فیلمها و برنامه های تلویزیونی روی طاقچه ذهن کودکی

59 نوشته است:



پیش نقدی بر فیلم "اشباح - ۱۳۹۲"، کاری از آقای مهرجویی



فیلم اشباح در سینماهای ایران در حال اکران می‌باشد. اما من نوعی بدلیل دوری راه،
و دسترسی‌ نداشتن به وسیله ی عیار و زهتاب،  تا منتشر نشدن نسخه ی نمایش خانگی آن‌،
امکان تماشایش را نخواهم داشت. از سویی دیگر، شاید با توجه به کارنامه ی پر دستنداز کارگردانش،
شاید اصلن بهتر باشد که بی‌ خیال پی‌ گیری و تماشای آن‌ شوم، اما اگر بیایم و واقع بین باشم،
می‌ بینم که بعنوان یک دوستدار حرفه ‌ای هنر، تاکنون نزدیک به ۳۰ سال از زندگی‌ گهربار خویش را،
در راه دنیای‌ فیلم و موسیقی‌، با عشق و علاقه به باد داده ام، پس بهتر است خود را ریشخند نکنم،
و بازهم در پی‌ علاقه‌ های هنری، و سر و کله زدن با جهان فیلم و موسیقی‌ و سینما باشم.
از اینرو بود که با کنجکاوی همیشگی‌، چرخی در فضای اینترنت زدم، تا دیدگاه مخاطبان را،
درباره ی فیلم تازه ی آقای مهرجویی جویا شده و در جریان اخبار مربوطه قرار گیرم.
نظرات تماشاگران و منتقدین این فیلم، چندان هم دور از انتظار ما نیست. برخی‌ از مخاطبان،
در سایتهای گوناگون سینمایی، نوشته اند که میخواستند از نیمه‌ های فیلم، سالن سینما را ترک نموده،
و عطای دیدنش را، به لقای ندیدنش ببخشند. یکی‌- دو نفر هم البته خیلی‌ از این کار تعریف کرده اند،
و با قربانصدقه رفتن‌های تابلو و بیش از اندازه ‌شان درباره ی فیلم و کارگردانش، در اصل خود را لو داده اند،
و بگمان زیاد، از بستگان عوامل فیلم میباشند، اما یادشان رفته که جلوی قاضی، هیچ گونه ملق بازی شکل نمی‌گیرد.
در این میان با چند نقد اصولی، از جانب منتقدین قلم بدست سینمایی نیز مواجه هستیم که اگر راستش را بگویم،
آنها را کامل نخواندم، اما با نگاهی‌ گذرا به نقد‌های یاد شده، میتوان فهمید که وضع ساختاری و مفهومی‌ "اشباح"،
به وخامت حال کارهای ۱۰ سال گذشته ی کارگردانش نیست، اما همانند لباسی میماند که فیلمسازش سعی‌ نموده،
تا آنرا با استفاده از وصله پینه‌ های نخ نما شده، و کپی کاری از کاراکتر‌ها و موقعیت‌ های انگشت شمار قبلی،
که در ۲-۳ فیلم موفق دهه‌ های قبلی داشته، انجام دهد، و فایل نهایی‌ را خروجی گیرد. ... در کنار این مورد،
برخی‌ از نقد نویسان، از کند بودم شدید ریتم فیلم گلایه کردند و برخی‌ دیگر، از ایرانیزه نبودن فیلمنامه انتقاد دارند،
چرا که طبق روال همیشگی‌ این‌ کارگردان، فیلم اشباح از متنی خارجی‌ مثلن بازنویسی شده، که نمایشنامه‌ ای‌ ست با همین نام،
از شاعر و درام نویس نروژی "ایبسن". ... یعنی‌ بازهم ما شاهد یک متن نیمه خارجی‌- نیمه ایرانی‌ هستیم،
که بر اساس "مبنی در مبنا‌ها" نوشته شده، و سپس به زور، به راه گلوی سینمایی ایران فرو برده شده است.
از تمام موارد بازگویشوارانه ی بالا که بگذریم، علاقمند بودم تا پوستر این فیلم را ببینم، و حال با دیدن آن‌،
به ذهنم رسید تا نقدی داشته باشیم تصویری، از فیلمی که هنوز آنرا ندیده ایم، اما زبان این پوستر،
خود گویای نکات جالبی‌ ‌ست. ... در ضمن اضافه مینمایم، که تنها نقطه ی قوت این فیلم،
بی شک میتواند (میگویم "میتواند")، فیلمبرداری آقای محمود کلاری باشد و بس.

