برنامه های كودك و نوجوان تلويزيون ايران از گذشته تا اکنون

59 نوشته است:

Emiliano نوشته است:

6. فکر می کنم پخش این موسیقی از مدارس همه جایی بوده! مام می شنیدیم.
اما، این که کار کیه، مطمئن باشید شاهکار کسی نیست جز "انوشیروان روحانی" عزیز؛ که، بارها عرض کرده م، به همراه "حسن شماعی زاده" حق بزرگی به گردن موسیقی کشورمون دارن.

7. "59" عزیز در مورد دستگاه همایون و گام این شاهکار به درستی اشاره کردن و باز؛ همون طور که ایشون گفته ن، صدای سوتش که یه چیز دیگه ست. خیلی طرب انگیزه این کار؛ با این که می دونید، اغلب همایون رو برای غم و ماتم  به کار می برن.
و این هنر آهنگساز رو می رسونه که کاری کنه که غم بیاد مابین شادی یا شادی بین غم.

و باز بذارید مثال دیگه ای از "حسن شماعی زاده" عرض کنم که وقتی بر فرض مثال آهنگ سراسر شاد با تم بندری "گلبرگ"شو گوش می دی ("گلبرگ گلم گل رو باغچه") اولش فکر می کنی کاملاً شیش و هشت و طربناکه؛ اما، وسط آهنگ می بینی که چه غمه درش نهفته ست.

لطفاً یه بار دیگه گوشش بدید:

http://s5.picofile.com/file/8112525484/Hassan_Shamaeezadeh_67_7_Golbarg.rar.html

یا کاری مشابه: آهنگ "دارم می رم به تهران" "اندی مددیان".

8. حالا که صحبت از این موزیک شد؛ که، ریتم (استایل) مارش داره، بنده یه کار دیگه ی مشابه این سال ها پیش شنیده بودم و می زدم و اگه فرصتی شد، اون رو تقدیم می کنم؛ که، به این خیلی شبیهه و من همیشه این دو رو با هم به ذهن می یارم؛ البته، سازنده ی اون یکی کارو نمی دونم راستش.

فعلاً.

امیر جان ممنون هستم برای مطالب خوبی‌ که فرمودید و آهنگی که قرار دادید.
صحبت از استاد حسن شمأعی زاده بمیان آورید، ... بسیار هم نیکوست.
راستش اگر اشتباه نکنم، آهنگ "تلفن" با صدای خانم پروانه امیر افشاری هم،
از ساخته ی ایشان می‌باشد. ... حال که گفتگو به موسیقی‌ طرب انگیز ایرانی‌ رسید،
آهنگ یاد شده که دهه ی شصتی یا اوایل هفتادی هم هست، تقدیم میگردد.
(خواهشمندم در مورد نام آهنگساز آن اطلاع رسانی بفرمایید، بگمانم استاد شماعی زاده هستند):


http://s5.picofile.com/file/8112532350/Telefon_P_A_.rar.html


.
.
.

یک مورد پرانتزی کوتاه دیگر اینکه، راستش سلیقه ی کوچک من،
رقص‌های ایرانی‌ که مرسوم هست و همچنین سبک‌های شرقی‌ را نمی‌پسندد.
در بیشتر کلیپ های آنور آبی از دهه ی شصت تا کنون بویژه در آن‌ دهه،
البته از دید من، رقص ها، دارای یک بی‌ نظمی در خود هستند و هارمونیک نمی‌ باشند.
همین جمیله که مشهور‌ترین بوده، بسیار خودش را تکان می‌داده، اما آخرش که چه؟.
اما حال که صحبت از استاد شماعی زاده شد، بیاد آهنگ "برکه" ی ایشان افتادم.
در ویدیوی این آهنگ که همان سالهای پایانی دهه ی شصت تهیه شده، از دید کوچک من،
شاید بهترین رقص سلو وجود دارد که با موسیقی‌ ایران ایشانی انجام میشود و هارمونیک می‌باشد.
که البته دختر خانمی که آن را اجرا میکنند، به احتمال زیاد پیداست که ایرانی‌ نیستند.

1. بنده "تلفن" رو دانلود نگرفتم؛ چون، می دونم کدوم آهنگه و دارمش:




2. اما، مطمئن باشید که بله. این کار "حمیرا"ی عزیز هم از ساخته های "حسن شماعی زاده"ست. اصلاً یه چیزی بگم: کار ایشون امضا داره و امضای اصلیش هم ترومپت و ساکسیفونه.
خیلی دوس دارم شاهکارهای عزیزو.
ضمناً یه کار دیگه هم این دو خانوم و آقای بالایی با هم دارن؛ که، به احتمال زیاد شنیدید: "کوچ". ("من از تو می نویسم/ کلام تازه ای/ ....")

3. در مورد رقص شرقی حق با شماست. رقصی که درش "قر" باشه، هنر نداره. طرب انگیز هست؛ اما، جزو هنرهای هفتگانه و باشکوه نیست. هدفش یه چیز دیگه ست.
اما، اون ویدئوی خاطره انگیز رو خیلی دوس دارم و به قول شما به احتمال زیاد رقصنده ش ایرونی نباشه:



4. احسن به شما. انتخابتون در زمینه ی این "حرکات موزون" و هارمونی نهفته در اون انتخاب احسنه و بنده هم با این نظرتون کاملاً موافقم.

