فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

Emiliano نوشته است:[b]


.................................


5. "59" و "میحا"ی عزیز، ازتون بخاطر فایل های "آیینه ی عبرت" خیلی ممنونم.
6. "59" عزیز، خیلی دوس داشتم "شب شکن" رو بار دیگه می دیدم. خیییلی کوچیک بودم، رفتم سینما، دیدمش؛ اما، هیچی ازش یادم نیست؛ چون، تو تلویزیون کم دادنش.
فقط هیچ وقت آنونس این فیلم رو تو تلویزیون فراموش نمی کنم. خیلی باکلاس بود، هم اسم فیلم و هم آنونسش.



.................................


7. "میحا"ی عزیز، در مورد موسیقی های به کار رفته تو "آیینه ی عبرت"، همون طور که اشاره کردید و کردیم، بیشتر کارهای "تنجرین دریم" بوده.
اما، چه خوب که دوس دارید آهنگ ها رو شناسایی کنید؛ چون، یک موسیقی به کار رفته تو این سریال برای من ناشناخته بود و تقریباً مطمئنم که از کارهای "تنجرین دریم" نیست.
ضمناً اگه اشتباه نکنم، این موسیقی روی کارهای "هشدارهای پلیس" (یا یه همچین اسمی، با بازی زنده یاد "مهدی آریان نژاد"، همون کچله) هم شنیده می شد، جمعه ها بعدازظهر، از شبکه ی 1:

http://s1.picofile.com/file/7974592896/Aeeneye_Ebrat_1_.rar.html

لطفاً شناسایی و اعلام کنید. ممنون.

8. در مورد انتخاب موسیقی های "آیینه ی عبرت" من تا 99 درصد مطمئنم از انتخاب های "جهانسوز فولادی" بود!
دهه ی 60 کلاً انتخاب های موسیقی در قرق ایشون بود و من همیشه برام سؤال بود که آخه نوشتن نام کسی برای "انتخاب" موسیقی تو تیتراژ هم لازمه؟ زحمتی نداشته که!


.................................

59 نوشته است:

دیروز میخواستم بنویسم،
که در میانه ی دهه ی هفتاد، در دبیرستانی که مادر من تدریس میکردند،
دختر آقای افشار یک روز در کلاس درس، بخاطر پریدن پاک کن به گلویش،
جان میسپارد ... این پیشامد بسیار تلخ و سنگین‌ بود برای بهرام افشار و خانواده اش

جناب 59 بزرگوار
اين خاطره اي كه يادآوري كرديد جالب است. چون خبري كه آن زمان بين مردم دهان به دهان مي گشت اين بود كه "دختربچه ي چهارساله" ي ايشان به خاطر بلعيدن پاك كن از دنيا رفته است.      من البته هيچ وقت جزييات اين خبر را از دوستي كه با ايشان معاشرت داشت نپرسيدم. ولي تصور مي كردم سن و سال بچه اي كه پاك كن بلعيده در حد همان سه - چهار سال باشد نه يك بچه ي محصل! به هرحال ممنونم. اين هم تصوير يك فرزند ديگر بهرام افشار است:
http://s3.picofile.com/file/7974796876/315826_288670427810909_86702883_n.jpg
اما يادم است يكي از نگراني هاي پدرمادرهاي دهه شصتي اين بود كه بچه ها ناغافل روي سرشان نايلون نكشند و خفه نشوند! اين نگراني از وقتي شروع شد كه تلويزيون يك فيلم ‍ژاپني نشون داد از پدرمادري كه از بچه غافل مي شوند و وقتي سراغش مي روند مي بينند بچه يك مشما روي سر و صورتش كشيده و نتوانسته در بياورد و خفه شده. اين هم جزو فيلمهايي هست كه نديدم كسي به خاطر داشته باشد و اگر كسي اينجا يادش بيايد بسيار باعث دلگرمي بنده است!
و قسمت سوم جنگ آفتاب، تيتراژ ابتدايي و انتهايي برنامه و قسمت ديگري از اجراي مريم افشار است. دوستي تصور مي كرد مريم افشار (مجري) و رويا افشار (بازيگر آينه و در خانه) خواهر باشند. نمي دانم اينطور هست يا نه ولي تيتراژ آغاز برنامه، نام خانوادگي كامل مجري را "حميدي افشار" نوشته در حاليكه نام خانوادگي كامل بازيگر آينه "افشاري نسب" (البته خواهرها يا برادرهايي هم هستند كه نام خانوادگي هايشان با هم فرق مي كند مثل شيرين بينا و نگين صدق گويا)
http://s2.picofile.com/file/7975176876/jonge_aftab_3_.flv.html

Heidi نوشته است:
تصاوير ماسك هاي دهه شصتي جالب بود. من از اين ماسك ها نداشتم و طبيعتا از ماسك هايي هم كه آقا اميليانو نشونيش رو دادن خاطره اي ندارم. ولي كلا با كمي دقت و ظرافت مي شود مثل جناب 59 جزييات خوبي از بعضي از اين فيلم هاي قديمي شكار كرد. مثلا چند وقت پيش موقع تماشاي فيلم مسافران مهتاب، چشمم به يكي از اون سطل زباله هاي فلزي كوچك خورد كه قديم ها بيشتر خانواده ها كنار اتاقهايشان داشتند و دورتادورش عكس نوزادهاي لختي بود كه روي پارچه دراز كشيده بودن و مي خنديدن. و با خودم فكر كردم اين بچه ها (ي احتمالا خارجي) كه عكس هاشون روي سطل هاي فلزي كنار اتاق هاي خانواده هاي ايراني بود الان چقدر بزرگ شدن و چند سالشونه و چه شكلي شدن (يه سري تصورات بيمارگونه كه فقط از ذهن خيال پرداز و قصه پرداز دهه شصتي ها بيرون مياد!!)
[/size]

1. "هایدی" جان، منظورتون ایناست"




..........................


