فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

bahman.Gh نوشته است:SMAM,درسته و قطعا حتما درسته!خودش هست،اسم اصلی فیلم آخرین مزدور  هست،چقد دنبالش گشتم! واقعا متشکرم

Emiliano نوشته است:پس از سال ها دو مورد مهم و لیست سیاهی از سریال ها و کارتون های قدیمی کشف شد!

آیتم شماره ی 31 از برنامه های کودک:


31.    فیلم کوتاه آلمانی، تک قسمتی، سیاه و سفید، موزیکال و بی کلامی درباره ی سه حشره ی کوچولو که با حقه های سینمایی کوچیک شده بودن و با گریم های خیلی غلیظ و شبیه به دلقکا بودن. یکی شون زن بود و کفشدوزک چاقی بود. دو تاشون مردای لاغری بودن و پشه (یا زنبور ؟) و جیرجیرک بودن. پشت شلواراشون دایره دایره بود؛ که، مثلاً دُمشونه. بال هم داشتن. اون ها توی ساعت و لیوان و اشیای دیگه می رفتن و اون اشیا هم براشون خیلی بزرگ و عجیب بودن؛ مثلاً، قاشق یا قرص آسپیرین برای اون ها قد درخت و سنگ آسیاب بود! گاهی هم با چشمای گِرد شده به دوربین هم نگاه می کردن. سکانس آخرش هم انگار شخصیت ها وارد کتاب یا دوربین می شدن و تبدیل به انیمیشن می شدن (؟). اغلب روزهای عید دهه ی 60. (سؤال من، "فروغ"، "رامین" و "سَم".)

نام اریجینال: Traja Chrobaci

Emiliano نوشته است:پس از سال ها دو مورد مهم و لیست سیاهی از سریال ها و کارتون های قدیمی کشف شد!

آیتم شماره ی 31 از برنامه های کودک:


31.    فیلم کوتاه آلمانی، تک قسمتی، سیاه و سفید، موزیکال و بی کلامی درباره ی سه حشره ی کوچولو که با حقه های سینمایی کوچیک شده بودن و با گریم های خیلی غلیظ و شبیه به دلقکا بودن. یکی شون زن بود و کفشدوزک چاقی بود. دو تاشون مردای لاغری بودن و پشه (یا زنبور ؟) و جیرجیرک بودن. پشت شلواراشون دایره دایره بود؛ که، مثلاً دُمشونه. بال هم داشتن. اون ها توی ساعت و لیوان و اشیای دیگه می رفتن و اون اشیا هم براشون خیلی بزرگ و عجیب بودن؛ مثلاً، قاشق یا قرص آسپیرین برای اون ها قد درخت و سنگ آسیاب بود! گاهی هم با چشمای گِرد شده به دوربین هم نگاه می کردن. سکانس آخرش هم انگار شخصیت ها وارد کتاب یا دوربین می شدن و تبدیل به انیمیشن می شدن (؟). اغلب روزهای عید دهه ی 60. (سؤال من، "فروغ"، "رامین" و "سَم".)

نام اریجینال: Traja Chrobaci





گل کاشتی امیر جان
عالی
عالی



این هم لینک دانلود کاملش با تایمی حدود 49 دقیقه:


https://www.youtube.com/watch?v=RtmHld81L0I

و یه خواهش از دوستانی که این روزا به پراکسی دسترسی دارن (متأسفانه این روزا ندارم!): اگه لینک بالا رو جای دیگه ای آپلود کنید، ممنونتون می شم.

.........................................................


و سریال "پدر مجرد" از ژانر آدم بزرگ ها:

نام اریجینال: 少年ドラマ その







منبع: دوستان خوبم در "کافه کلاسیک".

59 نوشته است:
با درود فراوان خدمت همگی.
با آنکه سال گذشته، بدرود گفته بودم،
[که البته آن خداحافظی، بر جای خود محفوظ هست!]،
اما امشب همانند انسانی‌ که دیگه تحملش تمام شده باشه،
و یا اگر بهتر بگم، دیگه نتونه خودش رو کنترل کنه،
(چون راحت بگم، روزی نیست که بفکر فروم رویایی و تمامی اعضا نباشم،
هر روز و هر لحظه، خاطرات ۵ - ۶ سال گذشته، گفتگو‌ها و یادها و یادمانه ها،
در ذهنم مرور و تکرار میشن. به یاد تک تک یاران ارجمند هستم) ...
از اینرو اکنون پس از ۸-۹ ماه، آمدم به فروم رویایی،
و همانند کودکی مشتاق، خوشحال هستم.
در ضمن، پستها در تالارهای گوناگون رو،
دیدم و خواندم، و از همگی‌ ممنون هستم.
و بازهم در ضمن، چون میترسم که نامی‌ از قلم بیفته،
از اینرو به اسم، نام یاران رو نمی‌نویسم،
اما تک تک بچه‌ها ی فروم رویایی، روزی نیست که در یادم نباشید.
خدمت شما عرض شود، که یک کلیپ کوچک انجام دادم ماه گذشته،
اگر عمری باشه، تا چند روز آینده تقدیم میشه.
و البته همراه با چند مطلب نوستالژیک دیگر که عکس و مطلب هستند.
البته اینجانب که بنده ی کمترین هم بوده و هستم،
بازنشستگی خود را در فروم،
با همان خداحافظی ۸-۹ ماه پیش، رسمن اعلام داشتم،
اما چه میشه کرد که دیگه خیلی‌ خیلی‌ دلتنگ همگی‌ بودم.
مهره ی مار دارد این فروم.
پس قرارمون این باشه که بچه‌های خوبی‌ باشیم (لبخند)،
و تا چند روز آینده، با پستی تلفیقی خدمت میرسم.
بازهم تکرار میکنم، روزی نبوده و نیست،
که بیاد تک تک اعضا و یاران فروم نباشم.
با احترام.
۵۹

