید قناد با همکاری قلقلی و یک پیرمرد اجرا می کرد "بازی شادی تماشا" بود که تو عنوان بندیش بچه ها پشت سر هم صف کشیده بودن و لا به لای یک سری دیوارها رژه می رفتن. ترانه اون برنامه این بود:
"بازی خوبه چه جورش/ نه بی نمک نه شورش/ بازی کنیم یه عالم/ یواش یواش و باهم/ غصه خوبه یا شادی/ البته شادی شادی/ شادی کجاس همین جاس/ تو قلب ما بچه هاس/ دنیا داره تماشا/ به چشم ما بچه ها/ هرطرفش یه رنگه/وای که چقد قشنگه/به روی هم می خندیم/راه غمو می بندیم/ با هم می گیم یکصدا/ بازی شادی تماشا!"
یکی دیگه از جُنگ های آشنای قدیمی "هوشیار و بیدار" بود که دستگاه اعصاب سنجش خیلی معروف شده بود و تو بعضی از قسمت های شهر، کنار خیابونها از این دستگاه های اعصاب سنج میذاشتن و کلی آدم دورش جمع می شدن تا شانس خودشون رو امتحان کنن. یکی از ترانه هایی که بین آیتم های این برنامه پخش می شد این بود:
همیشه بیداری/ زرنگ و هوشیاری/ به این سوال خوب/ چه پاسخی داری/ چه پاسخی داری
http://s3.picofile.com/file/7969507953/%D9%87%D9%88%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D8%B1_%D9%88_%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B1.flv.html
خاطره ای که از هوشیار و بیدار دارم اینه که یه روز مجری برنامه رو آوردن مهدکودکمون و بچه ها سروصدا کردن که چرا هوشیار و بیدار نیومدن؟ و مجری قول داد دفعه بعد اون دوتا رو هم با خودش بیاره. چند ماه بعد موشکباران شد. کودکستان رو تعطیل کردن و بچه ها رو فرستادن خونه هاشون. نه مجری اومد نه هوشیار و بیدار. بعدها شنیدم میگفتن مجری این برنامه رفته امریکا (کلا اون موقعها هرکسی که یک مدت پیدایش نمی شد میگفتن رفته امریکا)
یک جُنگ تلویزیونی دیگه هم بود که احتمالا کمتر کسی یادشه. اسمش "جُنگ آفتاب" بود و چند قسمتی از شبکه دو پخش شد. قصه اش این بود که توی مجله سروش نوجوان فراخوان داده بودن می خوان چنین برنامه ای بسازن و یه عده نوجوان واسه شرکت تو برنامه نیاز دارن. روش شرکت تو برنامه اینطوری بود که یک امتحان (!) از محتوای مجلات سروش نوجوان می گرفتن و هرکسی برنده می شد برای شرکت تو برنامه انتخابش می کردن. ما هم عوض درس خوندن مشغول خرخونی کردن مجله ها شدیم و اسممون دراومد. برنامه یک قسمت بیست سوالی داشت که باید حدس می زدیم مهمون برنامه کیه. کلا پنج نفر بودیم و غیر از یکی دو تا سوال که خانومه یا آقا/ بازیگره یا تو تلویزیون کار می کنه یا رادیو سوال دیگری به ذهنمون نمی رسید. یکهو یکی از پنج نفر بی مقدمه گفت: خانم گلاب آدینه! و برنده شد. جایزه اش این بود که گلاب آدینه میومد و اون یه نفر می تونست کنار مجری بشینه و از وجود ایشون مستفیض بشه! ...بعد فهمیدیم اسم گلاب آدینه رو از قبل به اون یک نفر گفته بودن و خورد توی ذوقمون.
از مجری های برنامه "مریم افشار" یادمه و "جواد هاشمی". پشت صحنه برنامه کامبیزصمیمی مفخم (مرحوم) رو یادمه و همسرش فرشته طائرپور. مسعود فروتن هم طبق معمول کارگردان تلویزیونی بود و مراقب دوربین ها و اینکه بوم از صحنه بیرون نزند و کارهایی از این دست. کارگردان برنامه وحید نیکخواه آزاد بود و رفتارهای تند و عصبی و از سر بی حوصلگیش با بچه ها هیچ وقت از خاطرم نرفت. برنامه اش هم چیز خاصی از آب در نیامد اما چهره ها و آدمهایی که توی اون برنامه دیدم خاطره شد. یک سری نمایش های آیتمی داشت که حسین محب اهری با یک گروه بازیگر جوان اجرا می کردن. اون بازیگرها رو بعدا تو برنامه های دیگری هم دیدیم.
خاطره ای که ازون برنامه توی ذهنمه مربوط به روسری ام می شود. کل بچه هایی که اونجا شرکت کرده بودن مقنعه های تیره سرشون بود و فقط من و یک نفر دیگه روسری رنگی داشتیم. روسری من کمی لیز بود و هرازگاهی کمی عقب می رفت و یکی دو تار مو بیرون میزد. کارگردان گیر سه پیچ داده بود که یکی این روسری رو محکم و سفت سرش کنه. خلاصه چند دقیقه یک بار کات می داد و یکی از خانومها می اومد و روسری را روی سرم سفت می کرد و به روش جدیدی گره می زد. یک بار مریم افشار اومد. یک بار دیگه فرشته طائرپور... بعد ایده جدیدی به سر کارگردان زد و چون مقنعه های همه تیره بود تصمیم گرفت هرکسی که میاد جلوی دوربین، روسری من رو سرش کنن. خلاصه دو سه بار روسری رو از سر ما درآوردن و سر یک نفر کردن و مقنعه ی ایشون رو دادن به ما.
تکه هایی ازین برنامه رو جدا می کنم و به مرور اینجا میذارم به عنوان یادگاری. فعلا این قسمت کوتاه رو داشته باشید تا بعد:
http://s2.picofile.com/file/7969575478/jonge_aftab.flv.html