2. عکسای بالا رو؛ اگه اشتباه نکنم، دوست خوبمون، "نگین"، گذاشته بود و به درخواست بنده.
ضمناً ایشون مدت مدیدیه خیلی کم به اینجا سر می زنه و شاید هم اصلاً این انجمن رو فراموش کرده ن!
3. یادمه ما از این سطلایی، که توضیح دادید، گوشه ی یکی از اتاقامون داشتیم با یه عکس گربه ی زیبای سیاه و سفید روش. گربهه کنار یه ظرف شیرینی بود.
پس زمینه ی سطل هم آبی آسمانی بود.
من از "نگین" خانوم خواستم از اون برام عکس پیدا کنه؛ اما، ایشون از اون های بالا عکس گذاشت.
اون دو تا بچه ای رو هم که شما گفتید، فکر می کنم خواهرم داشت.

59 نوشته است:
امیر جان[/u] ممنون هستم برای فایلهای صوتی و تصویری که قرار دادید.
همچنین بازگوکردن خاطره ها. یاد بجایی هم داشتید از پرسوناژ "آقا کمالی".
ای کاش این برنامه ی اقتصادی - پژوهشی که با نام "یادگاری" ساخته و پخش میگردد،
از "سیمای هفته" و "جنگ هفته" نیز قسمتهایی پخش کند. قسمت دیشبی اش را هنوز ندیدم،
امیدوارم از نوستالژی‌هایمان با زبان خوش پخش کرده باشد.

3. "59" عزیز، "برنامه ی اقتصادی - پژوهشی یادگاری" ( ) دیشب رو خوب شد ندیدید. چیز خاصی رو از دست ندادید.
یه تیکه هایی از "گالش های مادربزرگ"ش بد نبود و اگه بخاطر اون از اینترنت استفاده کردید، اشکالی نداره؛ اما، طبق معمول دوباره گیر داده بودن به فیلم "مادر"، "خانه ی دوست کجاست" و "بچه های آسمان"!!!!
نمی دونم تو این فیلم ها چی هست که دست از سرشون برنمی دارن!
تازه این قدر "عزت الله انتظامی" رو نشون دادن؛ که، آدم فکر می کرد خبریه!
همین دو شب پیش یکی تو شبکه ی 7 اداشو به شدت زیبا درمی آورد و خیلی حال کردم که بالأخره "آقای بازیگر"ی رو که الکی تو دهه ی 70 بادش کردن و اون قدر باد کرده شد؛ که، دیگه اون "انتظامی" سابق نشد و نیست، تابوشو شکستن.
دم اون پسره؛ که، از بازیگرای "دوربین مخفی"های "امیرحسین قهرایی"ه گرم.
اگه ضبطش کرده بودم، حتماً اینجا می ذاشتمش؛ اما، پسره این بود:

59 نوشته است:
که مدل‌های گران و سه‌ بعدی اش نیز هستند و خب کمی‌ تا قسمتی‌ غصه میخوردیم.
خیلی خوب یادآوری کردید امیر جان. من از کاراکترهای انیمیشنی، "زورو" را داشتم،
همراه با کلاهش که از جنس عکس رادیولوژی بود! و یک شمشیر نیز داشت.
گمان کنم که اگر با کمک شما، یک نام انگلیسی و کلی‌ برای این مدل ماسک لباس گونه پیدا کنیم،
آنوقت به تصویرهایش نیز در اینترنت دست پیدا خواهیم کرد.

4. اوه، نه نه! این منظورم نبود، دوست خوبم.
وقتی دوباره نوشته هامو خوندم، دیدم نقص از نوشته های خودم بوده؛ که، شما یاد "لباس" (Custom یا Dress Up) یا  زورو افتادید.
درسته از این لباسا خواهرزاده ی من هم داشت و من عاشق چشم بندش بودم.
کلاهش هم خیلی زیبا بود.

http://www.flagshipfancydress.co.uk/ekmps/shops/flagshipenterp/images/zorro-eye-mask-106-p.jpg
http://img.auctiva.com/imgdata/8/0/5/1/0/4/webimg/478207188_o.jpg
http://media01.partyfiesta.com/Products/large/sombrero-zorro-nino-98409-20120606123408.png


اما، منظور من این بود که:
یه کاراکتر رو روی کاغذ مقوایی نقاشی کرده بودن. بعد اومده بودن اونو به مثلاً 20 تیکه به صورت کلاژ تقسیم کرده بودن: به این صورت که مثلاً دستاش یا پاهاش سه تیکه بود: مچ، ساعد و بازو یا مچ و ساق و ران.
بعد این تیکه ها شامل دست ها، پاها، شکم، سر و ... هر کدوم یه سوراخ کوچیک داشتن؛ که، با دکمه ی جُفتی (از این دکمه هایی که لباس نوزادا یا دخترخانومای تین ایجر داره) به هم وصل می شد؛ یعنی، هم بازی فکر و جورچینی بود و هم در نهایت، کاراکتر، دستا و پاهاش قابلیت حرکت و انیمه داشتن و می تونستی هر بار اون ها رو به شکلی در آری.


نمی دونم تونستم منظورمو برسونم یا نه.
از این بازی ها کسی یادشه؟



5. در مورد اون آسایشگاه، حتماً اتاقشو دونفره انتخاب کن، تا با هم هم اتاقی شیم!


..........................


6. در مورد زنده یاد دختر "غلامعلی افشار" همیشه حتا شنیدن این خبر برایم ناگوار بوده و خیلی حیف شد که چنین اتفاقی باعث شد ما از دیدن چنین مرد بزرگی محروم شیم.


..........................


