امواج صوتي گمشده (مخصوص كليپهاي صوتي از كارتون‌ها، سريال‌ها، فيلم‌هاي قديمي كودك و نوجوان و رادیو)

Heidii نوشته است:

سلام به دوستان گرامی
ممنونم از شما جناب 59- نوشته ای که به نقل از وبلاگ بچه های دیروز به اشتراک گذاشتین خیلی جالب و خوندنی بود.
این موسیقی واقعا سرزنده و شاداب است و کشف سازنده ی اون هم برای من مغتنم بود.

دوستان خوبم
امروز با تعدادی موسیقی و ترانه ی آشنا مهمون خونه هاتون هستم (!!)
امیدوارم از شنیدنشون لذت ببرین.

1. به مناسبت ورود فصل سرما و دهه ی فجر: وقتی که آتروپات هست- زمستون هم بهاره!
http://s5.picofile.com/file/8112794592/%D8%A2%D8%AA%D8%B1%D9%88%D9%BE%D8%A7%D8%AA.mp3.html

2. اوستا بابا اوستا بابا کجایی- بدو بیا که دوست بچه هایی
http://s5.picofile.com/file/8112794850/%D8%A7%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7_%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D8%A7.mp3.html

3. سلامتی چه خوبه- راستی که هست نعمت- از غم و غصه دوره- هرکی که هست سلامت
http://s5.picofile.com/file/8112794118/%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85%D8%AA%DB%8C_%DA%86%D9%87_%D8%AE%D9%88%D8%A8%D9%87.mp3.html

4. یکی از موسیقی های آشنای زمان کودکی مون رو از سریال خبرنامه یادمون میاد که دیشب قسمت هایی از اون تو برنامه ی بچه های دیروز نمایش داده شد. سه چهار سال قبل موقع تماشای یک فیلم قدیمی ایرانی (مال قبل از انقلاب) این موسیقی آشنا رو به عنوان موسیقی متن اون فیلم شنیدم و همونجا فهمیدم پیشینه ی این موسیقی، مال خیلی قبل تر از سریال خبرنامه است. (متاسفانه اسم اون فیلم قبل از انقلابی یادم نیست) سازنده ی این کار، رو می شناسیم و نوستالژی های موسیقایی زیادی ازش به یاد داریم. منصور تهرانی.
این یک اجرای جدیدتر از این موسیقی است:
http://s5.picofile.com/file/8112795850/%D8%AE%D8%A8%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87.mp3.html

Emiliano نوشته است:

1. سلام دوستان.
2. "59" عزیز حالا که بحث استاد "انوشیروان روحانی" داغه و من و شما و "افشین" و دوستان از سینه چاکان ایشون هستیم، به مصاحبه ی ایشون در مجله ی "زن روز" شماره ی 700 هم؛ که، مربوط به حدود 40 سال پیشه توجه شما رو جلب می کنم:

   

منبع: "پیکان جوانان".


3. بهترین کارهای ایشون از نظر حقیر به ترتیب علاقه ی شخص ینده:

3.1. گل حسرت (زیباپرستی).
3.2. سراب.
3.3. فریاد. (خیلی شبیه "سراب"ه و خودم گاهی این دو رو اشتباه می گیرم.)
3.4. گل سنگ.
3.5. سلطان قلب ها.
3.6. تولدت مبارک.
3.7. همه چیم یار.

و ....

فقط یه نگاه کوچیک به این لیست کوتاه از صدها شاهکار ایشون نشون می ده که "روحانی" جزو خاطره سازهای مملکتمون بوده. ینی من عاشق این مرد بزرگم با این همه هوش و استعداد.

4. در مورد "تولدت مبارک"ش جالبه بدونید که ایشون این آهنگ رو فی الواقع سال 1349 و برای تبلیغ یک سالگی "پیکان" "ایران ناسیونال" ("ایران خودرو") می سازن و بعدها همه گیر می شه و الآن تولدی نیست که این آهنگ برای خانوم یا آقاش شنیده نشه! و دیگه کسی از زنده یاد "پیکان" هم یادی نمی کنه!

خودم این موضوع رو چند وقتیه متوجه شدم و گفتم شاید برای شما هم تازگی داشته باشه.

5. زنده باد ایشون و زنده باد همه ی عزیزانی که قدر هنر و هنرمند واقعی رو می شناسن.

با درود خدمت یاران ارجمد فروم رویایی.

امیر جان بسیار ممنونم برای اطلاع رسانی و به اشتراک قرار دادن این مصاحبه ی ارزشمند.
راستش من هنوز نخوندم، اکنون سیوش کردم تا سپس سر فرصت با دقت مطالعه کنم.
البته بیاد دارم که درست چندی پیش، همین عکس استاد رو قرار داده بودید. سایت "پیکان جوانان" رو هم،
چندی پیش که معرفی‌ کردید، سر زدم بهش (البته هنوز کامل مورد کنکاش قرارش ندادم)،
اما پیداست که با عشق و شور و حال نوستالژیک ساخته شده و جای شاد باش گفتن به نویسنده و سازنده اش داره.
از شما پنهون نباشه، یکی‌ - دو ماه پیش در سایت مجله ی "قدیمی ها"، در مورد تاریخچه ی ساخت،
و بهانه ی اصلی‌ آهنگ "تولد مبارک" خونده بودم، و اکنون بازهم از یادآوری شما ممنون هستم.
برای مواردی که در بخش فیلم‌ها مطرح ساختید، در همین‌جا مراتب سپاس خود را بیان میدارم.  
امیر جان در ضمن، اورتور و ملودی اصلی‌ آهنگی که با نام "ورژن دیگه از ترانه‌های سلامتی‌ چه خوبه" قرار دادید،
خیلی‌ خیلی‌ زیاد، من رو یاد موسیقی‌ استفاده شده در متن یکی‌ از فیلمهای دهه ی پنجاه می‌‌ندازه، ...
ذهنم میره سمت فیلم همیشه تازه و بدون تاریخ مصرفی که بهروز خان و. بهمراه فائقه آتشین بازی داشتن. "ممل ..."?.

و اما نکته ی جالبی‌ که در تیتر مصاحبه هست، مساله ی "پرواز و موسیقی‌" می‌باشد، درست همون چیزی که،
با شنیدن آهنگ‌های استاد انوشیروان روحانی در ذهن شکوفا میشه و ما هم اتفاقن از اون یاد کرده بودیم.
پس احساسمون درست و بجا بوده. استاد انوشیروان روحانی از مفاخر ارزشمند هنری و فرهنگی‌ ایران زمین هستند.
چنین افرادی، شاید هر ۲۰۰ سال یکبار بدنیا میان، و نبض هنر و شناخت فرهنگی‌ کشورشون رو در دست می‌‌گیرن.
امیر جان، به لیست بسیار خوبی‌ که درباره ی آفرینه های ماندگار استاد اشاره داشتید،
آهنگ "(هوس) - برای من نوشته، گذشته‌ها گذشته، تمام قصه هام هوس بود ..."،
که "معین بی‌ همتا" آنرا به زیبایی‌ هرچه تمام اجرا کردند را نیز، حتمن و حتمن باید اضافه کرد.
یکی‌ - دو سال پیش کنسرتی برای بزرگداشت استاد انوشیروان روحانی برگذار شده بوده،
که در همان لامپ تصویر شما هست بطور کامل، ... آنجا بود که معین به روی سن آمد،
با پیانوی استاد این آفرینه را زنده دوباره اجرا کردند و عنوان شد که سازنده ی این شاهکار،
استاد انوشیروان روحانی هستند.



