فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

59 نوشته است:

پیشگفتار:

سال ۱۳۶۸ خورشیدی، بی‌ شک برای سینمای ایران، بسان یک دوره ی مهم بشمار میا‌ید،
چرا که شمار زیادی از فیلمهای ماندگار در ژانرهای گوناگون، تنها در این یک سال تولید و پخش شدند،
فیلمهایی همچون:  (ای ایران، بچه‌های طلاق، پاتال و آرزوهای کوچک، پرواز پنجم ژوئن، پول خارجی‌،
تماس، خواستگاری، دخترم سحر، دزد عروسک ها، دستمزد، دندان مار، رانده شده، ریحانه، زیر بامهای شهر،
شب بیست و نهم، عبور از غبار، کلوز آپ، مادر، وسوسه، هامون). ۲۰ فیلمی که نام برده شد،
از میان ۵۹ فیلم ساخته شده در سال ۶۸ بودند، و بعنوان ممتازترین آنها از دید نگارنده انتخاب گردیدند.
بر این باور هستم، که "سینمای شصت"، حال و هوایش و هر آنچه در درون و پیرامون خود داشته،
میبایست بعنوان یک واحد درسی‌، در تمام رشته‌های دانشگاهی در گروه هنر و بویژه
برای دانشجویان رشته‌های سینما و نمایش، ایجاد و مورد بررسی‌ قرار گیرد.

پی‌ نوشت:
امیر جان، پوسترهایی که قرار می‌دهید، چه کیفیت خوبی‌ دارند،
انگار خود فیلم‌ها را با همان جنس تصویر دهه ی شصتی و اوریجینالشان نگاه می‌کنیم.
باز هم ممنون هستم برای قرار دادن این مجموعه ی خوب و کمیاب.

1. "59" عزیز، در مورد پوسترها شما لطف دارید.
خوشحالم که این ناچیز، پسند شما، دوست بزرگوار، قرار گرفته و شاید ذره ای، فقط ذره ای، از اون همه لطفی که توی این سال ها به بنده داشتی رو جبران کرده باشه.

منتظر سایر پوسترها باشید.  


2. در مورد سال 68، چه جالب فرمودید. درسته. بهترین کارهای دهه ی 60 انگار تو همون سال درست شده و چه لیست زیبایی تهیه کرده اید؛ که، گل سرسبدش هم "هامون"ه.
راویان چنین نقل کنندی که 20 سال قبل از اون هم؛ یعنی، سال 1348، سینما با کارهایی مث "گاو"، "قیصر" و "شب قوزی" تو فیلمفارسی انقلاب کرده و به "فیلمفارسی" پشت کرده!!!!

راستش، از "گاو" که ذره ای خوشم نمی یاد و حتا یک بار هم نتونسته م از اول تا به آخرشو تحمل کنم. داستانش به هیچ وجه ظرفیت یه فیلم 90 دقیقه ای رو نداره و بازی "انتظامی" خیلی رو مُخه.
"شب قوزی" رو هم ندیده م که بخوام نظر بدم؛ اما، "قیصر" که خودش خودِ فیلمفارسیه! رقص تو کاباره نداره؛ که، داره! صحنه ی جنسی نداره؛ که، اونو هم داره، چاقوکشی و لُمپنیزم و لات بازی هم از سر و روش می باره! این چه انقلابیه، آخه؟
شاید هم من نمی گیرم!  



3. و در پایان، دوست خوبم، "59"، از این که مثل همیشه این همه زحمت برای انجمن می کشی و فیلم ها رو آپلود می کنی، از شما ممنونم.
با این سرعت های خراب، آپلود این همه فیلم و سریال واقعاً کار خودتونه و بس. من آمار ندارم؛ اما، حدس می زنم تو این سال ها حداقل 200 فیلم رو اینجا گذاشتید؛ که، در نوع خودشون بی نظیر بوده ن و تعدادی رو هم برای اولین بار تو وب قرار می دادید. باز هم ممنونم از این همه تلاش سترگتون.  

