برنامه های كودك و نوجوان تلويزيون ايران از گذشته تا اکنون

59 نوشته است:
.
.
.

امیر جان پیشنهادت بسیار خوب و بجا هست. راستش من خودم به عنوان کوچکترن عضو این فروم رویایی،
تا به امروز هر آنچه در چنته داشتم تقدیم کردم و بجز آنچه که تاکنون توسط شما و دیگر دوستان به بهترین شکل
مطرح و معرفی شده، موارد بسیار دیگری هم هست که همانطور که خودت اشاره داشتی، با همفکری و گفتگو
باید درموردشان شفاف سازی صورت گیرد.
(به یکی از این موارد که سوال خودم هم هست، در چند روز آتی خواهم پرداخت).

بابت لینک کارتون شاهکار و بیاد ماندنی "مول" ازت سپاسگذارم، افشین گرامی هم چندی پیش در قسمت
"درخواستها و نیازمندیها" اشاره ای جالب و خاطره انگیز به آن داشتند. راستش من خودم از بین تمام قسمتهایش
به آن قسمتی که مول یک ماشین قرمز رنگ پیدا میکرد و سوارش میشد علاقه ی وصف ناپذیری دارم و از اینرو
چندی پیش نسخه کاملش را با نام "مول و خودرو"، در فضای مجازی یافتم و قصد داشتم که پس از تغییر حجم
و بارگذاری مجدد، آنرا تقدیم کنم.

همانطور که شما و دوستان بهتر در جریان هستید، این مجموعه محصول کشور چک میباشد
و توسط نقاش و انیمیشن ساز معروف آن کشور" زدنک میلر "، خلق و ساخته شده است.
از سال ۱۹۵۷ تا ۲۰۰۲ میلادی ، ۵۷ قسمت اپیزدیک (هر قسمت حدود ۱۵ دقیقه)
با پرسوناژ "مول" ساخته و پخش شده است. همچنان در این بین از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۴،
۶ فیلم کوتاه کارتونی (هر فیلم با زمان حدود ۳۰ دقیقه) نیز به نمایش درآمده است.

... و نکته ای بسیار جالب،
" زدنک میلر " - نقاش و هنرمند بزرگ چک، در یکی از مصاحبه هایش اینگونه بیان میدارد:
( زمانی که من قسمتهای اپتدایی "مول" را میساختم، دخترهایم کوچک بودند و خوش صدا،
هم گریه شان زیبا بود و هم خنده شان، از اینرو من صدای آنها را ضبط میکردم و هیچ چیز
بهتر از این نیست که اکنون پس گذشت سالیان دراز، آن صدا ها و نغمه های پاک کودکانه
حفظ شده اند چرا که، برای صدا گذاری "مول" از آنها استفاده کردم ).

امیر جان باز هم سپاسگذارم برای مطالب و یادآوری های بجایی که داری.
همچنین از افشین گرامی.

.
.
.

"مول و خودرو" (۱۹۶۳)





اپیزود خاطره انگیز "مول و خودرو" تقدیم شما دوستان گرامی ( در ۲ حجم ).


با کیفیت اصلی (توصیه میشود):

http://www.mediafire.com/?bh5ay6b5eqg60b6


با حجم کم :

http://s2.picofile.com/file/7162098381/Krtek_a_aut%EF%BF%BDcko_1963.wmv.html

.
.
.
یاد خاطرات کودکی گرامی.
شاد و سلامت باشید.

1. وومپای قصه گو
نام اریجینال: ؟
(تحت تعقیبه. "صحرا" جان، کجایی؟ )



2. ورزش و سلامتی

59 نوشته است:

سونیا پوریامین و عمو سیبیلو





صبح یکی از روزهای آغازین زمستان سال ۶۵ بود. چند ماهی بود که مدرسه ها باز شده بود
و من بر خلاف میل و علاقه درونی و با آنکه تازه چند ماهی از شش سالگی ام میگذشت،
با پیگیری ها و اجبار فراوان مادر، در آن سال شاگر کلاس اول دبستان شده بودم.
محیط مدرسه با کلاسهای سرد و خاکستری اش و از همه بدتر فضای جنگ و بمباران،
حسی غریب و دلهره آور برایم ایجاد میکرد و هر روز صبح با چشمانی خیس و بارانی
راهی مدرسه میشدم. خانم معلم کلاس اول ما برخلاف فامیلی اش، زنی بداخلاق و بی حوصله بود
و انگار تنها دلخوشی اش این بود که آخر ماه حقوق ها را بدهند و او بتواند از مغازه طلا فروشی
که اتفاقن درست در سر کوچه و نزدیک دبستان بود، برای خود طلا و جواهری بخرد.
با آنکه ۴-۳ ماه از گشایش مدرسه ها میگذشت، تعداد انگشترهای طلایش بیشتر میگشت
و من در عالم کودکی با خود می اندیشیدم که در آخر سال لابد بخاطر کم آوردن انگشت دستها،
به سراغ انگشتان پاهایش هم خواهد رفت.