با سلام و درود
من هم مدتی است دلم هوای این خانه قدیمی را کرده. دیروز پریروز بود که کلید را توی قفل زنگ زده انداختم و یادی کردم از این فضای شیرین و خاطره انگیز. چه انرژی و توانی بچه ها گذاشتند تا این مکان شکل بگیرد. چه گنجینه ای اینجا به رایگان عرضه شد که حالا محل درآمد عده معدودی قرار گرفته و هر مرتبه آگهی هایش با ایمیل برایمان میرسد. چه کتابهایی در اختیار قرار گرفت. بهرحال خانه قدیمی بیادت هستیم و بتو سر میزنیم.
ارادتمند
افشین
بعدالتحریر: راستی دوستان در سایت minitoons مقدار زیادی از سریال های کارتونی قدیمی بصورت کامل جهت دانلود عرضه شده که دعوت میکنم از این سایت دیدن کنید.
         

Indiana Jones نوشته است:

59 نوشته است:
با درود فراوان خدمت همگی.
با آنکه سال گذشته، بدرود گفته بودم،
[که البته آن خداحافظی، بر جای خود محفوظ هست!]،
اما امشب همانند انسانی‌ که دیگه تحملش تمام شده باشه،
و یا اگر بهتر بگم، دیگه نتونه خودش رو کنترل کنه،
(چون راحت بگم، روزی نیست که بفکر فروم رویایی و تمامی اعضا نباشم،
هر روز و هر لحظه، خاطرات ۵ - ۶ سال گذشته، گفتگو‌ها و یادها و یادمانه ها،
در ذهنم مرور و تکرار میشن. به یاد تک تک یاران ارجمند هستم) ...
از اینرو اکنون پس از ۸-۹ ماه، آمدم به فروم رویایی،
و همانند کودکی مشتاق، خوشحال هستم.
در ضمن، پستها در تالارهای گوناگون رو،
دیدم و خواندم، و از همگی‌ ممنون هستم.
و بازهم در ضمن، چون میترسم که نامی‌ از قلم بیفته،
از اینرو به اسم، نام یاران رو نمی‌نویسم،
اما تک تک بچه‌ها ی فروم رویایی، روزی نیست که در یادم نباشید.
خدمت شما عرض شود، که یک کلیپ کوچک انجام دادم ماه گذشته،
اگر عمری باشه، تا چند روز آینده تقدیم میشه.
و البته همراه با چند مطلب نوستالژیک دیگر که عکس و مطلب هستند.
البته اینجانب که بنده ی کمترین هم بوده و هستم،
بازنشستگی خود را در فروم،
با همان خداحافظی ۸-۹ ماه پیش، رسمن اعلام داشتم،
اما چه میشه کرد که دیگه خیلی‌ خیلی‌ دلتنگ همگی‌ بودم.
مهره ی مار دارد این فروم.
پس قرارمون این باشه که بچه‌های خوبی‌ باشیم (لبخند)،
و تا چند روز آینده، با پستی تلفیقی خدمت میرسم.
بازهم تکرار میکنم، روزی نبوده و نیست،
که بیاد تک تک اعضا و یاران فروم نباشم.
با احترام.
۵۹

با سلام و درود
من هم مدتی است دلم هوای این خانه قدیمی را کرده. دیروز پریروز بود که کلید را توی قفل زنگ زده انداختم و یادی کردم از این فضای شیرین و خاطره انگیز. چه انرژی و توانی بچه ها گذاشتند تا این مکان شکل بگیرد. چه گنجینه ای اینجا به رایگان عرضه شد که حالا محل درآمد عده معدودی قرار گرفته و هر مرتبه آگهی هایش با ایمیل برایمان میرسد. چه کتابهایی در اختیار قرار گرفت. بهرحال خانه قدیمی بیادت هستیم و بتو سر میزنیم.
ارادتمند
افشین
بعدالتحریر: راستی دوستان در سایت minitoons مقدار زیادی از سریال های کارتونی قدیمی بصورت کامل جهت دانلود عرضه شده که دعوت میکنم از این سایت دیدن کنید.
         

kazvash نوشته است:

Indiana Jones نوشته است:

59 نوشته است:
با درود فراوان خدمت همگی.
با آنکه سال گذشته، بدرود گفته بودم،
[که البته آن خداحافظی، بر جای خود محفوظ هست!]،
اما امشب همانند انسانی‌ که دیگه تحملش تمام شده باشه،
و یا اگر بهتر بگم، دیگه نتونه خودش رو کنترل کنه،
(چون راحت بگم، روزی نیست که بفکر فروم رویایی و تمامی اعضا نباشم،
هر روز و هر لحظه، خاطرات ۵ - ۶ سال گذشته، گفتگو‌ها و یادها و یادمانه ها،
در ذهنم مرور و تکرار میشن. به یاد تک تک یاران ارجمند هستم) ...
از اینرو اکنون پس از ۸-۹ ماه، آمدم به فروم رویایی،
و همانند کودکی مشتاق، خوشحال هستم.
در ضمن، پستها در تالارهای گوناگون رو،
دیدم و خواندم، و از همگی‌ ممنون هستم.
و بازهم در ضمن، چون میترسم که نامی‌ از قلم بیفته،
از اینرو به اسم، نام یاران رو نمی‌نویسم،
اما تک تک بچه‌ها ی فروم رویایی، روزی نیست که در یادم نباشید.
خدمت شما عرض شود، که یک کلیپ کوچک انجام دادم ماه گذشته،
اگر عمری باشه، تا چند روز آینده تقدیم میشه.
و البته همراه با چند مطلب نوستالژیک دیگر که عکس و مطلب هستند.
البته اینجانب که بنده ی کمترین هم بوده و هستم،
بازنشستگی خود را در فروم،
با همان خداحافظی ۸-۹ ماه پیش، رسمن اعلام داشتم،
اما چه میشه کرد که دیگه خیلی‌ خیلی‌ دلتنگ همگی‌ بودم.
مهره ی مار دارد این فروم.
پس قرارمون این باشه که بچه‌های خوبی‌ باشیم (لبخند)،
و تا چند روز آینده، با پستی تلفیقی خدمت میرسم.
بازهم تکرار میکنم، روزی نبوده و نیست،
که بیاد تک تک اعضا و یاران فروم نباشم.
با احترام.
۵۹

