فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

sherli نوشته است:سلام دوستان
امروز یکی دو تا فیلم و سریال خیلی قدیمی یادم اومد. گفتم اینجا بنویسم اگه صلاح دونستین وارد لیست سیاه/سفید/خاکستری تان کنید.
اول) این فیلم خیلی خیلی قدیمیه. تقریبا مطمئنم هنوز پنج سالم هم نشده بود که دیدم. یه دختربچه یه مداد داشت و روی مداد از این کله های عروسکی بود که روی مدادها میذارن. اون کله یه دختر عروسکی بود که گاهی زنده می شد و تکان می خورد و با دختربچه هه حرف می زد. بعد از دیدن این فیلم کلی اصرار کردم و پدرم منو برد مغازه یک مداد که رویش یک کله عروسکی بود خرید. خیلی دوست داشتم اونم مثل عروسک تو فیلم زنده می شد و حرف می زد. ضمنا ایرانی بود.
دوم) ایام ماه رمضان شبکه یک برنامه های کودک و نوجوان عصر رو زودتر شروع می کرد تا قبل از اذان مغرب که اون موقع حدود پنج عصر بود تموم بشه. حدود ساعت سه و نیم چهار یه سریال پخش می کردن که یه خانوم خیلی جدی و بداخلاقی شوهر چاقش رو شادزی صدا می کرد. همون سالها شنیدم که خانمه فوت کرده.
سوم) یک سریال بود به اسم در مسیر سرنوشت که اسم یکی از بازیگراش لوکاس بیرمن بود. فکر می کنم شبکه سه پخش می کرد.
چهار) یه فیلم سیاه سفید ژاپنی بود در مورد پسربچه ای که با مدادشمعی نقاشی های خیلی قشنگی می کشید و فکر می کنم آخر فیلم می مرد. (توی یه جزیره زندگی می کرد و مدرسه می رفت و فکر می کنم با پدرش زندگی می کرد)
پنج) یه فیلم سیاه سفید از برنامه هنرهفتم پخش شد در مورد یه سری زندانی که تلاش میکردن از زندان فرار کنن.اونجا یه پیرمردی بود که مثل موش ها همه ش زمین رو می جورید و دنبال چیزهایی می گشت و زندانی ها صدایش می کردن جری موشه.
شش) یه فیلم قدیمی در مورد دوستی یه پسربچه و جوانی که اسمش خوزه بود و وارد خانواده متوملی میشد و ظاهرا در اثر سوتفاهم بهش تهمتی می زدن و این جمله پسربچه رو یادمه که مرتب تکرار می کرد: خوزه خوبه! خوزه خوبه! (از کانال سه پخش شد)
هفت)یه سریال قدیمی شبها از شبکه یک پخش می شد که ورژن غیر کارتونی بل و سباستین بود و پسربچه ی بور و خوش صورت نقش سباستین رو بازی می کرد.یادمه اسمش بیرون از فیلم یه اسم مسلمون بود.چیزی مثل علی ولی خود سریال فکر می کنم فرانسوی بود.

babak نوشته است:سریالی که ایام نوروز -فکر کنم نوروز 73- آخر شب از شبکه پنج گمانم پخش می شد و بخاطر زمان نامناسب پخشش کمتر دیده شد. جنی از زیر زمین یا The Genie From Down Under
داستان دو تا جن استرالیایی پدر و پسر به اسمهای بروس و باز که توی یه عقیق جادویی به یه دختر انگلیسی به ارث رسیده بودند و می خواستند به هر کلکی که شده حکم آزادیشون را از دختره که اسمش پنلوپه بود بگیرن. این تا وقتی بود که بروس عاشق مادر پنلوپه شد و از اون به بعدش به زور می خواست یه جوری توی خانواده پنلوپه بمونه و از هر راهی که بلد بود سعی می کرد حال خواستگار مادر پنلوپه یعنی لرد بابلز اپینگتون اسمایت -که به طمع زمین های به ارث رسیده به این خانواده سراغشون اومده بود- را بگیره.
یادمه یه پسری بود به اسم کنراد که سعی داشت سر از کار بروس و باز در بیاره.شنیده بود که جن ها توی عکس نمی افتن.به بهانه ای از بروس چند تا عکس گرفت تا بفهمه بروس جن هست یا نه.پنلوپه فهمید و به بروس گفت باید توی عکسها دیده بشه.بروس برای حل این مشکل خودش را توی همه عکسهای فیلمی که توی دوربین کنراد بود ظاهر کرد.حتی عکسهای تکی کنراد که تابستان پارسال توی جزایر قناری گرفته بود!!