* (نقدی تصویری بر پوستر فیلم "اشباح - ۱۳۹۲") .:



.
.
.

* در نقد تصویری بالا، یادی شد از فیلم "سنتوری"، که آقای داریوش مهرجویی،
آنرا در سال ۱۳۸۵، بهمراه فیلمنامه نویس، دونفری نوشته، و خودشان تنهایی‌ کارگردانی کرده اند.
حال لطفن به لینک زیر و خلاصه ی داستان فیلم موجود در آن‌، یعنی‌ فیلم "زخمه"،
نگاهی‌ بیاندازید، که توسط جناب آقای "خسرو ملکان"، در سال ۱۳۶۲،
نوشته و کارگردانی شده است ... .:

http://www.sourehcinema.com/Title/Title.aspx?id=138109191208

1. سلام.
2. "59" عزیز، بنده نه "اشباح" رو دیده م و نه؛ با توجه به، فیلم های اخیر "داریوش مهرجویی"، علاقه ای به دیدنش دارم.
گاهی با خودم می گم کاش مث قدیما این همه میل به زندگی به ضرب و زور ویتامین و آمپول و دکتر و دستگاه و دوا و درمون نبود و آدما در اوج و در 35 تا 40 سالگی می مردن؛ مث، زمان "ادگار آلن پو" و امثال اون؛ اما، حیف که آدما حریصن.
واقعاً اگه قرار باشه آدما با پیری، خرف، آلزایمری، خودزن و مثلاً متفاوت بشن، همون بهتر که پیر نشن.
دیشب هم "محمد حسین شهریار" رو دیدم و تموم شد سریال "شهریار". این اسطوره ی ادب و هنر هم در اواخر عمر ....
بگذریم.
باز هم می گم دیگه هیچ میلی به دیدن کارای "استاد" ندارم. "اسسس تتتاد"! (به سبک "هادی کاظمی" "قهوه ی تلخ" بخونید.)

3. اما خوندن انتقادات شما با قالب عالی طنز روی پوستر، خیلی دلمو خنک کرد. دقیقاً زده بودید تو خال. عااالی! هم طراح پوستر و هم سازنده ی فیلم رو با زبون طنز؛ یعنی، قوی ترین زبون موجود، به چالش کشیده بودید و بخصوص با اون تیکه که برای اون خانومه نوشته بودید: "همین جوری، محض خالی نبودن عریضه"، بی نهایت حال کردم و بلند بلند خندیدم. دم شما گرم.

............................


4. به دست دادن "لیلا حاتمی" به "ژیل ژاکوب" کاری ندارم؛ اما، با بازبینی فیلمش می شه کاملاً دید که "لیلا" خانوم صورت سنگی دستشو پیش می بره به سمت "پدربزرگ" و همچنین می یاد سه تا بوس بگیره، طرف تو باغ نیست، دو تایی ردش می کنه.
یاد اون استتوس افتادم که می گفت:


16. آخرش ما نفهمیدیم تو روبوسی ها باید 2 تا بوس کرد یا 3 تا. یکی از سخت ترین شرایطه. یهو می خوای سه تا بوس کنی طرفو، اون دو تا بوس می کنه، جاخال می ده، وسط جمع ضایع می شی تو. خیلی ضد حاله.
(از آرشیو.)




5. به هر حال، مهم نیست که کی دست و لب و ... داده و کی دست گرفته، مهم اینه که "اصغر فرهادی" و "عباس کیارستمی" و ده ها نفر امثال اون می تونن نرم تنان رو ببوسن؛ چه از روی شل...، ببخشید، دستکش و چه بدون دستکش؛ اما، نرم تن ایرانی نباید به یک قدمی سخت پوست خارجی نزدیک بشه. این مهمه.
خانوما، این رو بفهمید، "چرا نمی فهمید؟"

ahmad1300mo نوشته است:
سلام اقای 59 خسته نباشید ممنون از اینکه فیلمهای نایاب قدیمی را در اختیار ما میگذارید . یه درخواستی از شما داشتم اینکه خیلی وقته دنبال فیلم "مردی در ایینه" اثر ساموئل خاچیکیان هستم ولی پیدا نمیکنم . اگر امکانش هست و این فیلم را داشتید برای دانلود بگذارید تشکر از لطف شما

Milassyui نوشته است:سلام ودرود خدمت دوست بزرگوار جناب ميحا عزيز خيلي معذرت مي خواهم از اين كه مزاحم شما هستم ببخشيد شما بالاخره در پيدا كردن اهنگ هاي فيلم مشت به نتيجه هم رسيده ايد يعني هيچ راهي نيست خيلي ممنونم اگر جواب بديد

59 نوشته است:

شهرت و شکم ...