7. بدون شرح:

Heidi نوشته است:

اين خاطره اي كه يادآوري كرديد جالب است. چون خبري كه آن زمان بين مردم دهان به دهان مي گشت
اين بود كه "دختربچه ي چهارساله" ي ايشان به خاطر بلعيدن پاك كن از دنيا رفته است.
و قسمت سوم جنگ آفتاب، تيتراژ ابتدايي و انتهايي برنامه و قسمت ديگري از اجراي مريم افشار است.

http://s2.picofile.com/file/7975176876/jonge_aftab_3_.flv.html

Emiliano نوشته است:

1. "هایدی" جان، منظورتون ایناست"




..........................


2. عکسای بالا رو؛ اگه اشتباه نکنم، دوست خوبمون، "نگین"، گذاشته بود و به درخواست بنده.
ضمناً ایشون مدت مدیدیه خیلی کم به اینجا سر می زنه و شاید هم اصلاً این انجمن رو فراموش کرده ن!
3. یادمه ما از این سطلایی، که توضیح دادید، گوشه ی یکی از اتاقامون داشتیم با یه عکس گربه ی زیبای سیاه و سفید روش. گربهه کنار یه ظرف شیرینی بود.
پس زمینه ی سطل هم آبی آسمانی بود.
من از "نگین" خانوم خواستم از اون برام عکس پیدا کنه؛ اما، ایشون از اون های بالا عکس گذاشت.
اون دو تا بچه ای رو هم که شما گفتید، فکر می کنم خواهرم داشت.

Mihakralj نوشته است:



http://s4.picofile.com/file/7975111070/02_Space_Didier_Marouani_Ballad_For_Space_Lovers.mp3.html

Heidi نوشته است:

اما يادم است يكي از نگراني هاي پدرمادرهاي دهه شصتي اين بود كه بچه ها ناغافل روي سرشان نايلون نكشند و خفه نشوند!
اين نگراني از وقتي شروع شد كه تلويزيون يك فيلم ‍ژاپني نشون داد از پدرمادري كه از بچه غافل مي شوند و وقتي سراغش مي روند
مي بينند بچه يك مشما روي سر و صورتش كشيده و نتوانسته در بياورد و خفه شده. اين هم جزو فيلمهايي هست
كه نديدم كسي به خاطر داشته باشد و اگر كسي اينجا يادش بيايد بسيار باعث دلگرمي بنده است!

   

خانم هایدی، شوربختانه فیلم ژاپنی که فرمودید را بیاد ندارم،
اما سبب گردید تا به دو نکته بپردازم. اول اینکه، برای ما شصتی ها،
ژاپن، لباسهای سنتی‌ آنها، فضای داخلی‌ خانه هایشان و کلن مردمش بسیار نوستالژیک هستند چرا که،
در دهه ی شصت، فیلم ها، سریالها و کارتونهای زیادی را که ساخت ژاپن بود در تلویزیون می‌‌دیدیم.
هنایش فرهنگ ژاپنی بر ما تا بدین اندازه بود، که امروزه اگر سفری به آنجا داشته باشیم،
بسان بازیافت خاطراتمان از کودکی و نوجوانی باشد. لازم به گفتن میباشد، که زبان ژاپنی،
از دیدگاه ساختار دستوری و گرامری، بسیار نزدیک به زبان پارسی ما هست و چند سال پیش،
دیوان حافظ بزرگ را به آن‌ زبان ترجمه کردند و این کتاب، پر فروشترین کتاب سال در ژاپن شد
و مورد استقبال کم نظیر ژاپنی‌ها گردید.

مطلب دیگر اینکه، پرسشی سالهاست خاطر نوستالژیک بچه‌های فروم رویایی را بخود مشغول ساخته،
بی‌ آنکه نشان و اطلاعات دقیقی‌ از آن داشته باشیم. فیلمی قدیمی‌ و سیاه و سفید بود ساخت ژاپن،
که در آن‌ قهرمان داستان، پسری بود با نام "سویینی" یا "سوییچی" یا "شویینی"، که با پدرش زندگی‌ میکرد
و فرزند طلاق بود یا مادرش فوت شده بود. عمویش نیز اگر اشتباه نکنم با آنها بود.
این فیلم عصر‌های جمعه، زمانی که "هشیار و بیدار" در نیمه ی شصت پخش میشد،
به‌عنوان فیلم سینمایی بعد از ظهر جمعه پخش می‌گردید. صدای جلال مقامی را خوب بیاد دارم،
که نقش پدر یا عموی او را در دوبله گفته بود. البته، افشین خان چند سال پیش،
نام این فیلم را "پدر مجرد" عنوان کردند. من خودم بشخصه، هر چه تلاش کردم،
هیچ نشانی‌ از این فیلم حتی با نام "پدر مجرد" به زبان ژاپنی در اینترنت پیدا نکردم هیچ جا.
خواهشمندم تا در صورت داشتن اطلاعات و یا خاطراتی از این فیلم نوستالژیک،
فروم رویایی را سهیم بفرمایید.

یک خاطره ی کوچک نیز بیاد دارم، که در اپتدی دهه ی شصت، زمانی که ۴-۵ ساله بودم،
برنامه‌ای در بخش صبحگاهی کانال دو پخش میشد که در آن‌ یک خانم ژاپنی،
کار دستی‌ آموزش میدادند. روزی تابستانی در سال ۶۳ یا ۶۴ بود که بهمراه مادرم،
به اداره ی آموزش و پرورش رفته بودیم برای کار ایشان در زمینه ی شغلیشان.
در راه برگشت به خانه، وقت ناهار بود و من خواهش کردم که مادر برایم "کانادا درای" بخرد
از بقالی سر کوچه که در خیابان پنجم نیروی هوایی نزدیک به کلانتری بود.
پس از خرید این نوشابه ی گوارا، چند تک کادر بیاد دارم، که همان خانم ژاپنی
که معلوم شد همسرشان ایرانی‌ هستند و ایشان هم به زبان پارسی بخوبی صحبت میکردند،
هم محل ما هستند و مادرم، با ایشان گفتگو کردند و گفتند که ما برنامه‌های شما را میبینیم.