Emiliano نوشته است:

1. بنده "تلفن" رو دانلود نگرفتم؛ چون، می دونم کدوم آهنگه و دارمش:



2. اما، مطمئن باشید که بله. این کار "حمیرا"ی عزیز هم از ساخته های "حسن شماعی زاده"ست. اصلاً یه چیزی بگم: کار ایشون امضا داره و امضای اصلیش هم ترومپت و ساکسیفونه.
خیلی دوس دارم شاهکارهای عزیزو.
ضمناً یه کار دیگه هم این دو خانوم و آقای بالایی با هم دارن؛ که، به احتمال زیاد شنیدید: "کوچ". ("من از تو می نویسم/ کلام تازه ای/ ....")

3. در مورد رقص شرقی حق با شماست. رقصی که درش "قر" باشه، هنر نداره. طرب انگیز هست؛ اما، جزو هنرهای هفتگانه و باشکوه نیست. هدفش یه چیز دیگه ست.
اما، اون ویدئوی خاطره انگیز رو خیلی دوس دارم و به قول شما به احتمال زیاد رقصنده ش ایرونی نباشه:



4. احسن به شما. انتخابتون در زمینه ی این "حرکات موزون" و هارمونی نهفته در اون انتخاب احسنه و بنده هم با این نظرتون کاملاً موافقم.

Emiliano نوشته است:

1. من خوشبختانه از افرادی مث "هایده" یا "سیاوش قمیشی" ویدئو نمی بینم یا ندارم. صداهای این دو عزیز بی نظیره؛ اما، لایق تصویر نیستن. اون ویدئویی رو هم که شما فرمودید، ندیده م.
اما، این که بعضی ویدئوها شورشو درآورده ن، باهاتون موافقم.

2. نه بابا، اون قدام کامل نیست.
ضمناً من یه ماهی می شه بالآخره XP رو رها کرده م و به 7 اومده م! حالا چرا این قد دیر؛ بخاطر، بعضی برنامه هایی که فقط تو XP اجرا می شد؛ اما، الآن یه میلیون هم بهم بدن، حاضر نیستم برگردم به اون یکی سیستم عامل.
3. پاسخ اون یکی نوشته تون رو هم همینجا می دم: نه متأسفانه. امشب "بچه های دیروز" رو نداد! نمی دونم چرا این 10 شبکه ی اول تلوزیون بر خلاف 10 شبکه ی جدیدترش این قده بی نظمن! حتا توی EPGش بود که فلان ساعت این برنامه رو می خوان پخش کنن؛ اما، در عمل نشد!
4. "مو نامی" تکیه کلام "هرکول پوآرو" بود، یادتونه که؟
نه. تشکر نبود. به معنای "دوست من"، "حبیبم" و اینا بود!
"حبیبم"!   

شما می گید "تاواریش" انگار؟ نه؟ اسم یه فیلم دهه ی شصتی هم بود.

- باز هم سپاسگزارم از خانم هایدی برای این موسیقی‌ روح افزا.
چنین آهنگ هایی‌، آبروی موسیقی‌ ایرانی‌ هستند.

- اما اگر منطقی‌ باشیم که هستیم،
باید بگویم که کیفیت فایلی که خانم هایدی قرار دادند،
حس نوستالژیک بیشتری دارد و دقیقن یاد آور همان روزهاست ....

امیر جان در اپتدا، بسیار ممنونم برای نسخه ی کامل موسیقی‌ طرب انگیز ورزش ... ورزش روح و روان هست ....
به به، ... ساخته ی خود خود استاد روحانی هست، بسیار زیبا ... زندگی‌ زیباست. ... استاد انوشیروان روحانی، یک دنیا شور و حال هستند.
از نزدیک هم افتخار دیدنشان را داشتم. یک کهکشان انرژی پاک است. ... اینها فرستادگانی از آسمان نیلگون، به زمین خاکی میباشند.

- امیر جان، بله خواهش می‌کنم.

- بسیار خرسندم که عکس قو یا اردک (خودم یادم نیست اکنون کدامشان بودند ... خنده)، مورد پسند قرار گرفت.

- تشریف فرمایی شما به ۷ را گرامی میداریم. به همین مناسبت، مجلس شادی و پایکوبی .... (لبخند).

- عجب، پس امشب بچه‌های دیروز نبوده!. امیدواریم که فردا پخش داشته باشد. ممنونم برای اطلاع رسانی.

- خدمت شما بگم که، "اسپاسیبا" که بهتر می‌دانید، معنی ترجمه ی هم ارز و معادلش به فارسی‌، همان "تشکر" هست.
اما در اصل از دو بخش تشکیل میشود: " اسپاسی‌ (از فعل "اسپاسات (حفظ و امنیت) "   +   " بُ ( بُگ - خدا) " درست شده است.
برگردان واژه به واژه ی آن در اصل میشود: "در امان خدا!"، اما همانند "تشکر" استفاده میشود.