شاید گفتن این مورد بجا بنظر نرسه، اما من از روی خیر خواهی کامل آنرا می‌ گویم. ... بسیار بسیار خشنود هستم،
که استاد انوشیروان روحانی، در خانواد ای با فرهنگ و "مرفه" بدنیا اومدن و زندگی‌ خودشون هم چنین بوده و هست.
داشتیم بسیار هنرمندان دیگری را، که پس از شهرت و رسیدن به جایگاه مناسب مالی،
بواسطه ی "غم نا‌ن" و فقری که در کودکی با اون مواجه بودن، یک حالت عقده کشایی رو آغاز کردن.
من نمی‌خوام نام ببرم، اما مواردی بوده. ... سپس این حالت ایشان، به استفاده از الکل و مواد مخدر رسیده.
اینها همه بخاطر کمبود‌هایی‌ بوده که این بزرگواران در کودکی و نوجوانی با اون دست و پنجه نرم کردن، به بیان دیگر،
از سربالایی‌ سختی بالا اومدن تا به قلّه ی شهرت و نشون دادن استعدادشون برسن ...،
سپس این خستگی‌ ناشی‌ از راه دشور رو، پس از مشهور شدن، با مواردی که گفته شد، انگار که خواستند از تن‌ بدر کنند.
چند سال پیش در فضای اینترنت، عکس یک خانه ی بسیار زیبا که شبیه به عرشه ی کشتی با طبقات مختلف هست، منتشر شد،
و بخاطر فرم زیبایی‌ که در معماری داشت، عکس اون در چند سایت به اشتراک قرار داده شده بود.
یعنی‌ توسط یک رهگذر گرفته شده بود و در منطقه ی لواسانات تهران اگر اشتباه نکنم قرار داره.
آنجا منزل استاد روحانی هست. در عکس بالا هم پیداست که ایشان در یکی‌ طبقات آنجا هستند و پشت سرشان،
منظره ی طبیعت هست که از بالای بلندی نشان داده میشه. ... در سایت "لامپ تصویر شما نیز"،
چندی پیش یک ویدیو از یک اجرای تازه ی خصوصی و خانگی توسط استاد به اشتراک قرار داده شد
که ایشان در یکی‌ از طبقات منزل هستند و با نوازش پیانوی رویال، دلربایی میکنند.
امیدوارم که هدف سخن رو، با نوشتن این رج ها رسانده باشم و خدایی نکرده سؤ تفاهم ایجاد نشود.
قصدم گفتن نکته‌ای بود که بالاتر اشاره داشتم و نه کنکاش در زندگی‌ مالی و خصوصی این بزرگوار.
با آرزوی تندرستی و کامیابی‌های روزافزون برای استاد انوشیروان روحانی و همچنین تمامی‌ صاحبان هنر و فرهنگ ایران زمین.
در صورت تمایل همراهان ارجمند، این گفتگو ادامه خواهد داشت.... سلامت باشید.

.
.
.

59 نوشته است:


شاید گفتن این مورد بجا بنظر نرسه، اما من از روی خیر خواهی کامل آنرا می‌ گویم. ... بسیار بسیار خشنود هستم،
که استاد انوشیروان روحانی، در خانواد ای با فرهنگ و "مرفه" بدنیا اومدن و زندگی‌ خودشون هم چنین بوده و هست.
داشتیم بسیار هنرمندان دیگری را، که پس از شهرت و رسیدن به جایگاه مناسب مالی،
بواسطه ی "غم نا‌ن" و فقری که در کودکی با اون مواجه بودن، یک حالت عقده کشایی رو آغاز کردن.
من نمی‌خوام نام ببرم، اما مواردی بوده. ... سپس این حالت ایشان، به استفاده از الکل و مواد مخدر رسیده.
اینها همه بخاطر کمبود‌هایی‌ بوده که این بزرگواران در کودکی و نوجوانی با اون دست و پنجه نرم کردن، به بیان دیگر،
از سربالایی‌ سختی بالا اومدن تا به قلّه ی شهرت و نشون دادن استعدادشون برسن ...،
سپس این خستگی‌ ناشی‌ از راه دشور رو، پس از مشهور شدن، با مواردی که گفته شد، انگار که خواستند از تن‌ بدر کنند.
چند سال پیش در فضای اینترنت، عکس یک خانه ی بسیار زیبا که شبیه به عرشه ی کشتی با طبقات مختلف هست، منتشر شد،
و بخاطر فرم زیبایی‌ که در معماری داشت، عکس اون در چند سایت به اشتراک قرار داده شده بود.
یعنی‌ توسط یک رهگذر گرفته شده بود و در منطقه ی لواسانات تهران اگر اشتباه نکنم قرار داره.
آنجا منزل استاد روحانی هست. در عکس بالا هم پیداست که ایشان در یکی‌ طبقات آنجا هستند و پشت سرشان،
منظره ی طبیعت هست که از بالای بلندی نشان داده میشه. ... در سایت "لامپ تصویر شما نیز"،
چندی پیش یک ویدیو از یک اجرای تازه ی خصوصی و خانگی توسط استاد به اشتراک قرار داده شد
که ایشان در یکی‌ از طبقات منزل هستند و با نوازش پیانوی رویال، دلربایی میکنند.
امیدوارم که هدف سخن رو، با نوشتن این رج ها رسانده باشم و خدایی نکرده سؤ تفاهم ایجاد نشود.
قصدم گفتن نکته‌ای بود که بالاتر اشاره داشتم و نه کنکاش در زندگی‌ مالی و خصوصی این بزرگوار.
با آرزوی تندرستی و کامیابی‌های روزافزون برای استاد انوشیروان روحانی و همچنین تمامی‌ صاحبان هنر و فرهنگ ایران زمین.
در صورت تمایل همراهان ارجمند، این گفتگو ادامه خواهد داشت.... سلامت باشید.

.
.
.

[/b]

Heidii نوشته است:

اشاره ی خوبی بود. ممنونم.
چند روز پیش وقتی خاطره ی این موسیقی رو با مادرم مطرح کردم، یکی از اولین نکاتی که ایشون یادآوری کردن همین مورد بود.
مادرم از قدیم به یاد داشتن که ایشون از دل خانواده ی مرفه و متمولی رشد کرده بودن و یکی از اولین افرادی بودن در ایران، که در سنین جوانی و قبل از رسیدن به آوازه ی فعلی شون، هواپیمای شخصی داشتن.
این میراث خانوادگی، در کنار ذوق و استعداد شخصی و فامیلی و البته نظارت ها و سرمایه گذاری هایی که پدرشون از سنین پایین روی فرزندان داشتن در مورد تمرین و یادگیری موسیقی، پشتوانه ای میشه برای رشد و شکوفایی ایشون. البته در کنار پیگیری و علاقه شخصی این چند نفر برادر.
و این "غم نان"، مسیر زندگی آدمهای زیادی را از همدیگر جدا می کند.