(Photo & Design by 59 - 1379)


برخی‌ از بازیگران سینما و تلویزیون، با آنکه همیشه نقش‌ هایشان را خوب و قابل قبول ایفا کرده اند،
اما بنا به دلایلی که هنوز برای نگارنده روشن نیست، هیچگاه پایگاهی عاطفی در قلب مخاطب بدست نیاوردند!.
اگر تعارف را کنار بگذاریم، خیلی‌ راحت خواهم گفت‌ که برای نمونه، آقای محمدعلی‌ کشاورز، یکی‌ از آنهاست.

هیچگاه فراموش نمیکنم که در سال ۱۳۶۹ یا ۷۰، یک شب در حوالی میدان تختی تهران،
آقای کشاورز را دیدم. قضیه از این قرار بود که در نزدیکی میدان تختی واقع در خیابان عباس آباد تهران،
یک پیتزا فروشی قدیمی‌ و نوستالژیک قرار دارد، با نام اوریجینال "بیگ بوی"، که سال تاسیس آن،
به اوایل دهه ی ۵۰ خورشیدی برمیگردد. ما معمولن در دهه ی شصت تا نیمه ‌های هفتاد، بصورت خانواد‌گی،
جمعه شبها به این پیتزا فروشی می‌رفتیم. حتا پدرم تعریف میکردند که در اوایل دهه ی پنجاه،
ایشان بهمراه یکی‌ از دوستان دانشگاهی که بعدن همکار یکدیگر نیز شدند، در منزل این همدانشگاهی،
درس میخوانند. از آنجا که آپارتمان یاد شده روبروی این پیتزا فروشی تازه تاسیس در آنزمان قرار داشته،
بیشتر وقتها برای صرف غذا به آنجا می‌رفتند که علاوه بر پیتزا، همبرگر بسیار خوبی‌ نیز داشت. ...
از اینرو بود که در دوران کودکی و نوجوانی، ما نیز معمولن شبهای جمعه یا شنبه، به پیتزا بیگ بوی،
که بعد‌ها به نام "پیتزا نیک‌ بوی" تغییر عنوان داد میرفتیم. ... در آندوران شصت و هفتاد،
پیتزا بیگ بوی شاید خوشمزه ‌ترین پیتزا و همبرگر تهران را داشت. شبهای تعطیلی‌ که به آنجا می‌رفتیم،
هیچگاه جا نبود که در خود رستوران غذا را صرف کنیم، برای همین، سفارش را گرفته و بداخل ماشین می‌‌آوردیم.
یک شب جمعه در سال ۶۹ و یا ۷۰ بود، که ما به پیتزا بیگ بوی رفته بودیم. من در ماشین مانده بودم،
و پدر و مادر بهمراه برادرم که کوچک بود، برای سفارش غذا به داخل رستوران رفته بودند.
من که در صندلی‌ جلو نشسته بودم، طبق معمول با پیچ رادیوی ماشین بازی می‌کردم،
تا بتوانم آهنگی را برای گوش دادن پیدا کنم. در همین زمان دیدم که آقای بسیار چاقی،
در حالی‌ که یک دسته گل همراه داشت و موهایش را نیز از پشت سر بسته بود،
با ظاهری کاملن دراماتیک، از سمت مقابل من در پیاده رو، مشغول آمدن است.
اطراف او مردم زیادی بودند چرا که در جلوی بیگ بوی، غروبها همیشه شلوغ میشد،
و ماشینها حتا دوبله پارک میکردند، تا بتوانند غذای خود را از پنجره ی بزرگ و بیرونی رستوران دریافت کنند،
ولی ‌هیچکس به این آقای مشهور توجه نمیکرد. اما با نیم نگاه اول، بخوبی میشد فهمید که ایشان، محمدعلی‌ کشاورز است.
البته دو- سه‌ نفری نگاهی‌ به او انداختند اما دیگر اهمیتی ندادند. ... خود من حتا یک لحظه خواستم تا‌ پیاده شوم،
و طبق علاقه ی همیشگی‌ و شدیدی که به هنرمندان سینما و تلویزیون داشتم، با او سلام و احوال پرسی‌ می‌کنم،
اما انگار که یک چیزی بمن گفت‌: "بشین!، نیازی نیست!". خلاصه ایشان از روبروی من آمد،
سپس در پیاده رو از کنار ماشین رد شد و حتا یکدانه سلام هم از جانب آنهمه مردمی که آنجا بودند،
و بویژه منی که "هنرپیشه دوست حرفه‌ ای" بودم، به او نشد که نشد. ...
بعدها در جاهایی دیگر هم دیدم و حتا در میان نظرات کاربران اینترنتی خواندم،
که گویی ایشان جایگاهی‌ نزد مهر و محبت مخاطبین ندارد. نمی‌دانم چرا ... البته شاید هم بدانم.
بگمانم محبوبیت آقای نصیریان نیز، نزد مردم تقریبن اینچنین باشد.
... اما استاد مشایخی بسیار محبوب بود، و لابد هست همچنان. ...

