فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

ahmad1300mo نوشته است:راستیتش جناب 59 موفق به دانلود فیلم دوۀل نشدم

Emiliano" نوشته است:


2. یه بازی دیگه هم بود؛ که، یه مربع بود؛ که، 7 تکه می شد و باهاش می شد n تا شکل درست کنی؛ که، معروف ترینشون قو بود.
یادمه بعداً توی مجلات هم این بازی مُد شده بود و همه اون رو می کشیدن و مسابقه می ذاشتن که چجوری می شه این شکل ها رو دست کرد؟ همه شون هم تشویقت می کردن که مجله تو قیچی کنی!
کاری که حتا یه بار هم انجامش ندادم.


کسی اسم این بازی یادشه؟ دوستان دیگه کجایید؟ "شروین"، "افشین"، "بابک"، شماها باید حتماً اسم این مریع مشکیو بدونید.

59 نوشته است:

بعد از خبر (کامل) - ۱۳۷۱

.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.[/size][/b][/color]

khoreh نوشته است:

سلام دوستانمن با فروم جالبتون خيلي از خاطراتم زنده شد به همين خاطر خيلي ازتون ممنونم و از صميم قلب براتون ارزوي موفقيت ميكنم

اما چند وقتيه كه شيح خاطره اي دور از كارتوني قديمي ذهنم رو خيلي درگير خودش كرده خيلي گشتم ولي اثري ازش پيدا نكردم اميدوارم شما بتونيد كمكم كنيد توضيح اون كارتون از اين قراره كه

اين كارتون يه كارتون سياه و سفيد و خيلي جدي بود و متحرك نبود بلكه به صورت عكس عكس نمايش داده ميشد و داستان عده اي بود كه تو جزيره اي گير افتاده بودند و تنها دوتاص حنه ازش يادمه يكي اينكه يكيشون داشت از تشنگي ميمرد و يه صحنه دوم اينكه يه خرچنگ عظيم الجثه بهشون حمله كرده بود انگاري اين كارتون رو از رمان نويسنده اي برداشت كرده بودند

اون موقع كه نشونش ميداد خيلي براي سن ما زياد بود و چون سياه و سفيد بود تحملش و فهمش برامون سنگين بود اما حالا خيلي دلم ميخواد دوباره بفهمم قضيه اش از چه قرار بود

خواهش ميكنم سعي خودتون رو بكنيد

اميدوارم با اين توضيحاتم تونسته باشم تصويري از اون كارتون رو به شما داده باشم

بازم از همه تون ممنونم

سلام دوست عزیز
فکر می کنم بهتر بود سوالتو توی تاپیک برنامه های کودک می پرسیدی
تقریبا مطمئنم که کارتون مورد نظر شما زمزمه گلاکن هست.صحنه اول تشنگی شون توی کویر قبل از رسیدن به سرزمین غولها بود که سیلکی همون دختر ابی پوش از تشنگی از حال میرفت و صحنه دوم حمله خرچنگهای غول پیکر با چشمهای قرمز به گروه مینی پینز ها بود.
از این آدرس می تونی کارتون رو دانلود کنی
http://www.4shared.com/video/Zd2xyj-s/The_Whisper_Of_Glocken-Episode.html

فیلم کامل "جدال - ۱۳۶۴" در دو فایل فشرده:

(هر دو فایل را بارگیری کرده، سپس با هم انتخاب و از حالت فشرده خارج نمایید)

4shared.com /rar/qe5kW3OH/Jedal-1364part1.html

4shared.com /rar/OA8YicIh/Jedal-1364part2.html

.
.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.

59 نوشته است:

بعد از خبر (کامل) - ۱۳۷۱



جعبه ی جادویی یا همان تلویزیون دوست داشتنی، در گذر سه دهه ای که پشت سر نهادیم،
کارسازی چشم گیری را در زندگی روزمره، سبک گفتار و حتی شکل زندگی انسانها
از هر طبقه و کلاسی که باشند، در سراسر دنیا داشته است. پایان یک روز فشرده ی کاری
یا به پایان رسیدن زمان روزانه برای تحصیل، تحقیق، کارهای منزل و یا حتی فکری که
بخاطر مسایل و مشکلات، درگیر و نگران بوده، همه و همه میتواند با نشستن در جلوی تلویزیون
و انتخاب شبکه ی مورد علاقه، قدری از فضای قبلی رها شود و برای دو- سه ساعت هم که شده
دنیای درون و اندیشه را بکمک جادوی تصویر متحرک، به آرامش و راحتی فراخواند.