خانم هایدی با درود. ... عجب نکته ی جالبی‌ بود که استاد روحانی،
هواپیمای شخصی‌ داشتند (درباره اش نمی‌‌دانستم). پس حالا با جرات عکس آن خانه را قرار می‌‌دهم:
(اگر ماجرای هواپیما را نمیگفتید، با اینکه مورد خانه را ۱۵ سال پیش از زبان یکی‌ از آهنگسازان،
که البته دیگر فوت شده اند و یادشان گرامیست شنیده بودم، اما هنوز چند درصدی شک داشتم درباره ی اینکه،
کل این خانه برای استاد است، یا فقط یک طبقه اش. اما حال، صحبت آن آهنگساز فقید،
که یار و دوست صمیمی‌ ایشان بود، دیگر کاملا ثابت میگردد).



(باز هم تاکید می‌‌کنم که صحبت، عکس و ... در این رابطه را، با شادی تمام قرار میدهیم. خدا به همگان رفاه بدهد.)

من این نکته را می‌خواستم اضافه کنم، که در سالهای پایانی دهه ی هفتاد، مدرس عکاسی داشتیم،
که پروژه‌ای داشت برای عکاسی از تمام بزرگان موسیقی‌ ایران. به احتمال زیاد کتاب آن چاپ شده در دهه ی هشتاد.
این جناب مدرس تعریف میکرد، که وقتی‌ نزد بزرگان صاحب نام موسیقی‌ ایران می‌رفته، با زندگی‌ بسیار مجلل ایشان روبرو میشده.
وقتی‌ هم که از نزدیک با آنها همکلام میگشته، متوجه شده که این رفاه، نه از راه نواختن، ساختن آهنگ و و آموزش بدست آمده،
بلکه همه‌ شان از اپتدا پولدار درست و حسابی‌ بودند، استعداد و ذوق هم داشتند، شکی نیست، آنوقت در سایه ی این تامین مالی‌ بودن،
به ذوق و هنرشان هم رسیده اند و با خیال راحت جلو رفته اند. بسیار هم نیکوست. خدا به همه مال و دارائی بدهد.  
و گرنه کسی‌ که با محدودیت‌های مختلف و چه بدتر از آن، "فقر و غم نا‌ن" بزرگ شده باشد،
اگر به جایی‌ در شهرت هم برسد، حتما کمپلکس‌های رفتاری خواهد داشت و دست به عقده گشایی خواهد زد.  

.
.
.

59 نوشته است:

Heidii نوشته است:

اشاره ی خوبی بود. ممنونم.
چند روز پیش وقتی خاطره ی این موسیقی رو با مادرم مطرح کردم، یکی از اولین نکاتی که ایشون یادآوری کردن همین مورد بود.
مادرم از قدیم به یاد داشتن که ایشون از دل خانواده ی مرفه و متمولی رشد کرده بودن و یکی از اولین افرادی بودن در ایران، که در سنین جوانی و قبل از رسیدن به آوازه ی فعلی شون، هواپیمای شخصی داشتن.
این میراث خانوادگی، در کنار ذوق و استعداد شخصی و فامیلی و البته نظارت ها و سرمایه گذاری هایی که پدرشون از سنین پایین روی فرزندان داشتن در مورد تمرین و یادگیری موسیقی، پشتوانه ای میشه برای رشد و شکوفایی ایشون. البته در کنار پیگیری و علاقه شخصی این چند نفر برادر.
و این "غم نان"، مسیر زندگی آدمهای زیادی را از همدیگر جدا می کند.

خانم هایدی با درود. ... عجب نکته ی جالبی‌ بود که استاد روحانی،
هواپیمای شخصی‌ داشتند (درباره اش نمی‌‌دانستم). پس حالا با جرات عکس آن خانه را قرار می‌‌دهم:
(اگر ماجرای هواپیما را نمیگفتید، با اینکه مورد خانه را ۱۵ سال پیش از زبان یکی‌ از آهنگسازان،
که البته دیگر فوت شده اند و یادشان گرامیست شنیده بودم، اما هنوز چند درصدی شک داشتم درباره ی اینکه،
کل این خانه برای استاد است، یا فقط یک طبقه اش. اما حال، صحبت آن آهنگساز فقید،
که یار و دوست صمیمی‌ ایشان بود، دیگر کاملا ثابت میگردد).



(باز هم تاکید می‌‌کنم که صحبت، عکس و ... در این رابطه را، با شادی تمام قرار میدهیم. خدا به همگان رفاه بدهد.)

من این نکته را می‌خواستم اضافه کنم، که در سالهای پایانی دهه ی هفتاد، مدرس عکاسی داشتیم،
که پروژه‌ای داشت برای عکاسی از تمام بازرگان موسیقی‌ ایران. به احتمال زیاد کتاب آن چاپ شده در دهه ی هشتاد.
این جناب مدرس تعریف میکردد، که وقتی‌ نزد بزرگان صاحب نام موسیقی‌ ایران می‌رفته، با زندگی‌ بسیار مجلل ایشان روبرو میشده.
وقتی‌ هم که از نزدیک با آنها همکلام میگشته، متوجه شده که این رفاه، نه از راه نواختن، ساختن آهنگ و و آموزش بدست آمده،
بلکه همه‌ شان از اپتدا پولدار درست و حسابی‌ بودند، استعداد و ذوق هم داشتند، شکی نیست، آنوقت در سایه ی این تامین مالی‌ بودن،
به ذوق و هنرشان هم رسیده اند و با خیال راحت جلو رفته اند. بسیار هم نیکوست. خدا به همه مال و دارائی بدهد.  
و گرنه کسی‌ که با محدودیت‌های مختلف و چه بدتر از آن، "فقر و غم نا‌ن" بزرگ شده باشد،
اگر به جایی‌ در شهرت هم برسد، حتما کمپلکس‌های رفتاری خواهد داشت و دست به عقده گشایی خواهد زد.  

.
.
.

Heidii نوشته است:

یک توضیح مختصر رو من در ادامه ی نوشته ی خوب شما فقط اشاره می کنم و ازش می گذرم.
بی رودربایستی این درست است. کاریش هم نمی شود کرد.
ابراهیم حاتمی کیا مرد شریف و درستی است. اکبر عبدی نیز هم. هردوتایشان هنرمندهای خوبی هستن و قابل احترام.
این چیزی که می نویسم شاید کمی عجیب باشد و غیرقابل هضم. هرکسی می تواند نظر خودش را داشته باشد و بیان کند.
ابراهیم حاتمی کیا بزرگ شده ی محله ی بهارستان است. خانواده ی ساده ای داشت و سالها در کنار منزل پدری اش در همان محله زندگی می کرد. پدرش مغازه ی کوچکی داشت و به استناد خاطرات خودش، در مقطعی که درگیری و مشکلات زیادی با ارشاد داشت، کل روز را پشت دخل مغازه می ایستاد و شبها در اتاقک کوچکی زیر شیروانی می نشست و آژانس شیشه ای را همانجا نوشت.
حاتمی کیا کم کم تغییر کرد و تبدیل شد به چیزی که به سختی می شناختیم. همان زمان ها بود که از بهارستان بلند شد و آمد شهرک غرب. اکبرعبدی هم بچه ی نازی آباد بود و بارها در تلویزیون و افتتاحیه ها و اختتامیه ها به طور ضمنی اشاره کرده که آمده شهرک غرب. خیلی چیزها می تواند باعث تغییر آدمها بشود. هرکدام از ما هم به نسبت قبل، خیلی عوض شده ایم و حتما در گذر زمان، بیشتر تغییر می کنیم.
رفاه خیلی خوب است و به قول شما خدا قسمت همه بکند. ولی به هرحال هرکسی ظرفیت خودش را دارد و هرچیزی می تواند روی این ظرفیت تاثیر بگذارد. حتی یک جابه جایی ساده از این محله به آن محله.
این را خیلی غیرمستقیم و در لفافه گفتم و ازش می گذرم. خیلی چیزها می تواند باعث تغییر آدمها بشود. درهرحال از نظر من، حاتمی کیای بهارستان و حاتمی کیای شهرک غرب/ اکبر عبدی نازی آباد و اکبرعبدی شهرک غرب، توی فیلم هایشان هم مشخص است که فرق دارند.
گاهی گله می کنند که چرا کارگردان های این روزها، چیزهایی می گویند و می سازند که از جنس مردم نیست. تیپ ها و طبقه ها و آدمهایی را نشان می دهند که عمومیت ندارد و محدود به منطقه و طبقه و قشر خاصی می شود. واقعیتش این است که این نویسنده ها و کارگردان ها، چیزهایی را می بینند و می گویند و می سازند که صبح تا شب اطراف خودشان می بینند. از حلقه ها و محافل و افرادی می گویند که خودشان حشرونشر و نشست و برخواست دارند. شاید همین آدمها بیست سی سال قبل طور دیگری می گفتند چون طور دیگری زندگی می کردند. حالا چیزهای اطرافشان عوض شده و جنس حرفهایشان هم تغییر کرده.
ظاهرا ظرفیت های آدمها در برابر تغییرات متفاوت است. مخصوصا اگه این تغییرات در مقایسه با گذشته ی آدمها خیلی متفاوت باشد.