با سلام و درود
من هم مدتی است دلم هوای این خانه قدیمی را کرده. دیروز پریروز بود که کلید را توی قفل زنگ زده انداختم و یادی کردم از این فضای شیرین و خاطره انگیز. چه انرژی و توانی بچه ها گذاشتند تا این مکان شکل بگیرد. چه گنجینه ای اینجا به رایگان عرضه شد که حالا محل درآمد عده معدودی قرار گرفته و هر مرتبه آگهی هایش با ایمیل برایمان میرسد. چه کتابهایی در اختیار قرار گرفت. بهرحال خانه قدیمی بیادت هستیم و بتو سر میزنیم.
ارادتمند
افشین
بعدالتحریر: راستی دوستان در سایت minitoons مقدار زیادی از سریال های کارتونی قدیمی بصورت کامل جهت دانلود عرضه شده که دعوت میکنم از این سایت دیدن کنید.
         

با عرض سلام به همه دوستان این فروم رویایی و با عرض خیر مقدم به دوستان عزیز 59 گرامی و افشین خان گرامی
نمی دانم باور می کنید یا نه ؟
من ، امروز، بعد از مدت ها که به این فروم سر زدم و با دیدن نام 59 و ایندیانا جونز اشک شوق  در چشمهایم حلقه زد و بسیار خوشحال شدم .
دوستان ،  بزرگی می فرماید :
من که داد از تو به غیر از تو نگفتم به کسی
شرط انصاف نباشد که به دادم نرسی
دوستان این مدت جایتان خیلی خالی بود و شرط انصاف نباشد که خود را بازنشسته کنید و ما را تنها بگذارید.
خواهشمندم ما را تنها نگذارید و باز هم با مطالب خاطره انگیز و قلم  شیوای خود ما را مستفیض نمایید.
قربانتان
kazvash
1395/04/01

کلیپ تلفیقی که تقدیم میگردد، دربردارنده ی پشت صحنه از مرحله ی گریم فیلم ماندگار:
"کمال‌الملک-۱۳۶۲" - ساخته ی استاد زنده یاد علی‌ حاتمی میباشد. ...
بخش کوتاه پشت صحنه گریم، برگرفته از مصاحبه ی تصویری هست که نوروز امسال (۱۳۹۵)،
توسط آقای رضا رشیدپور با استاد جمشید مشایخی، در برنامه ی "صفر صفر" انجام شد.
ویدیوی پشت صحنه ی گریم که بسال ۶۱ - ۶۲ بازمیگردد،
بخشی از مستندی هست که گویا بتازگی با فیلمهای کمیاب آرشیو سینمای دهه شصت انجام شده،
و قسمت گریم کمال‌الملک را، "دکتر اکبر عالمی" در اپتدای دهه ی شصت، فیلمبرداری داشتند،
که آن بخش در ساخت فایل تصویری زیر استفاده گردید و از ایشان بسیار ممنون هستم.
موسیقی‌ بکار رفته در کلیپ نیز، تیتراژ آغازین فیلم کمال‌الملک هست، ساخته ی استاد فرهاد فخرالدینی.
کلیپ کوتاهی از آب درآمد، اما از جهت تلفیق فیلم و عکس و موسیقی‌، ارزش نوستالژیک بالایی‌ دارد.

تقدیم به همگی‌ ... .:

http://s6.picofile.com/file/8256634900/KamalolMolk_PoshteSahne_1362_.wmv.html


توسط ۵۹ (۱۳۷۹) (HQ) .:







..........................................................................................



پی‌ نوشت ۱ .:

59 نوشته است:

(فریبرز سمندرپور در نمایی از فیلم "جای امن-۱۳۷۲")

فریبرز سمندرپور، در طی‌ دهه‌ های ۶۰ و ۷۰، هنرپیشه ی خوبی‌ در نقشهای منفی‌،
و سبک بازی و چهره اش نیز برای مخاطب همیشه باورپذیر بود. ...
در کارنامه ی بازیگری او، ۱۲ فیلم بلند سینمایی در طی‌ سالهای ۱۳۶۳ تا ۱۳۷۵ به چشم میخورد،
و صدالبته که نقش آفرینی اش در سریال خاطره انگیز "نیمه پنهان ماه-۱۳۷۳" نیز، در یادها ماند.
اما نزدیک به دو دهه است که از ایشان خبری نیست. ... از هنرمندان حرفه ای خبری نیست ....
............................

زنده یاد فریبرز سمندرپور (۱۳۲۸ - ۱۳۸۸)
نام و یادش گرامی‌.