در این میان تنها راه نجات از درس و مشق اجباری، بیماری و گلودردهای پی در پی ای بود
که در دوران دبستان و راهنمایی، بویژه در فصل سرما که اوج کلاس و مدرسه بود
با آنها دست به گریبان بودم و تنها قسمت ناخوشاینداش، تزریق آمپول پنسیلین و رژیم غذایی بود.
آنروز هم یکی از روزهای خوش بیماری بود. شب قبلش به مطب دکتر رفته بودیم و او
علاوه بر تجویز یک مشت قرص و شربت و چند آمپول جانانه، استراحتی ۳ روزه نیز نوشته بود.
مادر و پدر هر دو از صبح به سر کار رفته بودند و تا بعد از ظهر و آمدن ایشان
در خانه تنها بودم. از شب قبل، رخت خوابم را همانند همیشه در اتاق هال انداخته بودند
و من طبق ابتکار همیشگی آنرا بیشتر به سمت تلویزیون نزدیک میکردم تا در دیدن آن
راحت تر باشم. بخش صبحگاهی برنامه های کودک شبکه دو در حال پخش بود
اما من بخاطر داشتن تب و درد گلویی که با یک روسری آبی رنگ قدیمی که ظاهرن
از مادر مادربزرگم برای روزهای بیماری به من به ارث رسیده بود و هر بار
بر روی گلوی آغشته به "ویکس" پیچانده و و بسته میشد، سرحال نبودم و بیماری
بجای کتاب و نیمکت آزارم میداد از اینرو با بی حوصلگی و شاید هم از سر ناچاری
برنامه ها را دنبال میکردم. پس از پخش چند کارتون، مجری برنامه کودک زودتر از
روزهای دیگر خداحافظی کرد چرا که از دو - سه هفته قبلش برنامه ای پخش میشد
با اجرای "سونیا پوریامین" که در آن زمان با اینکه ۲۴ سال داشت، اما چهره و صدایش
و از همه مهمتر برخورد با مخاطب کودکش، همانند بعضی های دیگر که پندار گونه
صحبت میکردند و میخواستند با هر جمله ی گفته شده، کوهی رمز و راز از چشمه سار
حکمت و معرفت را به بچه های انقلاب تفهیم سازند نبود! و از اینرو تماشای این برنامه
برایم بسیار خوشایند بود.

برنامه ی سونیا پوریامین درباره سینما و دنیای فیلمهای ویژه ی کودکان بود.
دکور برنامه بسیار ساده بود و همانند دکور دیگر برنامه های تلویزیون آن روزگاران
با چند تخته و میز چوبی درست شده بود و راستش کمی هم دلگیر بنظر میرسید.
مجری اپتدا به معرفی کارگردان میپرداخت و سپس در چند نوبت ۴ یا ۵ دقیقی ای،
در میان صحبتهای او، فیلم را قسمت به قسمت نشان میدادند. برنامه آنروز به بررسی
فیلم "عمو سیبیلو" بکارگردانی بهرام بیضایی میپرداخت، فیلمی که در سال ۱۳۴۹
ساخته شد بود و از محصولات تصویری "کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان"
بشمار میامد و در مقایسه با آنروز که از شبکه ی دو پخش میشد، فضای ساختاری اش
کاملن با اجتماع دهه شصت متفاوت مینمود و با آنکه بیشتر صحنه های فیلم
بنا به تمایل همیشگی کارگردانش نمادین بودند، این فرق زمانی ۱۶ ساله
و تعلق داشتن فیلم به یک دوره ی تاریخی و اجتماعی دیگر، کاملن نمایان بود.

در آنجا بود که با دیدن این فیلم و برای اولین بار، حس روزهای رفته با آنکه ندیده بودمشان،
به من دست داد، حسی آمیخته با افسوس و اندوهی از عبور زمان.
در آن سن کم، هنوز نمیدانستم که معنای " نوستالژی " چیست و چرا بعضی ها
در سالهای پس از جوانی به آن مبتلا میگردند، اما این فیلم گویی اولین تجربه ی من بود،
تجربه ای که بعدها به فهمی عمیق و بیمار گونه در این زمینه رسید.
----------------------------------

فایل تصویری زیر دربردارندی فیلم کامل "عمو سیبیلو" میباشد.
از دوستان گرامی پوزش میخواهم که اگر قبلن فیلم و مطلب در اینباره
قرار داده شده و این پست تکرار بشمار میاد.
تقدیم شما گرامیان.