Emiliano نوشته است:.
راویان چنین نقل کنندی که 20 سال قبل از اون هم؛ یعنی، سال 1348، سینما با کارهایی مث "گاو"، "قیصر" و "شب قوزی" تو فیلمفارسی انقلاب کرده و به "فیلمفارسی" پشت کرده!!!!

راستش، از "گاو" که ذره ای خوشم نمی یاد و حتا یک بار هم نتونسته م از اول تا به آخرشو تحمل کنم. داستانش به هیچ وجه ظرفیت یه فیلم 90 دقیقه ای رو نداره و بازی "انتظامی" خیلی رو مُخه.
"شب قوزی" رو هم ندیده م که بخوام نظر بدم؛ اما، "قیصر" که خودش خودِ فیلمفارسیه! رقص تو کاباره نداره؛ که، داره! صحنه ی جنسی نداره؛ که، اونو هم داره، چاقوکشی و لُمپنیزم و لات بازی هم از سر و روش می باره! این چه انقلابیه، آخه؟
شاید هم من نمی گیرم!  

Heidi نوشته است:

سلام به دوستان همراه
خیلی وقت بود می خواستم در مورد این موضوع بنویسم. راستش این هم جزو خاطراتی هست که اینقدر از طرف اطرافیان انکار شد که دوباره به شک افتادم شاید ساخته ی ذهن خودم باشد! اما دوباره -مثل همیشه- به گنجینه اینترنت سر زدم و خوشحال شدم از اینکه واقعیت داشت!
نمی دونم از چه سالی ما توی ایران چیزی به اسم "پلیس 110" داریم ولی یادم هست همان موقع که چنین چیزی اعلام شد خیلی تعجب کردم چون "پلیس 110" عنوان سریالی آلمانی بود که تو دهه ی اول زندگیم از تلویزیون می دیدم.
این رو از هرکس پرسیدم یادش نیومد. ولی تقریبا مطمئن بودم که سالهای زیادی این عنوان توی ذهنم مساوی بود با یک سریال پلیسی آلمانی که از شبکه اول پخش می شد.
خوشبختانه اینترنت منو به جواب درستی هدایت کرد: پلیس 110 اسم یک سریال پلیسی-کارآگاهی آلمانی هست که از سال 1971 داره پخش میشه و تا الان حدود چهل و دو فصل ازش گذشته! (البته این سریال با کارآگاه کاستر و درک فرق می کنه) حالا اینکه چرا پلیس ما هم از بین این همه اسم و عدد و رقم دقیقا همین اسم رو انتخاب می کنه می تونه معمایی باشه برای خودش! به هرحال این لینک مشخصات فیلم:
http://www.imdb.com/title/tt0806901/
http://en.wikipedia.org/wiki/Polizeiruf_110

slevin(HAMID نوشته است:

Heidi نوشته است:

سلام به دوستان همراه
خیلی وقت بود می خواستم در مورد این موضوع بنویسم. راستش این هم جزو خاطراتی هست که اینقدر از طرف اطرافیان انکار شد که دوباره به شک افتادم شاید ساخته ی ذهن خودم باشد! اما دوباره -مثل همیشه- به گنجینه اینترنت سر زدم و خوشحال شدم از اینکه واقعیت داشت!
نمی دونم از چه سالی ما توی ایران چیزی به اسم "پلیس 110" داریم ولی یادم هست همان موقع که چنین چیزی اعلام شد خیلی تعجب کردم چون "پلیس 110" عنوان سریالی آلمانی بود که تو دهه ی اول زندگیم از تلویزیون می دیدم.
این رو از هرکس پرسیدم یادش نیومد. ولی تقریبا مطمئن بودم که سالهای زیادی این عنوان توی ذهنم مساوی بود با یک سریال پلیسی آلمانی که از شبکه اول پخش می شد.
خوشبختانه اینترنت منو به جواب درستی هدایت کرد: پلیس 110 اسم یک سریال پلیسی-کارآگاهی آلمانی هست که از سال 1971 داره پخش میشه و تا الان حدود چهل و دو فصل ازش گذشته! (البته این سریال با کارآگاه کاستر و درک فرق می کنه) حالا اینکه چرا پلیس ما هم از بین این همه اسم و عدد و رقم دقیقا همین اسم رو انتخاب می کنه می تونه معمایی باشه برای خودش! به هرحال این لینک مشخصات فیلم:
http://www.imdb.com/title/tt0806901/
http://en.wikipedia.org/wiki/Polizeiruf_110