arman نوشته است:سلام به همه دوستان عزیز
دیشب (1392/11/21 ) شبکه مستند " تازه نفس ها 1358 " ساخته کیانوش عیاری را پخش کرد. امیدوارم دوستان دیده باشند .نمی خوام در مورد محتوای این فیلم حرف بزنم . وسطای فیلم که بازار دستفروشای لباس رو نشون میداد یک آهنگی روی زمینه پخش می شد که آشنا بود آهنگ تمی هندی داره

http://up-is.ir/up-s22/1392113555731.mp3

بعد یادم اومد کجا شنیدم ! ترانه مجید اخشابی رو تیتراژ پایانی سریال " متهم گریخت " خوانده :

http://dl.bia2ahang.org/Mehdi/Dey92/musics/Majid%20Akhshabi-Titrajhe%20Seriyal%20Motaham%20Gorikht-Koch-.mp3

با یکم جستجو اصل آهنگو پیدا کردم اینجا نوشته اصل این کار یکی از پنج آهنگ فیلم هندی قدرت و ایمان است

http://canadadirect.blogfa.com/post/145/%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%AA%DB%8C%D8%AA%D8%B1%D8%A7%DA%98-%D9%BE%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B3%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%84-%D9%85%D8%AA%D9%87%D9%85-%DA%AF%D8%B1%DB%8C%D8%AE%D8%AA

دوستان عزیز ببخشید میدونم ربطی به کودکی و کارتونای زمان بچگی ما نداره . فقط چون روی فیلم قدیمی آقای عیاری بود گفتم بگذارم .

Indiana Jones نوشته است:با سلام
این هم یکی دیگر از موسیقی های بیادماندنی و کشف رمز شده ی امروز.
کاروان ها محصول 1979
با بازی آنتونی کوئین ، بهروز وثوقی و محمدعلی کشاورز

http://s5.picofile.com/file/8112970842/01_Caravan_On_The_Move.mp3.html
ارادتمند
افشین

59 نوشته است:

Emiliano نوشته است:

1. سلام دوستان.
2. "59" عزیز حالا که بحث استاد "انوشیروان روحانی" داغه و من و شما و "افشین" و دوستان از سینه چاکان ایشون هستیم، به مصاحبه ی ایشون در مجله ی "زن روز" شماره ی 700 هم؛ که، مربوط به حدود 40 سال پیشه توجه شما رو جلب می کنم:


منبع: "پیکان جوانان".


3. بهترین کارهای ایشون از نظر حقیر به ترتیب علاقه ی شخص ینده:

3.1. گل حسرت (زیباپرستی).
3.2. سراب.
3.3. فریاد. (خیلی شبیه "سراب"ه و خودم گاهی این دو رو اشتباه می گیرم.)
3.4. گل سنگ.
3.5. سلطان قلب ها.
3.6. تولدت مبارک.
3.7. همه چیم یار.

و ....

فقط یه نگاه کوچیک به این لیست کوتاه از صدها شاهکار ایشون نشون می ده که "روحانی" جزو خاطره سازهای مملکتمون بوده. ینی من عاشق این مرد بزرگم با این همه هوش و استعداد.

4. در مورد "تولدت مبارک"ش جالبه بدونید که ایشون این آهنگ رو فی الواقع سال 1349 و برای تبلیغ یک سالگی "پیکان" "ایران ناسیونال" ("ایران خودرو") می سازن و بعدها همه گیر می شه و الآن تولدی نیست که این آهنگ برای خانوم یا آقاش شنیده نشه! و دیگه کسی از زنده یاد "پیکان" هم یادی نمی کنه!

خودم این موضوع رو چند وقتیه متوجه شدم و گفتم شاید برای شما هم تازگی داشته باشه.

5. زنده باد ایشون و زنده باد همه ی عزیزانی که قدر هنر و هنرمند واقعی رو می شناسن.

با درود خدمت یاران ارجمد فروم رویایی.

امیر جان بسیار ممنونم برای اطلاع رسانی و به اشتراک قرار دادن این مصاحبه ی ارزشمند.
راستش من هنوز نخوندم، اکنون سیوش کردم تا سپس سر فرصت با دقت مطالعه کنم.
البته بیاد دارم که درست چندی پیش، همین عکس استاد رو قرار داده بودید. سایت "پیکان جوانان" رو هم،
چندی پیش که معرفی‌ کردید، سر زدم بهش (البته هنوز کامل مورد کنکاش قرارش ندادم)،
اما پیداست که با عشق و شور و حال نوستالژیک ساخته شده و جای شاد باش گفتن به نویسنده و سازنده اش داره.
از شما پنهون نباشه، یکی‌ - دو ماه پیش در سایت مجله ی "قدیمی ها"، در مورد تاریخچه ی ساخت،
و بهانه ی اصلی‌ آهنگ "تولد مبارک" خونده بودم، و اکنون بازهم از یادآوری شما ممنون هستم.
برای مواردی که در بخش فیلم‌ها مطرح ساختید، در همین‌جا مراتب سپاس خود را بیان میدارم.
امیر جان در ضمن، اورتور و ملودی اصلی‌ آهنگی که با نام "ورژن دیگه از ترانه‌های سلامتی‌ چه خوبه" قرار دادید،
خیلی‌ خیلی‌ زیاد، من رو یاد موسیقی‌ استفاده شده در متن یکی‌ از فیلمهای دهه ی پنجاه می‌‌ندازه، ...
ذهنم میره سمت فیلم همیشه تازه و بدون تاریخ مصرفی که بهروز خان و. بهمراه فائقه آتشین بازی داشتن. "ممل ..."?.

