برنامه های كودك و نوجوان تلويزيون ايران از گذشته تا اکنون

babak نوشته است:سلام امیر جان عکسها را توی سایتی که خودت معرفی کرده بودی یعنی شیعه آپلود گذاشتم تا مشکل قند شکن نداشته باشی

1. "بابک" جان، دستت درد نکنه.
من هم بالأخره تونستم از تو سایتی، که معرف همه هست و شما معرفی کردی، این کارتون رو دانلود کنم.
2. خودم مطمئنم ندیدمش؛ چون، اگه می دیدم حتماً یادم بود؛ اما، این که همه تأیید کرده ن، باید تلوزیون داده باشه. احتمال 99 درصد باید شبکه ی یکی باشه؛ چون، این کارا از اون برمی یومد.
3. این هم چند عکس دیگه ازش:

مرگ بر امریکا
نام اصلی: Time Bomb
یابنده: بابک

SMAM نوشته است:از اسمم به امیل

اینم تیتراژجستجوگران گنج

4. آره. دستت درد نکنه، دوست خوبم. اولین نفر گرفتمش.

babak نوشته است:سلام نگین عزیز
هر وقت دلم از این مناسبات احمقانه و نامفهوم می گیرد سری به اینجا می زنم تا ببینم هنوز دوستانی دارم که برای این که خودشان باشند و خودشان بمانند مبارزه می کنند.منظورم پرهیز از غرق شدن در حافظه گنگ جمعی که خیلی چیزها را فراموش می کند و هر لحظه به شکلی در می آید است.
به شما خرده نمی گیرم چون احساستان متفاوت است و حتما دلیلی برای این حس دلتنگی و افسردگی دارید.در اصل کامنت شما بهانه ای شد تا به دوستان جمع بگویم که چقدر به وجودشان افتخار می کنم.
جمع کوچکی که شاید خودشان ندانند همدلی و محبتشان برای من که بخشی از عمرم دور از دوستان و وطن می گذرد مثل فانوس گرم و مهربانی است که غارهای وهمناک داستانهای کودکیمان را روشن می کرد.
حالا که می نویسید اگر دلتان خواست بخشی از نوشته هایتان را برای همراهانتان در این فروم بفرستید.به نظرم اگر الان می نویسیم یا نقش می کنیم در واقع تلالو بلورهای رنگی کودکی و نوجوانی با رنگهای سرد و گرم،شاد و دلگیر،مات و براق را در برابر دیدگان دیگران به نمایش می گذاریم.
ژان پل سارتر یک جایی در "فروید" از زبان مایر می گوید:"چرا باید جایی که نمیخارد را بخارانیم؟" فکر می کنم اینجا همین کار را کردیم.به کودکی و دلخوشیهایش نه به عنوان یک بازیچه مایه خجالت که به عنوان بخشی از زندگی امروزمان فکر کردیم برایش وقت گذاشتیم و باعث شدیم دیگران هم بهش فکر کنند.جدی بگیرندش و حتی تحسینش کنند.حتی بخشی از آنتن صدا و سیما که آرشیوش مثل گنج قارون دربسته و مهر شده مانده بود و تنها کالایی که از آن به سرقت نمی رفت،همین یادگارهای کودکی بود را هم فتح کردیم.
حتی چرت بزرگتر ها را هم پاره کردیم و بچه های پریروز شکل گرفت.
اینجا همیشه به من می گوید می شود ساده و بی ادعا دور هم جمع بشویم و کارهای بزرگ کنیم.اگر اینجا خاکستری و خموده شود گناه ماست که به همین کم راضی شده ایم.صفای باطن بچه های اینجا می تواند گره های بزرگتری را هم باز کند. مگر نه این که هروقت سراغ هر کاری و هر اجتماعی خواستیم برویم حسن نیت و اعتماد به جمع اولین سوال و مسئله ما بوده است؟
اگر بپذیریم که همچنان در گذشته بمانیم و برایش آه بکشیم شاید روزی اینجا برای همه مان خاکستری بشود.چه عیبی دارد رنگهای تازه زندگیمان را هم به اینجا اضافه کنیم؟ شاید این فروم باغچه ای برای گپ کم دارد. شاید باید جایی در همین فروم بگوییم دوست عزیز،امروز مرا هم بخوان و امروزت را هم به من بگو.
آن وقت دلیلی ندارد که اگر کسی تحفه ای از کودکی ندارد کناری ساکت بنشیند و حرفی نزند و یا بار عمر و نفس فروم روی دوش دوستان با همتی مثل امیل و شروین و افشین و اسمم بیفتد.
برای من احترامی که شروین به دنیای این فروم می گذارد هزار بار دلنشین تر از تمام کتابهایی بوده که در اینجا به اشتراک گذاشته است.
اهتمام امیل و تلاش او برای زنده نگهداشتن فروم بیشتر از تمام نامها و تصاویری که در اینجا گذاشته برایم می ازرد.
توجه و تعلق پوریا،محمد،سهراب،افشین،اسمم و پنجاه و نه و سم و ایده و ساحل و کاوه و سعید و رئوف و شما و همه بچه های دیگر بیشتر از هر مطلب و تحفه ای مرا به اینجا کشانده
به همه شما افتخار می کنم و امیدوارم لایق دوستی و محبتی که تابحال با من داشته اید باشم