خاطرات اپتدای کودکی، همگی‌ در ذهن، نورانی و تک فریم هستند. یاد آن‌ روز اکنون برای من،
از صحنه ی گفتگوی مادرم با آن‌ خانم، آفتاب ظهر تابستان و نوشابه ی کانادا درای تشکیل شده.
روزهای خوش کودکی، براستی که دیگر باز نمی‌گردند.

.
.
.

Mihakralj نوشته است:

با سلام خدمت دوستان،
داشتم صفحات سایت رو بررسی می کردم که در جایی دیدم درباره فیلم کمیسر متهم می کند بحث شده است.
https://koodaki-nojavani.forumfa.net/t20p320-topic

من این فیلمو ندارم و اگه کسی داره اونو درخواست به اشتراک گذاری دارم.
به هر حال بعد از این فیلم دو فیلم دیگه هم توسط کارگردان اون ساخته شده به نامهای دوئل و انتقام.
من هر دو رو از یو-تیو-ب گرفتم به زبان رومانیایی هم هست.
نکته ای من می خواستم نقل کنم درباره موسیقی این دو فیلم هست.
موسیقی فیلم Revansa (1980) را در حقیقت Adrian Enescu بر عهده داشته است.
موسیقی فیلم دومی Duelul (1981) رو Anusavan Salamanian  به عهده داشته است.
در حقیقت Adrian Enescu آهنگهای این دو فیلم رو بازنوازی کرده است ولی آهنگ اصلی رو فرد دیگری نواخته است.
بنابراین نسخه ای که در فیلم شنده می شود با آنچه که من به عنوان آهنگ اصلی معرفی می کنم مقداری متفاوت هست.

نکته اصلی این هست که به ظهور این سه فیلم در صدا و سیمای ایران ، عوامل مربوطه این آهنگها رو از این فیلم ها جدا کردند و در فیلم ها و برنامه های دیگه استفاده کردند.
بنابراین این آهنگ ها واسه ما اشنا هستند نه فقط از طریق این فیلم ها بلکه بواسطه بسیاری از برنامه هایی که دیده ایم.
آهنگساز فیلم اولیه Un comisar acuză یا همون کمیسر متهم می کند متفاوت هست Richard Oschanitzky و من یک تیکه ازش رو که در سایت یو-تیو-ب دیدم گرایش به جاز داشت و متفاوت بود.
به هر حال، واسه سالیان دراز آهنگهای به کار رفته در این فیلم ها ناشناس بود و به جز دو تا از آهنگاش که کار گروه Space  بود بقیه ناشناخته باقی موندند و فقط ما میدانستیم که در این چند فیلم به کار رفته اند.
در نهایت من به معرفی دو تا از این آهنگهای ناشناخته در سایتی به نام "صدای کودکی من" پرداختم که بعد از معرفی من و گذشت یک یا دو هفته کلا سایت بسته شد.
تعدادی دوستان در اونجا متوجه شدند و تعداد زیادی نتوانستند آهنگهای معرفی شده رو ببینند.
افرادی که متوجه شده بودند و پست منو دیده بودند ، بعدا به معرفی این آهنگها در سایتهای متفاوت کردند ولی اغلب آهنگ آخری رو که کار آهنگساز ایتالیلیی بودStelvio Cipriani  رو ندیدند و معرفی این آهنگها ناقص مونده است.
من تصمیم گرفتم که همه رو یکجا معرفی کنم تا علاقه مندان به موسیقی به نسخه اصل آهنگ بکار گرفته شده در این فیلم ها دسترسی داشته باشند.
امیدوارم که لذت ببرید.
میحا

Heidi نوشته است:[/size]

5. متأسفانه این فیلم ژاپنی ای رو، که شما توضیح دادید، بنده ندیده م؛ اما، همه ش یاد سکانس آخر "خانه ای از شن و مه" می افتم!
6. در مورد شایعه های مرگ و سرطان و خواهر و برادر بودن بازیگرا، شما دیگه باید بهتر از هر کسی بدونی که این ها همه شایعه ست؛ یعنی، 99.99 درصدشون شایعه و باد هواست.
7. در مورد "افشار"ها بنده تو صفحات پیشین همین انجمن یک بار نوشتم این "افشار"ها همه شون هنرمندن و جالب این که هیچ ارتباطی هم با هم ندارن:

مهناز، بهاره، رؤیا، ایرج، آناهیتا، سعدی، بابک، افسون، آرزو، بیژن، حسین، سیما، موسی، هوشنگ، نازی، دیانا، جواد، غلامعلی، قاسم و ...؟

کافیه یا باز هم بگم؟
8. بنده هم از شما؛ بخاطر، فایل سوم "جنگ آفتاب" متشکرم.
باز هم از این زیرخاکی ها دارید، با ما به اشتراک بذارید، لطفاً.

59 نوشته است:

Heidi نوشته است:

اما يادم است يكي از نگراني هاي پدرمادرهاي دهه شصتي اين بود كه بچه ها ناغافل روي سرشان نايلون نكشند و خفه نشوند!
اين نگراني از وقتي شروع شد كه تلويزيون يك فيلم ‍ژاپني نشون داد از پدرمادري كه از بچه غافل مي شوند و وقتي سراغش مي روند
مي بينند بچه يك مشما روي سر و صورتش كشيده و نتوانسته در بياورد و خفه شده. اين هم جزو فيلمهايي هست
كه نديدم كسي به خاطر داشته باشد و اگر كسي اينجا يادش بيايد بسيار باعث دلگرمي بنده است!