3. "شرلی" عزیز، عجب حافظه ی شنیداری خوبی دارید!
خوندن شعر "بازی، شادی، تماشا"؛ که، همین چند صفحه ی پیش بنده عکسشو به دوست خوبمون، "59" عزیز تقدیم کردم و شما هم می تونید ببینید، منو دگرگون کرد.
خیلی عالی بود، خیلی!

لطفاً باز هم از این شعرا دارید، اینجا بذارید.
4. تو چند پست بالاتر شعر "قصه های مادربزرگ I" ("معروف به بی بی خدیجه") رو نوشتید.
بقیه ی اونو هم می دونید؟
شاید دیدن این عکس بهتون کمک کنه یادتون بیاد:




5. در مورد اون شعر وسط "هوشیار و بیدار" مصرع سومش "خود" درسته، نه "خوب".
اما، یه شعر دیگه دقیقاً به همین وزن می خوندن؛ که، شبیه این بود. می تونید بگید درست نوشته م یا نه؟

"ز نوبهارانی/ شکوفه بارانی/ جواب این پرسش/ بگو که می دانی/ بگو که می دانی."
درست نوشته م؟

6. و اما "شرلی" عزیز، با فایل ویدئویی و یادآوری "جنگ آفتاب" بسیار حال کردم.
دستتون جداً درد نکنه.
از خوندن خاطره ی شما درباره ی این برنامه هم کلی خندیدم و بامزه بود!
لطفاً قولی رو که دادید، فراموش نکنید؛ یعنی، تیکه های دیگه ای از این برنامه.
دیدن دوباره ی "مریم افشار" به لطف شما هم خیلی خوب بود. باز هم ازتون ممنونم.

59 نوشته است:

sherli نوشته است:

یک جُنگ تلویزیونی دیگه هم بود که احتمالا کمتر کسی یادشه.
اسمش "جُنگ آفتاب" بود و چند قسمتی از شبکه دو پخش شد.
قصه اش این بود که توی مجله سروش نوجوان فراخوان داده بودن می خوان
چنین برنامه ای بسازن و یه عده نوجوان واسه شرکت تو برنامه نیاز دارن. روش شرکت تو برنامه ...:

http://s2.picofile.com/file/7969575478/jonge_aftab.flv.html

سپاسگزارم از لطف شما، و کاملن همدیدگاه هستم با مواردی که فرمودید.
بله، درست گفتید. من نام ناصر فرهودی (صدا بردار) را بجای فریدون فرهودی (کارگردان) نوشتم.
(این مورد در پست بالا، ویرایش گردید). امیر جان البته دلیلش را میدانند که همان پیری است دیگر.


درباره ی "آب پریا - ۱۳۹۱"، حرف دل‌ ما را بازگو کردید، نمیدانم که چرا اینگونه شد ناگهانی؟!،
حتی در "کتابفروشی هدهد - ۱۳۸۵"، هنوز سبک شاخص مرضیه برومند را شاهد بودیم،
اما در این "آب پریا"، .... بگذریم. بانو برومند، امتحانشان را بسیار بالاتر از نمره ی ممتاز،
پس داده اند و جایگایشان بی‌ همتا هست. درباره آقای مهرجویی و پرسش ما که "چرا؟!"،
در چهار صفحه ی قبل (صفحه ی ۱۲)، در ۳ پست به مواردی اشاره داشتم که حتما آنها را دیده اید.
(این سه‌ پست، در نیمه ی پایینی صفحه ی ۱۲ هستند). یک نکته را هم آنزمان سانسور کردم و نگفتم،
که شخصی‌ که البته دیگر فوت شده اند، در قدیم همکاری داشت با آقای مهرجویی و چند سال پیش،
موردی را بازگو کرد از گفته‌های ایشان، که آقای مهرجویی می‌گفتند که: "برای مردم باید چیزی ساخت
و بهشان نشان داد، که از آن خیلی‌ سر در نیارند!، اینجوری آنوقت کار جذابیت پیدا می‌کند".
باز هم میگویم: "آقای مهرجویی، چه بده که رفتید، اما دیگه برنگشتید".