فایل فیلم "عمو سیبیلو - ۱۳۴۹" (فیلم کامل در ۱ لینک - حجم کل ۳۰ مگابایت)

http://www.mediafire.com/download.php?a09fud2lipk5w1h

.
.
.
یاد خاطرات کودکی گرامی.
شاد و سلامت باشید.

Negin 2 نوشته است:
مثل همیشه نثر زیبا و شیوای شما ما را به گذشته های از پس سالهای دور برد.من نیز همچون شما و باقی دوستان برای خانم سونیا پوریامین احترام زیادی قائلم و صدای دلنشین و گرمش را همیشه دوست داشتم.از شما بابت این یادآوری بجا ممنونم.

1. یک دست صدا نداره



2. میهمانی




3. بوستان سعدی



4. داستان هایی شیرین تر از عسل




5. خرس کوچولو III
نام اریجینال: The Little Bear Movie




.......................................


6. این عکس هم به یاد "بهرام" عزیز، اولین عکسی که از "خانواده ی وحوش" عکس و نام پیدا کرد:

Negin 2 نوشته است:با عرض سلام خدمت دوستان گرامی

یک قسمت کامل کارتون قصه کوچولوها
http://s2.picofile.com/file/7168025157/orm_cheep.wmv.html

کارتون عروسکی ارم و جیر جیر
[/size][/color]http://s2.picofile.com/file/7168025157/orm_cheep.wmv.html

برای مشاهده بخش سوم عکسهای تصویر زندگی در دهه 60 به بخش همشاگردی سلام مراجعه فرمایید.


صحرا جان مدتیست که کم کار شده ای و مثل من کم پیدا.امیدوارم با بارشهای آسمانی که این روزها دلهای ما را شاد کرده ،طراوت به دشت خاطرت بنشیند و مثل همیشه از صحرای وجودت،گلی را به دوستان پیشکش کنی.خوش و خرم باشی.

kave نوشته است: درود
با تشکر از همه دوستان .
این "عمو سبیلو هی ییییییه" ورد بسیاری از مدارس بود . طفل معصوم هایی که دچار بلوغ زودرس بودند و لاجرم سبیلو ! وایضا لاجرم سوژه مردم آزاری !
یک ورد دیگه هم داشتیم : "توپولوف نابودش کن" موقع دعوا دم میگرفتن ! یادتون میاد مال کدوم فیلمه !؟

از فرصت استفاده کنم چند تا لینک خوندنی رو اینجا بذارم :

تن تن : http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15489725,00.html?maca=per-rss-per-all-1491-rdf

علی کوچولو : http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6647110,00.html

SMAM نوشته است:

Emiliano نوشته است:چقدر فورم؛ و بخصوص، اینجا سوت و کوره!"اسمم" جان، کجا بودی؟ کم پیدا؟

برای اینکه دروغ نگفته باشم پس راستش رو میگم از یک طرف کار ساختمونیه و از اونطرف یکی از فامیلهایی که 30 سال بود(یعنی از 2سالگی من) به ایران نیومده بود.در نتیجه در این یکماه(که 10 روزی ازش گذشته)تنها میرسم پستها رو بخونم و اگه بسیار ضروری بود پاسخ بدم.پیشنهادت هم بسیار خوبه(گرچه اون یکی پیشنهادت رو هم من پذیرفته و شرکت کرده بودم).اگر بخوام و بتونم کمکی کنم دو مورد"جزیرهء گریز" و "بلیک و مورتیمر" رو هستم.

59 نوشته است:

سونیا پوریامین و عمو سیبیلو





صبح یکی از روزهای آغازین زمستان سال ۶۵ بود. چند ماهی بود که مدرسه ها باز شده بود
و من بر خلاف میل و علاقه درونی و با آنکه تازه چند ماهی از شش سالگی ام میگذشت،
با پیگیری ها و اجبار فراوان مادر، در آن سال شاگر کلاس اول دبستان شده بودم.
محیط مدرسه با کلاسهای سرد و خاکستری اش و از همه بدتر فضای جنگ و بمباران،
حسی غریب و دلهره آور برایم ایجاد میکرد و هر روز صبح با چشمانی خیس و بارانی
راهی مدرسه میشدم. خانم معلم کلاس اول ما برخلاف فامیلی اش، زنی بداخلاق و بی حوصله بود
و انگار تنها دلخوشی اش این بود که آخر ماه حقوق ها را بدهند و او بتواند از مغازه طلا فروشی
که اتفاقن درست در سر کوچه و نزدیک دبستان بود، برای خود طلا و جواهری بخرد.
با آنکه ۴-۳ ماه از گشایش مدرسه ها میگذشت، تعداد انگشترهای طلایش بیشتر میگشت
و من در عالم کودکی با خود می اندیشیدم که در آخر سال لابد بخاطر کم آوردن انگشت دستها،
به سراغ انگشتان پاهایش هم خواهد رفت.