سلام دوست عزیز و تشکر بخاطر این پست
اتفاقا من هم همیشه این سریال در ذهنم بود.
این سریال دقیقا اولین سریال پلیسی از نوع جدید و تا  حدودی آلمانی اون در تلویزیون ایران بحساب میومد.
دقیقا ترتیب زمانی پخش به این صورت بود:
1-پلیس 110
2-بازرس
3-کاراگاه کاستر
4-درک

Heidi نوشته است:

ممنونم جناب 59. درسته. حمید لولایی کسی بود که خوب جای خودش رو پیدا کرد و سرجایش موند. بازی تماشایی اش در نقش "خشایار" تو ذهن خیلی ها موندگار شد. یک بار همون زمان ها تعریف کرد که چهره و رفتار خشایار رو به طور کامل از روی پدر خودش تیپ سازی کرده بود و تو دوره ای که نقش خشایار رو بازی می کرد به حدی تو قالب این نقش فرو رفته بود که یک سری خاطرات دوباره برایش زنده شد و مدتی در بستر  بیماری افتاد! من بازی اش در نقش "آقا ماشالله" تو سریال "خانه به دوش" را هم خیلی زیاد دوست داشتم. البته این دوست داشتن ها و دوست نداشتن ها همونطور که به درستی اشاره کردین کاملا سلیقه ایه. سلیقه ی من هم در حد همون خانه به دوش و حداکثر "متهم گریخت" (سال 84) مونده و جلوتر نیومده. یعنی با اینکه از اون موقع تا حالا فیلم ها و سریال های طنز خیلی زیادی ساخته شده و خیلی از اونها هم احتمالا کارهای خوبی بوده (و به قول شما بازیگرهای مسلطی مثل هومن برق نورد که سالها کار تئاتر کرده نقش های خوبی بازی کردن) ولی متاسفانه یا خوشبختانه ماشین زمان بنده تو همون سال 84 متوقف شد و بعد از خانه به دوش و متهم گریخت، دیگه از هیچ سریال و فیلم طنز ایرانی خوشم نیومد... اما یکی از کارهای مهجور لولایی که کمتر کسی یادشه (راستش خودمم خیلی دور و محو یادم هست) بازی تو یه سری مجموعه طنز آیتمی به اسم آقای آبی بود که دهه هفتاد از شبکه اول پخش می شد. دیالوگ نداشت و یک نفر راوی روی ماجراهای آقای آبی نریشن می گفت. ریتم بازی ها را هم تا حدی تند کرده بودن (اگه یادتون باشه دهه شصت، یه مجموعه این ریختی هم بود که محمود بهرامی بازی می کرد. ریتم بازی ها تند شده بود و دیالوگی در کار نبود. به جای دیالوگ، یه موسیقی ثابت ریتم طنز روی بازی ها گذاشته بودن و محمود بهرامی نقش یه آدم چاق و خنگ و تنبل رو بازی می کرد. تکرار همون نقش "قنبرک" تو تعطیلات نوروزی. راستش این اسم قنبرک هم از همون موقع تو خونه ی ما روی این بنده خدا مونده و توی هر فیلم سریالی ایشون رو می دیدیم ناخودآگاه می گفتیم "قنبرک!" )

این ویدئوی کوتاه، تکه ای است از یکی از ماجراهای آقای آبی (دهه هفتاد)
http://s4.picofile.com/file/7984895050/%D8%A2%D9%82%D8%A7%DB%8C_%D8%A2%D8%A8%DB%8C.flv.html