babak نوشته است:سلام نگین عزیز
هر وقت دلم از این مناسبات احمقانه و نامفهوم می گیرد سری به اینجا می زنم تا ببینم هنوز دوستانی دارم که برای این که خودشان باشند و خودشان بمانند مبارزه می کنند.منظورم پرهیز از غرق شدن در حافظه گنگ جمعی که خیلی چیزها را فراموش می کند و هر لحظه به شکلی در می آید است.
به شما خرده نمی گیرم چون احساستان متفاوت است و حتما دلیلی برای این حس دلتنگی و افسردگی دارید.در اصل کامنت شما بهانه ای شد تا به دوستان جمع بگویم که چقدر به وجودشان افتخار می کنم.
جمع کوچکی که شاید خودشان ندانند همدلی و محبتشان برای من که بخشی از عمرم دور از دوستان و وطن می گذرد مثل فانوس گرم و مهربانی است که غارهای وهمناک داستانهای کودکیمان را روشن می کرد.
حالا که می نویسید اگر دلتان خواست بخشی از نوشته هایتان را برای همراهانتان در این فروم بفرستید.به نظرم اگر الان می نویسیم یا نقش می کنیم در واقع تلالو بلورهای رنگی کودکی و نوجوانی با رنگهای سرد و گرم،شاد و دلگیر،مات و براق را در برابر دیدگان دیگران به نمایش می گذاریم.
ژان پل سارتر یک جایی در "فروید" از زبان مایر می گوید:"چرا باید جایی که نمیخارد را بخارانیم؟" فکر می کنم اینجا همین کار را کردیم.به کودکی و دلخوشیهایش نه به عنوان یک بازیچه مایه خجالت که به عنوان بخشی از زندگی امروزمان فکر کردیم برایش وقت گذاشتیم و باعث شدیم دیگران هم بهش فکر کنند.جدی بگیرندش و حتی تحسینش کنند.حتی بخشی از آنتن صدا و سیما که آرشیوش مثل گنج قارون دربسته و مهر شده مانده بود و تنها کالایی که از آن به سرقت نمی رفت،همین یادگارهای کودکی بود را هم فتح کردیم.
حتی چرت بزرگتر ها را هم پاره کردیم و بچه های پریروز شکل گرفت.
اینجا همیشه به من می گوید می شود ساده و بی ادعا دور هم جمع بشویم و کارهای بزرگ کنیم.اگر اینجا خاکستری و خموده شود گناه ماست که به همین کم راضی شده ایم.صفای باطن بچه های اینجا می تواند گره های بزرگتری را هم باز کند. مگر نه این که هروقت سراغ هر کاری و هر اجتماعی خواستیم برویم حسن نیت و اعتماد به جمع اولین سوال و مسئله ما بوده است؟
اگر بپذیریم که همچنان در گذشته بمانیم و برایش آه بکشیم شاید روزی اینجا برای همه مان خاکستری بشود.چه عیبی دارد رنگهای تازه زندگیمان را هم به اینجا اضافه کنیم؟ شاید این فروم باغچه ای برای گپ کم دارد. شاید باید جایی در همین فروم بگوییم دوست عزیز،امروز مرا هم بخوان و امروزت را هم به من بگو.
آن وقت دلیلی ندارد که اگر کسی تحفه ای از کودکی ندارد کناری ساکت بنشیند و حرفی نزند و یا بار عمر و نفس فروم روی دوش دوستان با همتی مثل امیل و شروین و افشین و اسمم بیفتد.
برای من احترامی که شروین به دنیای این فروم می گذارد هزار بار دلنشین تر از تمام کتابهایی بوده که در اینجا به اشتراک گذاشته است.
اهتمام امیل و تلاش او برای زنده نگهداشتن فروم بیشتر از تمام نامها و تصاویری که در اینجا گذاشته برایم می ازرد.
توجه و تعلق پوریا،محمد،سهراب،افشین،اسمم و پنجاه و نه و سم و ایده و ساحل و کاوه و سعید و رئوف و شما و همه بچه های دیگر بیشتر از هر مطلب و تحفه ای مرا به اینجا کشانده
به همه شما افتخار می کنم و امیدوارم لایق دوستی و محبتی که تابحال با من داشته اید باشم