و اما نکته ی جالبی‌ که در تیتر مصاحبه هست، مساله ی "پرواز و موسیقی‌" می‌باشد، درست همون چیزی که،
با شنیدن آهنگ‌های استاد انوشیروان روحانی در ذهن شکوفا میشه و ما هم اتفاقن از اون یاد کرده بودیم.
پس احساسمون درست و بجا بوده. استاد انوشیروان روحانی از مفاخر ارزشمند هنری و فرهنگی‌ ایران زمین هستند.
چنین افرادی، شاید هر ۲۰۰ سال یکبار بدنیا میان، و نبض هنر و شناخت فرهنگی‌ کشورشون رو در دست می‌‌گیرن.
امیر جان، به لیست بسیار خوبی‌ که درباره ی آفرینه های ماندگار استاد اشاره داشتید،
آهنگ "(هوس) - برای من نوشته، گذشته‌ها گذشته، تمام قصه هام هوس بود ..."،
که "معین بی‌ همتا" آنرا به زیبایی‌ هرچه تمام اجرا کردند را نیز، حتمن و حتمن باید اضافه کرد.
یکی‌ - دو سال پیش کنسرتی برای بزرگداشت استاد انوشیروان روحانی برگذار شده بوده،
که در همان لامپ تصویر شما هست بطور کامل، ... آنجا بود که معین به روی سن آمد،
با پیانوی استاد این آفرینه را زنده دوباره اجرا کردند و عنوان شد که سازنده ی این شاهکار،
استاد انوشیروان روحانی هستند.



شاید گفتن این مورد بجا بنظر نرسه، اما من از روی خیر خواهی کامل آنرا می‌ گویم. ... بسیار بسیار خشنود هستم،
که استاد انوشیروان روحانی، در خانواد ای با فرهنگ و "مرفه" بدنیا اومدن و زندگی‌ خودشون هم چنین بوده و هست.
داشتیم بسیار هنرمندان دیگری را، که پس از شهرت و رسیدن به جایگاه مناسب مالی،
بواسطه ی "غم نا‌ن" و فقری که در کودکی با اون مواجه بودن، یک حالت عقده کشایی رو آغاز کردن.
من نمی‌خوام نام ببرم، اما مواردی بوده. ... سپس این حالت ایشان، به استفاده از الکل و مواد مخدر رسیده.
اینها همه بخاطر کمبود‌هایی‌ بوده که این بزرگواران در کودکی و نوجوانی با اون دست و پنجه نرم کردن، به بیان دیگر،
از سربالایی‌ سختی بالا اومدن تا به قلّه ی شهرت و نشون دادن استعدادشون برسن ...،
سپس این خستگی‌ ناشی‌ از راه دشور رو، پس از مشهور شدن، با مواردی که گفته شد، انگار که خواستند از تن‌ بدر کنند.
چند سال پیش در فضای اینترنت، عکس یک خانه ی بسیار زیبا که شبیه به عرشه ی کشتی با طبقات مختلف هست، منتشر شد،
و بخاطر فرم زیبایی‌ که در معماری داشت، عکس اون در چند سایت به اشتراک قرار داده شده بود.
یعنی‌ توسط یک رهگذر گرفته شده بود و در منطقه ی لواسانات تهران اگر اشتباه نکنم قرار داره.
آنجا منزل استاد روحانی هست. در عکس بالا هم پیداست که ایشان در یکی‌ طبقات آنجا هستند و پشت سرشان،
منظره ی طبیعت هست که از بالای بلندی نشان داده میشه. ... در سایت "لامپ تصویر شما نیز"،
چندی پیش یک ویدیو از یک اجرای تازه ی خصوصی و خانگی توسط استاد به اشتراک قرار داده شد
که ایشان در یکی‌ از طبقات منزل هستند و با نوازش پیانوی رویال، دلربایی میکنند.
امیدوارم که هدف سخن رو، با نوشتن این رج ها رسانده باشم و خدایی نکرده سؤ تفاهم ایجاد نشود.
قصدم گفتن نکته‌ای بود که بالاتر اشاره داشتم و نه کنکاش در زندگی‌ مالی و خصوصی این بزرگوار.
با آرزوی تندرستی و کامیابی‌های روزافزون برای استاد انوشیروان روحانی و همچنین تمامی‌ صاحبان هنر و فرهنگ ایران زمین.
در صورت تمایل همراهان ارجمند، این گفتگو ادامه خواهد داشت.... سلامت باشید.

.
.
.

4. خواهش می کنم "59" عزیز.
بله. بنده در صفحات قبل هم این مصاحبه رو گذاشتم؛ اما، کاملشو نه. این بار هر سه صفحه رو تقدیم کردم و امیدوارم تا به الآن خونده و لذت برده باشید.

5. بله. اون سایت هم جزو بهترین سایت هاییه که تو عمرم دیده م.

6. از "پیکان جوانان" بهتر و به روزتر، همین "قدیمی ها"ییه؛ که، به خوبی اشاره کردید و دقیقاً بنده هم خبر "تولدت مبارک" "پیکان" رو از همون سایت و همون دو ماه پیش خوندم و کلی هم کفففففف کردم!

7. راستش متوجه نشدم دقیقاً کدوم ترانه ی "فائقه آتشین" مد نظرتونه؛ اما، شباهتی هم اگه باشه، خیلی تابلو نیست.

8. اوه، اوه، راس می گید. "هوس" از قلم افتاده بود؛ وگرنه، باید جای "تولد" می ذاشتمش.
یه چیزی بگم؟
خیلی از "تولدت مبارک" خوشم نمی یاد و یه جورایی خیییلی شاده؛ اما، باز وقتی بهش گوش می دم، نمی تونم ازش بگذرم. من با کارهای سنگین تر و غمگین تر بیشتر حال می کنم؛ بخصوص، اگه از ساخته های "روحانی" عزیز باشه.
"هوس" از اوناست.

9. بله. اون کنسرت رو هم صوتی و هم تصویری شو دارم و از این که اون شاهکار از خاطرم رفته بود، کلی شرمنده شدم.
- "دوستان، من نمی دونم من باید ایشون رو معرفی کنم یا ایشون من رو معرفی کنه؟" (و باز همون لبخند زیبا و دوست داشتنی استاد.)



10. اما، در این مورد که "انوشیروان روحانی" در خونواده ای مرفه پرورده شده ن و به بلوغ و پرواز رسیدن، بنده هم با جنابعالی و "هایدی" عزیز صد در صد موافقم و تموم حرف های شما رو تا آخر هستم.
چه خوب اشاره کردید که اگه ایشون در خونواده ی دیگه ای به دنیا می یومدن، شاید دیگه اون "انوشیروان روحانی"ای نبودن؛ که، ما امروز با افتخار به ایشون می بالیم.

11. در مورد هواپیمای شخصی بنده هم بی خبر بودم؛ اما، با توجه به مصاحبه ی ایشون در همون "زن روز"ی؛ که، تقدیم حضور شد، بعید هم نیست. هرگز.

Heidii نوشته است:

59 نوشته است:

Heidii نوشته است:

اشاره ی خوبی بود. ممنونم.
چند روز پیش وقتی خاطره ی این موسیقی رو با مادرم مطرح کردم، یکی از اولین نکاتی که ایشون یادآوری کردن همین مورد بود.
مادرم از قدیم به یاد داشتن که ایشون از دل خانواده ی مرفه و متمولی رشد کرده بودن و یکی از اولین افرادی بودن در ایران، که در سنین جوانی و قبل از رسیدن به آوازه ی فعلی شون، هواپیمای شخصی داشتن.
این میراث خانوادگی، در کنار ذوق و استعداد شخصی و فامیلی و البته نظارت ها و سرمایه گذاری هایی که پدرشون از سنین پایین روی فرزندان داشتن در مورد تمرین و یادگیری موسیقی، پشتوانه ای میشه برای رشد و شکوفایی ایشون. البته در کنار پیگیری و علاقه شخصی این چند نفر برادر.
و این "غم نان"، مسیر زندگی آدمهای زیادی را از همدیگر جدا می کند.