از اینرو میباشد که تولید برنامه های فکاهی و طنز های روتین و شبانه،
از جایگاهی مهم در برنامه ریزیهای کانالهای تلویزیونی برخوردار هستند.
پیدایش این نسل از برنامه های شادی آفرین در تلویزیون ایران را میتوان
وامدار مجموعه برنامه ی "بعد از خبر" دانست که در سال ۱۳۷۱ خورشیدی
توسط برنامه سازان خوشفکر تلویزیون آقایان "محمد اوزی" و "صادق عبداللهي"
ساخته شد. تا قبل از آن و در دهه شصت نیز ایشان با همکاری کارساز خود در تلویزیون،
یک تنه برنامه هایی پربیننده همچون "هوشيار و بيدار" و "جنگ هفته" را ساخته بودند.

مجموعه ی طنز "بعد از خبر" بخاطر پخش مداوم و نوآورانه ی خود در سال ۷۱،
تبدیل به مهمانی شده بود که هر شب قبل از پخش اخبار سراسری
به نزد خانواده ها می آمد و بسیاری شامشان را همراه با دیدن آن میل میکردند.
صدای زیبا و اجرای باوقار جواد آتش افروز هنوز هم پس از گذشت دو دهه،
برایمان بی همتا و حرفه ای میباشد.
-----------------------



دوستان گرامی، قبلن هم چند نمایش طنز از "بعد از خبر" تقدیم شده بود.
ارمغان اینبار، یک فایل تصویری ۱۸ دقیقه ای میباشد که یاد آوری کاملی است
از "بعد از خبر" و تمام قسمتهای تشکیل دهنده ی آن. بازیگرانی که بواسطه ی این برنامه
هر شب دیده میشدند و با آنکه دیگر ۲ دهه ازشان خبری نیست، با نگاه کردن به این فایل تصویری،
باز مهمان میگردند و گویی که ما را همراه با پروازی نا آشکار، به دیار گذشته باز میگردانند.

پی نوشت ۱:
با سپاس فراون و دوباره از هنرمند ارجمند جناب آقای محمد اوزی (سایت "طنزنویس قدیمی")
برای به اشتراک قرار دادن قسمتهای مختلف "بعد از خبر" که در فایل ترکیبی زیر از آنها استفاده شد.

پی نوشت ۲:
آهنگ تیتراژ پایانی "بعد از خبر" که در انتهای فایل تصویری قرار داده شده،
چنان نوستالژیک هست که خود بخود پس از شنیدن آن،
تیتراژ آغازین اخبار سراسری در آن دوران بگوش میرسد!.

پی نوشت ۳:
و در صورت تمایل میتوانید از سایت رسمی هنرمند گرامی "امیر نیکیار (آقا نیکی)"
دیدن فرمایید. بخش بیوگرافی را حتمن مطالعه بفرمایید، گالری عکس هم دیدنی هست.
ایشان همچنین مدیر گروه فرهنگی هنری "شاپرک" نیز میباشند.


http://niky.ir/

.
.
.

برگزیده ای کامل از جنگ شبانه ی "بعد از خبر" - ۱۳۷۱ خورشیدی
http://s3.picofile.com/file/7474118060/Bad_Az_Khabar_Kamel_.rar.html

.
.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.

Emiliano نوشته است:


1. دوباره سلام، دوستان.
2. این هم تیتراژ تصویری و صوتی (حوصله ندارم صوتی شو تو تاپیک صوتی ها بذارم و یه نوشته ی بیخودی بزنم!) "هتل پیاده رو":


http://s1.picofile.com/file/7493921719/Hotel_Piadeh_Ro_Video_.rar.html


اینو دوس نداشتم و همون موقع هم نگاه نمی کردم. نمی دونم شماها هم مث منید یا نه. من اگه همون سری اول (یا بهتر بگم 10 دقیقه ی اول) کارتون یا سریال و فیلمی نگیردم، دیگه خوشم نمی یاد.
در مورد کتاب هم ده صفحه ی اول!

