کتابهاي گمشده

سلام.مجدد مزاحم می شم.
کسی کتاب "غوره" رو نداره
داستان یه نوزاد که وارد یه خونه میشه و برادر بزرگتر اول حسادت می کنه و...اما کم کم دوست داره داداش کوچیکشو.
نوزاد اسمش غوره میذارن.تصاویر کتاب هم از حمام بردن نوزاد و... بود.
فکر کنم اولش هم از انتظار پدر خونه دم اتاق بیمارستان بود...
ممنون میشم اگه کسی نشونی داشته باشه.این کتاب حوالی 68-70 نشر شده.
تو اینترنت گشتم این دستمو گرفت(شاید این غوره باشه.بقیه کتابهای این نویسنده هم میتونه یادآوری برای دوستان باشه)
مجید راستی – متولد 1333 )
1 - نويسندگي درحوزه ي ادبيات كودك و نوجوان.
2 – چاپ اولين كتاب در بهار سال 1355 به نام پسرك و خورشيد .
3– فعاليت انتشاراتي به عنوان مدير مسئول بيش از ده سال .
4– مدير مسئولي اولين نشريه ويژه خردسالان به نام گُلك
5– نويسندگي و چاپ داستان و قصه در مجله هاي كيهان بچه ها ، گلگ و سروش
كودكان .
6– انتشار بيش از بيست كتاب قصه براي كودكان و نوجوانان .
7- بیست و پنج سال فعالیت مستمردر گروه کودک و نوجوان تلویزیون در حوزه های مختلف از جمله عضویت در طرح و برنامه، طراحی برنامه های گوناگون در قالب مسابقه، جنگ ادبی، عروسکی، داستانی، مستند و .... نویسندگی و همچنین برنامه سازی و دو دوره مدیریت گروه کودک و نوجوان شبکه ی دو.
و امّا عناوین تعدادی از کتاب های چاپ شده ی اینجانب که عبارتند از:
1 ـ پسرک و خورشید (سال 1355 ـ ویژه ی خردسالان)
2 ـ آقابزه و روباه غریبه (1357کودک)
3 ـ تفنگ کهنه (1567کودک)
4 ـ مردی که به خانه ی ما آمد (1358کودک)
5 ـ پسرکِ دست فروش(1359کودک)
6 ـ در جستجوی بهار(1359کودک)
7 ـ من تفنگ میخوام (1357کودک)
8 ـ چندتا دوست؟ (خردسال و کودک)
9 ـ اینجا خانه ی من است (کودک)
10 ـحوض نقلی ( خردسال و کودک)
11 ـ باغچه ی کوچک (خردسال و کودک)
12ـ من گم نشده ام(خردسال و کودک)
13ـ گنجشکک (خردسال)
14ـ شیر پیر و دندانش (خردسال)
15ـ ماهی کوچولو خجالت نکش ( خردسال و کودک)
16ـ غوره (از چهار جلد دو جلد چاپ شده)(خردسال)
17 ـ ماجراهای علی کوچولو(در دو جلد ـ 1388) (خردسال)
18ـ یک تکّه آسمان به من بِده ( 1388 - خردسال)
19- این سر دنیا، آن سر دنیا ( در دست چاپ) * * *
دو نمونه از نوشته های جدید:
"درخت فیل"

یک دشت بود. یک درختِ تنها بود.
درخت، دشت را نگاه کرد.
یک مرتبه یک گلّه فیل دید. فیل ها دوان دوان جلو آمدند تا به درخت رسیدند.
فیل ها یکی یکی از درخت بالا رفتند و کوچک و کوچک تر شدند.
درخت شاد شد. درخت پُر از فیل شد!
پسر تُپُلی که به دنبال فیل ها دویده بود، از دور درخت را دید. پسر تُپُلی خیال
کرد، درخت میوه داده است. سبدش را با خوشحالی از روی زمین برداشت و به
طرف درخت دوید. به درخت رسید. آن وقت فیل ها را مثل میوه از درخت چید و
توی سبد ریخت.
درخت که بارَش سَبُک شده بود، نفسی کشید. گفت: چه خوب شدم. سبک شدم.
پسر تُپُلی هم با سبدِ پُر از میوه اش دوید. تپّه به تپّه از روی تپّه ها پرید تا به خانه اش
رسید.

* * *
"مثلِ یک نردبان!"

پیرمرد، یک خانه نُقلی این طرف خیابان داشت و یک مغازه ی نُقلی آن طرف خیابان.
او هر روز صبح از خانه بیرون می آمد. به آن طرف خیابان می رفت و مغازه اش را باز می کرد.
شب که می شد، در مغازه را می بست و به این طرف خیابان برمی گشت.
همه ی آدم ها برای رفتن از این طرف خیابان به آن طرف خیابان، از روی خط عابر پیاده رَد می شدند.
پیرمرد هم سال ها بود که از روی خط عابر پیاده می رفت و می آمد. درست مثلِ یک نردبان که صبح از آن بالا می رفت و شب از آن پایین می آمد!
امّا هر روز که می گذشت، بالا و پایین رفتن از آن نردبان برایش سخت ترمی شد!
یک روز صبح که داشت از روی خط عابر پیاده می گذشت، نفسش گرفت. عرقش درآمد. ماشین ها ماندند تا او به آن طرف برسد.
پیرمرد با مهربانی به ماشین ها نگاه کرد و به زحمت راه افتاد. آدم های آن طرف خیابان
با نگرانی او را نگاه می کردند. بعضی از ماشین ها هم که در ریف های عقب بودند،
صدای بوقشان بلند شد.
پیرمرد، عرق ریزان آهسته آهسته جلو رفت تا رسید به آن طرف خیابان!
مردم خوشحال شدند. ماشین ها هم راه افتادند و رفتند.
پیرمرد قدم زنان به طرف مغازه نُقلی اش رفت. او داشت فکر می کرد که اگر مغازه اش این طرف خیابان بود، دیگر مجبور نمی شد وسط خیابان بماند و همه او را نگاه کنند.
آن روز، مردپیر تصمیم گرفت مغازه ی نُقلی اش را از آن طرف خیابان به این طرف
خیابان بِیَرَد!
کار سختی نبود. مغازه ی نقلیِ آن طرف خیابان را فروخت. مغازه ی نقلیِ این طرف خیابان را خرید.
حالا، هم خانه ی نُقلی اش این طرف خیابان بود و هم مغازه ی نُقلی اش!
صبح روز بعد مثلِ همیشه، پیرمرد از خانه بیرون آمد تا به مغازه برود. یک لحظه ایستاد. از آنجا خط عابر پیاده را نگاه کرد. چشم هایش برق زد. یک مرتبه به طرف خط عابر پیاده راه افتاد!
چراغ قرمز بود. ایستاد. چراغ سبز شد. مردم راه افتادند. او هم راه افتاد و
با برداشتن قدم های آهسته به آن طرف خیابان رفت!
پیرمرد خوشحال بود. نفس عمیقی کشید. دوباره برگشت و به مغازه اش رفت!
از آن روز به بعد، پیرمرد هرصبح قبل از رفتن به مغازه ی اش، لبخند زنان از روی خط عابر پیاده به آن طرف خیابان میرَوَد و بَرمی گردَد....
با سپاس
مجید راستی