منبع متن زیر، روزنامه ی "جام جم" (لینک پایین)،
بتاریخ پنج شنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۴، میباشد. ...
http://jamejamonline.ir/sima/2173805652258434627/اولین-سریال-مناسبتی-تلویزیون

چه غریبانه رفتی فریبرزخان!
باید به فهرست بازیگرانی که روزگاری در سریال «نیمه پنهان ماه» هنرنمایی کردند و حالا دیگر در میان ما نیستند، فریبرز سمندرپور را هم افزود. بله، سمندرپور شش سال است به رحمت خدا رفته، آن ‌هم در یک بی‌خبری و سکوت عجیب و غریب، و آزاردهنده حتی. بنا‌بر توصیه و وصیت خودش، مرگش و حتی مزارش را از همه پنهان داشته‌اند؛ از همه، حتی دوستان و همکاران نزدیکش. فقط خانواده او می‌دانند دقیقا چه زمانی فوت شده و سنگ قبرش کجاست. حکایت غریبی دارد زندگی و حتی مرگ این هنرپیشه فقید محجوب؛‌ بازیگری که در ایام پر‌کاری و دیده‌شدنش هم ساکت بود و بی‌هیاهو. بستن پرونده‌ای درباره سریال نیمه پنهان ماه، بدون گفت‌وگو با سمندرپور، به کنشی ابتر و ناقص می‌ماند. پیدا کردن او اما کاری بس دشوار و حتی محال است‌. هیچ‌کس از این بازیگر قدیمی خبری نداشت. بسیاری نامش را هم فراموش کرده و برای به خاطر آوردن او عکس‌لازم شده بودند. تلفن همراهش را برادر کوچکش جواب داد و هیچ نگفت و به تعبیر عامیانه پیچاند. تماس‌های بعدی هم مثمر‌ثمر نبود. حتی این شائبه پیش آمد که مبادا سمندرپور باشد و خود را به جای برادر جا می‌زند که بپیچاند، اما بعد کاشف به عمل آمد که این هنرپیشه واقعا دیگر در میان ما نیست؛ او شش سال است که رفته؛ در یک بی‌خبری محض و البته خودخواسته. سمندرپور ایفاگر شخصیت شریف در سریال نیمه پنهان ماه بود. پسر آقابزرگ که با وجود تاهل و پا گذاشتن در وادی میانسالی همچنان چشم و نظر به دخترعمویش داشت. او یک عاشق ناکام بود. سریال هر چقدر جلو رفت و گره‌‌های داستانش باز شد، مچ شریف را باز کرد که با همدستی خان‌عمو چه که نکرده‌اند با جلال و البته مریم، محبوب ابدی‌اش.



می‌خواست مرگش پر از ابهام و شگفتی باشد
هوشنگ توکلی
کارگردان و بازیگر

فریبرز سمندرپور از نادر بازیگران بامهارت و صاحب سبک بود که متاسفانه پس از انقلاب از توانایی‌ها و قابلیت‌هایش خیلی کم استفاده شد. برای اولین بار من از او برای سریال «تهران 53» دعوت کردم که نقش مقابل مرحوم خسرو شکیبایی را داشت. سمندرپور ایده جالبی داشت و هر گاه درباره مرگ صحبت می‌کرد، آن را یک پدیده یا حادثه نمایشی می‌دانست. می‌گفت چقدر خوب است که انسان وقتی می‌میرد برای همه ابهام و شگفتی به وجود بیاورد، به خصوص برای کسانی که او را می‌شناسند. خودش هم در عمل این ایده را اجرایی کرد و در وصیتش خواسته بود هیچ‌کس به هیچ عنوان از مرگ او با خبر نشود. خانواده‌اش هم طبق وصیت‌نامه‌اش در یک سکوت خبری به خاکش سپردند. یکی دو سالی طول کشید تا دوستانی که سراغ سمندرپور را می‌گرفتند از واقعه فوت او باخبر شوند. خود من پس از یک سال ماجرا را متوجه شدم. با او تماس گرفتم تا دعوت به کارش کنم که پدرش جواب داد و قضیه را گفت. علت کم‌کاری او در سال‌های آخر عمرش در درجه اول به کارهای پیشنهادی با سطح انتظاراتش باز می‌گشت و در درجه دوم، به روحیه انزواطلبانه او. او نه شغل دومی داشت و نه حقوق و مزایایی از جایی دریافت می‌کرد.
سمندرپور در اوایل انقلاب به یک گرفتاری مبتلا بود که به دلیل ویژگی‌های شخصیتی‌اش توانست از بند آن برهد. در عین حال ناراحتی کبدی هم داشت. به علت رفاقت قدیمی که با سمندرپور داشتم گاه سراغی از او می‌گرفتم. آخرین بار که با او صحبت کردم، حول و حوش سال‌ 85 بود. او هنرمندی باهویت بود و پر از غرور مثبت. هیچ‌وقت در مقابل ‌کسی سر خم نکرد. در زمان فعالیتش هم همیشه یک نگاه اعتراضی به رفتار دیگران داشت. یک هویت مستقل و سازنده رو به جلو داشت. بیشتر مریضی‌اش تاب و توان او را گرفت و تسلیم مرگش کرد.


زنده یاد فریبرز سمندرپور (۱۳۲۸ - ۱۳۸۸) - نام و یادش گرامی‌.
http://jamejamonline.ir/sima/2173805652258434627/اولین-سریال-مناسبتی-تلویزیون


.
.
.


پی‌ نوشت ۲ .:




عکاس آلمانی "Casey Hugelfink"، آغاز دهه شصت، در سفری که به ایران و جایجای گوناگون آن داشت،
مجموعه عکسهای مستندی را در سبک اجتماعی، از فضای پس از ۵۷، زندگی و جنگ و مردم، ثبت مینماید. ...


Iran in the 80s – a glimpse of a forbidden place





* لینک و منبع عکسها - بهمراه عکسهای تکمیلی - همراه توضیحاتشان به زبان انگلیسی .:
https://www.theguardian.com/world/iran-blog/2014/aug/26/iran-forbidden-80s-photography


.
.
.