در انتهای دهه ی هفتاد، خدمت همکاری بودم که سمت استادی برای بنده داشتند.
ایشان روزی تعریف کردند که چند سال قبل از آن، یعنی‌ در میانه ی دهه ی هفتاد،
یک شب بهمراه خانواده شان، برای صرف شام به رستوران کبابی میروند، که استاد مشایخی،
آنزمان در انتهای خیابان پاسداران تهران، یعنی‌ در همان محدوده ‌ای که پارک نیاوران،
و خانه ی فائقه آتشین قرار دارد، براه انداخته بود. استاد بنده که اکنون دیگر مرحوم شده اند،
میگفت ما رفتیم تا نزدیکی‌ این کبابی، دیدیم که ماشینها همه دوبله و سوبله پارک کرده اند.
اپتدا در صفی عریض و طویل ایستادیم، تا نوبتمان برای سفارش غذا شود. سپس وقتی‌ به داخل کبابی راه یافتیم،
دیدیم که آقای مشایخی خودشان نشسته اند پای صندوق، و مردم هم با شور فراوان، اپتدا کلی‌ سلام و علیک میکنند،
بعد با آب و تاب، سفارش غذایشان را به شخص ایشان میدهند. ... خلاصه ما نیز چنین کردیم و با خوشحالی،
صبر کردیم تا غذا بدستمان برسد. نزدیک به یک ساعت آنجا معطل بودیم و انتظار سه‌ پرس کباب با مخلفات را کشیدیم.
آخر سر هم، غذایی نچندان خوشمزه و از همه مهمتر یخ کرده بدستمان دادند، و این در حالی‌ بود،
که دو برابر گرانتر از جاهای دیگر، از ما پول گرفته بودند. ... / من پس از شنیدن این خاطره ی انتقادی،
خدمت ایشان گفتم، که آن رستوران کبابی، بر اساس کیفیت غذا باز نشده بوده، بلکه بخاطر شهرت صاحبش،
به هیچ چیز دیگر توجه نکردند، فقط پول گرفته شود و همین. ... البته این کبابی، پس از مدتی‌ تعطیل میگردد.

حتمن با خواندن متن بالا، کمی‌ تا قسمتی گرسنه شده اید، چرا که در نوشته ها،
سخن از همبرگر و پیتزا و کباب بمیان آورده شد. ... اما اگر هنوز گرسنه نشدید،
با دیدن فایل کوتاه تصویری زیر، حتمن هوس میل کردن غذا و یا ته بندی یی کوچک،
بسراغ شما خواهد آمد. از اینرو در هنگام تماشای فایل زیر، حتا اگر شده،
نان و پنیری در کنار دست داشته باشید که البته هم نان و هم پنیر،
بسیار هم مواد غذایی خوب و قابل احترامی هستند. ...
توضیح اینکه، فایل تصویری زیر، دربردارنده ی سکانس کوتاهی‌ ست نزدیک به ۶ دقیقه،
از فیلم خوشساخت "هفت پرده"، بکارگردانی جناب آقای "فرزاد موتمن"، محصول سال ۱۳۷۹.
البته نسخه ی این فیلم برای نمایش خانگی، ۲-۳ سال پیش سرانجام با تاخیر منتشر شد. ... فیلم خوبی‌ ‌ست.
سکانسی که در فایل تصویری قرار گرفته، با بازی استادانه ی بهزاد فراهانی ست، که مربوط به "غذا خوردن" می‌باشد.
ایشان چنان با مهارت این سکانس غذا خوردن را بازی کرده اند، که تماشاگر گرسنه اش میشود!. در کنار این مهم،
طنز نهفته در سبک ایفای نقش او، بویژه جایی‌ که می‌گوید، "آقا!، ۵ تا از این غذاها، به حساب ایشون"، ...
نشانی‌ از تسلط هنر بازیگری و "فن بیان" قوی در شیوه ی کاری بهزاد فراهانی را داراست،
که البته همیشه نقشهایش را بخوبی ایفا کرده است. ... اما، بازگردیم به اپتدای متن ...
... شاید ایشان هم با آنکه استاد "بازیگری و فن بیان" است،
اما بازتاب عاطفی، نزد مخاطب نداشته باشد. ...