- "تاواریش " هم همان گونه که فرمودید، میشود "رفیق". ... این یک لقب بوده در زمان شوروی و کامونیزم،
که همه به هم میگفتند، ... درست همانند آنکه در دهه ی شصت، همه خواهر و برادر یکدیگر بودند!.
(آقای فروتن هم چند شب پیش اینرا گفتند)،

_ فیلم جناب فخیم زاده "تاواریش - ۱۳۷۲"، در اکراین فیلمبرداری شده، درست در سالهای اپتدایی پس از فروپاشی.

.
.
.

- راستش ۱۰ سال پیش، یکی‌ از کانالهای موسیقی‌ اینجا، یک کلیپ فرانسوی را پخش میکرد با نام "مونامی".
بقدری این آهنگ و کلیپ زیبا بود که اندازه نداشت، ... من هر جا گشتم نتوانستم آنرا پیدا کنم در سالهای گذشته.

ماجرای یک مرد جوانی بود که در شرکت خود مشغول کار بود. یک مجسمه ی کوچک از برج ایفل روی میزش بود.
او آنرا برداشت، کمی‌ نگاهش کرد و ناگهان یاد مساله ای افتاد، .... او آنزور بعد از ظهر با نامزدش کنار برج ایفل قرار ملاقات داشت،
اما بخاطر مشغله ی کاری، یادش رفته بود و این مجسمه قرار ملاقات را بیادش انداخت....
برای همین، از شرکت و دفتر کارش به سرعت بیرون آمد و به سمت برج ایفل براه افتاد، ... اما ترافیک خیلی‌ سنگین بود،
مقداری راه را دوید در آن خیابان پاریس، سپس دید که یک دوچرخه سوار آنجاست، ... از او خواهش کرد و ترک دوچرخه اش نشست.
اینها با سرعت هر چه تمام از میان ماشینهای ایستاده در ترافیک عبور میکردند ....
تا اینکه نزدیک به برج ایفل رسیدند .... پیاده شد از دوچرخه ی آن شخص، از او تشکر کرد،
و به سمت برج دوید. .... از سوی دیگر، نامزدش که دیگر خیلی‌ معطل و بی‌ تاب شده بود، از سمت دیگر آن میدان رفت ....
اما این پایان کار نبود، .... پلان آخر، مرد جوان را نشان داد که به سمت نامزدش می‌‌آمد، گلی‌ را به او هدیه میداد و عذر خواهی‌ میکرد.

در تمام طول این کلیپ، یک موسیقی‌ بینهایت آرامش بخش پخش میشد که خواننده اش (یادم نیست خانم بود یا آقا)،
نهایتان چند واژه میخواند، اما با آن‌ ملودی جادویی، فقط میگفت "مونامی"، "مونامی"، دوست دوست .....
خدا را چه دیدید، شاید شما، میحا و دیگر یاران ارجمند فروم، نام و یا خود این آهنگ و کلیپ دلربا را بدانید و به مراد دلمان برسیم.

.
.
.

- "دکتر لطفعلی صورتگر" شعر بسیار زیبایی‌ دارند،
که علیرضا افتخاری در پایان آهنگ "زیر چتر باران"،
به زیبایی‌ هر چه تمام آنرا خوانده است:

در دل‌ شب دیده ی بیدار من، بیند آن یاری که دل را آرزوست،
چون بیاید پیش پیش مرکبش، ،مرغ شب آوا برآرد، دوست دوست ....


تقدیم به شما و یاران ارجمند:



.
.
.

59 نوشته است:


.
.
.

- راستش ۱۰ سال پیش، یکی‌ از کانالهای موسیقی‌ اینجا، یک کلیپ فرانسوی را پخش میکرد با نام "مونامی".
بقدری این آهنگ و کلیپ زیبا بود که اندازه نداشت، ... من هر جا گشتم نتوانستم آنرا پیدا کنم در سالهای گذشته.

ماجرای یک مرد جوانی بود که در شرکت خود مشغول کار بود. یک مجسمه ی کوچک از برج ایفل روی میزش بود.
او آنرا برداشت، کمی‌ نگاهش کرد و ناگهان یاد مساله ای افتاد، .... او آنزور بعد از ظهر با نامزدش کنار برج ایفل قرار ملاقات داشت،
اما بخاطر مشغله ی کاری، یادش رفته بود و این مجسمه قرار ملاقات را بیادش انداخت....
برای همین، از شرکت و دفتر کارش به سرعت بیرون آمد و به سمت برج ایفل براه افتاد، ... اما ترافیک خیلی‌ سنگین بود،
مقداری راه را دوید در آن خیابان پاریس، سپس دید که یک دوچرخه سوار آنجاست، ... از او خواهش کرد و ترک دوچرخه اش نشست.
اینها با سرعت هر چه تمام از میان ماشینهای ایستاده در ترافیک عبور میکردند ....
تا اینکه نزدیک به برج ایفل رسیدند .... پیاده شد از دوچرخه ی آن شخص، از او تشکر کرد،
و به سمت برج دوید. .... از سوی دیگر، نامزدش که دیگر خیلی‌ معطل و بی‌ تاب شده بود، از سمت دیگر آن میدان رفت ....
اما این پایان کار نبود، .... پلان آخر، مرد جوان را نشان داد که به سمت نامزدش می‌‌آمد، گلی‌ را به او هدیه میداد و عذر خواهی‌ میکرد.