خانم هایدی با درود. ... عجب نکته ی جالبی‌ بود که استاد روحانی،
هواپیمای شخصی‌ داشتند (درباره اش نمی‌‌دانستم). پس حالا با جرات عکس آن خانه را قرار می‌‌دهم:
(اگر ماجرای هواپیما را نمیگفتید، با اینکه مورد خانه را ۱۵ سال پیش از زبان یکی‌ از آهنگسازان،
که البته دیگر فوت شده اند و یادشان گرامیست شنیده بودم، اما هنوز چند درصدی شک داشتم درباره ی اینکه،
کل این خانه برای استاد است، یا فقط یک طبقه اش. اما حال، صحبت آن آهنگساز فقید،
که یار و دوست صمیمی‌ ایشان بود، دیگر کاملا ثابت میگردد).



(باز هم تاکید می‌‌کنم که صحبت، عکس و ... در این رابطه را، با شادی تمام قرار میدهیم. خدا به همگان رفاه بدهد.)

من این نکته را می‌خواستم اضافه کنم، که در سالهای پایانی دهه ی هفتاد، مدرس عکاسی داشتیم،
که پروژه‌ای داشت برای عکاسی از تمام بازرگان موسیقی‌ ایران. به احتمال زیاد کتاب آن چاپ شده در دهه ی هشتاد.
این جناب مدرس تعریف میکردد، که وقتی‌ نزد بزرگان صاحب نام موسیقی‌ ایران می‌رفته، با زندگی‌ بسیار مجلل ایشان روبرو میشده.
وقتی‌ هم که از نزدیک با آنها همکلام میگشته، متوجه شده که این رفاه، نه از راه نواختن، ساختن آهنگ و و آموزش بدست آمده،
بلکه همه‌ شان از اپتدا پولدار درست و حسابی‌ بودند، استعداد و ذوق هم داشتند، شکی نیست، آنوقت در سایه ی این تامین مالی‌ بودن،
به ذوق و هنرشان هم رسیده اند و با خیال راحت جلو رفته اند. بسیار هم نیکوست. خدا به همه مال و دارائی بدهد.
و گرنه کسی‌ که با محدودیت‌های مختلف و چه بدتر از آن، "فقر و غم نا‌ن" بزرگ شده باشد،
اگر به جایی‌ در شهرت هم برسد، حتما کمپلکس‌های رفتاری خواهد داشت و دست به عقده گشایی خواهد زد.

.
.
.

یک توضیح مختصر رو من در ادامه ی نوشته ی خوب شما فقط اشاره می کنم و ازش می گذرم.
بی رودربایستی این درست است. کاریش هم نمی شود کرد.
ابراهیم حاتمی کیا مرد شریف و درستی است. اکبر عبدی نیز هم. هردوتایشان هنرمندهای خوبی هستن و قابل احترام.
این چیزی که می نویسم شاید کمی عجیب باشد و غیرقابل هضم. هرکسی می تواند نظر خودش را داشته باشد و بیان کند.
ابراهیم حاتمی کیا بزرگ شده ی محله ی بهارستان است. خانواده ی ساده ای داشت و سالها در کنار منزل پدری اش در همان محله زندگی می کرد. پدرش مغازه ی کوچکی داشت و به استناد خاطرات خودش، در مقطعی که درگیری و مشکلات زیادی با ارشاد داشت، کل روز را پشت دخل مغازه می ایستاد و شبها در اتاقک کوچکی زیر شیروانی می نشست و آژانس شیشه ای را همانجا نوشت.
حاتمی کیا کم کم تغییر کرد و تبدیل شد به چیزی که به سختی می شناختیم. همان زمان ها بود که از بهارستان بلند شد و آمد شهرک غرب. اکبرعبدی هم بچه ی نازی آباد بود و بارها در تلویزیون و افتتاحیه ها و اختتامیه ها به طور ضمنی اشاره کرده که آمده شهرک غرب. خیلی چیزها می تواند باعث تغییر آدمها بشود. هرکدام از ما هم به نسبت قبل، خیلی عوض شده ایم و حتما در گذر زمان، بیشتر تغییر می کنیم.
رفاه خیلی خوب است و به قول شما خدا قسمت همه بکند. ولی به هرحال هرکسی ظرفیت خودش را دارد و هرچیزی می تواند روی این ظرفیت تاثیر بگذارد. حتی یک جابه جایی ساده از این محله به آن محله.
این را خیلی غیرمستقیم و در لفافه گفتم و ازش می گذرم. خیلی چیزها می تواند باعث تغییر آدمها بشود. درهرحال از نظر من، حاتمی کیای بهارستان و حاتمی کیای شهرک غرب/ اکبر عبدی نازی آباد و اکبرعبدی شهرک غرب، توی فیلم هایشان هم مشخص است که فرق دارند.
گاهی گله می کنند که چرا کارگردان های این روزها، چیزهایی می گویند و می سازند که از جنس مردم نیست. تیپ ها و طبقه ها و آدمهایی را نشان می دهند که عمومیت ندارد و محدود به منطقه و طبقه و قشر خاصی می شود. واقعیتش این است که این نویسنده ها و کارگردان ها، چیزهایی را می بینند و می گویند و می سازند که صبح تا شب اطراف خودشان می بینند. از حلقه ها و محافل و افرادی می گویند که خودشان حشرونشر و نشست و برخواست دارند. شاید همین آدمها بیست سی سال قبل طور دیگری می گفتند چون طور دیگری زندگی می کردند. حالا چیزهای اطرافشان عوض شده و جنس حرفهایشان هم تغییر کرده.
ظاهرا ظرفیت های آدمها در برابر تغییرات متفاوت است. مخصوصا اگه این تغییرات در مقایسه با گذشته ی آدمها خیلی متفاوت باشد.

كد:

http://depositfiles.com/files/449mzctqm

كد:


http://s5.picofile.com/file/8113430884/Eric_Framond_Morena.mp3.html


Mihakralj نوشته است:

سلام دوستان،
این آهنگی هست از Ojeda Penn به نام Brotherson که درواقع ماهیتی دیسکو دارد.
اما این نگارش خاص از آهنگ بی کلام و تاثیر گذار تر هست و کمیاب.
با جستجو در اینترنت به راحتی نگارش دیگر که خواننده دارد رو می توانید پیدا کنید.

كد:

http://depositfiles.com/files/449mzctqm

اما دوست عزیز 59 گرامی،
آهنگ بالا واسه شما نیست.
برای شما یک کار خاص و کلاسیک دارم که کمتر شاهد چنین موسیقی در ایران بودیم.
من از این آهنگ تعریف نمی کنم و اونو با تمام ویژگی های خاصی که دارد به شما تقدیم می کنم.
آهنگی از Eric Framond فرانسوی که در صورت تمایل کل البوم رو هم تقدیم خواهم کرد.  
امیدوارم که بپسندید.
میحا.