(عکس از اینترنت)


بازیگری و فن بیان هنرمندانه ی "بهزاد فراهانی"، در سکانس "رستوران" از فیلم "هفت پرده - ۱۳۷۹" .:
http://s5.picofile.com/file/8125174592/Behzad_Farahani_Haft_Parde_1379_.rar.html

.
.
.
جاودان باد یاد خاطرات کودکی و نوجوانی.
شاد و سلامت باشید.

59 نوشته است:



امیر گرامی‌،

- بله، آفرین، اتفاقن من هم در همان ۱۰ ثانیه ی آخری که در این فایل سه‌ سکانسی هم هست،
تونسته بودم نام دوبلور رو تشخیص بدم. ... اما خودمونیم ها، هنر استاد چنگیز جلیلوند،
در "تغییر صدا و تیپ سازی"، بنظرم از استاد منوچهر اسماعیلی هم، حتا بالاتر باشه!.

- هم "ارکستر زهی" پرواز خیال هست، و هم "نوای نجیب پیانو" ....
به به، چه دلربا بود این قطعه ی موسیقی‌. ... درود بر شما.
سپاس فراوان دارم خدمت جناب آقای "علی‌ صمد پور" و همچنین شما "امیر گرامی‌".

- با عرض پوزش، امکانش هست که آدرس "مدیا فایر" رو، با آیکون "کد" قرار بدید.
چون هیچ جور نمیتونم به آدرس اصلی‌ فایلی که لطف فرمودید برسم، حتا با حذف کردن اپتدای لینک،
و یا اینکه لینک رو حتا بصورت دستی‌ هم کپی کردم، اما به صفحه ی دانلود نمیرسم. ممنون میشم.
آلبوم شنیدنی باید باشه کاملش. چون فیلمش رو هیچوقت "مخصوصن" نگاه نکردم.
البته فایلی که شما امروز لطف کردید رو دیدم. ... راستش قبلن هم گفته بودم،
که با آقای کیانیان هم، هیچگاه جور نبودم. همه جا یک مدله. ایشون و جواد رضویان،
اسم اصلی‌‌ شون، "آقای شانس" باید باشه. ... قصد اهانت نداشتم. سلیقه هست دیگر.
یعنی تا کیانیان رو میبینم، دلم میخواد، فیلم "مشت" رو بصورت تصویری براش بازی کنم. ...

- آقا در ضمن، من اواخر دهه ی هفتاد، آلبوم موسیقی‌ فیلم "نسل سوخته" رو، ۱۰۰ بار گوش کردم.
دیگه اینکه، ‌یک آلبوم موسیقی‌ متن فیلم هست که اوایل دهه ی هشتاد خورشیدی در ایران منتشر شده.
اسم فیلم یا فیلمهاش رو یادم نیست، شاید از کارهای همین آهنگساز گرامی‌ فیلم "نسل سوخته"،
یعنی‌ جناب آقای "رامین بهنا" باشه. ۷-۸ سال پیش از اینترنت گرفته بودم و در هارد قبلیم هست. بارها گوش کردم.
ظاهرن کارهای ایشون برای ۲ فیلم رو جمع کردن در یک سی‌ دی. ... سه‌ قسمت داشت با نام "کاشت" "داشت" و "برداشت".
احیانن خاطرتون نیست که نام این آلبوم چی‌ هست؟. ... در هارد قبلیم دارم. اما هوس شنیدنش باز بسراغم آمده.

شاید این آلبومی رو که میگم، درش "نسل سوخته" رو هم دوباره قرار داده بودن.
پس حتما کل موسیقی‌ های متن فیلم هاش، ساخته ی آقای "رامین بهنا" هست.
اما کاری بود که در اوایل یا نیمه ی دهه ی هشتاد در ایران منتشر شده بوده.

سلامت باشید.

