فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

59 نوشته است:
پیشگفتار:

امیر جان با درود و سپاس برای پوسترها. خدمت شما بگم که در پست بالا،
پوسترهای خوبی‌ هست (دو فیلم اول). از سوی دیگر مورد دوم،
جزو فیلمهای خوش ساخت آقای کیمیایی میباشد اما، سوژه ی آن از دید من البته،
منزجر کننده هست که دو نفر آنهم دو برادر، بخواهند نوبتی با یک ... رابطه داشته باشند.
در فیلمهای امریکایی که همیشه موضوع اروتیک آزادانه استفاده میشود،
شاید  نتوان موردی پیدا کرد، که پرداختن به این مسئله در سوژه ی داستان به هر شکلی که باشد،
چنین حالت ناخوشایندی را به بیننده برساند. در فیلمهای قبل از ۵۷، باز هم به نظر من،
آقای صیاد که فیلمسازی خوبی‌ بودند، توانستند با "در امتداد شب"، یک نمونه ی درست،
در ژانر اروتیک را در سینمای ایران ایجاد کنند. در جایی خواندم که این فیلم "در امتداد..."،
در سالهای اپتدایی دهه ی ۶۰، نزدیک به ۵ میلیون نسخه!، بر روی نوارهای کوچک و بزرگ وی اچ‌ اس کپی،
و توسط فیلمی‌ها پخش و فروخته شده بود و همانگونه که قبلن نیز اشاره داشتم، در همان دوران،
توسط شوروی نیز خریداری میگردد، دوبله میشود به زبان روسی، و با سانسور ۲-۳ پلان، نمایش داده میشود.
موفقیت این فیلم، برابر با شایستگی آن، بخاطر ساختار و فیلمنامه‌ ای جذاب بود و جای خرسندی دارد.

59 نوشته است:"]


امیر جان باور بفرمایید که "از حد و و اندازه دیگر گذشته!".
هر چه بگوییم باز هم کم است. اینها اصلن یک "باند" شده اند که همانند آفتی کشنده،
بجان سینمای نگون بخت ایران افتادند. همان کارگردان "پذیرایی پیچیده"
و بازیگرانی که بکار می‌گیرد، نه بازی بلد هستند و نه‌ فیلمسازی،
آنوقت اینهمه به‌‌ به‌‌ و چه چه، همیشه بدنبالشان هست و جامعه ی روشنفکر نمای هنری هم،
اینها را بالا میبرد و خودشان به خودشان "کیف و حال هنری و فلسفی‌" میدهند.
خب، اینها به کنار، نسل تازه هستند و میگوییم که دلیلشان موجه!، ما ایشان را نمی‌فهمیم و ...
اما استاد مهرجویی دیگر چرا؟!. "چه خوبه که برگشتی‌"، از "آسمان محبوب" و "نارنجی پوش" و ...
بمراتب پایین تر بود (واژه ی افتضاح را باید بکار برد).

ادبیات روس که کمونیستها نزدیک به هشت دهه و همچنین تاکنون بالا بردندش،
و بواسطه ی تبلیغات قویشان، در دنیا هنوز اسم و رسمی‌ پوشالی دارد، در اصل هیچ است.
من اینرا آگاهانه می‌گویم. تنها "الکساندر پوشکین" را میتوان نویسنده و شاعری "قدرتمند و با احساس" دانست،
که خب او هم در اصل، ریشه‌ای غیر روس داشته و دورگه محسوب میشود. چهره اش هم گواه این حقیقت هست.
آثار داستانی‌ نوشته شده توسط پوشکین، (منظورم خواندن آنها در زبان روسی و اصلی‌ است)،
یادآور آن قلم روان و شیوایست که "صادق هدایت" داشت.
از دید من، یگانه نویسنده ی درخشان روس زبان، پوشکین است و بس.

"لف تالستوی - Лев Толстой " ... (حرف "ل" با کسره خوانده شود - "لف" در زبان روسی به معنای "شیر (جاندار) " است،
و در زبان فارسی‌، نام مردانه ی "اسد" که البته عربی‌ هست، معادل آن میباشد)، (در فارسی‌ "لئو تولستوی" می‌نویسند)،
در اصل، تاریخ و روحیه ی نظامی را در بیشتر نوشته هایش، حتی آنهایی که درام هستند روایت می‌کند،
و اصلن هم گمان نکنید که همانند "فردوسی بزرگ"، با زبان حماسی آنرا می‌گویند، نه‌.
تاریخ جنگهای روس با ترکها و فرانسویها را مینویسد و بس، آنوقت اینقدر بزرگش کرده اند با "جنگ و توده ها".
(این کتاب و فیلمی هم که با همین نام، در سال ۱۹۶۵ در شوروی ساخته شده، به تمامی زبانها از جمله زبان فارسی،
با نام "جنگ و صلح" برگردان گردیده، که در ریشه، اشتباهی‌ واژه شناسانه میباشد. واژه ی "Мир (میر)"،
در حال حاضر در زبان روسی دو معنی دارد: "۱-جهان، دنیا" و "۲-صلح و آشتی‌". اما در ۱۰۰ سال پیش به آنور،
یعنی‌ زمانی که خود نویسنده ی آن زندگی‌ می‌کرده، معنای سومی نیز بوده است: "۳-توده‌های مردم، آحاد مردم").