كد:


http://s5.picofile.com/file/8113430884/Eric_Framond_Morena.mp3.html


Emiliano نوشته است:

2. "59" عزیز، موسیقی بی کلام "هوس" بی نظیر بود. نداشتمش. چه کیفیت عالی ای هم داشت. دست مریزاد. لطفاً از استاد هر چی این مدلی داشتید، با ما به اشتراک بگذارید. ممنونم.

3. اما این که فرمودید بنده تشخیص بدم کار خود استاد "انوشیروان روحانی"ه یا برادرش، حقیقتاً تا به این حد نمی تونم تشخیص بدم؛ اما، مهم اینه که این موسیقی زیبا رو استاد نوشته و همین و شنیدن و لذت بردنش ما را بس.

و یه چیز دیگه: هنگام دانلود فکر می کردم کار، با پیانو باشه؛ اما، دیدم با آکاردئونه و اون هم زیبایی خاص خودشو داشت.

4. خوشبختانه از امروز، 26م، سرعت اینترنت به حالت طبیعی برگشته؛ اما، این سه، چار روز ما رو کشت!

Emiliano نوشته است:

[1. "59" عزیز، اولاً بسیار ممنونم؛ بخاطر آلبوم "یادگار عمر". بله. این یکی از بهترین کارهای استاده و خیلی دوسش دارم و هیچ وقت از شنیدنش خسته نمی شم. به دوستان پیشنهاد می کنم حالا که توی "پیکوفایل" آپلود شده، حتماً دریافت و گوش کنند. ممنون از شما.

راستش از اون دسته آلبوم هاییه؛ که، همیشه به سازنده ش حسرت می خورم. یکی این آلبوم، یکی "پاییز طلایی" "فریبرز لاچینی"، یکی "باران عشق" "ناصر چشم آذر" و .... اینا رو چجوری نوشته ن واقعاً و موقع ساختشون واقعاً چه اتفاقایی افتاده؟

2. حالا که صحبت از "هوس" شد، من با شنیدن این اجرای کار، می دونید یاد چی افتادم؟ یاد یکی دیگه از ساخته های "انوشیروان روحانی" برای "افتخار دده بالا"! (آخه این هم اسم و فامیله؟ حق داشتن خجالت بکشن!)

بگذریم. یاد "قمار زندگی" افتادم. می گن "آهنگ ها از آهنگ ها به وجود می یان" یا "کتاب ها از کتاب ها به وجود می یان". من به این گفته ها خیلی معتقدم؛ بخصوص، در زمینه ی موسیقی. برای مثال "هوس" رو فکر می کنم استاد از همین "قمار زندگی" گرفته و با شنیدن به هر دو کار، می شه فهمید که هر دو رو یه آهنگساز نوشته. یادمه کوچیک بودم، اکثر کارهای "شهرام شب پره" رو هم همین طوری تشخیص می دادم.



3. بله. در مورد کنسرت اول "یانی" و موفقیت بی نظیر اون؛ بخاطر، "شهداد روحانی" باهاتون موافقم و من هم از ایشون 5 تا کنسرت دارم و یکی کار اولشو خیلی دوس دارم؛ که، مربوط می شه به 1994 و یکی هم کنسرت امریکای 2006 شون رو. اون هم خیلی عالی کار شده بود: نورپردازی، بازی با لیزر، شروع انفجاری و جوساز، استفاده ی زیاد از ساز چنگ و همچنین صدای خواننده ها، استفاده از چند ویولونیست ارمنی؛ که، خیلی شرقی و کمی ایرانی می نوازن و .... بعد از کنسرت آکروپولیس، اون رو هم دوس دارم، راستش.

Heidii نوشته است:

متاسفانه یکی از بزرگترین دستاوردهای حکومت ایران و پا به پای اون، خانواده های ایرانی، تبدیل آدمهای معمولی به آدمهای عقده ای است.
دور از جان همه ی دوستان ِ اینجا که حتما استثنا هستن، آدمهایی که ردپایی از عقده گشایی و سرخوردگی در رفتارشون نباشه خیلی کم پیدا می شوند این روزها...
عقده چیز عجیب و ناشناخته ای نیست و به راحتی و بدون سروصدا می تونه وارد فکر و شخصیت هر آدمی بشود و رفتارهایش را کنترل کند.
باز هم دور از جان ِ همه ی دوستان اینجا که حتما استثنا هستن، معمولا درصدی از عقده در وجود هرآدمی هست.
متاسفانه به نظر می رسد این درصد بین ایرانی ها کمی بیشتر از مقدار معمولش است. البته عادتی بین مردم ما و مقامات بالاتر هست که وقتی کسی جسارتا می گوید بالای چشمتان ابرو، فوری می گردند گوشه کنار دنیا نمونه های دیگری پیدا کنند و به این ترتیب خودشان را از زیر ذره بین در بیاورند که: فقط که ما نیستیم! ببین اینجا و اونجای دنیا هم هست!... ببین: اینجا هم خشونت است. اونجا هم فقر است. فلان جا هم ناامنی است...
به این ترتیب خیالشان راحت می شود که دیگرانی هم مشغول انجام فلان اشتباه هستن و می تونن در کنار اونها به اشتباهشون ادامه بدن.
در مورد عقده هم احتمالا خواهند گفت: فقط که ما نیستیم... این همه آدم عقده ای جاهای دیگه ی دنیا!
با این حال باز هم بنده خواهم گفت که هرچند درصدی از رفتارهای عقده ای تو وجود هرکسی هست و درصدی از مردمان هرکشوری عقده ای هستن، این درصد بین ما ایرانی ها خیلی- خیلی بیشتر از مقدار معمولش است.
(دور از جان ِ همه ی دوستان اینجا که حتما استثنا هستن)
که دستپخت مشترکی است از حکومت و معلم ها و پدرمادرها.
بگذریم...

این روزها مجموعه ای به اسم "سفر به افریقا" از شبکه پویا پخش می شود که مشخص است قدیمی است ولی من یادم نیست.
تلویزیون ما روی تیتراژ شروع و پایان این کارتون، موسیقی ای گذاشته که مال خودش نیست.
http://s5.picofile.com/file/8113740942/%D8%B3%D9%81%D8%B1_%D8%A8%D9%87_%D8%A7%D9%81%D8%B1%DB%8C%D9%82%D8%A7.flv.html

این موسیقی از روی یکی از کارهای دکتر آلبان برداشته شده که در مورد زادگاه مادرش ای- افریقا- خوانده:
https://www.youtube.com/watch?v=5VP7NxtTu9U  
به ریشه هایم در افریقا بازمی گردم زیرا من زاده ی افریقا هستم...
سرزمین نفت، الماس، نیشکر... همه چیز داریم غیر از دیسیپلین
چیزی که از استعمار به عاریت گرفته ایم
سفیدپوستان هیچ گاه دست از افریقا برنمی دارند
این همه اختلاف و تفرقه... چرا؟
و ...

Heidii نوشته است:

59 نوشته است:


و گرنه کسی‌ که با محدودیت‌های مختلف و چه بدتر از آن، "فقر و غم نا‌ن" بزرگ شده باشد،
اگر به جایی‌ در شهرت هم برسد، حتما کمپلکس‌های رفتاری خواهد داشت و دست به عقده گشایی خواهد زد.  