در تمام طول این کلیپ، یک موسیقی‌ بینهایت آرامش بخش پخش میشد که خواننده اش (یادم نیست خانم بود یا آقا)،
نهایتان چند واژه میخواند، اما با آن‌ ملودی جادویی، فقط میگفت "مونامی"، "مونامی"، دوست دوست .....
خدا را چه دیدید، شاید شما، میحا و دیگر یاران ارجمند فروم، نام و یا خود این آهنگ و کلیپ دلربا را بدانید و به مراد دلمان برسیم.


[/b][/color][/size]

Mihakralj نوشته است:

سلام دوست گرامی،
در واقع از اونجایی که زیاد اهل فیلم نیستم از کلیپ شما اطلاعی ندارم.
ولی برای اینکه انجام وظیفه کرده باشم بهترین کلیپ های فرانسوی که درباره "mon ami" هست رو واستون گلچین کرده و اینجا تقدیم می کنم.
من بشخصه از کار Marie Laforêt خوشم میاد.ولی زیاد تکرار می کنه.
پس کار Françoise Hardy رو با کلاس تر می دونم و هنری تر شاید. خلاصه اینکه احساسی تر هست. هر چند چیزی از فرانسوی نمی دونم.
همون روح قدیمی و اصلی موسیقی رو القاء می کند. ساده و سیاه و سفید و یک لبخند بسیار ملایم بر روی لب خواننده ای که اصلا اصراری به خودنمایی و غیره ندارد.
شاید آهنگی که شما از اون یاد کردین ، یکی از این ها باشد ولی با تصاویری متفاوت که سالها پیش دیدین اونو.

امیدوارم که لذت ببرید.
میحا.

[left]Serge Lama Mon ami mon frère
https://www.youtube.com/watch?v=RVuC33Q_l1Q
---------------
Françoise Hardy - Mon amie la rose (1965)
https://www.youtube.com/watch?v=2ICFtXx546A
---------------
Marie Laforêt - Mon amour, mon ami - 1967
https://www.youtube.com/watch?v=iDCHOQSwN6w
---------------
Enrico Macias - La femme de mon ami - 1963
https://www.youtube.com/watch?v=fiVJ2RWPAbA
----------------

Heidii نوشته است:
اون یکی، یک سریال نوجوان بود که بعدازظهرها از شبکه اول پخش می شد. ماجرای پسری بود که یک چراغ جادویی قدیمی پیدا کرده بود و وقتی بهش دست می کشید، سروکله ی غول چراغ پیدا می شد تا آرزوهایش رو برآورده کنه. اسم پسره علاءالدین بود و با مرد جوانی دوست بود که نقشش را ناصر هاشمی (برادر مهدی هاشمی) بازی می کرد. مادر پسره هم نادره (حمیده خیرآبادی) بود.
داستانش یه جورایی آدم رو یاد سمندون می انداخت. چون تو یه خونه ی قدیمی زندگی می کردن.

babak نوشته است:

Heidii نوشته است:
اون یکی، یک سریال نوجوان بود که بعدازظهرها از شبکه اول پخش می شد. ماجرای پسری بود که یک چراغ جادویی قدیمی پیدا کرده بود و وقتی بهش دست می کشید، سروکله ی غول چراغ پیدا می شد تا آرزوهایش رو برآورده کنه. اسم پسره علاءالدین بود و با مرد جوانی دوست بود که نقشش را ناصر هاشمی (برادر مهدی هاشمی) بازی می کرد. مادر پسره هم نادره (حمیده خیرآبادی) بود.
داستانش یه جورایی آدم رو یاد سمندون می انداخت. چون تو یه خونه ی قدیمی زندگی می کردن.

[size=18]صدای باد و بارونه
صدای شر شر بارون تو ناودونه
یکی انگار تو تنهایی/ یه شعر تازه میخونه
خودش کوچیک دلش تنها /غمش قد همه دنیا

-دلم غمگین و بی تابه/مث ماهی میون تنگ بی ابه
-دلم گنجیشک پر بسته س/تک و تنهاست/ از این بی همدمی خسته ست
-دلم یه همزبون میخواد/یه دوست مهربون میخواد
-یکی باشه دلم واشه/مث یه نقطه روشن/ تو این تاریکی پیدا شه

ببار ای نم نم بارون/ بذار آبی بشن ابرا
بتاب ای قرص ماه نو/ که روشن شه دل اعلا


این تیتراژ پایاینش بود با صدای بیژن خاوری. فکر می کنم نادره مادر بزرگش بود

babak نوشته است:

Heidii نوشته است:
اون یکی، یک سریال نوجوان بود که بعدازظهرها از شبکه اول پخش می شد. ماجرای پسری بود که یک چراغ جادویی قدیمی پیدا کرده بود و وقتی بهش دست می کشید، سروکله ی غول چراغ پیدا می شد تا آرزوهایش رو برآورده کنه. اسم پسره علاءالدین بود و با مرد جوانی دوست بود که نقشش را ناصر هاشمی (برادر مهدی هاشمی) بازی می کرد. مادر پسره هم نادره (حمیده خیرآبادی) بود.
داستانش یه جورایی آدم رو یاد سمندون می انداخت. چون تو یه خونه ی قدیمی زندگی می کردن.