حال هدف من از زیاده گویی این بود، که یک داستانی توسط "نیکلای گوگول" در نزدیک بر دو قرن پیش نوشته میشود،
در زمان حاضر، خانم "گلی‌ ترقی‌" بر مبنای آن! طرح اولیه داستانی دیگر را می‌نویسند،
سپس دو نفر دیگر، بر اساس آن چیز که خود بر مبنای چیز دیگر نوشته شده، فیلمنامه می‌نویسند!،
و دست آخر هم، من و مایی که سالهای کودکی و نوجوانی و جوانی را در راه علاقه به هنر،
بویژه هنر هفتم!، گذراندیم و خیالها در سر پروراندیم، دستامد آنها یعنی فیلم ساخته شده را میبینیم، ناراحت می‌شویم،
احساس پوچی بهمان دست میدهد و خود نیز در فروم رویایی درباره ی این "مبنا در مبنا ها"،
قلم میسوزانیم. حال شما پیدا کنید ....!  

در ضمن، در خبرها آمده که استاد مهرجویی، این روزها در تدارک ساخت فیلم جدیدشان هستند،
نام فیلم "اشباح" می‌باشد. خواستم فقط یادآوری کنم، که در سال ۱۳۶۰، فیلمی با همین نام
توسط کارگردان فقید سینمای درخشان دهه‌های ۵۰ و ۶۰ خورشیدی در ایران،
زنده یاد "رضا میرلوحی"، با بازیگری خوب "دکتر ناصر آقایی" و "مهدی فخیم زاده" ساخته شده است
و دهه‌های فجر در دهه ی هفتاد نیز، بارها از تلویزیون پخش میشد و خاطره ی خوشش در یاد‌هایمان هست.[/size][/b][/color]

http://www.cinemakade.ir/داریوش-مهرجویی.html/

http://www.sourehcinema.com/Title/Title.aspx?id=138109191180


من رو ببخشید برای زیاده گویی.
سلامت باشید.

-------------------------------

پی‌ نوشت:

"یوهان گوته"، که ادبیات آلمان به برکت او در جهان شناخه شده هست،
شعر‌های خود را به هنایش و دگرگونی که از خواندن غزل‌های حافظ در او پدیدار میگردد، نوشته است.
"حافظ بزرگ"، یک کهکشان شور و شناخت و خداشناسیت.
روشنی و بسودنی بودن قلم صادق هدایت را هیچکس ندارد.
بجای پرسه زدن در نوشته‌های بی‌ ارزش،
بسیار بیشتر می‌بایست ارزش آفرینه‌های نوشتاری کهن و امروزین ایران را دانست.
زنده یاد استاد علی‌ حاتمی، فیلمسازی یگانه در شناخت و انجام این زمینه بود.

59 نوشته است:



با درود جناب میحا.

با کسب اجازه، در مورد پست‌های شما در بخش موسیقی‌ و همچنین فیلم‌ها،
همینجا مینویسم تا رشته ی کلام از دستم نرود.

----------------------------

اپتدا پست بالا.

- بسیار سپاسگزارم از لطفی‌ که دارید. اسم کتابی که معرفی‌ فرمودید چه جالب هست.
- بله، نام اصلی‌ کتاب لف تالستوی، به تمام زبانها اشتباه برگرداننده شده.
(من اینرا از خودم نگفتم، در یکی‌ از کتاب‌های درسی‌ روسی این نکته گفته شده بود).
گمان کنم تا بهتر باشد بجای "مردم" بگوییم: "جنگ و توده ها" یا "جنگ و آحاد".
البته آنزمان که آقای تالستوی بوده، کمونیستی در کار نبوده، چون برای ترجمه میخواستم بگویم،
"جنگ و خلق"، اما دیدم که این واژه ی "خلق" یا حتی همان "توده ها"، در پس از انقلاب ۱۹۱۷،
خب یک شکل گیری دیگری پیدا می‌کند. اما هر چه هست، منظور او، مردم از دیدگاه معمولی این واژه نبوده،
بلکه مردمی، که هدف دارند، یعنی‌ "آحاد ملت"، و با این همبستگی‌ خود، آنها بودند که در اصل،
باعث شکست ناپلئون و یا دیگران در سرزمین روس شدند. ... "جنگ" از یکسو،
و "توده‌ها و آحاد مردمی هدف دار و وطن پرست" از سویی دیگر، که مقابله کردند با این جنگ ها.
- دانستن زبان روسی، مورد ویژه‌ای نیست، غبطه نخورید. سالهاست که بطور زنده نیز با آن سرو کار دارم،
البته دوستش هم دارم، اعتراف می‌کنم، برایش خیلی‌ زحمت کشیدم، بسیار هم علاقمندم، با آن زندگی‌ می‌کنم،
اما همان آبیست که در هاون کوبیده میشود. من شوربختانه زبان انگلیسی را نمی‌دانم،
دنیای زنده همان زبان خارجی‌ (انگلیسی) هست که شما، امیر جان و سایر دوستان میدانید.
باز هم سپاسگزارم از دیده ی مهر و توجه شما.  