خانم هایدی، شوربختانه فیلم ژاپنی که فرمودید را بیاد ندارم،
اما سبب گردید تا به دو نکته بپردازم. اول اینکه، برای ما شصتی ها،
ژاپن، لباسهای سنتی‌ آنها، فضای داخلی‌ خانه هایشان و کلن مردمش بسیار نوستالژیک هستند چرا که،
در دهه ی شصت، فیلم ها، سریالها و کارتونهای زیادی را که ساخت ژاپن بود در تلویزیون می‌‌دیدیم.
هنایش فرهنگ ژاپنی بر ما تا بدین اندازه بود، که امروزه اگر سفری به آنجا داشته باشیم،
بسان بازیافت خاطراتمان از کودکی و نوجوانی باشد. لازم به گفتن میباشد، که زبان ژاپنی،
از دیدگاه ساختار دستوری و گرامری، بسیار نزدیک به زبان پارسی ما هست و چند سال پیش،
دیوان حافظ بزرگ را به آن‌ زبان ترجمه کردند و این کتاب، پر فروشترین کتاب سال در ژاپن شد
و مورد استقبال کم نظیر ژاپنی‌ها گردید.

مطلب دیگر اینکه، پرسشی سالهاست خاطر نوستالژیک بچه‌های فروم رویایی را بخود مشغول ساخته،
بی‌ آنکه نشان و اطلاعات دقیقی‌ از آن داشته باشیم. فیلمی قدیمی‌ و سیاه و سفید بود ساخت ژاپن،
که در آن‌ قهرمان داستان، پسری بود با نام "سویینی" یا "سوییچی" یا "شویینی"، که با پدرش زندگی‌ میکرد
و فرزند طلاق بود یا مادرش فوت شده بود. عمویش نیز اگر اشتباه نکنم با آنها بود.
این فیلم عصر‌های جمعه، زمانی که "هشیار و بیدار" در نیمه ی شصت پخش میشد،
به‌عنوان فیلم سینمایی بعد از ظهر جمعه پخش می‌گردید. صدای جلال مقامی را خوب بیاد دارم،
که نقش پدر یا عموی او را در دوبله گفته بود. البته، افشین خان چند سال پیش،
نام این فیلم را "پدر مجرد" عنوان کردند. من خودم بشخصه، هر چه تلاش کردم،
هیچ نشانی‌ از این فیلم حتی با نام "پدر مجرد" به زبان ژاپنی در اینترنت پیدا نکردم هیچ جا.
خواهشمندم تا در صورت داشتن اطلاعات و یا خاطراتی از این فیلم نوستالژیک،
فروم رویایی را سهیم بفرمایید.

یک خاطره ی کوچک نیز بیاد دارم، که در اپتدی دهه ی شصت، زمانی که ۴-۵ ساله بودم،
برنامه‌ای در بخش صبحگاهی کانال دو پخش میشد که در آن‌ یک خانم ژاپنی،
کار دستی‌ آموزش میدادند. روزی تابستانی در سال ۶۳ یا ۶۴ بود که بهمراه مادرم،
به اداره ی آموزش و پرورش رفته بودیم برای کار ایشان در زمینه ی شغلیشان.
در راه برگشت به خانه، وقت ناهار بود و من خواهش کردم که مادر برایم "کانادا درای" بخرد
از بقالی سر کوچه که در خیابان پنجم نیروی هوایی نزدیک به کلانتری بود.
پس از خرید این نوشابه ی گوارا، چند تک کادر بیاد دارم، که همان خانم ژاپنی
که معلوم شد همسرشان ایرانی‌ هستند و ایشان هم به زبان پارسی بخوبی صحبت میکردند،
هم محل ما هستند و مادرم، با ایشان گفتگو کردند و گفتند که ما برنامه‌های شما را میبینیم.

خاطرات اپتدای کودکی، همگی‌ در ذهن، نورانی و تک فریم هستند. یاد آن‌ روز اکنون برای من،
از صحنه ی گفتگوی مادرم با آن‌ خانم، آفتاب ظهر تابستان و نوشابه ی کانادا درای تشکیل شده.
روزهای خوش کودکی، براستی که دیگر باز نمی‌گردند.

.
.
.

Emiliano نوشته است:

9. "59" عزیز، نام اون پسرک ژاپنی تو سریال "پدر مجرد" هیچ کدوم از اون مواردی، که فرمودید، نبود.
اسمش بود: "شوییچی".
با صورت گرد، موهای مشکی به روی پیشونی، دندونای بزرگ و بامزه.
خانوم "زهره شکوفنده" و دقیقاً به سبک "جودی ابوت" روشون صحبت می کردن.

فایل تصویری برنامه ی "سینمای اندیشه - ۱۳۷۰" - با شرکت "فریدون جیرانی" و "علی‌ معلم":

59 نوشته است:

Emiliano نوشته است:

9. "59" عزیز، نام اون پسرک ژاپنی تو سریال "پدر مجرد" هیچ کدوم از اون مواردی، که فرمودید، نبود.
اسمش بود: "شوییچی".
با صورت گرد، موهای مشکی به روی پیشونی، دندونای بزرگ و بامزه.
خانوم "زهره شکوفنده" و دقیقاً به سبک "جودی ابوت" روشون صحبت می کردن.