پی‌ نوشت ۳ .:

بی‌ محتوایی و ندانم بکاری در سینما به جایی رسیده،
که عده‌ای جمع میشود دور هم و در یک مراسم رسمی‌،
فیلمنامه ی فیلمهای موفق دهه ی شصت را،
همانند نمایشنامه‌ای رادیویی میخوانند!.
برای نمونه در لینکی‌ که دیدم (تصویر پایین)،
دو تن از بازیگران مطرح دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نیز حتا،
همراه  آماتورها یا تازه بدوران رسیده‌های فیلم،
نشسته اند و همگی‌ در مجموع، با همیاری پرسش برانگیزی،
فیلمنامه ی "اجاره نشین ها" را، بسان نمایش رادیویی میخوانند!،
آنهم با صداها و گویشهایی که هیچ ربطی‌ به متن و حال و هوای آن فیلم ندارد،
که اگر حتا هم می‌داشت، فیلم اجاره‌ نشین‌ها که گم نشده!،
بلکه حاضر و سرحال، حتا با اسکن تازه ی نگاتیو،
پیش رو هست و شوق دیدنش، سالی‌ یکبار به سراغمان می‌‌آید.
سؤال اصلی‌ اینکه، آخر این چه کاریست؟. چه هدفی‌ دنبال میشود؟،
که حتا آقای ایکس و خانم ایگرگ، که صد البته هر کدام بویژه در زمان خودشان، مشهور بودند و هستند،
(بخاطر احترام خدمت آن دو هنرمند قدیمی‌ و ارزشمند، نامشان را نمی‌نویسم،)
به ترتیب بجای کاراکترهای "عباس آقا سوپر گوشت" و "مادر او - بانو نادره"، دیالوگ بگویند،
و در سوی دیگر میز، جوانکان هم به ترتیب بجای پرسوناژ‌های دیگر از "اجاره نشین ها"، دیالوگ بگویند!.

.................................



در طی‌ ۸ - ۹ ماه گذشته، با آنکه تمام فیلمهای منتشرشده سینمایی و ویدیویی را دیدم،
اما حتا یک دانه از آنها هم، نظرم را به‌خود جلب نکرد. ... در میان این فیلم‌ها،
با کارهایی از سینماگران صاحبنام قدیم هم روبرو هستیم، که‌ ای کاش نامشان را در تیتراژ نمیدیدم.
تنها چیزی که مد شده، استفاده از دوربین RED هست، که خیال همه را راحت نموده،
چون بطور اتومات، با هر شرایط نور و رنگ زمینه، فیلم میگیرد و همزمان،
ویرایش رنگ و نور کادرها را نیز انجام میدهد (یعنی‌ اتالوناژی خودکار، که به اغوایی زودگذر شبیه است).
.................................

باید قبول کنیم که دوره و زمانه، دیگر کاملا تغییر پیدا کرده،
و این موضوع تغییر، اثبات و پابرجا شده است.
برای نسل ما که هم مخاطب مستقیم سینمای شصت و نیمه ی هفتاد،
و هم آگاه به سینمای خوب دو دهه پیش از آن‌ بود، دیگر زمان آن فرا رسیده،
که یا خود را با فیلمها و محصولات مثلن فرهنگی‌-هنری امروزی تطبیق دهیم،
که برای نمونه، برای من نوعی، هیچگاه چنین آدابته شدنی امکانپذیر نیست،
پس تنها یک راه میماند، و آن، ندید گرفتن و حساس نبودن است.
از همین چند ماه پیش، با دیدن عکس و کادر و تیزر فیلمهای جشنواره، و یا بخش‌هایی‌ از سریالهای جاری،
میتوان فهمید که ارزشها و مفاهیم فیلم و فیلمسازی، کاملا تغییر پیدا کرده و دیگر هیچ امیدی نیست.
ایشان را بخیر و ما را بسلامت. ... سرخوش و آرام میمانیم، با همان فیلمهای قدیمی‌ ...




.
.
.


- دو عکس زیر را سال ۱۳۷۵، گرفته بودم.
آنزمان دوربینهای اتومات و آماتوری به بازار آمده بود که بگمانم چینی‌ بودند.
قیمتشان مناسب بود (نزدیک به دوهزار تومان)، و کیفیتشان هم، متوسط.
یعنی‌ با جمع کردن عیدی‌های در آنزمان، میشد یک عدد از این دوربینها را خرید.
با اینحال و صرفه نظر از کیفیت غیر حرفه‌ای که جنس تصویر آن دوربین داشت،
اکنون هر زمان که این دو عکس را میبینم، احساس می‌کنم که تابلوی نقاشی هستند.
یعنی‌ تلفیق نور و رنگ طبیعت در هر دو عکس، حالت تابلوهایی نقاشی شده را یادآور است.
شاید بیراه نباشد که بگوییم، حتا دوربینهای آماتوری و ارزان قیمت در میانه ی دهه ۹۰ میلادی (۷۰ خورشیدی)،
نتیجه ی ثبت تصویرشان، از دوربینها و ابزار دیجیتالی و مدرن امروزی، بسیار ملموستر و مستندتر بود.
مدرنیته و نسل دیجیتالی، که ارزشهای اصیل گذشته را، روزبروز کمرنگتر میکند،
و شاید ... دیگر آنها را از بین برده.