مجری "هشیار و بیدار" را خوب یادم هست، ممنون برای عکس ایشان که یادآوری خوبی‌ بود،
و همچنین سپاسگزارم برای فایل تصویری "جنگ آفتاب". اتفاقن بنا‌ به رسم قدیمی‌ در این فروم رویایی و پر رمز و راز،
همین دیروز میخواستم از امیر جان خواهش کنم، که چون قبلن یک کلاژ از عکس خانم مجری "مریم افشار"،
قرار داده بودند، اینبار فایل ویدیویی آن را نیز قرار دهند و اکنون شما، فایل دیگری از ایشان به ارمغان آوردید.
البته خواهشم از امیر جان، بر سر جای خود هست همچنان. خوب بیاد دارم که در اوج موشک باران تهران،
در زمان اجرای برنامه ی کودک، ایشان فرزند همراه خود داشتند و پیدا بود، که بزودی بدنیا خواهند آورد.
روز بروز که می‌گذشت، میز چوبی که برای اجرا بود و میکروفون روی آن قرار داشت، سطحش را بالاتر میاوردند،
تا جایی که روزهای آخر، تا زیر گردن ایشان رسیده بود تقریبن، اما همچنان برای ما بچه‌ها اجرا میکردند و جای بسی‌ تقدیر دارد.
کاش یادی از ایشان میکردند در این برنامه‌های "نقره" و "بچه‌های دیروز". "جنگ یادگاری" هم،
که دیگر جهت گیری خودش را مشخص کرده، و در زمینه ی اقتصاد و شهر سازی فعالیت می‌کند!.

در بهار ۱۳۷۸، زمان نمایشگاه کتاب، من در غرفه ی انتشاراتی کار می‌کردم آنجا،
که یک روز خانم "الهه رضایی" برای پسرشان از ما کتاب خریدند و حتی آن زمان،
سخن از روزهای دهه ی شصت شد با ایشان، و مراتب سپس خود را برای اجرای خوبشان
و حال و هوای با روحیه‌ای که در موشک باران به ما بچه‌ها می‌دادند، خدمتشان گفتم.
البته اگر "خانم خامنه" را میدیدم، بهشان می‌گفتم که خیلی‌ ما را ارشاد می کردید،
مگر یک جهان، به چند نفر خوب و درستکار احتیاج دارد!؟.

.
.
.

7. خدمت "59" گرامی و خانوم "شرلی" عزیز عرض کنم، نام مجری ای که "شرلی" جان ازش عکس گذاشتن، "حسن رادمنش" بود؛ اما، مدتی دیگه هم "مهدی بهنام" مجری "هوشیار و بیدار" بود.
یادتونه؟





8. اگه اشتباه نکنم، صدای "مهدی بهنام" رو توی "صبح جمعه با شما"ی رادیو هم می شنیدیم. امیدوارم اشتباه نکرده باشم.


..................


9. "59" عزیز، در مورد عکس از خانوم "مریم افشار" عزیز، مجری توانای شبکه ی 2، راستش اصلاً یادم نمی یاد که از کجا اومد؛ اما، مطمئنم که فایل ویدئویی از ایشون ندارم. برای اطمینان بیشتر، نیم ساعتی هست که هاردمو زیر و رو می کنم و چیزی از ایشون پیدا نکردم؛ اما، انگار فقط همون تک عکس بود.
من فکر می کنم اگه هم منبعی باشه، باید "اسمم" خودمون باشه و مطمئناً فایل ویدئویی این عکس دست ایشونه.



بنده هم شدیداً خواستار اون هستم.
"اسمم" جان، با زبون خوش بیا و جواب بده!

Emiliano نوشته است:

7. خدمت "59" گرامی و خانوم "شرلی" عزیز عرض کنم، نام مجری ای که "شرلی" جان ازش عکس گذاشتن، "حسن رادمنش" بود؛ اما، مدتی دیگه هم "مهدی بهنام" مجری "هوشیار و بیدار" بود.
یادتونه؟

     

8. اگه اشتباه نکنم، صدای "مهدی بهنام" رو توی "صبح جمعه با شما"ی رادیو هم می شنیدیم. امیدوارم اشتباه نکرده باشم.