1. بله. در هنرمندی جناب "جلیلوند" شکی نیست و همیشه صدای جوون و رسای ایشون رو دوست داشته م؛ چه، زمونایی که فیلمفارسی می دیدم (خیلی کم؛ اما، این طور نبود که نبینم و دهه ی 70؛ که، نسل سی دی به کشور وارد شد، کنجکاو بودم ببینم پدرانمون چی می دیدن؛ البته، با کمتر فیلمفارسی ای حال کرده م) و چه الآن پس از این همه سال.

2. ببخشید که اذیت شدی. تقدیم به شما، "59" عزیز:

http://sonati-dl.blogfa.com/post/84

البته، این کد "میدیا فایر" نیست؛ اما، لینک بلاگیه؛ که، بنده تونستم موسیقی کامل فیلمو ازش بگیرم و دستش هم درد نکنه هر کی این گنجینه رو آپلود کرده. کاور آلبوم رو هم داره.

تم موسیقی بسیار بسیار ساده ست؛ اما، از شنیدنش اصلاً خسته نمی شی و هنر یعنی این.

3. در مورد "رضا کیانیان" و بازیش حق با شماست؛ اما، بنده به شخصه ازش بدمم نمی یاد.

4. من "نسل سوخته" رو همون سال ها دیدم و عجیب این عبارت س زبونا افتاد و از ضرب المثل هم رد شد و یه جورایی تو سال های اخیر حال به هم زن شده، متأسفانه. شنیدن این عبارت تو حرفای جدی کسی، درست مث این می مونه که یکی بگه "جوونای روغن نباتی" یا "سال 48" یا "دلار 7 تومنی"! به قول شما دوس داری "مشت" رو بکوبونی دهنش و بری تو افق محو شی.

اما متأسفانه، آلبوم "رامین بهنیا"ی عزیز رو نه شنیده م و نه دارم و الآن هم کمی سرچ کردم و چیزی پیدا نکردم. لطفاً اگه جریان هاردت ردیف شد، اینو جزو اولین کارهات بذار، دوست خوبم. خیلی دوس دارم بشنوم؛ چون، در نزدیک بودن سلیقه ی موسیقیایی خودم و خودتون شکی ندارم و نشنیده مطمئنم از اون دست کارایی باشه که خوشم می یاد.

Emiliano نوشته است:
1. بله. در هنرمندی جناب "جلیلوند" شکی نیست و همیشه صدای جوون و رسای ایشون رو دوست داشته م؛ چه، زمونایی که فیلمفارسی می دیدم (خیلی کم؛ اما، این طور نبود که نبینم و دهه ی 70؛ که، نسل سی دی به کشور وارد شد، کنجکاو بودم ببینم پدرانمون چی می دیدن؛ البته، با کمتر فیلمفارسی ای حال کرده م) و چه الآن پس از این همه سال.

2. ببخشید که اذیت شدی. تقدیم به شما، "59" عزیز:

http://sonati-dl.blogfa.com/post/84

البته، این کد "میدیا فایر" نیست؛ اما، لینک بلاگیه؛ که، بنده تونستم موسیقی کامل فیلمو ازش بگیرم و دستش هم درد نکنه هر کی این گنجینه رو آپلود کرده. کاور آلبوم رو هم داره.

تم موسیقی بسیار بسیار ساده ست؛ اما، از شنیدنش اصلاً خسته نمی شی و هنر یعنی این.

3. در مورد "رضا کیانیان" و بازیش حق با شماست؛ اما، بنده به شخصه ازش بدمم نمی یاد.

4. من "نسل سوخته" رو همون سال ها دیدم و عجیب این عبارت س زبونا افتاد و از ضرب المثل هم رد شد و یه جورایی تو سال های اخیر حال به هم زن شده، متأسفانه. شنیدن این عبارت تو حرفای جدی کسی، درست مث این می مونه که یکی بگه "جوونای روغن نباتی" یا "سال 48" یا "دلار 7 تومنی"! به قول شما دوس داری "مشت" رو بکوبونی دهنش و بری تو افق محو شی.

اما متأسفانه، آلبوم "رامین بهنیا"ی عزیز رو نه شنیده م و نه دارم و الآن هم کمی سرچ کردم و چیزی پیدا نکردم. لطفاً اگه جریان هاردت ردیف شد، اینو جزو اولین کارهات بذار، دوست خوبم. خیلی دوس دارم بشنوم؛ چون، در نزدیک بودن سلیقه ی موسیقیایی خودم و خودتون شکی ندارم و نشنیده مطمئنم از اون دست کارایی باشه که خوشم می یاد.