[size=18]صدای باد و بارونه
صدای شر شر بارون تو ناودونه
یکی انگار تو تنهایی/ یه شعر تازه میخونه
خودش کوچیک دلش تنها /غمش قد همه دنیا

-دلم غمگین و بی تابه/مث ماهی میون تنگ بی ابه
-دلم گنجیشک پر بسته س/تک و تنهاست/ از این بی همدمی خسته ست
-دلم یه همزبون میخواد/یه دوست مهربون میخواد
-یکی باشه دلم واشه/مث یه نقطه روشن/ تو این تاریکی پیدا شه

ببار ای نم نم بارون/ بذار آبی بشن ابرا
بتاب ای قرص ماه نو/ که روشن شه دل اعلا


این تیتراژ پایاینش بود با صدای بیژن خاوری. فکر می کنم نادره مادر بزرگش بود

Heidii نوشته است:

babak نوشته است:

Heidii نوشته است:
اون یکی، یک سریال نوجوان بود که بعدازظهرها از شبکه اول پخش می شد. ماجرای پسری بود که یک چراغ جادویی قدیمی پیدا کرده بود و وقتی بهش دست می کشید، سروکله ی غول چراغ پیدا می شد تا آرزوهایش رو برآورده کنه. اسم پسره علاءالدین بود و با مرد جوانی دوست بود که نقشش را ناصر هاشمی (برادر مهدی هاشمی) بازی می کرد. مادر پسره هم نادره (حمیده خیرآبادی) بود.
داستانش یه جورایی آدم رو یاد سمندون می انداخت. چون تو یه خونه ی قدیمی زندگی می کردن.

[size=18]صدای باد و بارونه
صدای شر شر بارون تو ناودونه
یکی انگار تو تنهایی/ یه شعر تازه میخونه
خودش کوچیک دلش تنها /غمش قد همه دنیا

-دلم غمگین و بی تابه/مث ماهی میون تنگ بی ابه
-دلم گنجیشک پر بسته س/تک و تنهاست/ از این بی همدمی خسته ست
-دلم یه همزبون میخواد/یه دوست مهربون میخواد
-یکی باشه دلم واشه/مث یه نقطه روشن/ تو این تاریکی پیدا شه

ببار ای نم نم بارون/ بذار آبی بشن ابرا
بتاب ای قرص ماه نو/ که روشن شه دل اعلا


این تیتراژ پایاینش بود با صدای بیژن خاوری. فکر می کنم نادره مادر بزرگش بود

کاملا درسته. این شعر پایانیش بود و عجیبه که تمام و کمال ترانه اش رو به یاد داشتین و نوشتین.
ممنونم.

59 نوشته است:

از آنجایی که دنیای بزرگسالی‌ گاهی وقت‌ها خسته کننده میشود،
میتوان به کانال‌های کودکان پناه برد و دقایقی را با کارتونها گذراند و سرخوش بود.
چندی پیش نیز از راه یکی‌ از شبکه ها، انیمیشن ژاپنی بسیار زیبای "پونیو - ۲۰۰۸" را دیدم
و خدمت فرام رویایی آنرا معرفی‌ کردم. ... امروز نیز بطور اتفاقی‌ در همان کانال کودکان،
سری جدید "نیک و نیکو" را نشان می‌‌دادند!. بشخصه از فضای طراحی و ساختار سه‌ بعدی گونه ی آن‌،
بسیار لذت بردم و استفاده از تکنولوژی‌های جدید کامپیوتری، از ارزش‌های هنری این کارتون باسابقه کم نکرده بود.
تمام شخصیت‌های قبلی آن حضور داشتند، با شکل و شمایلی شبیه به ۳۰ سال پیش و البته کمی‌ امروزی تر شده.
نیک‌، نیکو، چهار دست، مورچه ها، ملکه و ...، درست همان پرسوناژ های دوست داشتنی بودند،
که نزدیک به سه‌ دهه ی پیش آنها را می‌‌دیدیم. من البته بیاد دارم که ۲-۳ ماه پیش، خانم هایدی،
در باره ی سری جدید این کارتون اطلاع رسانی کرده بودند. من نیز دقایقی از آن‌ فصل را دیده بودم در کانال یاد شده،
اما آن قسمت ها، بگمانم مربوط به دهه ی قبل میباشند و اصلا شیرینی‌ نداشتند.
فصل جدید که صحبتش هست، حالت سه‌ بعدی در ساختار دارد. ... در دوبله ی روسی،
نام سری‌های قبلی و همچنین فصل تازه ی این کارتون، "ماجراهای تازه ی زنبور عسل مایا" نامگذاری گردیده.
نام اصلی‌ این کارتون هم "مایا زنبور عسل" می‌باشد که محصول "استودیو ۱۰۰ انیمیشن" بوده و هست
و یک کمپانی انیمیشن سازی بلژیکی می‌باشد. (سایت رسمی‌ و لینک آن در ویکی پیدا)
.
.
.