اما در مورد مجموعه دیدنی پاورچین. (چون اینجا محفل گفتگو در مورد برنامه های دهه شصتیه خیلی سریع می گویم و رد می شوم) مهران مدیری یک بار همون زمونها تعرف کرد که اوایلش خودمون هم نمی دونستیم دقیقا قضیه از چه قراره. فی البداهه ایده می زدیم و کار می کردیم. حتی موقعی که جواد رضویان مثلا از برره راه افتاد تهران، دقیقا نمی دونست تکلیفش چیه و قراره چی از آب در بیاید. نه خودش و نه بقیه. به خاطر همین می بینیم که تو قسمت های اول با اینکه تازه از دهات اومده هیچ لهجه ای نداره. ولی کار کم کم جلو رفت و پخته تر شد و هرکسی جای خودش رو پیدا کرد و خلاقیت ها بیرون زد (تقریبا بعد از عروسی داود و یاسمن) و از اونجا به بعد بود که داود با لهجه غلیظ برره ای حرف می زد!
ممنونم از توضیحاتتون در مورد مجموعه عروسکی. ظاهرا به نظر می رسه این مجموعه های ژاپنی تو کشورهای امریکای جنوبی مخصوصا پرو و مکزیک خیلی طرفدار داشته. همین الان هم تنها نسخه هایی که از این برنامه و برنامه های مشابهش تو اینترنت موجود هست به زبان اسپانیاییه. یکی از نکته های ژاپنی ها هم علاقه شون به مدادشمعیه که مثل بقیه ی ویژگیهاشون منحصربه فرده. مثلا یکی از قسمت های این مجموعه. بچه ها قرار بود فردا توی مدرسه نقاشی کنن و باید هرکدوم یه بسته مداد شمعی با خودشون می بردن. در حالیکه همه مدادشمعی های نو و استفاده نشده شون رو سر کلاس برده بودن، دایسوکی یک بسته مدادشمعی داشت که مال بچگی مادربزرگش بود و بیشتر مصرف شده و کوچک شده بود. به خاطر همین رویش نمی شد به کسی نشون بده.

59 نوشته است:
با اجازه ی شما، گفتگو را به بخش فیلم میاوریم، که دوستان من را دعوا نکنند.

بله درست میفرمایید، اتفاقن سریالهای "خانه بدوش-۱۳۸۳" و "ترش و شیرین-۱۳۸۶" را نیز،
یکی‌-دو سال پیش دیدم و بسیار خوشم آمد، هم از کارگردانی رضا عطاران و هم از بازی تمام هنرپیشه ها،
بویژه حمید لولایی. "آقای آبی‌" را اکنون دیدم و ممنون هستم، اما هیچ جور بیاد ندارم این سریال آیتمی را.
در ضمن صحبت از زنده یاد محمود بهرامی بمیان آوردید و نکته ی جالب درباره ی آن‌ سریالش گفتید،
دقیقن چندی پیش پستی برای ایشان در بخش "همشاگردی سلام - صفحه ۲۴ - آخرین پست" نوشته بودم،
و آنجا کمی‌ از سریال مورد گفتگو را تعریف کردم. یادش بخیر، کار بامزه و خنده داری بود.
برای توضیحات خوب و روشن در مورد پاورچین و "دایسوکی" نیز ممنونم.
همانگونه که شما و امیر جان هم اشاره داشتید، در ذهن کودکی هایمان،
انگار که، "مداد شمعی = ژاپن" هست.

و اما، پریروز اتفاق افتاده است سرانجام، بسیار هم عالی‌ و نیکوست:[/color][/size][/b]





http://telewebion.com/fa/episode/info/1090327/فیلم-سینمایی/مدرک-جرم
 
.
.
.