در این میان تنها راه نجات از درس و مشق اجباری، بیماری و گلودردهای پی در پی ای بود
که در دوران دبستان و راهنمایی، بویژه در فصل سرما که اوج کلاس و مدرسه بود
با آنها دست به گریبان بودم و تنها قسمت ناخوشاینداش، تزریق آمپول پنسیلین و رژیم غذایی بود.
آنروز هم یکی از روزهای خوش بیماری بود. شب قبلش به مطب دکتر رفته بودیم و او
علاوه بر تجویز یک مشت قرص و شربت و چند آمپول جانانه، استراحتی ۳ روزه نیز نوشته بود.
مادر و پدر هر دو از صبح به سر کار رفته بودند و تا بعد از ظهر و آمدن ایشان
در خانه تنها بودم. از شب قبل، رخت خوابم را همانند همیشه در اتاق هال انداخته بودند
و من طبق ابتکار همیشگی آنرا بیشتر به سمت تلویزیون نزدیک میکردم تا در دیدن آن
راحت تر باشم. بخش صبحگاهی برنامه های کودک شبکه دو در حال پخش بود
اما من بخاطر داشتن تب و درد گلویی که با یک روسری آبی رنگ قدیمی که ظاهرن
از مادر مادربزرگم برای روزهای بیماری به من به ارث رسیده بود و هر بار
بر روی گلوی آغشته به "ویکس" پیچانده و و بسته میشد، سرحال نبودم و بیماری
بجای کتاب و نیمکت آزارم میداد از اینرو با بی حوصلگی و شاید هم از سر ناچاری
برنامه ها را دنبال میکردم. پس از پخش چند کارتون، مجری برنامه کودک زودتر از
روزهای دیگر خداحافظی کرد چرا که از دو - سه هفته قبلش برنامه ای پخش میشد
با اجرای "سونیا پوریامین" که در آن زمان با اینکه ۲۴ سال داشت، اما چهره و صدایش
و از همه مهمتر برخورد با مخاطب کودکش، همانند بعضی های دیگر که پندار گونه
صحبت میکردند و میخواستند با هر جمله ی گفته شده، کوهی رمز و راز از چشمه سار
حکمت و معرفت را به بچه های انقلاب تفهیم سازند نبود! و از اینرو تماشای این برنامه
برایم بسیار خوشایند بود.

برنامه ی سونیا پوریامین درباره سینما و دنیای فیلمهای ویژه ی کودکان بود.
دکور برنامه بسیار ساده بود و همانند دکور دیگر برنامه های تلویزیون آن روزگاران
با چند تخته و میز چوبی درست شده بود و راستش کمی هم دلگیر بنظر میرسید.
مجری اپتدا به معرفی کارگردان میپرداخت و سپس در چند نوبت ۴ یا ۵ دقیقی ای،
در میان صحبتهای او، فیلم را قسمت به قسمت نشان میدادند. برنامه آنروز به بررسی
فیلم "عمو سیبیلو" بکارگردانی بهرام بیضایی میپرداخت، فیلمی که در سال ۱۳۴۹
ساخته شد بود و از محصولات تصویری "کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان"
بشمار میامد و در مقایسه با آنروز که از شبکه ی دو پخش میشد، فضای ساختاری اش
کاملن با اجتماع دهه شصت متفاوت مینمود و با آنکه بیشتر صحنه های فیلم
بنا به تمایل همیشگی کارگردانش نمادین بودند، این فرق زمانی ۱۶ ساله
و تعلق داشتن فیلم به یک دوره ی تاریخی و اجتماعی دیگر، کاملن نمایان بود.

در آنجا بود که با دیدن این فیلم و برای اولین بار، حس روزهای رفته با آنکه ندیده بودمشان،
به من دست داد، حسی آمیخته با افسوس و اندوهی از عبور زمان.
در آن سن کم، هنوز نمیدانستم که معنای " نوستالژی " چیست و چرا بعضی ها
در سالهای پس از جوانی به آن مبتلا میگردند، اما این فیلم گویی اولین تجربه ی من بود،
تجربه ای که بعدها به فهمی عمیق و بیمار گونه در این زمینه رسید.
----------------------------------

فایل تصویری زیر دربردارندی فیلم کامل "عمو سیبیلو" میباشد.
از دوستان گرامی پوزش میخواهم که اگر قبلن فیلم و مطلب در اینباره
قرار داده شده و این پست تکرار بشمار میاد.
تقدیم شما گرامیان.