Heidii نوشته است:

سلام و درود به دوستان گرامی
ممنونم از نظرات ارزنده ی شما جناب 59 و امیلیانو
تکه ای هفت دقیقه ای از سریال قدیمی "در خانه" که قول داده بودم خدمتتان تقدیم می کنم با یک توضیح:
کل هفت دقیقه به صورت یکجا، چیزی حدود 25 مگابایت حجم داشت که موقع آپلود در سرور پیکو فایل، به طور مداوم تا پنجاه شصت درصد می رسید و با پیغام خطا متوقف میشد.
این کار را چندین بار تکرار کردم و در نهایت به این نتیجه رسیدم که اون رو به پنج فایل پنج مگابایتی تقسیم و تک تک آپلود کنم. این پنج قسمت را می شود با نرم افزار "پاو تیوب" به هم چسباند و دوباره یکی کرد.

گاهی که فیلم ها و کارتون های بچه های امروز را می بینم، با خودم فکر می کنم خیلی خوش شانس بودم که تو حال و هوای اون دوره بزرگ شدم. دوره ای بود که فیلمسازها به طور جدی در مورد بچه ها فکر می کردند و برایشان سریال ها و فیلم های سینمایی می ساختند. اکران های سینما همیشه سهم ثابتی هم برای بچه ها داشتند و فیلم هایی مثل دزد عروسک ها، مدرسه پیرمردها، گلنار، شهرموش ها، الو الو من جوجو ام، پاتال و آرزوهای کوچک، سفر جادویی و خیلی از فیلم های دیگر مخصوص بچه ها ساخته شده بود.
سریال های تلویزیونی بچه ها هم خیلی دلنشین تر و دوست داشتنی تر بود. هیچ وقت اون قسمت در خانه را فراموش نمی کنم که پسربچه ی یکی از آشناها با سوت بزرگ و عجیبش مهمان آنها شده بود و ظهر موقع خواب، سوت را به نخی به پایش بسته بود تا کسی برندارد. وسوسه ی ور رفتن با سوت، دست از سر بچه ها برنمی داشت و بلاخره با کلی مکافات، اون رو برداشتن و سرظهر که همسایه ها خواب بودن، دنبال جای خلوتی می گشتن تا کمی باهاش سروصدا راه بیندازن.
این قسمت کوتاه البته مال اوایل سریال است و موقعی که پسرخاله ی علی تو تعطیلات تابستونیش اومده بود تا پیششون باشه.
این دوتا مطلب خوندنی را هم در کنار این تکه ی هفت دقیقه ای تقدیم دوستان می کنم:

یک)
http://www.etudfrance.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF-%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D8%A8-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86%D9%87%D8%A7%D8%B5%D9%88%D8%AA%D8%8C%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1/%D8%B3%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%84-%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%86%DA%AF%DB%8C%D8%B2-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%85%D8%A7-%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D8%B2-%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%85-4595.html

دو)
http://www.qudsonline.ir/NSite/FullStory/News/?Id=49519&Titr=%D8%A8%D8%A7%D8%A8%DA%A9%20%D8%A8%D8%A7%D8%AF%20%DA%A9%D9%88%D8%A8%D9%87%20:%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%AF%D9%86%20%DA%A9%D8%B4%DA%A9%20%D8%A8%D8%AC%D8%A7%DB%8C%20%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D9%86%DB%8C!

تکه ای هفت دقیقه ای از مجموعه "درخانه" پخش شده از شبکه نسیم:

http://s5.picofile.com/file/8113971368/Dar_khane_1_.flv.html
http://s5.picofile.com/file/8113994718/Dar_khane_2_.flv.html
http://s5.picofile.com/file/8113997268/Dar_khane_3_.flv.html
http://s5.picofile.com/file/8114003618/Dar_khane_4_.flv.html
http://s5.picofile.com/file/8114004834/Dar_khane_5_.flv.html

slevin(HAMID نوشته است:1-تشکر از 59 بابت اطلاعات خوب و خصوصا بحث سکانس معروف...کاملا درست گفتی و خیلی زیبا ساخته شده بود....دقیقا در اون زمان حس خاصی دست میداد که الان ممکنه برای دوستان جوانتر امروزی چنین حسی ایجاد نکند (چون عادی تر شده است) اما برای ما دیدن شو هم حرمت! داشت چه برسه به اروتیک واقعا سکانس تکان دهنده بود....
2-در مورد گرته برداری مخالف نیستم بشرطی که کاملا ایرانیزه! کنند و موضوع را با موضوعات فرهنگ خودمان تطابق دهند و صرفا تقلید نباشد مثل خیلی فیلمهای تقلیدی
3-در مورد نازنین باید بگم که پلان به پلان آواز تهران بصورت ناشیانه و نچسب و بسیار بد بازسازی شده ...حتی جزیی ترین قسمتهای فیلم مانند قسمتی که امکانیان از پورعرب خواست بره ناهار و همراه با نوشابه بگیره!!!
4-امیر عزیز از کدوم نوع فیلمها میخوای مستفیض بشی؟!!!