واقعا ممنونم از شما جناب 59! اگه اطلاع نمی دادین احتمالش خیلی ضعیف بود بفهمم این فیلم پخش شده چون مدتی بود شبکه نمایش از دور ِ فیلم های قدیمی خارج شده بود و جدول پخشش رو سر نمی زدم! خیلی دوست داشتم این فیلم رو ببینم.
یادداشتتون در مورد محمود بهرامی خوندنی بود. در ادامه مطلب شما این رو هم اضافه کنم که ایشون تو سریال قبل از انقلابی "ایتالیا ایتالیا" هم نقش یکی از اون دونفر ماموری رو بازی می کرد که فروهر فرستاده بود قاطبه رو بیارن. البته در کل سریال سطح پایین و مسخره ای بود ولی فرصت خوبی به بیننده می داد تا تعدادی از بازیگرهای آشنای سینما رو در قالب نقش های قبل از انقلابشون ببینه مثل شهلا ریاحی، جهانگیر فروهر، منوچهر حامدی، محمود بهرامی، محمد ورشوچی و محمد شیری.
راستی حالا که صحبت از محمد شیری شد یادی کنیم از بازی های طنزش تو مجموعه ای به اسم "آقای اقتصادی". در واقع اولین بار توی اون مجموعه ها بود که ایشون رو دیدم (یادداشت و خاطره ای که در این مورد تو فروم نوشته بودین قبلا خونده بودم و جالب بود) سریال هتل رو کلاس اول راهنمایی دیدم و به نظرم خیلی خنده دار و بامزه اومد (مخصوصا بازی ناصر لقایی با اون لهجه مشهدیش در نقش فردی که بهش می گفتن صفدر یا چنین چیزی. خاطره ای که از این برنامه دارم این است که یک شب قبل از پخش این برنامه، کلیه اعضای خانواده مون نوبتی رفته بودن برای استحمام. هواکش آبگرمکن مشکلی داشت که ما نمی دونستیم و گاز سمی متصاعد شده از آبگرمکن رو از محوطه خونه خارج نمی کرد. به این ترتیب طی یکی دو ساعتی که یکی پس از دیگری داشتن از حمام استفاده می کرد بدون اینکه اینکه هیچ کدوم از ما بفهمیم حجم زیادی از اون گاز بی بو توی فضای خونه جمع شده بود و کم کم داشت همه مون رو بیهوش می کرد! یادم است اول مادرم دچار سرگیجه و سردرد شدید شد ولی چون دلیلش رو نمی دونست رفت سراغ قرص مسکن و جوشانده و از این صحبتها. من هم کمی بعدتر احساس کردم سرم به شدت درد میکنه گویی که صدای تپش قلبم رو به وضوح توی سرم می شنیدم! ولی ازونجاییکه مشغول یک خروار درس و تکلیف بودم و از طرف دیگه تلویزیون هم داشت همون مجموعه هتل رو پخش می کرد، سرم رو با درس و تلویزیون گرم کردم و چیزی نگفتم. کمی بعد فهمیدیم ظاهرا این مشکل عمومیت داره چون خواهر و برادرم هم موقع راه رفتن داشتن گیج می زدن و به در و دیوار می خوردن! خلاصه قبل از اینکه هرچهار نفر افقی بشویم با اورژانس تماس گرفتیم و مشکل ریشه یابی شد و مقصر اصلی شناسایی شد! این مجموعه و بازیگرهایش برای من تداعی کننده اون شبی است که خانوادگی دچار گازگرفتگی شده بودیم و در عین حال اصرار داشتم بدون اینکه چیزی به بقیه بگویم بقیه ی برنامه رو تماشا کنم   