مثلاً حتا یه قسمت هم از "روزی، روزگاری" رو نگاه نکردم. این همه هم پخش مجدد داشت؛ چون، سری اول منو نگرفت.

3. خلاصه این که این سریال رو هم همون موقع (دهه ی 70) نگاه نمی کردم؛ اما، گفتم شاید دوستان با تیتراژ یا موسیقیش خاطره داشته باشن:

http://s1.picofile.com/file/7493920214/Hotel_Piadeh_Ro_Audio_.rar.html

jasonbourne نوشته است:
بنده تازه عضو این سایت شدم و باید بگویم که از شما به خاطر قرار دادن این فیلم زیبا خیلی متشکرم...
فقط اگر توانستید فیلم بازجویی یک جنایت (1362) از همین کارگردان را آپلود کنید خیلی کار بزرگی انجام دادید.

stalker نوشته است:
به به ۵۹ دوست‌داشتنی برگشته، دست پر هم برگشته.
خیلی فایل خوبی بود. یعنی حرف نداشت. اون فایل مربوطه‌ی نوروز ۷۲ هم که امیر گذاشت با این خیلی چسبید.

59 نوشته است:

بعد از خبر (کامل) - ۱۳۷۱



جعبه ی جادویی یا همان تلویزیون دوست داشتنی، در گذر سه دهه ای که پشت سر نهادیم،
کارسازی چشم گیری را در زندگی روزمره، سبک گفتار و حتی شکل زندگی انسانها
از هر طبقه و کلاسی که باشند، در سراسر دنیا داشته است. پایان یک روز فشرده ی کاری
یا به پایان رسیدن زمان روزانه برای تحصیل، تحقیق، کارهای منزل و یا حتی فکری که
بخاطر مسایل و مشکلات، درگیر و نگران بوده، همه و همه میتواند با نشستن در جلوی تلویزیون
و انتخاب شبکه ی مورد علاقه، قدری از فضای قبلی رها شود و برای دو- سه ساعت هم که شده
دنیای درون و اندیشه را بکمک جادوی تصویر متحرک، به آرامش و راحتی فراخواند.


-----------------------




.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.

59 نوشته است:

امیر جان سپاسگزارم برای تیتراژ سریال "هتل پیاده رو"، که البته موسیقی آن از خودش
بسیار بسیار بهتر و زیباتر بود. راستش با حرف شما کاملن همنظر هستم و من هم از این سریال
با آنکه آنرا نگاه میکردم، خوشم نمیامد. اتفاقن مدتی بود که میخواستم درباره ی "اکبر عبدی"،
مقداری بنویسم و از آنجا که ما بچه های این فروم رویایی، با هم ارتباط حسی و تلپاتی داریم،
اکنون زمانش به برکت فایل تصویری و یادآوری بجایی که شما داشتی، پدید آمد.
------------------

اکبر عبدی، اسطوره ای ...

از سالهای کودکی در دهه شصت هر زمان که تلویزیون اکبر عبدی را نشان میداد، احساس میکردم که او
از لحاظ قابلیت چهره و فیزیک ظاهری و نیز از جهت شیوه ی بازیگری، انگار که از یک سیاره ی دیگری آمده
و بگونه ای سرشت وار برای این هنر ساخته شده. اوج باور من، با دیدن فیلمهایش بر پرده ی سینما در دهه شصت
و ۲ سال اپتدایی در دهه ی هفتاد بود (۱۸ فیلم سینمایی - از "جنجال بزرگ -۱۳۶۳" تا "روز فرشته -۱۳۷۲")
که البته در تلویزیون هم بسیاری از آنها را نشان میدادند. در فیلمهای آن دوره ی تقریبن ۱۰ ساله،
اکبر عبدی هیچ گاه تکرار نمیشود و هربار بیننده، یک "عبدی ی تازه" را می بیند. البته نمیتوان و نباید،
فضای محکم و استوار سینما و تلویزیون آن زمان را در موفقیت های پی در پی و بی نظیر او بی اثر دانست،
همچنین هدایت پتانسیل قوی و مادرزادی اش را توسط کارگردانانی که در ضمن بهترین فیلمها و سریالهایشان را
در همان سالها ساختند و سبب درخشش پدیده ی بازیگری در اکبر عبدی شدند.