متاسفانه یکی از بزرگترین دستاوردهای حکومت ایران و پا به پای اون، خانواده های ایرانی، تبدیل آدمهای معمولی به آدمهای عقده ای است.
دور از جان همه ی دوستان ِ اینجا که حتما استثنا هستن، آدمهایی که ردپایی از عقده گشایی و سرخوردگی در رفتارشون نباشه خیلی کم پیدا می شوند این روزها...
عقده چیز عجیب و ناشناخته ای نیست و به راحتی و بدون سروصدا می تونه وارد فکر و شخصیت هر آدمی بشود و رفتارهایش را کنترل کند.
باز هم دور از جان ِ همه ی دوستان اینجا که حتما استثنا هستن، معمولا درصدی از عقده در وجود هرآدمی هست.
متاسفانه به نظر می رسد این درصد بین ایرانی ها کمی بیشتر از مقدار معمولش است. البته عادتی بین مردم ما و مقامات بالاتر هست که وقتی کسی جسارتا می گوید بالای چشمتان ابرو، فوری می گردند گوشه کنار دنیا نمونه های دیگری پیدا کنند و به این ترتیب خودشان را از زیر ذره بین در بیاورند که: فقط که ما نیستیم! ببین اینجا و اونجای دنیا هم هست!... ببین: اینجا هم خشونت است. اونجا هم فقر است. فلان جا هم ناامنی است...
به این ترتیب خیالشان راحت می شود که دیگرانی هم مشغول انجام فلان اشتباه هستن و می تونن در کنار اونها به اشتباهشون ادامه بدن.
در مورد عقده هم احتمالا خواهند گفت: فقط که ما نیستیم... این همه آدم عقده ای جاهای دیگه ی دنیا!
با این حال باز هم بنده خواهم گفت که هرچند درصدی از رفتارهای عقده ای تو وجود هرکسی هست و درصدی از مردمان هرکشوری عقده ای هستن، این درصد بین ما ایرانی ها خیلی- خیلی بیشتر از مقدار معمولش است.
(دور از جان ِ همه ی دوستان اینجا که حتما استثنا هستن)
که دستپخت مشترکی است از حکومت و معلم ها و پدرمادرها.
بگذریم...

این روزها مجموعه ای به اسم "سفر به افریقا" از شبکه پویا پخش می شود که مشخص است قدیمی است ولی من یادم نیست.
تلویزیون ما روی تیتراژ شروع و پایان این کارتون، موسیقی ای گذاشته که مال خودش نیست.
http://s5.picofile.com/file/8113740942/%D8%B3%D9%81%D8%B1_%D8%A8%D9%87_%D8%A7%D9%81%D8%B1%DB%8C%D9%82%D8%A7.flv.html

این موسیقی از روی یکی از کارهای دکتر آلبان برداشته شده که در مورد زادگاه مادرش ای- افریقا- خوانده:
https://www.youtube.com/watch?v=5VP7NxtTu9U  
به ریشه هایم در افریقا بازمی گردم زیرا من زاده ی افریقا هستم...
سرزمین نفت، الماس، نیشکر... همه چیز داریم غیر از دیسیپلین
چیزی که از استعمار به عاریت گرفته ایم
سفیدپوستان هیچ گاه دست از افریقا برنمی دارند
این همه اختلاف و تفرقه... چرا؟
و ...

Heidii نوشته است:

59 نوشته است:


و گرنه کسی‌ که با محدودیت‌های مختلف و چه بدتر از آن، "فقر و غم نا‌ن" بزرگ شده باشد،
اگر به جایی‌ در شهرت هم برسد، حتما کمپلکس‌های رفتاری خواهد داشت و دست به عقده گشایی خواهد زد.  

متاسفانه یکی از بزرگترین دستاوردهای حکومت ایران و پا به پای اون، خانواده های ایرانی، تبدیل آدمهای معمولی به آدمهای عقده ای است.
دور از جان همه ی دوستان ِ اینجا که حتما استثنا هستن، آدمهایی که ردپایی از عقده گشایی و سرخوردگی در رفتارشون نباشه خیلی کم پیدا می شوند این روزها...
عقده چیز عجیب و ناشناخته ای نیست و به راحتی و بدون سروصدا می تونه وارد فکر و شخصیت هر آدمی بشود و رفتارهایش را کنترل کند.
باز هم دور از جان ِ همه ی دوستان اینجا که حتما استثنا هستن، معمولا درصدی از عقده در وجود هرآدمی هست.
متاسفانه به نظر می رسد این درصد بین ایرانی ها کمی بیشتر از مقدار معمولش است. البته عادتی بین مردم ما و مقامات بالاتر هست که وقتی کسی جسارتا می گوید بالای چشمتان ابرو، فوری می گردند گوشه کنار دنیا نمونه های دیگری پیدا کنند و به این ترتیب خودشان را از زیر ذره بین در بیاورند که: فقط که ما نیستیم! ببین اینجا و اونجای دنیا هم هست!... ببین: اینجا هم خشونت است. اونجا هم فقر است. فلان جا هم ناامنی است...
به این ترتیب خیالشان راحت می شود که دیگرانی هم مشغول انجام فلان اشتباه هستن و می تونن در کنار اونها به اشتباهشون ادامه بدن.
و ...

كد:

http://s5.picofile.com/file/8114659850/1972_Riz_Ortolani_Tarantella_Party.mp3.html

Mihakralj نوشته است:Riz Ortolani یکی دیگر از آهنگسازان محبوب من از ایتالیا می باشد. متاسفانه اخیرا همین اوایل سال 2014 رهسپار زندگی ابدی شد.
سال پیش هم Lifetime Achievement Award رو به او دادند و جزو معدود افرادی هست که نایل به دریافت این جایزه شده است. اکثر ایرانی ها فقط یک آهنگساز فیلم رو می شناسند که "انیو موریکونه "هست و بس . هر چند تا به حال موفق به دریافت این جایزه نشده است.
Ortolani که بیشتر از 200 فیلم رو آهنگسازی کرده است ناگهان آهنگ آشنایی واسه ما ایرانی ها بر روی فیلم Joe Valachi - I segreti di Cosa Nostra -1972 دارد.
امیدوارم که لذت ببرید.
میحا

كد:

http://s5.picofile.com/file/8114659850/1972_Riz_Ortolani_Tarantella_Party.mp3.html

arman نوشته است:

Mihakralj نوشته است:Riz Ortolani یکی دیگر از آهنگسازان محبوب من از ایتالیا می باشد. متاسفانه اخیرا همین اوایل سال 2014 رهسپار زندگی ابدی شد.
سال پیش هم Lifetime Achievement Award رو به او دادند و جزو معدود افرادی هست که نایل به دریافت این جایزه شده است. اکثر ایرانی ها فقط یک آهنگساز فیلم رو می شناسند که "انیو موریکونه "هست و بس . هر چند تا به حال موفق به دریافت این جایزه نشده است.
Ortolani که بیشتر از 200 فیلم رو آهنگسازی کرده است ناگهان آهنگ آشنایی واسه ما ایرانی ها بر روی فیلم Joe Valachi - I segreti di Cosa Nostra -1972 دارد.
امیدوارم که لذت ببرید.
میحا

كد:

http://s5.picofile.com/file/8114659850/1972_Riz_Ortolani_Tarantella_Party.mp3.html

درود بر شما !  خیلی جالب بود
آهنگ از مدرسه تا مدرسه است ؟

كد:

http://www.aparat.com/v/COZRX

كد:

http://www.aparat.com/v/3X0fz