59 نوشته است:
خواهش می‌کنم خانم هایدی، من خودم خیلی‌ ذوق زنده شدم تا دیدم که این فیلم سرانجام پخش شده.
من هم اکنون آنرا دریافت کردم با IDM، چون قسمت دانلود مستقیم آن‌ سایت، چند روزیست که خراب هست.
اگر شما و دوستان خواستید، بفرمایید تا همانند دیگر فیلم‌ها در فروم قرار بگیرد. اشاره ی بجایی داشتید
به سریال "ایتالیا ایتالیا" و بازی محمود بهرامی، جالب تر از همه در این سریال، آن‌ سکانس بیرونی فرودگاه هست،
که قاطبه ی اصلی‌ یا قلابی را (بیاد ندارم اکنون که کدامشان هستند در این پلان)، برای سوار کردن به سمت تاکسی‌،
همراهی میکنند. در واقع مردم زیادی چون دوربین و بازیگران را دیده بودند، آنجا  جمع شده اند، آنوقت عوامل پشت صحنه،
یکیشان حتی مردم را کتک می‌زند و هل میدهد (خنده)، که شلوغ نکنند و مزاحم فیلمبرداری نباشند. سریال خاطره انگیزی هست،
حتی برای ما، که در آنزمان نبودیم هنوز. در ضمن، مصاحبه ای میخواندم با جناب محمد شیری، ایشان گفته بودند،
در همین سریال "ایتالیا ایتالیا"، در سکانس مهمانی خانگی، نوازده ی ساز الکترونیک ایشان بودند چون در اصل،
فعالیتشان قبل از ۵۷ در زمینه ی موزیک بوده و یک شب در یک مهمانی واقعی‌، آقای "نوذر آزادی (قاطبه)"،
آنجا بودند، کار ایشان را می‌بینند و دعوت میکنند برای بازی در سکانس سریال.    

خاطره‌ای که نوشتید، همانند همیشه بسیار جالب بود و خدا را شکر که مشکل جدی پیش نیامد آنزمان، اما من،
(بگذارید به حساب همان پیری و کم حافظه گی‌‌ -  امیر جان که رئیس آسایشگاه فروم هستند، لطفا کلید اتاق من را بدهند)
اکنون بیاد ندارم، که "ناصر لقایی" در سریال هتل بازی داشت. "هتل - ۱۳۷۷" ساخته ی خانم برومند را میفرمایید؟

جناب 59- منظور من سریال "هتل مروارید" خانم برومند نبود. سال 72 یک سریال طنز از شبکه یک پخش می شد تو همون تایم قبل از ساعت نه شب که قبلش آقای اقتصادی پخش میشد. گروه بازیگرهاش هم همون بازیگرهای آقای اقتصادی بودن. داستان دقیقش یادم نیست ولی زنده یاد احمد مندوب هاشمی (آقای اقتصادی) و دخترش یک سری ماجراها و مسایلی داشتند در رابطه با یک هتل. توی اون مجموعه ناصرلقایی هم نقش یک شهرستانی ساده لوح رو بازی می کرد با لهجه مشهدی. اینجا در موردش نوشته:
http://iranianserials.blogfa.com/post-117.aspx
اگه کسی بیشتر از این یادش هست از اون مجموعه، ممنون میشم اینجا بنویسین.
اون قسمت جلوی فرودگاه (ایتالیا ایتالیا) واقعا شاهکار بود! چیزی بیش از این نمی تونم بگم  

Heidi نوشته است:

جناب 59- منظور من سریال "هتل مروارید" خانم برومند نبود. سال 72 یک سریال طنز از شبکه یک پخش می شد تو همون تایم قبل از ساعت نه شب که قبلش آقای اقتصادی پخش میشد. گروه بازیگرهاش هم همون بازیگرهای آقای اقتصادی بودن. داستان دقیقش یادم نیست ولی زنده یاد احمد مندوب هاشمی (آقای اقتصادی) و دخترش یک سری ماجراها و مسایلی داشتند در رابطه با یک هتل. توی اون مجموعه ناصرلقایی هم نقش یک شهرستانی ساده لوح رو بازی می کرد با لهجه مشهدی. اینجا در موردش نوشته:
http://iranianserials.blogfa.com/post-117.aspx
اگه کسی بیشتر از این یادش هست از اون مجموعه، ممنون میشم اینجا بنویسین.
اون قسمت جلوی فرودگاه (ایتالیا ایتالیا) واقعا شاهکار بود! چیزی بیش از این نمی تونم بگم