اما بناگاه و با محکم شدن گامهای دهه ی هفتاد در بستر زمان، سقوطی ناگهانی و چند پله ای در سینما ایجاد شد
که اثرات ناخوشاینداش در کارنامه ی بازیگری اکبر عبدی هم پدیدار گردید. بجز دو فیلم "آدم برفي - ۱۳۷۳"
و"پاکباخته - ۱۳۷۴" که خوش ساخت و جذاب بودند، تمامی ۱۵ فیلم سینمایی دیگر او از سال ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۰،
با آنکه به خودی خود حتی با ۲۰ درصد از فیلمهای قبلی اش از دیدگاه سناریو، نمای دوربین و ساختار اصلی،
قابل مقایسه نبودند، همچنان سبب پدیدار شدن یک اکبر عبدی تازه در سینما بودند که به " تکروی" دچار شده بود
و این یعنی بدین معنا، که کارگردان بر شیوه ی بازی او نظارتی ندارد و اگر که دارد، سست و بی نتیجه است.

برای نمونه شاید جالب باشد که بدانید، در فیلم خاطره انگیز و تکرار نشدنی "سفر جادویی - ۱۳۶۹"،
به پیشنهاد کارگردان اثر "ابولحسن داوودی"، برای هر چه بهتر فرو رفتن اکبر عبدی در نقش "دکتر رضا کمالی"،
یک دوربین فیلمبرداری در مطب و بیمارستان محل کار یکی از پزشکان و جراحان معتبر تهران،
به مدت یک هفته با پزشک همراه میگردد تا از شکل برخود او با بیماران، طرز راه رفتنش در بیمارستان،
شکل صورت در زمان معاینه مریض و ... فیلم بگیرد و در آخر به عنوان الگویی مناسب و مستند گونه،
برای تمرین و حس دادن، به اکبر عبدی داده شود. و شاید دیگر حتی نیازی به گفتن نیست که مقدار حساسیت
و توجه بزرگمرد سینمای کلاسیک ایران، زنده یاد علی حاتمی، اجازه ی کوچکترین حرکت تک روشانه
و زودگذر را، بدون مشورت و نظر سنجی، به بازیگر و عوامل پشت دوربین نمیداده و در نتیجه ی آن،
"مادر" ساخته میشود و ماندگار میگردد.

با آغاز دهه ی هشتاد خورشیدی، اکبر عبدی در فیلمی دیگر از ابوالحسن داوودی - "نان و عشق و موتور ۱۰۰۰"
به ایفای نقش میپردازد که در مقایسه با بخش زیادی از فیلمهای دهه ی هفتادی اش، نویدی است از بازگشت قوی
و دوباره ی او به سینمای ایران که بی هیچ شکی، به برکت هدایت کارگردان فیلم و آگاهی او از چگونگی و بکارگیری
استعداد و نبوغ بازیگری در اکبر عبدی میباشد. اما دوباره و در تعداد ۲۱ فیلم دیگرش تا پایان دهه هشتاد،
عبدی را یا در نقش های تکمیلی و یا حتی درجه ی سه میبینیم که بصورتی گذرا در یک سکناس فیلم حضور دارد
با گریمی ناشیانه، و یا اینکه اگر دارای یکی از نقش های ثابت هست، بی هیچ تفاوت و برتری نسبت به مابقی،
هر چه خود صلاح میداند انجام میدهد و در یک واژه، "جک و لطیفه تعریف میکند و چشم و ابرویی می آید"،
و البته کارگردانانی که معلوم نیست چگونه از سقف سوراخ سینما بدرون آن افتاده اند بی آنکه هیچ آسیبی ببینند،
از خدایشان هم هست که نام او را در فیلمشان دارند.