فایل فیلم "عمو سیبیلو - ۱۳۴۹" (فیلم کامل در ۱ لینک - حجم کل ۳۰ مگابایت)

http://www.mediafire.com/download.php?a09fud2lipk5w1h

.
.
.
یاد خاطرات کودکی گرامی.
شاد و سلامت باشید.

59 نوشته است:

سونیا پوریامین و عمو سیبیلو


صبح یکی از روزهای آغازین زمستان سال ۶۵ بود. چند ماهی بود که مدرسه ها باز شده بود
و من بر خلاف میل و علاقه درونی و با آنکه تازه چند ماهی از شش سالگی ام میگذشت،
با پیگیری ها و اجبار فراوان مادر، در آن سال شاگر کلاس اول دبستان شده بودم.
محیط مدرسه با کلاسهای سرد و خاکستری اش و از همه بدتر فضای جنگ و بمباران،
حسی غریب و دلهره آور برایم ایجاد میکرد و هر روز صبح با چشمانی خیس و بارانی
راهی مدرسه میشدم. خانم معلم کلاس اول ما برخلاف فامیلی اش، زنی بداخلاق و بی حوصله بود
و انگار تنها دلخوشی اش این بود که آخر ماه حقوق ها را بدهند و او بتواند از مغازه طلا فروشی
که اتفاقن درست در سر کوچه و نزدیک دبستان بود، برای خود طلا و جواهری بخرد.
با آنکه ۴-۳ ماه از گشایش مدرسه ها میگذشت، تعداد انگشترهای طلایش بیشتر میگشت
و من در عالم کودکی با خود می اندیشیدم که در آخر سال لابد بخاطر کم آوردن انگشت دستها،
به سراغ انگشتان پاهایش هم خواهد رفت.

در این میان تنها راه نجات از درس و مشق اجباری، بیماری و گلودردهای پی در پی ای بود
که در دوران دبستان و راهنمایی، بویژه در فصل سرما که اوج کلاس و مدرسه بود
با آنها دست به گریبان بودم و تنها قسمت ناخوشاینداش، تزریق آمپول پنسیلین و رژیم غذایی بود.
آنروز هم یکی از روزهای خوش بیماری بود. شب قبلش به مطب دکتر رفته بودیم و او
علاوه بر تجویز یک مشت قرص و شربت و چند آمپول جانانه، استراحتی ۳ روزه نیز نوشته بود.
مادر و پدر هر دو از صبح به سر کار رفته بودند و تا بعد از ظهر و آمدن ایشان
در خانه تنها بودم. از شب قبل، رخت خوابم را همانند همیشه در اتاق هال انداخته بودند
و من طبق ابتکار همیشگی آنرا بیشتر به سمت تلویزیون نزدیک میکردم تا در دیدن آن
راحت تر باشم. بخش صبحگاهی برنامه های کودک شبکه دو در حال پخش بود
اما من بخاطر داشتن تب و درد گلویی که با یک روسری آبی رنگ قدیمی که ظاهرن
از مادر مادربزرگم برای روزهای بیماری به من به ارث رسیده بود و هر بار
بر روی گلوی آغشته به "ویکس" پیچانده و و بسته میشد، سرحال نبودم و بیماری
بجای کتاب و نیمکت آزارم میداد از اینرو با بی حوصلگی و شاید هم از سر ناچاری
برنامه ها را دنبال میکردم. پس از پخش چند کارتون، مجری برنامه کودک زودتر از
روزهای دیگر خداحافظی کرد چرا که از دو - سه هفته قبلش برنامه ای پخش میشد
با اجرای "سونیا پوریامین" که در آن زمان با اینکه ۲۴ سال داشت، اما چهره و صدایش
و از همه مهمتر برخورد با مخاطب کودکش، همانند بعضی های دیگر که پندار گونه
صحبت میکردند و میخواستند با هر جمله ی گفته شده، کوهی رمز و راز از چشمه سار
حکمت و معرفت را به بچه های انقلاب تفهیم سازند نبود! و از اینرو تماشای این برنامه
برایم بسیار خوشایند بود.