بله، اکنون متوجه شدم. راستش نام "صفدر" و فرم چهره ی ناصر لقایی را بیاد دارم در سریال،
اما بیش از این در خاطرم نیست. در ضمن با سپاس از کانال محترم "نمایش"، اما ‌ای کاش،
که "مدرک جرم -۱۳۶۴" را رتوش نمیکردید، دقیقن همان بلایی که به سر "پاییز صحرا" آوردید!.
کادر پخش آنرا نیز کوچک کردید که در نتیجه، شده است همانند فیلمهایی ویدیویی!. در هر حال،
سپاسگزار شما هستیم. بجای "ماشاءاله افراشته"، زنده یاد نوذری صحبت کرده در فیلم،
که بسیار جالب و خاطره انگیز هست:




کانال دو، در پخش فیلمهای شصتی، بسیار وفادارنه عمل می‌کند و کیفیت نوستالژیک آنها را تغییر نمیدهد:




در یک پرانتز کوچک هم باز بگویم (البته قبلن در پست "اکبر عبدی، اسطوره ای ..."، در اینباره گسترده صحبت کرده بودیم):
 
https://koodaki-nojavani.forumfa.net/t20p960-topic

قسمت اول سریال "شاهگوش" را دیدم (راستش بخاطر ابراهیم حامدی بود) و نمیدانم پس از اینکه "کله پز" کشته شد،
آیا اکبر عبدی در قسمت‌های بعدی بازی خواهد داشت یا نه‌، مثلن در نقش روح خودش!، یا برادری که پیدایش میشود و هم قیافه ی اوست!.
چون پیداست که این سریال نیز، هیچ فیلمنامه ای ندارد!. در خلاصه ی داستانش که در اینترنت آمده نیز معلوم است. البته ساختار تمیزی دارد.
اما واقعن دیدن اکبر عبدی، در طی‌ ۷-۸ سال گذشته، در انبوه فیلم‌ها و سریالهایی که نقش دست چندم در آنها دارد،
برایم ناراحت کننده و دردناک است. راستش غصه میخورم که چرا اینگونه؟. بی‌ حوصلگی، ...،
و چشمان بی‌ حال و خواب آلودش، همه جا در یک دهه ی گذشته تاکنون، همراه اوست.
دلم می‌سوزد، کاش اینگونه نبود. این درد و مرض بی‌ وجدان، بسیاری را از هنر و ادبیات ایران گرفته...
کاش اینگونه نبود....

.
.
.

Heidi نوشته است:

سلام به دوستان همراه
خیلی وقت بود می خواستم در مورد این موضوع بنویسم. راستش این هم جزو خاطراتی هست که اینقدر از طرف اطرافیان انکار شد که دوباره به شک افتادم شاید ساخته ی ذهن خودم باشد! اما دوباره -مثل همیشه- به گنجینه اینترنت سر زدم و خوشحال شدم از اینکه واقعیت داشت!
نمی دونم از چه سالی ما توی ایران چیزی به اسم "پلیس 110" داریم ولی یادم هست همان موقع که چنین چیزی اعلام شد خیلی تعجب کردم چون "پلیس 110" عنوان سریالی آلمانی بود که تو دهه ی اول زندگیم از تلویزیون می دیدم.
این رو از هرکس پرسیدم یادش نیومد. ولی تقریبا مطمئن بودم که سالهای زیادی این عنوان توی ذهنم مساوی بود با یک سریال پلیسی آلمانی که از شبکه اول پخش می شد.
خوشبختانه اینترنت منو به جواب درستی هدایت کرد: پلیس 110 اسم یک سریال پلیسی-کارآگاهی آلمانی هست که از سال 1971 داره پخش میشه و تا الان حدود چهل و دو فصل ازش گذشته! (البته این سریال با کارآگاه کاستر و درک فرق می کنه) حالا اینکه چرا پلیس ما هم از بین این همه اسم و عدد و رقم دقیقا همین اسم رو انتخاب می کنه می تونه معمایی باشه برای خودش! به هرحال این لینک مشخصات فیلم:
http://www.imdb.com/title/tt0806901/
http://en.wikipedia.org/wiki/Polizeiruf_110

Mihakralj نوشته است:

Emiliano نوشته است:.
راویان چنین نقل کنندی که 20 سال قبل از اون هم؛ یعنی، سال 1348، سینما با کارهایی مث "گاو"، "قیصر" و "شب قوزی" تو فیلمفارسی انقلاب کرده و به "فیلمفارسی" پشت کرده!!!!