..................

9. "59" عزیز، در مورد عکس از خانوم "مریم افشار" عزیز، مجری توانای شبکه ی 2، راستش اصلاً یادم نمی یاد که از کجا اومد؛ اما، مطمئنم که فایل ویدئویی از ایشون ندارم. برای اطمینان بیشتر، نیم ساعتی هست که هاردمو زیر و رو می کنم و چیزی از ایشون پیدا نکردم؛ اما، انگار فقط همون تک عکس بود.
من فکر می کنم اگه هم منبعی باشه، باید "اسمم" خودمون باشه و مطمئناً فایل ویدئویی این عکس دست ایشونه.



بنده هم شدیداً خواستار اون هستم.

sherli نوشته است:

جناب امیلیانو فایل های صوتی قاصدک و مادربزرگ خیلی شنیدنی بودن ممنونم. برنامه عروسکی دیگری هم بود که همین قسمت از شعرش یادم مونده "قلی و باباعلی روی الاغ سوارن/ توی الاغ سواری دیگه لنگه ندارن..." و داستان یکی از قسمتهایش مربوط می شد به ضرب المثل "از هول حلیم افتاد تو دیگ" قصه پسربچه ای بود که میره بالای درختی که زیرش دیگ حلیم بار گذاشتن و می افته توی دیگه! از این یکی هم اگه یک وقتی نشونه و ردپایی پیدا کردید ما رو بی خبر نذارید سپاسگزارم!

1. خواهش می کنم "شرلی" عزیز.
2. نام این عروسکی بی نظیر، "اتل متل" بود.
تقدیم به شما:




3. متن شعر:

"دویدم و دویدم/ پیش قلی رسیدم/ کنار مادربزرگ/ عروسکا رو دیدم/ اتل متل توتوله/ گاو حسن چجوره؟/ غصه نداره گاوه/ تمام کارا جوره/ بع بع، بع بع/ قلی و بابا علی/ روی الاغ سوارن/ توی الاغ سواری/ دیگه لنگه ندارن/ قار قار، قار قار/ میو میو، میو میو/ اتل متل توتوله/ گاو حسن چجوره؟/ خسته شده الاغه/ عر، عر!/ چون راهش خیلی دوره/ می پزه مادربزرگ/ توی تنور کلوچه/ بوی خوش کلوچه/ می پیچه توی کوچه/ ما ما، عر عر/ اتل متل توتوله/ گاو حسن چجوره؟/ قصه ی امروز ما/ پُر از شادی و شوره."

Emiliano نوشته است:[b]

1. برنامه ی بسیار لوس و بی مزه ی "جمعه بازار" یادتونه؟

Emiliano نوشته است:

sherli نوشته است:

جناب امیلیانو فایل های صوتی قاصدک و مادربزرگ خیلی شنیدنی بودن ممنونم. برنامه عروسکی دیگری هم بود که همین قسمت از شعرش یادم مونده "قلی و باباعلی روی الاغ سوارن/ توی الاغ سواری دیگه لنگه ندارن..." و داستان یکی از قسمتهایش مربوط می شد به ضرب المثل "از هول حلیم افتاد تو دیگ" قصه پسربچه ای بود که میره بالای درختی که زیرش دیگ حلیم بار گذاشتن و می افته توی دیگه! از این یکی هم اگه یک وقتی نشونه و ردپایی پیدا کردید ما رو بی خبر نذارید سپاسگزارم!

1. خواهش می کنم "شرلی" عزیز.
2. نام این عروسکی بی نظیر، "اتل متل" بود.
تقدیم به شما:




3. متن شعر:

"دویدم و دویدم/ پیش قلی رسیدم/ کنار مادربزرگ/ عروسکا رو دیدم/ اتل متل توتوله/ گاو حسن چجوره؟/ غصه نداره گاوه/ تمام کارا جوره/ بع بع، بع بع/ قلی و بابا علی/ روی الاغ سوارن/ توی الاغ سواری/ دیگه لنگه ندارن/ قار قار، قار قار/ میو میو، میو میو/ اتل متل توتوله/ گاو حسن چجوره؟/ خسته شده الاغه/ عر، عر!/ چون راهش خیلی دوره/ می پزه مادربزرگ/ توی تنور کلوچه/ بوی خوش کلوچه/ می پیچه توی کوچه/ ما ما، عر عر/ اتل متل توتوله/ گاو حسن چجوره؟/ قصه ی امروز ما/ پُر از شادی و شوره."