پ.ن.: نکته قابل ذکر دیگه در این سریال نقش آفرینی "سپیده کیان" هنر پیشه استرالیایی ایرانی الاصل در این سریاله

sherli نوشته است:دوست گرامی جناب امیلیانو
از راهنماییتون بسیار ممنونم.
فیلم پسربچه ژاپنی که با مداد شمعی نقاشی می کشید از برنامه کودک پخش شده بود.
مسیر سبز را دیده ام. آن فیلم زندانی ها خیلی قدیمی تر از مسیر سبز بود و فکر می کنم از برنامه هنرهفتم پخش شده بود. البته چون مربوط به برنامه های کودک و نوجوان نمی شد نمی بایست اینجا مطرحش می کردم.
جاب بابک از توضیحاتتون خیلی خیلی ممنونم.
بار دو تا از علامت سوال های قدیمی را از ذهنم سبک کردید!
ظاهرا سریال در مسیر سرنوشت محصول مشترک آلمان و کانادا بوده است. در مورد باغبان اسپانیایی هم کوچکترین سرنخی نداشتم که بتوانم پیدایش کنم غیر از جمله ای که بچه هه مکرر تکرار می کرد: خوزه خوبه! خوزه خوبه!
البته این مورد را هم نمی بایست تو قسمت برنامه های کودک و نوجوان مطرح می کردم.

پل کوچولو نوشته است:پل کوچولونوشته است
با سلام به همه دوستان خاطره باز من تازه عضو شدم و3 تا فیلم یادم میاد ولی عنوان یا اسماشون نمیدونم لطفا راهنمایی بفرمایید:
.1-اواخر دهه 60 واوایل دهه 70ازشبکه2:در سکانس پایانی فیلم ملاقات یک زن با یک مرد صورت میگیره که اشنایی قبلی هم با هم داشتن .مرد تو یک مغازه یا اتاقی گیر افتا ده وشب هنگام هست وشخصیت زن ذکر شده به ملاقات شخصیت مرد داستان فیلم میاد انگار تو خیابون به ملاقات زندانی اومده ونگاه ممتد وطولانی زن به مردبعد از این زن به سراغ باجه تلفن میره وبه جایی زنگ میزنه بعد سوار ماشینش که یه ولوو هست میشه وبه جایی میره

Emiliano نوشته است:
1. آره. دست گلت درد نکنه، دوست عزیزم.
2. اون روز به علت پایین بودن سرعت، نتونستم بگیرمش؛ اما، امروز حتماً این کارو انجام می دم. الآن دارم فایل زنده یاد "رضا صفدری" رو می گیرم؛ که، باز خودت زحمت کشیدی، گذاشتیش و به نظرم اون ارجحه. فرصت بشه، "آرزوهای بزرگ" رو هم می گیرم. پیشاپیش برای هر دو فایل و زحمتای شما سپاسگزارم.

پل کوچولو نوشته است:با درود وسلام به همگی- اقای 59 از اینکه در جمع گفتمانی شما ودیگر دوستان نکته سنج ونکته بین هستم مشعوف و خرسندم.از پاسخی که به بنده دادید متشکرم ولی فیلم اول به مانند دوفیلم دیگرخارجی هست.نکاتی که باید به توضیحاتم اضافه کنم:در مورد اولی حدس بنده در گذشته در مورد این فیلم سال نو مبارک با بازی لینوونتورا بوده ولی حدسم اشتباه بود.در مورد دومی داستان فیلم شاید در مورد جنگ سرد نباشه ومن دچار اشتباه شدم چون پانزده سال ازتماشای فیلم میگذره. درمورد سومی میتونم بگم لوکیشنهای فیلم وفیلمبرداری های فیلم از نمای دور ونزدیک فوق العاده بود.فضای فیلم افتابی ومحل وقوع ماجرا در شهرک روستایی اتفاق میفته ودرمورد گروگانگیری وبچه دزدی هست وپدری که قصد داره ازاین کار جلوگیری کنه ویه چیزی هم که باید اضافه کنم خانه این پدر خانواده ویلایی بود وستونهای بلندی داشت.شب و روز شما خوش

59 نوشته است:

Emiliano نوشته است:
1. آره. دست گلت درد نکنه، دوست عزیزم.
2. اون روز به علت پایین بودن سرعت، نتونستم بگیرمش؛ اما، امروز حتماً این کارو انجام می دم. الآن دارم فایل زنده یاد "رضا صفدری" رو می گیرم؛ که، باز خودت زحمت کشیدی، گذاشتیش و به نظرم اون ارجحه. فرصت بشه، "آرزوهای بزرگ" رو هم می گیرم. پیشاپیش برای هر دو فایل و زحمتای شما سپاسگزارم.

با دورد خدمت تمامی دوستان گرامی و شاد باش نوروزی.

امیر جان امیدوارم که تاکنون موفق به دریافت ٢ فایلهای تصویری،
که ازشان یاد کردی شده باشی و "رضا صفدری در دهه ی هفتاد" نیز،
مورد توجه قرار گرفته باشد. در سال نوی خورشیدی هم، تا آنجا که در توان باشد،
در خدمت خواهم بود و برگهای دیگری از کتاب یادمانه ها را با هم،
دوره ای تازه خواهیم داشت.