اکبر عبدی در آخرین فیلم اکران شده ی خود تا به امروز - "خوابم میاد -۱۳۹۰"،
گویی همچنان با صدای بلند میگوید که او یک بازیگر به تمام معنای واژه است،
و این یعنی نیاز، نیاز به هدایت و گرفتن الگوی مناسب از سوی "راهبر فیلم : کارگردان"،
و همچنین احتیاج به دانستن آنچه که میبایست در چهار چوب دراماتیک و هنری کار،
از سوی "بنیانگذار فیلم : فیلمنامه نویس" بر زبان آورد دارد،
که اگر این دو مهم در کنار هم ایجاد شوند، از دیدگاه نگارنده:
"اکبر عبدی همچنان یکی از دو اسطوره ی بازیگری در ایران میباشد".

.
.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.

59 نوشته است:
دوستان گرامی،
برای ایجاد امکان بیشتر و راحتی در بارگیری فیلم های بلند،
فیلم "جدال -۱۳۶۴" که در چند پست بالا تقدیم شد،
در سرور جدید و بصورت یک فایل فشرده ی کامل، مجدد بارگذاری شد.
لینک جدید، در پست مربوطه (محمد علی سجادی - فیلم جدال) اضافه گردید.
با احترام.
۵۹.

Negin 2 نوشته است:
دوست گرامی، فایل ارسالی تان بسیار دیدنی بود و زحمت شما قابل تقدیر.خیلی از خاطرات مه آلود آن زمان را شفاف و ملموس کرد.به شخصه از دیدن آن لذت بردم.از شما متشکرم.ای کاش مثل همیشه زحمتی دیگر را به جان می خریدید و همین کار را در مورد برنامه تا هشت و نیم انجام می دادید.دیدن اجرای مرحوم صفدری با آن سبکی که در آن زمان مرسوم نبود و دیدن کلیپهای برنامه با آهنگهای آرام بخشش از آرزوهای همه ماست که امیدوارم با تلاش شما محقق گردد.

Emiliano نوشته است:

1. "59" عزیز، مقاله ی زیبای شما رو در مورد "اکبر عبدی" خوندم. کاملاً موافق گفته های شما هستم؛ فقط، اینو اضافه کنم که:
بی اغراق نیست اگه بگیم "عبدی" از همین سریال "هتل پیاده رو" به بعد به انحطاط و سقوط رسید.
بازی بسیار بدش تو این سریال؛ که، همه ی بچه های اینجا و دوستان دیگه م بهش اذعان دارن و تکرار خوش (به قول شما) و تکرار بیش از حد لهجه ی ترکی از این سریال به بعد تو اکثر سریال ها و فیلم ها، به سقوط "عبدی" بیشتر کمک کرد.
یادمه تا قبل از این سریال، مونده بودم این آقا کجاییه. اصفهونی رو مث اصفهونیا صحبت می کرد، لهجه ی تهرونی رو مث تهرونی ها، مشهدی، کاشی، شمالی و خلاصه همه ی لهجه ها رو مث خودشون می گفت! اما، درست از این سریال به بعد، کارگردانا دست گذاشتن روی تکرار "بایرام" بودن "اکبر عبدی" و از اونجا که ایشون زرنگ نبود، خودشو بارها و بارها و بارها تکرار کرد تا جایی که از چشم مردم افتاد و افراد زرنگ تری مثل "مهران مدیری" و "رضا عطاران" تونستن خیلی راحت کنارش بزنن.
2. اما، با خط آخرتون؛ که، نسبت به آقای "عبدی" اظهار خوشبینی داشتید و باز هم ایشون رو در اوج دونستید، خیلی موافق نیستم و فکر می کنم دوره ی ایشون تموم شده، متأسفانه. با تموم ارادتی؛ که، به شخصه به "اکبر عبدی" دهه ی 60 داشته م و دارم.
"خوابم می یاد" رو ندیده م؛ اما، فکر می کنم اگر هم موفقیتی برای "عبدی" به ارمغان آورده، به سبب نگاه تیز و به روز کارگردانش، "رضا عطاران" باشه و بس.
اینو هم بگم که من هم خیلی دوس دارم "عبدی" عزیز دوباره به اوج برگرده؛ اما، چشمم آب نمی خوره. همه ش می گم کاش، کاش "اکبر عبدی" هم مثل "بابا برقی" توی اوج کنار می رفت!