برنامه ی سونیا پوریامین درباره سینما و دنیای فیلمهای ویژه ی کودکان بود.
دکور برنامه بسیار ساده بود و همانند دکور دیگر برنامه های تلویزیون آن روزگاران
با چند تخته و میز چوبی درست شده بود و راستش کمی هم دلگیر بنظر میرسید.
مجری اپتدا به معرفی کارگردان میپرداخت و سپس در چند نوبت ۴ یا ۵ دقیقی ای،
در میان صحبتهای او، فیلم را قسمت به قسمت نشان میدادند. برنامه آنروز به بررسی
فیلم "عمو سیبیلو" بکارگردانی بهرام بیضایی میپرداخت، فیلمی که در سال ۱۳۴۹
ساخته شد بود و از محصولات تصویری "کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان"
بشمار میامد و در مقایسه با آنروز که از شبکه ی دو پخش میشد، فضای ساختاری اش
کاملن با اجتماع دهه شصت متفاوت مینمود و با آنکه بیشتر صحنه های فیلم
بنا به تمایل همیشگی کارگردانش نمادین بودند، این فرق زمانی ۱۶ ساله
و تعلق داشتن فیلم به یک دوره ی تاریخی و اجتماعی دیگر، کاملن نمایان بود.

در آنجا بود که با دیدن این فیلم و برای اولین بار، حس روزهای رفته با آنکه ندیده بودمشان،
به من دست داد، حسی آمیخته با افسوس و اندوهی از عبور زمان.
در آن سن کم، هنوز نمیدانستم که معنای " نوستالژی " چیست و چرا بعضی ها
در سالهای پس از جوانی به آن مبتلا میگردند، اما این فیلم گویی اولین تجربه ی من بود،
تجربه ای که بعدها به فهمی عمیق و بیمار گونه در این زمینه رسید.
----------------------------------

فایل تصویری زیر دربردارندی فیلم کامل "عمو سیبیلو" میباشد.
از دوستان گرامی پوزش میخواهم که اگر قبلن فیلم و مطلب در اینباره
قرار داده شده و این پست تکرار بشمار میاد.
تقدیم شما گرامیان.

فایل فیلم "عمو سیبیلو - ۱۳۴۹" (فیلم کامل در ۱ لینک - حجم کل ۳۰ مگابایت)

http://www.mediafire.com/download.php?a09fud2lipk5w1h

.
.
.
یاد خاطرات کودکی گرامی.
شاد و سلامت باشید.

ممنون از فایل . خیلی خوب بود
البته برای من بیشتر از فایل این توصیفتون از سرماخوردگی خاطره انگیز بود!!!
دقیقا یاد بچگیام افتادم.من تو دوران کودکی دبستان راهنمایی و حتی دبیرستان( یه کم خفیف تر) تقریبا از اواسط پاییز تا حدودای فروردین سال بعد مدام گرفتار سرماخوردگی بودم!! و البته چه مصیبتی بود آمپول زدن!
چقدر وقتی دکتر میرفتم نذر و نیاز و دعا میکردم که آمپول نده. حالا هرچی میگفتن آمپول خوبه اگه بزنی زودتر خوب میشی فایده نداشت( من که تغییری حس نمیکردم که زودتر خوب میشم یا نه اصلا انگاراثری نداشت!)

خلاصه چند روز پیش هم که به خاطر سرماخوردگی رفتم دکتر وقتی از مطب اومدم بیرون نیشم تا بناگوش باز بود! اصلا انگاری 50 % خوب شدم! آخه دکتر آمپول ننوشت! دقیقا همون حس بچگی رو داشتم وقتی این آرزوم برآورده میشد!

Negin 2 نوشته است:با عرض سلام خدمت دوستان گرامی

صحرا جان مدتیست که کم کار شده ای و مثل من کم پیدا.امیدوارم با بارشهای آسمانی که این روزها دلهای ما را شاد کرده ،طراوت به دشت خاطرت بنشیند و مثل همیشه از صحرای وجودت،گلی را به دوستان پیشکش کنی.خوش و خرم باشی.

سلام نگین جان. ممنونl به خاطر این آرزوی خیلی قشنگت عزیزم سعی میکنم بیشتر سر بزنم.البته سر میزنم ولی خب گاهی مطلبی چیزی ندارم که پست کنم. و البته امیدوارم خودت رو هم بیشتر ببینما!

1. سلام.
2. پاورچین پاورچین
نام اریجینال: A Pas De Loup



3. تخته ی سیاه و سفید




4. شجاع مرد کوچک

59 نوشته است:
.
.
.

امیر جان ممنونم از لطفت.
راستش نسخه (IDM) که من باهاش کار میکردم هم بخاطر توجه نکردن به پیغامهایش
و تمام شدن مهلت استفاده رایگان، اکنون دیگر فعال نیست و با اینکه چند بار هم مجدد
برنامه رو نصب کردم اما اجازه ی استفاده داده نمیشود.
"... و این است سزای آنان که بطور غیر قانونی از برنامه ها استفاده میکنند".

درباره این تیتراژ تصویری هم، من تنها کاری که میتوانستم انجام بدهم، بارگذاری آن مصاحبه ای بود که
چند سال پیش با امید آهنگر انجام شده بود و در خلال مصاحبه، تیتراژ رو هم بصورت کامل نشان می دادند.
پوزش میخواهم که تکراری هست و به احتمال بسیار زیاد، شما و همه دوستان آنرا در آرشیو خود دارید.

http://www.mediafire.com/download.php?4b539b23k748akf

سلامت باشی.