فایل تصویری برنامه ی "سینمای اندیشه - ۱۳۷۰" - با شرکت "فریدون جیرانی" و "علی‌ معلم":

جناب اميليانو- نكته اي كه در مورد افشارها گفتيد خيلي ظريف و جالب است. من هميشه تصور مي كردم اين آدمها (كه اسم برديد و تعداد زيادي شان را نمي شناسم) و افشارهاي ديگري كه جاهاي ديگر هستند همگي اعضاي يك خاندان پرطول و عرض و بزرگ به اسم افشار هستند و با هم فاميلند. (يك افشار خبرنگار هم بود كه چند سال قبل در آن سانحه هواپيمايي كشته شد و خانواده اش هرسال كلي هزينه مي كنند براي يادبود  ايشان و نصب بيلبوردهاي بزرگ در مناطق بالاي شهر و مدرسه و پايانه اتوبوسراني به نام افشار) حالا اينطور كه شما مي گوييد ظاهرا اين آدمها نسبت فاميلي هم با همديگه ندارن! (راستي تو تيتراژ آخر جنگ آفتاب يك اسم هديه حميدي افشار هم نوشته شده بود كه احتمالا خواهر مجري برنامه هستن)
خيلي خوشحال شدم بحث كوچكي در مورد فيلم هاي ژاپني باز شد چون سالها منتظر بودم مشخصات اين فيلم گمشده را كه بچگي ديده بودم از كساني مثل شما بپرسم. خواهش مي كنم اگه كسي اين مطالب رو مي خونه كه احتمالا اين فيلم رو مي شناسه يا يادش هست بنده رو راهنمايي كنه.
به احتمال زياد ژاپني بود ولي جهت احتياط فقط همينقدر يادم است كه بازيگرهايش چشم بادومي بودن. محور اصلي فيلم يك پسربچه بود كه خيلي خوب با مداد شمعي نقاشي مي كشيد و نقاشي هاي خيلي خوبي مي كشيد. تصاويري از فيلم بچه ها رو توي مدرسه در حال نقاشي كردن با مداد شمعي نشون مي داد و نقاشي اين پسر هميشه از همه بهتر بود. بعد چيزهايي در مورد پدر بچه مي فهميديم كه دقيقا يادم نيست چي بود ولي مرتبط با چيزي مثل جنگ بود. و توي فيلم هم حرفهايي از جنگ زده مي شد. و در نهايت اون بچه مي مرد (يادم نيست كشته مي شد يا چي فقط يادمه كه تو مدرسه از بچه ياد مي كردن كه مرده بود و يه نقاشي با مدادشمعي ازش به جا مونده بود) تصويري كه از فيلم تو ذهنمه سياه سفيده حالا نمي دونم فيلمه خيلي قديمي بود يا تلويزيون ما سياه سفيد بود. چيزي بيش ازين يادم نمياد ولي خيلي دوست دارم دوباره سرنخي از اين فيلم به دست يباورم. اميدوارم كسي پيدا بشود كه يادش باشه
راستي يادتونه يه زماني مد شده بود تلويزيون بچه ها رو تشويق مي كرد در يك مسابقه نقاشي كه تو ژاپن برگزار مي شد شركت كنن؟ ظاهرا از ايران بچه هايي برنده شده بودن و برنامه كودك تلويزيون يكي دو سال جدي بچه ها رو دعوت به شركت مي كرد. يادم است كلاس اول راهنمايي بودم و تصميم گرفتم شركت كنم. همسايه مونم يه پسري هم سن و سال من داشت و مادربزرگش يك بار رفت بيرون براي من و او كاغذي از جنس يا اندازه خاصي خريد چون تلويزيون گفته بود نقاشي ها بايد حتما روي همچين كاغذي كشيده بشه. موضوع نقاشي هم پرواز يا فضا يا همچين چيزي بود. سپس مادر ما و اون پسر نشستن به شور و مشورت كه هركدوم از ما چي بكشيم بهتره! و تصميم گرفته شد كه من يه بالون بكشم و اون يه هواپيما! (الان كه فكر مي كنم خنده ام مي گيره كه يك ذره ذوق و خلاقيت توي اون سوژه هايي كه از بالا برامون انتخاب كردن بودن وجود نداشت و واقعا هم اميدوار بودن با همچين موضوعاتي نقاشيمون برنده بشه) خلاصه نقاشي رو فرستاديم و چند وقت بعد تلويزيون نقاشي دختري از ايران رو كه برنده شده بود نشون داد كه يك سوژه كاملا خيالي و زيبا رو با كلي جزييات ريز و درشت با مدادشمعي نقاشي كرده بود و اونجا بود كه مادر ما متوجه شد هنر امري فرمايشي نيست و بايد تخيل بچه رو آزاد گذاشت!)
راستي جناب 59 من هم يك فايل تصويري از همون برنامه سينماي انديشه (سال 70) دارم كه علي معلم با داريوش مودبيان صحبت كرده. اگر كسي اينجا مايل بود ببيند بگوييد تا قرار بدهم
ببخشيد كه طولاني شد