راستش، از "گاو" که ذره ای خوشم نمی یاد و حتا یک بار هم نتونسته م از اول تا به آخرشو تحمل کنم. داستانش به هیچ وجه ظرفیت یه فیلم 90 دقیقه ای رو نداره و بازی "انتظامی" خیلی رو مُخه.
"شب قوزی" رو هم ندیده م که بخوام نظر بدم؛ اما، "قیصر" که خودش خودِ فیلمفارسیه! رقص تو کاباره نداره؛ که، داره! صحنه ی جنسی نداره؛ که، اونو هم داره، چاقوکشی و لُمپنیزم و لات بازی هم از سر و روش می باره! این چه انقلابیه، آخه؟
شاید هم من نمی گیرم!

با سلام خدمت دوستان،
در حقیقت من نظر خاصی در مورد فیلم قیصر ندارم و فقط دو بار اونو دیدم.
دفعه اول صرف دیدن فیلم و دفعه دوم واسه آهنگ بکار رفته در فیلم.
یک چیز رو مطمئنم و اون اینکه موسیقی این فیلم که ساخته اسفندیار منفردزاده هست انقلابی در موسیقی فیلم هست.
متاسفانه کمتر فیلم فارسی از موسیقی خوب بهره می برد.
ساختار و عناصر موجود در این موسیقی تحول بزرگی در آهنگسازی موسیقی فیلم هست که باید از اون به عنوان نقطه عطفی در ساخت موسیقی فیلم ایران یاد کرد.
به هر حال تنها انقلاب موجود که من می دونم و می شناسم همین موسیقی فیلم هست.

ناگفته نماند که موسیقی این فیلم روی صفحه گرامافون 45 دور ضبط شد و وارد بازار شد.
بر اثر گذشت سالیان متمادی این صفحه ها در شرایط خوبی قرار ندارند و بیشتر صفحه های موجود در بازار بدرد نخور هستند.

از دوستان خواهشی دارم مبنی بر اینکه اگر این صفحه گرامافون رو واسه فروش دارند به من اطلاع دهند.

متشکر
میحا

3. در مورد موسیقی های "اسفندیار منفردزاده" باهاتون کاملاً هم عقیده ام و تو صفحات پیشین، بنده اکثر کارهای ایشون رو آپلود کرده م برای دوستان.


......................


4. "از هر چه بگذریم، ...":

59 نوشته است:
...
اما واقعن دیدن اکبر عبدی، در طی‌ ۷-۸ سال گذشته، در انبوه فیلم‌ها و سریالهایی که نقش دست چندم در آنها دارد،
برایم ناراحت کننده و دردناک است. راستش غصه میخورم که چرا اینگونه؟. بی‌ حوصلگی، ...،
و چشمان بی‌ حال و خواب آلودش، همه جا در یک دهه ی گذشته تاکنون، همراه اوست.
دلم می‌سوزد، کاش اینگونه نبود. این درد و مرض بی‌ وجدان، بسیاری را از هنر و ادبیات ایران گرفته...
کاش اینگونه نبود....

Heidi نوشته است:

جناب 59- یادداشتتون در مورد اکبر عبدی رو خوندم. بی تعارف عالی بود! اما بی هیچ توضیح اضافی، شما و دوستان رو ارجاع می دهم به این قسمت از حرف هایخود اکبر عبدی که خودش صادقانه و بی تعارف در پاسخ به پرسش مجری اعتراف می کند که "چرا اینطوری شد؟"

http://s4.picofile.com/file/7985602575/%D8%A7%DA%A9%D8%A8%D8%B1_%D8%B9%D8%A8%D8%AF%DB%8C.flv.html

کاش اینگونه نبود...