* دو عکس، دو قاب از طبیعت - ۱۳۷۵ - توسط ۵۹ .:



یاد خاطرات گرامی‌.
سلامت باشید.

kazvash نوشته است:
با عرض سلام به همه عزیزان
بسیار از خبر درگذشت هنرمند گرامی مرحوم فربیرز سمندرپور متاسف شدم خداوند آن مرحوم و همه درگذشتگان را رحمت کناد.
من بسیار به این هنرمند علاقه داشتم خاطرم هست علاوه بر سریال تهران 53 که در مطالب 59 عزیز بدان اشاره شد، در فیلم 53 نفر نیز به همراه هنرمندان دیگر مانند عنایت بخشی و مرحوم منصور والامقام  بازی می کردند که نقش کارمند ساواک را بسیار زیبا و باور پذیر اجرا کردند.
ضمناً عکس های زیبایی را جناب 59 قرار داده اند که جای تقدیر و تشکر دارد.
اردتمند همگی.
kazvash
1395/04/05

کازوش گرامی‌ با درود.
بسیار خرسندم که مطلب و بویژه عکسهای پست پیشین، مورد توجهتان قرار گرفته.
اتفاقن زمانی‌ که چند ماه پیش با خواندن مطلب "جام جم"، در جریان فوت فریبرز سمندرپور قرار گرفتم،
اول از همه بیاد شما افتادم، چون می‌دانستم که علاقمند به سبک بازیگری ایشان بودید. من نیز هم.
زنده یاد سمندرپور، دارای نگاه بازیگری و استفاده ی مناسب از چهره و میمیک صورت بود، و این مهم،
شیوه ی بازیگری ا‌ش را هم باجذابه و هم باورپذیر نشان میداد. یک غرور خوشایندی در کارش بود،
که هم در نقش حل میشد، و هم برای مخاطب حالتی اسرارآمیز را هنگام تماشای نقش آفرینی‌هایش ایجاد میکرد.

شوربختانه نسل کاردان هنرمندان، یا دیگر از جهان رفتند و یا خانه نشین شدند و دوران کهنسالی را می‌گذرانند،
و این در حالیست که جایگزینی برایشان یافت نشده. منظور از جایگزین، این نیست که شخصی‌ بشود کپی آنها،
بلکه منظور افرادی هستند که بطور همعرض و برابر، دارای خاریزما و هنایشگزاری لازم در وادی هنر و فرهنگ باشند.
دنیای صدا و گویندگی نیز دچار همین مشکل شده. ...
از افشین گرامی‌ ممنونم برای دو پستی که در تالار کتاب زحمت کشیدند.
شروین گرامی‌ هم دیدن دوباره ا‌ش خوشایند بود.
همگی‌ سلامت باشید. با احترام.
.
.
.

59 نوشته است:
بازگویش از (فروردین ۱۳۹۰)



تقلید صدای دهه شصت

دهه شصت خورشیدی ایران یا همان آشیانه کودکی ما، صرفه نظر از کمبودها و مشکلاتش از قبیل جنگ، ملاحظات مختلف فرهنگی-اجتماعی، دهه چندان غمگینی هم نبود. بخصوص در روزهای جشن و شادی ملی-میهنی و یا آیینی-مذهبی، دو شبکه تلویزیونی در آنزمان سنگ تمام میگذاشتند و اوقات فرحبخشی را برای بچه‌ها و بزرگسالان به ارمغان می آوردند. همچنین جنگهای تلویزیونی که عصر روزهای تعطیل به روی آنتن میرفتند، همانند پنجره‌ای گشوده به سمت باغی دل انگیز، هوای تازه را به مشام روح و جان بینندگان روان میساختند. یکی از جنگهای تلفیقی دهه شصت، برنامه "جنگ هفته" بود. برنامه ای ترکيبی با محوريت نقد اجتماعی که عصر جمعه‌ها پخش میشد و آيتمهای موفقی نظير هشدارهای پليس (آقا کمالی)، آقای شهروندی، و آقای گرفتار را ميان مردم جا انداخته بود.
.....................................................

یکی از بخشهای جذاب جنگ هفته، تقلید صدا بود با هنرمندی "مجید شاپوری".
ترتیب برنامه تقلید صدا به این شکل بود که مجید شاپوری میکروفون بدست،
در کادر ساده و بدون دکور تلویزیونی که پس زمینه‌ای سیاه رنگ داشت می ایستاد،
انعکاس تصویر او در پشت سرش بر روی پس زمینه سیاه با افکت تصویری و معروف آن سالها،
چندین بار تکرار میشد (همان حالتی که تصویر شخص قرار گرفته بین دو آینه مقابل بهم ایجاد میکند)،
... و "مجید شاپوری" با حنجره طلایی خود، به تقلید صدا میپرداخت ...
تقلید صدای شخصیتهای کارتونی، فیلمها، و از همه مهمتر: ماشینهای رالی، هلیکوپترها و ....

........................................................
لحظات هنرنمایی "مجید شاپوری" به یقین برای همه ما شوق انگیز بود تا جایی که امروز و پس از گذشت بیش از دو دهه، خاطراتمان را یادآور میباشد و بازهم با دیدن هنرنمایی او میتوانیم همانند دوران کودکی "ذوق کنیم". ... کلیپ کوتاه زیر دربر دارنده ۲ اجرا از هنرنمایی‌های "مجید شاپوری " میباشد. تقدیم به شما گرامیان.

http://s1.picofile.com/file/6526187122/Majid_Shapuri_Taghlid_Seda.wmv.html

یاد خاطرات گرامی.
شاد و سلامت باشید.

http://tvnasim.ir/program/یادها/95-02-25.جنگ%2068
(با سپاس همیشگی‌ خدمت کانال محترم "نسیم" - برنامه ی وزین "نسیم یادها")