Heidi نوشته است:
جناب اميليانو- نكته اي كه در مورد افشارها گفتيد خيلي ظريف و جالب است. من هميشه تصور مي كردم اين آدمها (كه اسم برديد و تعداد زيادي شان را نمي شناسم) و افشارهاي ديگري كه جاهاي ديگر هستند همگي اعضاي يك خاندان پرطول و عرض و بزرگ به اسم افشار هستند و با هم فاميلند. (يك افشار خبرنگار هم بود كه چند سال قبل در آن سانحه هواپيمايي كشته شد و خانواده اش هرسال كلي هزينه مي كنند براي يادبود  ايشان و نصب بيلبوردهاي بزرگ در مناطق بالاي شهر و مدرسه و پايانه اتوبوسراني به نام افشار) حالا اينطور كه شما مي گوييد ظاهرا اين آدمها نسبت فاميلي هم با همديگه ندارن! (راستي تو تيتراژ آخر جنگ آفتاب يك اسم هديه حميدي افشار هم نوشته شده بود كه احتمالا خواهر مجري برنامه هستن)
خيلي خوشحال شدم بحث كوچكي در مورد فيلم هاي ژاپني باز شد چون سالها منتظر بودم مشخصات اين فيلم گمشده را كه بچگي ديده بودم از كساني مثل شما بپرسم. خواهش مي كنم اگه كسي اين مطالب رو مي خونه كه احتمالا اين فيلم رو مي شناسه يا يادش هست بنده رو راهنمايي كنه.
به احتمال زياد ژاپني بود ولي جهت احتياط فقط همينقدر يادم است كه بازيگرهايش چشم بادومي بودن. محور اصلي فيلم يك پسربچه بود كه خيلي خوب با مداد شمعي نقاشي مي كشيد و نقاشي هاي خيلي خوبي مي كشيد. تصاويري از فيلم بچه ها رو توي مدرسه در حال نقاشي كردن با مداد شمعي نشون مي داد و نقاشي اين پسر هميشه از همه بهتر بود. بعد چيزهايي در مورد پدر بچه مي فهميديم كه دقيقا يادم نيست چي بود ولي مرتبط با چيزي مثل جنگ بود. و توي فيلم هم حرفهايي از جنگ زده مي شد. و در نهايت اون بچه مي مرد (يادم نيست كشته مي شد يا چي فقط يادمه كه تو مدرسه از بچه ياد مي كردن كه مرده بود و يه نقاشي با مدادشمعي ازش به جا مونده بود) تصويري كه از فيلم تو ذهنمه سياه سفيده حالا نمي دونم فيلمه خيلي قديمي بود يا تلويزيون ما سياه سفيد بود. چيزي بيش ازين يادم نمياد ولي خيلي دوست دارم دوباره سرنخي از اين فيلم به دست يباورم. اميدوارم كسي پيدا بشود كه يادش باشه
راستي يادتونه يه زماني مد شده بود تلويزيون بچه ها رو تشويق مي كرد در يك مسابقه نقاشي كه تو ژاپن برگزار مي شد شركت كنن؟ ظاهرا از ايران بچه هايي برنده شده بودن و برنامه كودك تلويزيون يكي دو سال جدي بچه ها رو دعوت به شركت مي كرد. يادم است كلاس اول راهنمايي بودم و تصميم گرفتم شركت كنم. همسايه مونم يه پسري هم سن و سال من داشت و مادربزرگش يك بار رفت بيرون براي من و او كاغذي از جنس يا اندازه خاصي خريد چون تلويزيون گفته بود نقاشي ها بايد حتما روي همچين كاغذي كشيده بشه. موضوع نقاشي هم پرواز يا فضا يا همچين چيزي بود. سپس مادر ما و اون پسر نشستن به شور و مشورت كه هركدوم از ما چي بكشيم بهتره! و تصميم گرفته شد كه من يه بالون بكشم و اون يه هواپيما! (الان كه فكر مي كنم خنده ام مي گيره كه يك ذره ذوق و خلاقيت توي اون سوژه هايي كه از بالا برامون انتخاب كردن بودن وجود نداشت و واقعا هم اميدوار بودن با همچين موضوعاتي نقاشيمون برنده بشه) خلاصه نقاشي رو فرستاديم و چند وقت بعد تلويزيون نقاشي دختري از ايران رو كه برنده شده بود نشون داد كه يك سوژه كاملا خيالي و زيبا رو با كلي جزييات ريز و درشت با مدادشمعي نقاشي كرده بود و اونجا بود كه مادر ما متوجه شد هنر امري فرمايشي نيست و بايد تخيل بچه رو آزاد گذاشت!)
راستي جناب 59 من هم يك فايل تصويري از همون برنامه سينماي انديشه (سال 70) دارم كه علي معلم با داريوش مودبيان صحبت كرده. اگر كسي اينجا مايل بود ببيند بگوييد تا قرار بدهم
ببخشيد كه طولاني شد

1. راس می گید، "هایدی" عزیز.
هر مدتی یه چیزی مد می شد و اون زمان، ژاپن و ژاپن رفتن و نقاشی به ژاپن فرستادن مد شده بود. ("موج ژاپنی"!)
الآن هم چند سالیه موج کُره ایه!
اوایل دهه ی 60، "موج هندی" بود و اواخرش، "موج ترکی"!
قبلش انگار امریکایی مد بوده!
2. در مورد نقاشی، شما به طور غیر مستقیم به نکته ی جالبی اشاره کردید: این که اگه می خواستی نقاشیت مقام بیاره، باید با "مداد شمعی" می کشیدی و لا غیر!
3. من هم دوست دارم فایل مصاحبه با "داریوش مؤدبیان" رو داشته باشم و زحمت شما.

..........................

4. "59" عزیز، در مورد پوسترها، به هیچ وجه قابل شما عزیزان رو نداره.
انجام وظیفه می کنیم.
5. بنده هم از شما بخاطر مصاحبه ی "علی معلم" با "فریدون جیرانی" و خاطره ی خوبتون ممنونم.


..........................


6.

Emiliano نوشته است:
1. "میحا"ی عزیز، از این که از موسیقی های سه کار "کمیسر متهم می کند" مطالب ارزشمندی رو اینجا نوشتید، از شما متشکرم.
2. تموم موسیقی هایی که زحمت آپلودشون رو کشیده بودید، ما تو سری فیلم های "کمیسر مولدووان" می شنیدیم و من هیچ وقت فکر نمی کردم این ها مربوط به فیلم های دیگه ای باشن.
راستی، چرا این کارو می کنن؟ چرا نباید موسیقی اصلی خود کار رو بشنویم؟
همین چند روز پیش تو تاپیک "کارتون ها" از موسیقی "ووک" گفتیم. چرا باید موسیقی کار دیگه ای رو این کار و ده ها کار دیگه بشنویم؟


3. باز حالا که بحث کارهای سری "کمیسر"ه یادمه یکی از موسیقی های معروفش، که با گیتار الکتریک نواخته می شد، خیلی زیبا بود. در مورد این تراک نظری ندارید؟ این مربوط به خود فیلم می شه یا باز این هم عاریتیه؟

http://s4.picofile.com/file/7975634294/Duelul.rar.html

Mihakralj نوشته است:

Emiliano نوشته است:
1. "میحا"ی عزیز، از این که از موسیقی های سه کار "کمیسر متهم می کند" مطالب ارزشمندی رو اینجا نوشتید، از شما متشکرم.
2. تموم موسیقی هایی که زحمت آپلودشون رو کشیده بودید، ما تو سری فیلم های "کمیسر مولدووان" می شنیدیم و من هیچ وقت فکر نمی کردم این ها مربوط به فیلم های دیگه ای باشن.
راستی، چرا این کارو می کنن؟ چرا نباید موسیقی اصلی خود کار رو بشنویم؟
همین چند روز پیش تو تاپیک "کارتون ها" از موسیقی "ووک" گفتیم. چرا باید موسیقی کار دیگه ای رو این کار و ده ها کار دیگه بشنویم؟


3. باز حالا که بحث کارهای سری "کمیسر"ه یادمه یکی از موسیقی های معروفش، که با گیتار الکتریک نواخته می شد، خیلی زیبا بود. در مورد این تراک نظری ندارید؟ این مربوط به خود فیلم می شه یا باز این هم عاریتیه؟

http://s4.picofile.com/file/7975634294/Duelul.rar.html

با سلام جناب امیر گرامی،
ممنون از پاسخ دلگرم کننده شما.
در جواب به اینکه چرا صدا و سیما آهنگهای اصلی فیلم ها رو عوض می کرده باید ذکر کنم که به علت محدودیت های ویژه آنزمان و پایبندی به این اصل که صدای خواننده ای خارجی  مبادا از تلویزیون پخش شود تمام آهنگهای فیلم ها و کارتون ها جای گزین شدند با نسخه های بی کلام خارجی.
به همین دلیل استفاده از موسیقی بی کلام خارجی معمول گشت و هنوز هم به صورت یک سنت به آن پای بند هستند.

متاسفانه از آنجایی که در کشور ایران کمبود اینچنین سبک موسیقی احساس می شد تمام آهنگهای استفاده شده ساخت کشورهای اروپایی هستند و صدا و سیما بیشتر از آهنگسازان فرانسوی و آلمانی و مقدار ناچیزی انگلیسی بهره برده است.
آهنگها بیشتر لایبراری هستند و از شرکت های سازنده خاصی که با ایران قرارداد داشتند خریداری شده اند.

تعدادی از آلبوم ها هم که لایبراری نیستند جزء آلبوم های تجاری محسوب می شوند که عموما بدون پرداخت حق کپی رایت مورد استفاده قرار گرفتند.
نمونه اش همین آهنگهای تنجرین دریم و یا آهنگ تایم پینک فلوید هست.

نکته آخر اینکه، آهنگی که درخواست دادین رو من قبلا معرفی کردم.
آخرین آهنگی که معرفی شده است از Cerrone هست و این همون آهنگ درخواستی شماست.

من تعجب می کنم که چرا آهنگ ساخته Stelvio Cipriani که واسه فیلم آدم ربایی بزرگ هست رو کسی اصلا دانلود نکرده و مورد استقبال قرار نگرفته است.

این آهنگ در نوع خود بینظیر هست.

روز خوش.

 

jasonbourne نوشته است:تقدیم به جناب 59 عزیز؛
دانلود فیلم شب شکن در 4 قسمت
من فقط اسامی گویندگانش را از کافه کلاسیک کپی می کنم

سرپرست گويندگان : زنده یاد ايرج ناظريان
بهروز به نژاد : سعيد مظفري
چنگيز وثوقي : زنده یاد ايرج ناظريان
منصور خاكي : حسين عرفاني
ثريا حكمت : شهلا ناظريان
پوراندخت مهيمن : زهره شكوفنده
نعمت الله گرجي : زنده یاد حسين معمارزاده
حمیده خیرآبادی (نادره) : ژاله علو
ژرژ پطرسي - ناهيد اميريان - شهاب عسگري - ناصر احمدي

اگر این فیلم دوبله نبود عمرا می تونستم بیشتر از 5 دقیقه نخستش رو تحمل کنم. سعید مظفری آنچنان هنرمندانه جای بهروز به نژاد با تیپ معتاد صحبت کرده، که مخاطب را تا پایان فیلم نگه میدارد.
به نظرم یکی از دلایل افت سینمای ایران در دهه اخیر همین حذف صداگذاری فیلم ها است.البته یه سری فیلم ها هستند که نیازی به دوبله ندارند ولی به طور کلی این حذف شدن هم به ضرر دوبله تمام شد و هم به ضرر سینما
.
.
.
اما در مورد ناصر طهماسب که اشاره کردید، باید بگم که ایشون دو سال قبل در فیلم من مادر هستم ساخته فریدون جیرانی و چندسال قبلتر از آن در سریال مرگ تدریجی یک رویا ساخته همین کارگردان بازی کرده اند

لینک فیلم شب شکن
(استفاده کنید kmplayer برای پخش می توانید از نرم افزار)
در قسمت اول از دقیقه 15 فیلم شروع میشود:

https://ia801001.us.archive.org/10/items/ShabShekan1/shab%20shekan%201.mkv
https://ia801904.us.archive.org/27/items/ShabShekan2/shab%20shekan%202.mkv
https://ia801904.us.archive.org/27/items/ShabShekan2/shab%20shekan%203.mkv
https://ia801904.us.archive.org/27/items/ShabShekan2/shab%20shekan%204.FLV

Clover نوشته است:59 عزیز، من یه جیزی توی خاطرمه که نمی دونم شمام یادتون هست یا نه... و اونم این که اون موقع مد شده بود گوینده ها خودشون رو معرفی میکردن و اسمشون هم زیر نویس میشد و این آقای حسن سلطانی اون موقع خودش رو حسن مطلق معرفی میکرد. شاید به خاطر جو اون روزها بوده... آیا کسی دیگه هم این رو یادشه یا من اشتباه میکنم؟