.
.
.

پست بخش موسیقی‌

- در مورد فایل دیدنیها، همانگونه که قبلن نیز گفتم، چشم، اگر دسترسی فراهم آمد، تقدیم میگردد.
- آهنگ "فرانک ..." را بله، بیاد آوردم، اما نکته‌ای درباره اش نداشتم تا بنویسم.
- فایل موسیقی‌ خاطره انگیز "مینو"، بگمانم قبلن هم قرار گرفته بود، در آرشیو دارم،
اما بسیار مشتاق بودم تا نسخه ی شما را نیز حتمن بشنوم، چون کارهایی که قرار میدهید،
همگی کامل و اوریجینال هستند، اما شوربختانه این لینک، همراه با ف‌‌‌.ی.ل.ت اتومات انجمن هست آدرسش،
هر چه هم تلاش کردم تا پیش و پس آنرا قیچی کنم، باز به لینک اصلی‌ نرسیدم. اگر امکان داشت در همین پیکو جان،
بارگذاری نمایید، سپاسگزارم، چون بسیار مشتاق شنیدن نسخه ی شما هستم. آهنگ بسیار زیبایی هست.


من با اجازه در یک پرانتز، نکته ای را برادرانه بگویم. امیدوارم نرنجید که آشکارا در انجمن مینویسم،
البته یکجورهایی به همه ی ما و یاران گرامی ارتباط دارد. ببینید، فروم رویایی، در اصل یک بستر مناسب هست،
تا به بهانه ی نوستالژی‌ها و یاد خاطرات گذشته، در آن با یکدیگر صحبت کنیم، نوشته‌ها و فایلهای گوناگون را نیز،
به اشتراک بگذاریم و .... گاهن پیش می‌‌آید که من نوعی، یا شما و یا دیگر بچه ها، یک پست می‌گذاریم
که برایمان بسیار ارزش دارد، روی آنهم خوب کار کردیم و برایش زحمت کشیدیم اما، از جانب فضای انجمن،
یعنی‌ همکارانمان، درباره اش صحبت و نقدی صورت نمی‌گیرد. حرف من این هست که اصل ماجرا در اینجا،
همان بیان حس و حال درونی‌ خودمان است، چه مورد تایید مستقیم اعضا قرار گیرد و یا چه بازتابی آنچنانی،
در لحظه نداشته باشد. ... هر یک از ما، در زمینه ای، علاقه ای ویژه تر و دقیق تر از سایرین داریم
و اینجاست که فروم، جان می‌گیرد و با دیدگاه‌های گوناگون ما، رنگین و پر بار میشود. مهم همین است از نگاه من،
که امروز ما کار خود را می‌کنیم در انجمن، درست همانند آن روال خوبی‌ که تاکنون همه داشته اند و دارند دراینجا،
اما اگر در لحظه، به‌‌ به‌‌ و چهچهی نشد، دلیل بر بی‌ ارزشی و تائید نکردن کار ما نیست!. ... فرض بفرمایید،
که ۶۰ - ۷۰ سال دیگر!، که گسترش علم و تکنولوژی بمراتب بالاتر از امروز خواهد بود،
بچه هایی که جای نوه ها، نتیجه‌ها و یا نبیره‌های ما هستند، بیایند و با تکنولوژی آنروزشان که دیگر چیزی،
لابد نمیتواند پاک شود از اینترنت، فروم را پیدا کنند و تمام پست ها، نوشته‌ها و فایلهای ما را بخوانند و ببینند،
و برایشان جالب باشد که بیش از نیم قرن یا ۱۰۰ سال پیش از زمانی که آنها زندگی‌ میکنند،
بودند انسانهایی که صحبت از کودکی ها، نوجوانی‌ها و نوستالژی‌هایشان را روزگاری داشتند در بین خودشان،
چنین پر شور و با هدف. ... آنروز بی‌ شک دیگر ما نیستیم در این جهان، اما شاید یادمان زنده گردد توسط آنها.





سلامت باشید.