- در ادامه ی مطلب بالا که بیش از ۵ سال پیش نوشته بودم، یادآور میگردد،
که مجموعه آیتمهای تقلید صدا با حضور مجید شاپوری،
اولین‌بار بهار ۱۳۶۷ در برنامه ی جنگ هفته، عصرهای جمعه-کانال یک، بخش شدند.
آنزمان هنوز جنگ تمام نشده بود و حتا دوران اوج خود را میگذراند تا جایی‌ که نوروز ۶۷،
تهران بشدت خلوت شده بود، مدارس همچنان تعطیل بودند و زندگی‌ اجتماعی نیز بهمچنین.
خانواده‌‌های بسیاری که ساکن تهران بودند، یا به اطراف شهر رفته بودند و یا به منزل اقوام در شهرهای دیگر.
آنروزها علاوه بر حملات هوایی‌ و شدت موشکبارانهای عراق که تهران را نیز مرکز یورش اصلی‌ قرار داده بود،
همچنین ایجاد فضای رعب و وحشت، شعله‌های آتش کارزار را افروخته تر مینمود.
بهار ۶۷ برای همنسلان ما که ساکن تهران بودند، یادآور خیابانهایی خلوت و شهری متروک را مینمود.
عصرها با نزدیک شدن به غروب، ترس و واهمه در میان آنها که در شهر باقی‌ مانده بودند بیشتر اوج میگرفت،
چرا که شایعاتی نیز دستبدست میگشت که صددام، امشب قرار است فلان محله را بمباران کند. ...
در ساختمان ۵ طبقه‌ای که زندگی‌ میکردیم، از میان ۱۰ واحد، تنها دو خانوار شهر را ترک نکرده بودند،
که یکی‌شان ما بودیم. ... از اینرو با فرارسیدن عصرهای جمعه در بهار ۱۳۶۷، تماشای "جنگ هفته"،
بویژه قسمت تقلید صدای بسیار حرفه‌ای و جذابش که هنرنمایی استادانه‌ای از "مجید شاپوری" بود،
همچون نفسی تازه در گرمایی سوزان بود. همچو نوشیدن آبی‌ گوارا در کویری خشک.
تصویرسازی بالا با جان و دل، تقدم میگردد به تمام همنسلان ما - بچه‌های خوب دیروز،
که امروز هم به پاکی‌ روزگار کودکیها وفادارند و خواهند بود ... همیشه تا همیشه ...





.
.
.


پی‌ نوشت:

- روزگار حال و زمان حاضر، کنون و اکنونیست که با سلیقه ی بدسلیقه‌ای از نسل تازه و مخاطبان،
بسان کشتی‌ بظاهر مدرن اما از درون سست و بدساخت، بر روی آبهای وادی فرهنگ و هنر، تلو تلو میخورد.
برای گوینده بودن در زمان حال (زمانی‌ که دیگر بیش از یک دهه تا به امروز، از عمرش گذشته)،
نیاز به صدا نیست، بلکه باید "رو" داشت، بادی در غبغب انداخت و با مخاطب بگونه‌‌ای صحبت کرد،
که او دوست دارد. با همان صدای بیصدایی، ادبیاتی بکار برد که لیاقتش،
واژگان پوچ وارداتی از فرهنگ شبکه‌های مثلن اجتماعی در فضای مجازی و موبایلی ست.
باید بگونه‌‌ای صحبت کرد که جنس سخیف "لایک" و کوهی از چنین واژگان توخالی، بیشتر جان گیرند،
تا آنسوی اقیانوس، سازندگان این اسباب بازیها، جیبشان بیشتر پر گردد و هر روز، بفکر ساخت پاتوق دیجیتالی تازه‌ای بیافتند.
............................................

"عصر دیجیتال" که با آغاز قرن بیست و یکم (آغاز دهه ی هشتاد خورشیدی) گسترش جهانی‌ پیدا کرد،
تا جایی‌ از راه، خوب و مفید بود. ... فراهم آمدن فراسویی چون "سایتها"، وبلاگها"، "انجمنها و فرومها"،
همچنین ایجاد صندوق پست الکترونیکی همچون یاهو-میل، و سازه‌هایی‌ نظیر آن‌،
بسیار هم مفید بود و به برکت آنهاست که در طی‌ یک دهه و نیم گذشته، میتوانیم مطلب به اشتراک بگذاریم.
اما از دید نگارنده، عصر دیجیتال در این ۱۵ سال فراگیری خود، یک‌ سوم راه را خوب جلو آمد،
اما از یک دهه ی پیش، با پدید آمدن شبکه‌های اجتماعی اینترنتی و سپس موبایلی،
به بیراهه کشیده شد، کجراهی که پایانی ندارد. ... شنیدم که فیسبوک دیگر قدیمی‌ شده،
اکنون اینستاگرام و تلگرام مد هستند. پسفردا آنها را هم از دور خارج میکنند سازندگانشان،
و اسباب بازیهای جدیدی را برای خیل عظیم مشتاقان فراهم می‌‌آورد. ...
رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست، می‌کشد هرجا که خاطرخواه اوست.
نگارنده (اینجانب) که مدرک دکترا در رشته ی هالوگری و ساده لوحی را با افتخار در کارنامه ی خود دارم،
تا همین چند ماه پیش اگر واژه های اینستاگرام و تلگرام را در مطالب سایتها و لینکهای خبری به زبان خودمان میدیدم،
گمان می‌کردم که اینها (آن دو اسم در رج بالا)، بخاطر شباهت آوایی و نوشتاری که در زبان پارسی‌مان دارند،
لابد نام سایتهایی هستند که به ترتیب برای خبرگزاری ایسنا و وزارت تلگراف و تلفن میباشند!.
............................................

بازگردیم به صحبت اصلی‌.
پس خوب آگاه شدیم و برایمان ثابت شده که مفهوم "گوینده" در طی‌ دهه ی گذشته تاکنون،
چیزیست که نیاز به داشتن صدا و آوایی خوش ندارد.

اما تا دو دهه ی گذشته، گوینده و مجری، صاحب "صدا" و آگاه به "فن بیان" بود.