Negin 2 نوشته است:دوستان گرامی سلام
برای دیدن عکسهای بخش سیزدهم تصویر زندگی در دهه 60 شامل خوردنیها و حاشیه های آن به بخش همشاگردی سلام مراجعه فرمایید.

........


میگم دوستان این حکایات عالمیه همینه دیگه درسته؟ Manga Sekai Mukashi Banashi (TV)

http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=2314

جالب بود
چقدر عکسای آشنا زیاد دیدم توش. اینجا یه سری عکساش هست
http://www.cincopa.com/cmp/start.aspx?fid=11011596!25bdfbaa-bc56-4242-a77b-5d53f55faf4b!_lNuZSp0y5AKeIV9mXfRVC&ipp=100&pg=3

این همون ماجرای دختره و قورباغه فداکاره

http://www.cartoonarabi.com/musicvideo.php?vid=10181a761

اینم به نظرم 15 پسره

http://www.cartoonarabi.com/musicvideo.php?vid=8a4c5a08e

sahra_7 نوشته است:

Negin 2 نوشته است:دوستان گرامی سلام
برای دیدن عکسهای بخش سیزدهم تصویر زندگی در دهه 60 شامل خوردنیها و حاشیه های آن به بخش همشاگردی سلام مراجعه فرمایید.

سلام نگین جان دستت درد نکنه خیلی خوشمزه بود عکسا! حالا تو تاپیکشم میام!

........


میگم دوستان این حکایات عالمیه همینه دیگه درسته؟ Manga Sekai Mukashi Banashi (TV)

http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=2314

جالب بود
چقدر عکسای آشنا زیاد دیدم توش. اینجا یه سری عکساش هست
http://www.cincopa.com/cmp/start.aspx?fid=11011596!25bdfbaa-bc56-4242-a77b-5d53f55faf4b!_lNuZSp0y5AKeIV9mXfRVC&ipp=100&pg=3

این همون ماجرای دختره و قورباغه فداکاره

http://www.cartoonarabi.com/musicvideo.php?vid=10181a761

اینم به نظرم 15 پسره

http://www.cartoonarabi.com/musicvideo.php?vid=8a4c5a08e

Negin 2 نوشته است:این هم یک فایل از خاطرات دهه 60 که اگر قبلا توسط دوستان در فروم ارائه نشده باشد، خواندنش خالی از لطف نیست.

http://s3.picofile.com/file/7496768167/Dahe60_Rls2.pdf.html

slevin(HAMID نوشته است:دوستان عزیز.این روزا دسترسی همه به فیس ب آسون و همیشگی شده.خیلی ها هم دارن از زحمات دوستان این فروم در صفحات خودشون استفاده می کنند.چند وقت پیش گفتم الان هم میگم بزرگتر های فروم یک صفحه بسازیم و مانند گذشته فعال و پر انرژی کار کنیم و علاقمندان بسیاری رو به این محفل بیاریم.

farhad666 نوشته است:سلام بچه ها، تو رو خدا یکی‌ لطف کنه این کارتون رو که میگم آپلود کنه اینجا. یادتون میاد یه پرنده ئی‌‌ بود که هی‌ تخم میذاشت و یه سمور بد جنس هی‌ می‌آمد و تخم‌های طفلک رو میخورد آخرش موجودات دیگه کمکش کردن. آهنگ متن اون کارتن محشر بود من یه مدت دیوانه وار بهش فکر می‌کنم و دنبالشم اما نمیتونم پیداش کنم. اون کارتون فقط یه کارتون معمولی‌ نبود، یک دنیا معنی بود و یک دنیا زندگی‌ و خاطره..

babak نوشته است:عکس خاطره انگیزی بود نگین جان
مخصوصا قیافه سیمین معتمد آریا که شاید آن موقع خواب بازیگر شدن را هم نمی دیده است!
اما باید عرض کنم که نفر سمت راست "ایرج طهماسب" نیست. ایشون مهدی میگانی هستند