.
.
.

صحرای گرامی سپاسگذارم و بسیار خرسند که مطلب مورد توجهتون قرار گرفته.
خدمت شما بگم که، بله دقیقن من هم هر بار که به نزد دکتر میرفتیم، سراپا در ترس و رنج بودم
که آمپول تجویز نکند، بویژه آمپول پنادور که یکی - دو باری میزبانش بودم و
همچنان با مزه ی آن آشنا هستم.

دوستان، مصرف لیمو را فراموش نکنیم، بویژه همراه با چای
که در فصل سرما و حتی جاهای سردسیر، پیشگیری بسیار خوبیست از انواع سرماخوردگی ها.

سلامت باشید.

59 نوشته است:

سونیا پوریامین و عمو سیبیلو

.
.
.

ممنون از فایل . خیلی خوب بود
البته برای من بیشتر از فایل این توصیفتون از سرماخوردگی خاطره انگیز بود!!!
دقیقا یاد بچگیام افتادم.من تو دوران کودکی دبستان راهنمایی و حتی دبیرستان( یه کم خفیف تر) تقریبا از اواسط پاییز تا حدودای فروردین سال بعد مدام گرفتار سرماخوردگی بودم!! و البته چه مصیبتی بود آمپول زدن!
چقدر وقتی دکتر میرفتم نذر و نیاز و دعا میکردم که آمپول نده. حالا هرچی میگفتن آمپول خوبه اگه بزنی زودتر خوب میشی فایده نداشت( من که تغییری حس نمیکردم که زودتر خوب میشم یا نه اصلا انگاراثری نداشت!)

خلاصه چند روز پیش هم که به خاطر سرماخوردگی رفتم دکتر وقتی از مطب اومدم بیرون نیشم تا بناگوش باز بود! اصلا انگاری 50 % خوب شدم! آخه دکتر آمپول ننوشت! دقیقا همون حس بچگی رو داشتم وقتی این آرزوم برآورده میشد!

[/b]

Negin 2 نوشته است:با عرض سلام خدمت دوستان گرامی

صحرا جان مدتیست که کم کار شده ای و مثل من کم پیدا.امیدوارم با بارشهای آسمانی که این روزها دلهای ما را شاد کرده ،طراوت به دشت خاطرت بنشیند و مثل همیشه از صحرای وجودت،گلی را به دوستان پیشکش کنی.خوش و خرم باشی.

سلام نگین جان. ممنونl به خاطر این آرزوی خیلی قشنگت عزیزم سعی میکنم بیشتر سر بزنم.البته سر میزنم ولی خب گاهی مطلبی چیزی ندارم که پست کنم. و البته امیدوارم خودت رو هم بیشتر ببینما!

5. "59" عزیز، "صحرا" خانوم راس می گه. من هم با توصیف تزریق پنی سیلینت خیلی خیلی حال کردم. عالی بود. بنده هم مث تموم بچه ها از آمپول بدم می یومد؛ بخصوص، پنی سیلین هایی که مث گچ می موندن!
6. راستی، به گمونم اسم اون برنامه ای، که توصیف کردی، "جوانه ها" باشه؛ یعنی، سؤال شماره ی 128 "لیست سیاه"؛ البته، خیلی مطمئن نیستم؛ چون، الآن که کمی فکر می کنم، به گمونم "جوانه ها" روی کتاب زوم کرده بود و این باید یکی دیگه باشه.


7. و یه تشکر حسابی ازت دارم؛ بخاطر، "گنجشکک اشی مشی". مثل همیشه هنر خودتونو هم با این کار تلفیق کردی و اثر زیبایی شده. ازت متشکرم، دوست خوبم.

Emiliano نوشته است:


5. ممنون "59" عزیز. حق با شماست. حتماً علتش همونه.
بنابراین، فقط می تونیم منتظر اومدن "افشین" خان باشیم. اون تنها کسیه که IDM اریجینال رو خریده.
یادمه روزی که می گفت به این نرم افزار پول داده من تو دلم و "شروین" به زبون، گفتیم چرا وقتی مجانیش هست چنین کاری کرده.
"و اینک روزی است که فهمیدیم آیا کسانی که دانلود می کنند با کسانی که اریجینال می خرند، برابرند؟ (بگو، ای افشین) هرگز!"