Emiliano نوشته است:

1. ممنون "59" عزیز. راهنمایی های ارزنده ای بود و امیدوارم به درد بنده و دوستان بخوره.
2. این نام همون فیلمیه؛ که، خودتون معرفی کردید و گفتید آلمانیه دیگه! البته، در جریان هستید که معادل فارسی و درست "Ants in one's pants" می شه: "کک به تُنبون"!   منتها، اگه بخوای اینو بری کلوپ بگی، فک می کنه داری اُسش می کنی و یه نیگا بت می کنه که باید آروم از مغازه ش بیای بیرون. شایدم کار به پاسگاه و دادسرا بکشه!

این بود که بنده معادل تحت اللفظیشو نوشتم که بهتره.

امیر جان من یک مورد کوچک را اگر اشتباه نکنم و سبب حرکت سیال ذهنم نباشد،
خدمت شما و یاران همراه ارایه دهم:

- واژه ی امروزی و عامیانه ی "تُنبون"،
در حال حاضر، معنی یش را همگی‌ بهتر می‌دانیم.
اما من گمان می‌کنم که از دیدگاه "کلمه سازی"،
این واژه از دو بخش تشکیل شده و در اصل اینچنین بوده: "تَن" + "بان".
(پسوند "بان" در زبان پارسی، نشاند دهنده ی وظیفه ی "باییدن" یعنی‌ همان "پاییدن" هست.
... نگهبان، دژبان، فیل بان و ...)
در زبان روسی هم، گاهی وقتها حروف صدا دار، جایشان را بمنظور بیان بهتر،
به حرف صدا دار بعدی میدهند. برای همین هست که فعل "باییدن"، تبدیل شده به "پاییدن".
(این سیستم ساختاری واژه ها، پسوند‌ها و ...، زبان پارسی ناب میباشد.
می‌بینید چقدر واژه‌های پارسی‌ تبارمند، زیبا هستند؟. ... نام‌های ریشه دار ایرانی‌ هم دلنشینند).
حال سخن اینست، که واژه ی امروزی "تُنبون"، در زمانهای دور اینچنین بوده: "تَن بان ... تَنبان"،
یعنی چیزی که از بدن محافظت می‌کند، تَن را  می‌‌ پاید، ... یعنی همان "لباس" یا "جامه".
- در ضمن واژه ی "چمدان" که اتفاقن از زبان پارسی‌ ما، وارد روسی نیز شده است (با این تلفظ: چِمُدان)،
در اصل اپتدا بوده: "جامه دان"، سپس تغییر کرده و با گویش "چمدان" و کارایی امروزی استفاده میشود.
- و مورد آخر اینکه، واژه ی پارسی "شارلاتان" نیز، با چنین گویش و معنایی،
از فارسی‌ به روسی وارد شده و استفاده میگردد.

سلامت باشید.

59 نوشته است:
با سپاس فروان از شما برای این ۷ دقیقه ی بیکران نوستالژیک و خاطره انگیز، عالی‌ بود.
و همچنین ۲ مطلب بسیار خواندنی که اطلاع رسانی داشتید. ... هر ۵ فایل را دریافت کردم،
و چقدر خاطره انگیز هست. ... هوای تصویر این سریال، نشان از گذر زمان دارد.
کت و شلوار پسر خاله، یادآور و تلنگر خوبیست، که دیگر نزدیک به سه‌ دهه، از آن‌ روزها گذشته ....  
تا آنجا که یادم هست، آنزمان این سریال گریه دار نبود، اما ....

باز هم سپاسگزارم.
سلامت باشید بهمراه همسر گرامی.

Emiliano نوشته است:1. سلام به همه ی دوستان عزیز.
2. "هایدی" جان، من هم بابت "در خانه" از شما و خواهر مهربونتون ممنونم. دستتون درد نکنه. عااااالی بود.
ببخشید که بخاطر ما به زحمت افتادید.

Heidii نوشته است:

سلام به دوستان گرامی. مخصوصا جناب امیلیانو
امروز داشتم نگاهی به لیست سیاه سفید خاکستری مینداختم. چنتا مورد به نظرم رسید که اشاره کنم:
1. این فیلم داستانی کوتاه رو احتمالا خیلی ها یادشون هست ولی توی لیست از قلم افتاده. از شبکه دو پخش می شد. تو حال و هوای محرم. در مورد یک پسرکوچولو یا موهای طلایی بود به اسم ابوالفضل که مادرش نذر کرده بود یه تعدادی استکان شیشه ای به هیئت محلشون هدیه بده. تو یکی از صحنه ها، پسرک موطلایی رو می دیدیم که مادرش یک سینی رو پر از استکان های شیشه ای کرده بود و داده بود دستش که ببره مسجد. شب بود و صدای سنج و طبل میومد و بچه با اون جثه ی کوچکش با احتیاط و قدم به قدم توی کوچه راه می رفت تا استکان ها نشکند. بعد استکان ها رو به هیئت میرسوند و اون رو می دیدیم که توی آبدارخونه داره کمک میکنه یا توی هیئت چایی می گردوند و اتفاقاتی می افتاد که کلی استکان می شکست و نگرانی های پسره و غیره. یه پیرمردی هم اون وسط بود که اون رو "ابالفضل" صدا می زد.
2. شماره 30 لیست سیاه: خرس کوچولوی موآبی فکر می کنم ژاپنی نبود. ساختش خیلی شبیه این یکی استاپ موشن قدیمی بود و تصور میکنم مثل این، لهستانی بود: Colargol Teddy Bear
3. شماره 47 لیست سیاه: جزیره کلات دریایی اسم اصلیش "بچه های بالربی" بود که قبلا در موردش مفصل نوشته بودم. اقتباسی بود از کتاب آسترید لیندگرن به همین اسم. آسترید لیندگرن: خالق دره گل سرخ (برادران شیردل)
4. یک چشم آلبالو- یک چشم گیلاس... کاملش اینه: یکی در میون - منگولتینا
5. مسافرخانه اتفاق که همه مون به خاطر داریم. نکته ی خاصش که خیلی تکرار می شد و توی ذهن ها مونده "کوکتل مولوتوف" بود! احمدآقالو در نقش مسافرخونه چی، ساواکی نبود. جاسوس بود و برای ساواک خبر می برد.
6. شماره 118: سریال ماه رمضونی که خانومه شوهر چاقش رو "شادزی" صدا می زد. اسم خانومه "پروین ابراهیمی" بود و همون سالها فوت کرد. نقش یک مادر خیلی جدی، منضبط و بداخلاق رو بازی می کرد.
7. شماره 90 و 133 مشخصات یک مجموعه هستن. مدرسه ما که ناظمشون جلیل فرجاد بود همون مجموعه ای بود که تو یکی از قسمت ها بچه ها تصمیم گرفتن آپارات درست کنن و تو قسمت دیگری پسره توی خواب حرف می زد...
8. مجموعه ای بود که بعدازظهرها از شبکه اول پخش می شد و از شعر تیتراژش همین یک جمله یادم مونده: به کارهای مردم، نگاه کن دوباره...
9. مجموعه تئاتری تولید استان فارس که یک سال تابستون از شبکه یک پخش شد و توی دادگاهی می گذشت با متهم و قاضی و مثلا حالت طنز و مسخره بازی داشت. قاضیه دادگاه رو با این جمله شروع می کرد: جلسه امروز ما- یه بار دیگه رسمیه- قاضی کجاست؟- متهم این میون کیه؟
10. شماره 144: خانه ی ما صبح های جمعه از شبکه دو پخش می شد و مونا غمخوار و خانواده اش مستاجرهای مهری ودادیان بودن تو یه خونه ی قدیمی و مهری ودادیان دختربچه رو صدا میزد: "نخودچی"

1. سلام به همه.
2. "هایدی" جان، ببخشید با تآخیر جواب می دم، عزیز.
این چند روزی خیلی سرم شلوغ بود و نمی رسیدم. امروز، جمعه، فرصتی پیش اومد بالأخره.
3. خیلی ممنونم که با دقت نظر و ریزبینی تموم "سیاه، سفید، خاکستری" رو وقت گذاشتی، خوندی و یکی، یکی در موردشون نظر دادی. لطف داری شما.

3.1. راستش، این جور فیلم ها و تله فیلم ها رو خیلی روشون کلیک نکرده م و به جز یکی، دو مورد خاص؛ که دیگه خیلی خاطره انگیز بودن، مثل "کاروان آفتاب" بقیه رو آرشیو نکرده م.
3.2. توضیحات مفیدتون رو به آیتم یادشده اضافه کردم. ممنون.
3.3. پس اگه این طور باشه؛ که، حذف می شه. چه خوب!
اتفاقاً "بچه های بالربی" رو خودتون برای اولین بار کشف کرده بودید.

"استرید لیندگِرن" نویسنده ی "دختر استثنایی" ("پی پی جوراب بلند") هم هست.

3.4. احسن و آفرین به این همه دقت. اضافه ش کردم.
3.5. درسته. این تیکه رو من خوب خوب یادم اومد. مرسی.
3.6 و 3.7. دوباره احسن به این همه دقت. اعتراف می کنم که تا حالا هیچ کی با این همه دقت این لیست رو نخونده بود؛ شاید حتا، خودم که تنظیم کننده شم!
3.8. خوب، خوشبختانه این همه لطف شما یه جواب داره و اون هم این که:
این مورد، آیتم شماره ی 413 "لیست سفید"ه:
"نگاه کن دوباره":




9. مطمئن نیستم؛ اما، فک کنم منظورتون "گلباران" (II) باشه؛ که، الآن به شک افتادم تابستونا داده می شد یا دهه ی فجر:



10. وای که اگه این تیکه ی "نخودچی" رو نمی گفتید، صد سال هم می گذشت، یادم نمی یومد؛ اما، همین تیکه باعث شد خوب خوب یادم بیاد. ممنونم از تو، دوست عزیزم؛ حتا بخاطر، همین یادآوری های لذت بخش.

11. اما، در مورد مسابقه ی بالا؛ که، زحمتشو کشیدید، خودتون هم خوب واقفید که خیلی سخته. برای همین واسه ش جایزه در نظر گرفتید.
12. این کارتون "رامکال" درش "بازی می کنه"؛ ولی، طبعاً "رامکال" نیست و اصلاً تو تلویزیون ما پخش نشده، درسته؟
من یکی که نمی تونم صاحب اون جایزه ی ارزشمندتون بشم.

...............................

13. می بینم که از "59" عزیز هم خبری نیست و امیدوارم زودتر به جمعمون برگرده. منتظریم.