برای آغاز و کمی دست گرمی در سال نو،
فایل تصویری کوتاهی تقدیم میگردد که زمان اجرایش مربوط به ٢ ماه گذشته هست
اما بخاطر حضور دکتر علیرضا قراگوزلو - مجری پخش کانال یک در سالهای دهه ی هفتاد،
یاد آوری بجاییست از صدای نجیب و شیوه ی آرام و گیرای اجرای ایشان در دو دهه ی گذشته.

.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.[/size][/b][/color]

Emiliano نوشته است:

1. سلام "59" عزیز. خوبی؟
2. بله، دوست عزیزم. هم اون 2 فایل و هم فایل پی ام رو گرفتم و از این که هر از گاهی، مزاحمت می شم و لطف شما نسبت به بنده همیشه بوده و هست، شرمنده تونم.
3. این شب ها، "آی فیلم" داره "باغچه ی مینو"ی زنده یاد "رضا صفدری" رو می ده. نه همون موقع و نه الآن میلی به نگاه کردم این سریال نداشته م و علتش هم "جواد رضویان" بوده؛ که، ضدطنز عمل کرده و بیشتر نفرت انگیز بوده تو این سریال تا جذب کننده.
اما، برای یه بار هم شده، تیتراژ بی نظیر پایانی شو، با صدای "فتحعلی اویسی" و مطلع "می زند باران به شیشه" و سبک زیبای خوندنش؛ که، شنونده رو بی اختیار یاد زنده یاد "ویگن دردیان" می ندازه، برای یه بار هم که شده، از دست ندید و بشنوید یا ببینید.
و با این همه، این هم بهونه ای شده برای این که از زنده یاد "صفدری" یادی کنیم؛ گرچه، اجراهای ایشون رو بیشتر دوس داشتم تا کارگردانیش.

59 نوشته است:

Emiliano نوشته است:

1. سلام "59" عزیز. خوبی؟
2. بله، دوست عزیزم. هم اون 2 فایل و هم فایل پی ام رو گرفتم و از این که هر از گاهی، مزاحمت می شم و لطف شما نسبت به بنده همیشه بوده و هست، شرمنده تونم.
3. این شب ها، "آی فیلم" داره "باغچه ی مینو"ی زنده یاد "رضا صفدری" رو می ده. نه همون موقع و نه الآن میلی به نگاه کردم این سریال نداشته م و علتش هم "جواد رضویان" بوده؛ که، ضدطنز عمل کرده و بیشتر نفرت انگیز بوده تو این سریال تا جذب کننده.
اما، برای یه بار هم شده، تیتراژ بی نظیر پایانی شو، با صدای "فتحعلی اویسی" و مطلع "می زند باران به شیشه" و سبک زیبای خوندنش؛ که، شنونده رو بی اختیار یاد زنده یاد "ویگن دردیان" می ندازه، برای یه بار هم که شده، از دست ندید و بشنوید یا ببینید.
و با این همه، این هم بهونه ای شده برای این که از زنده یاد "صفدری" یادی کنیم؛ گرچه، اجراهای ایشون رو بیشتر دوس داشتم تا کارگردانیش.

سپاسگزارم امیر جان از لطف شما.
انجام وظیفه هست، در خدمت شما و دوستان هستم.

تیتراژ سریال "باغچه مینو" رو هم اکنون گوش دادم
و در کنار پذیرش دیدگاهت در مورد یادآوری شدن صدای زنده یاد ویگن و ...،
(که البته با پوزش فراوان، بگذارید به حساب نادانی ام، اما هیچگاه با صدای ویگن ارتباط برقرار نکردم
و حتی این سوال برایم بود که مگر اولین شرط خوانندگی "خوش صدایی" نیست؟".

اینرو هم میبایست افزود که، بازیگران، خوانندگان و کلن صاحبان هنر در هر کشوری،
تپش فرهنگ و میزان بالا و پایین بودن آنرا در دستان خود دارند، به زبان دیگر،
هر چه را که بیافرینند همان برای جمع قابل توجهی از مردم، میشود سنجه (معیار).
یکی از چیزهایی که در درک آن ناتوان هستم، همین خوانندگی گروهی از بازیگران هست
که البته از دیدگاه من که حق گفتنش را دارم، هیچ صدایی برای خوانندگی ندارند ولی میخوانند،
در اپتدا و انتهای سریالی طولانی هم صدایشان پخش میشود، آنوقت این "بی صدایی"،
هر شب بگوش مردم میرسد. بپذیرید که آنوقت اگر یک صدای خوش بیاید و بخواند، شاید بخش زیادی از مخاطبان،
دیگر قادر به تمیز آندو از یکدیگر نباشند. البته در گوناگونی سبک های مختلف هنری هیچ شکی نیست،
ولی ارزش آنجاست که هر شیوه ای، با دستور و روند خود که بخشی از آن در استعداد هنرمند نهفته،
و بخش دیگرش به یادگیری و داشتن دانش هنری او وابسته هست، انجام و به شنونده و بیننده ارایه گردد.