- مستند "اولین سفر به نیشابور" ساخته ی کارگردان کاردان - جناب آقای خسرو سینایی میباشد،
که در سال ۱۳۷۸ به سفارش گروه فرهنگ و هنر تلویزیون، برای صداوسیما ساخته گردید.
علاوه بر ساختار و متن ملموسی که دارد، همچنین صدای گوینده‌ اش بسیار گیراست.
چندی پیش با دیدن مستند یادشده و شنیدن صدای هنایشگزار آن،
انگار که بسان سفری ناخودآگاه، حال و خیال به سالهای ۶۰ و ۷۰ پرگشود. به دوران کودکی و نوجوانیمان،
که صدای خوشایند گوینده ی محترم را بارها در برنامه‌های تلویزیونی، رادیویی، پیش پرده‌های سینمایی،
و کلن هر آنچه که مربوط به دنیای صداپیشگی باشد می‌شنیدیم و لذت می‌بردیم، بی‌ آنکه حتا نامشان را بدانم.
خوشبختانه در تیتراژ پایانی مستند اولین سفر به نیشابور که ایشان گوینده بودند،
نامشان نوشته شده که البته با جستجو در فضای مجازی، هیچ اطلاعاتی‌ از او در دست نیست.
امیدوارم که همچنان نیز در وادی و هنر ‌صداپیشگی فعال باشند.
به بخشی از گویندگی "افشین چکو" در فایل صوتی زیر توجه نمایید،
تا برای شما نیز دنیایی‌ از خاطرات زنده گردد.
صدای پرطنینی که بطور طبیعی، هم استریو و هم دالبی ست.


* نمونه صدای گوینده ی توانا - جناب آقای "افشین چکو" در مستند "اولین سفر به نیشابور-۱۳۷۸") .:
http://s6.picofile.com/file/8257359584/_Afshin_Chaku_Avalin_Safar_Be_Neyshabur_1378_.wma.html

فایل تصویری این مستند در فضای مجازی موجود هست و پیشنهاد میگردد که تماشا گردد.
در ضمن، دارای قسمت دومی‌ نیز هست که البته آنرا ندیده ام.
صدای گیرای جناب آقای "افشین چکو"،
بی‌ شک یکی‌ از افتخارات نسل قدیم و خوشسدای گویندگان ایرانزمین میباشد.


مهرآباد - شهمهر - شادمهر - مهروا - مهرورزی
واژگان تبارمند پارسی‌، شیوا و خوشآوا هستند.
نامهای ایرانی نیز همچنین ...
افشین - کامبیز - میترا - آرمین - شارمین - شیوا -
درسا - افسانه - پریسا - شادمهر - آناهیتا - شیما -
و بسیاری دگر نامهای ریشه دار پارسی.

یاد خاطرات گرامی.
سلامت باشید.

59 نوشته است:

بازگردیم به صحبت اصلی‌.
پس خوب آگاه شدیم و برایمان ثابت شده که مفهوم "گوینده" در طی‌ دهه ی گذشته تاکنون،
چیزیست که نیاز به داشتن صدا و آوایی خوش ندارد.

اما تا دو دهه ی گذشته، گوینده و مجری، صاحب "صدا" و آگاه به "فن بیان" بود.





- مستند "اولین سفر به نیشابور" ساخته ی کارگردان کاردان - جناب آقای خسرو سینایی میباشد،
که در سال ۱۳۷۸ به سفارش گروه فرهنگ و هنر تلویزیون، برای صداوسیما ساخته گردید.
علاوه بر ساختار و متن ملموسی که دارد، همچنین صدای گوینده‌ اش بسیار گیراست.
چندی پیش با دیدن مستند یادشده و شنیدن صدای هنایشگزار آن،
انگار که بسان سفری ناخودآگاه، حال و خیال به سالهای ۶۰ و ۷۰ پرگشود. به دوران کودکی و نوجوانیمان،
که صدای خوشایند گوینده ی محترم را بارها در برنامه‌های تلویزیونی، رادیویی، پیش پرده‌های سینمایی،
و کلن هر آنچه که مربوط به دنیای صداپیشگی باشد می‌شنیدیم و لذت می‌بردیم، بی‌ آنکه حتا نامشان را بدانم.
خوشبختانه در تیتراژ پایانی مستند اولین سفر به نیشابور که ایشان گوینده بودند،
نامشان نوشته شده که البته با جستجو در فضای مجازی، هیچ اطلاعاتی‌ از او در دست نیست.
امیدوارم که همچنان نیز در وادی و هنر ‌صداپیشگی فعال باشند.
به بخشی از گویندگی "افشین چکو" در فایل صوتی زیر توجه نمایید،
تا برای شما نیز دنیایی‌ از خاطرات زنده گردد.
صدای پرطنینی که بطور طبیعی، هم استریو و هم دالبی ست.


* نمونه صدای گوینده ی توانا - جناب آقای "افشین چکو" در مستند "اولین سفر به نیشابور-۱۳۷۸") .:
http://s6.picofile.com/file/8257359584/_Afshin_Chaku_Avalin_Safar_Be_Neyshabur_1378_.wma.html

فایل تصویری این مستند در فضای مجازی موجود هست و پیشنهاد میگردد که تماشا گردد.
در ضمن، دارای قسمت دومی‌ نیز هست که البته آنرا ندیده ام.
صدای گیرای جناب آقای "افشین چکو"،
بی‌ شک یکی‌ از افتخارات نسل قدیم و خوشسدای گویندگان ایرانزمین میباشد.

[/b][/size][/color]

دوست خوبم 59 عزیز
شکی نداشته باشید که افشین چکوی گرم‌صدای مستند خسرو سینایی همان فریدون فرح‌اندوز است که بعلت پاره‌ای موضع گیری‌هایش با چنین نام غریبی به فعالیت هنری پرداخته است. براستی که جواهر حتی اگر در گوشه خاک خورده خانه ای کهنه باشد باز می درخشد.

 
 

ارادتمند
افشین
پینوشت: چگونه می توان این مستند را با کیفیت مناسب دانلود کرد؟