6. از همه ی این حرفا بگذریم، "افشین" جان، به سبب ناب بودن این لینک فایل تصویری "علی کوچولو"، که "59 عزیز گذاشته، و این که ویدئوش تنها ویدئوی اینترنته که از همون اول شعر شروع می شه، لطف می کنی با IDMت دانلودش کنی و جای دیگه ای بذاری؟
پیشاپیش ازت ممنونم.
این هم لینکش:

http://www.iranmotiongraphics.com/ShahreFarang/akhbar/Entries/2011/5/1_drbarh_ly_wchwlw_1.html

اميرجان سلام
ديدي كي گفتم؟ جريان مورچه‌هه شد و جيرجيركه كه حالا كه زمستون شد شما به حرف مورچه كوچولوئه رسيدين!
بفرمائيد اين هم دونه. اما يادتون باشه براي زمستون بعدي خودتون بايد يك فكري بكنين. اين زمستون مهمون من باشين:



http://s2.picofile.com/file/7170856983/Ali_Koochooloo.mp4.html

راستي مگه خانم فرزانه كابلي كه يك كلاس رقص راه انداخت چه گناه نابخشودني‌اي مرتكب شده كه اصلاً بن‌كل بايد از صفحه روزگار محوش كنن؟ آخه اين درسته؟ من كه خيلي دلم براش سوخت.
ارادتمند
افشين

1. همسایه ها




2. سنجاب مهربون، مهربونی زیباست




3. اتل متل تماشا




4. خانواده ی مسواکی
نام اریجینال: ?

Indiana Jones نوشته است:

Emiliano نوشته است:


5. ممنون "59" عزیز. حق با شماست. حتماً علتش همونه.
بنابراین، فقط می تونیم منتظر اومدن "افشین" خان باشیم. اون تنها کسیه که IDM اریجینال رو خریده.
یادمه روزی که می گفت به این نرم افزار پول داده من تو دلم و "شروین" به زبون، گفتیم چرا وقتی مجانیش هست چنین کاری کرده.
"و اینک روزی است که فهمیدیم آیا کسانی که دانلود می کنند با کسانی که اریجینال می خرند، برابرند؟ (بگو، ای افشین) هرگز!"

6. از همه ی این حرفا بگذریم، "افشین" جان، به سبب ناب بودن این لینک فایل تصویری "علی کوچولو"، که "59 عزیز گذاشته، و این که ویدئوش تنها ویدئوی اینترنته که از همون اول شعر شروع می شه، لطف می کنی با IDMت دانلودش کنی و جای دیگه ای بذاری؟
پیشاپیش ازت ممنونم.
این هم لینکش:

http://www.iranmotiongraphics.com/ShahreFarang/akhbar/Entries/2011/5/1_drbarh_ly_wchwlw_1.html

اميرجان سلام
ديدي كي گفتم؟ جريان مورچه‌هه شد و جيرجيركه كه حالا كه زمستون شد شما به حرف مورچه كوچولوئه رسيدين!
بفرمائيد اين هم دونه. اما يادتون باشه براي زمستون بعدي خودتون بايد يك فكري بكنين. اين زمستون مهمون من باشين:


http://s2.picofile.com/file/7170856983/Ali_Koochooloo.mp4.html

راستي مگه خانم فرزانه كابلي كه يك كلاس رقص راه انداخت چه گناه نابخشودني‌اي مرتكب شده كه اصلاً بن‌كل بايد از صفحه روزگار محوش كنن؟ آخه اين درسته؟ من كه خيلي دلم براش سوخت.
ارادتمند
افشين

5. دستت درد نکنه، "افشین" عزیز. حق با شماست؛ اما، فعلاً با این امکان دانلود ویدئوهای آنلاین، آی دی ام داره یکه تازی می کنه؛ اما، مطمئن باش تا یکی، دو ماه دیگه این امکان رو تموم دانلود منیجرها می یاد.
با این حال، باز هم بُرد با کسانیه که اریجینالشو می خرن. من هم سعی می کنم بخرم!

59 نوشته است:

گنجشکک اشی مشی (۱۳۶۶)





بیاد سالهای پرکشیده به ژرفای خاطره ها،
فتوکلیپ سریال عروسکی"گنجشکک اشی مشی"
تقدیم به دوستان گرامی.

.
.
.


.
.
.
.

Negin 2 نوشته است:با عرض پوزش بابت اشکالی که در آپلود فایل زیر بوجود آمد.

یک قسمت کامل از کارتون قصه کوچولوها با دویله فارسیhttp://s2.picofile.com/file/7173512147/Movie.wmv.html

کارتون رابرت-مردی که می خواست کوچک باشد


http://s2.picofile.com/file/7173664729/rabert.flv.html

برای مشاهده بخش چهارم عکسهای تصویر زندگی در دهه 60 (وسایل صوتی و تصویری) به بخش همشاگردی سلام مراجعه فرمایید.