سالیان سال هست که بدنبال نام خواننده ی تیتراژ پایانی فیلم "پاییزان - ١٣٦٠" هستم،
صدایی که با زیبایی و حس ژرفی که در خود داشت، این آهنگ را خوانده
و اثر استاد فریدون شهبازیان را جاودان ساخته است.

آهنگ دلبرانه ی تیتراژ فیلم "پاییزان -١٣٦٠"
آهنگساز: استاد فریدون شهبازیان
شعر : دکتر جواد مجابی
اجرا : ارکستر سنفونیک تهران
خواننده: ؟؟؟ و باز هم ؟؟؟

با سپاس فراوان از وبلاگ " پافا " برای انتشار این اثر.

http://s4.picofile.com/file/7735588816/Paizan_1360.mp3.html

سلامت باشید.

1. "59" عزیز، در مورد این که بازیگر نباید خواننده شه، بنده هم خیلی با شما موافقم؛ اما، بعضی وقت ها خواننده ها بازیگر شده ن (به سبب مشهور شدنشون) که این هم خیلی جالب نیست.
بنده فکر می کنم "ویگن" هم به مانند "گوگوش" و "داریوش" و ده ها مورد دیگه ی قبل و بعد از انقلاب (و البته بر خلاف "اویسی")، خواننده ای بود که بازیگر شد و نه برعکس .

2. اما، در مورد "خوش صدایی"؛ که، فرموده بودید، راستش این صدای "خوش" و کلاً "خوش اومدن" سبیقه ای و نسبیه.
شاید 50 درصد افراد با صدای زنده یاد "ویگن" و "فتحعلی اویسی" حال کنن و یه عده هم مثل شما خوششون نیاد. نظر همه محترمه؛ اما، به نظر من این عزیزان، چون از دل می خونن، صداشون "لاجرم به دل می شینه" و همین باعث می شه که طرفدارای خاص خودشونو داشته باشن.

3. اما، در این که بازیگر نباید خواننده شه و بالعکسش، تا حد خیلی زیادی باهاتون موافقم؛ گرچه، استثناهایی هم داریم؛ مثلاً، اگه خانم "مرجان" آلبوم "کویر" رو بیرون نمی داد، استعدادش حیف می شد و خیلی ها از صداش محروم می شدن.
صدای "محمد رضا هدایتی" رو خیلی دوس دارم، با این که اون هم بازیگریه؛ که، به سمت آواز اومده و چند نفر دیگه؛ اما، در نهایت، بنده هم خیلی با این امر، موافق نیستم.

ممنون که وقت گذاشتی.

........................


4. در مورد خواننده ی "پاییزان" بنده تنها امیدم به نرم افزار "سینمای ایران" بود؛ که، مثل 99.99 درصد کارای ایرونی، ورژن 1 و تنها ورژنش سال 1378 بیرون اومد و آپدیت نشد.
نرم افزار قدیمیه؛ اما، کارراه انداز؛ اما، همه چیو اعم از نام شاعر و ضبط کننده ی موسیقی! رو داشت؛ به جز، خواننده!
انگار اون سال ها "ترانه" رو خیلی "مجاز" نمی دونستن و بهش می گفته ن "سرود" و نام خواننده رو هم تا حد ممکن قایم می کرده ن!


........................


5. و اما، در مورد فیلمی، که بالاتر ذکر کردی و گفتی دوسش داری، به گمونم اسمش "کالان" بود، نه "گالان".
"گالان" ایرونی بود؛ که، خودتون هم اشاره کردی. "کالان" به گمونم آلمانی بود و اتفاقاً من هم خیلی دوسش داشتم. شبکه ی یک حدود دو یا سه مرتبه دادش.
من "پرونده ی سیاه" و "پرونده ی قرمز"شو خیلی دوس داشتم و یادمه انگار بعد از همین فیلم بود؛ که، این دو اصطلاح تو دهن مردم خیلی پیچید.
یه صحنه ش که "کالان" تو سیمان مشت می کوبیدو، خیلی دوس داشتم.

6. و در پایان، نمی دونم چرا همه ش فکر می کنم اون کامیون سواره با اون دو گوی فلزیش و انتقام آخر فیلمش، یه فیلم دیگه بود.
شاید هم اشتباه می کنم.
امیدوارم سایر دوستان؛ بخصوص، "بابک"، "اسمم"، "رامین" و "افشین" بتونن کمک کنن.