کتابها , داستانها , نوار قصه ها و مجلات دوران کودکی(مصور - کاست و ...)

Emiliano نوشته است:


1. سلام "پوریا"ی عزیز.
خوشحالم که تو این مدت که دوستان کم لطفی می کنن و کمتر به اینجا سر می زنن، هنوز به یاد انجمن هستید و ما رو فراموش نکردید. این نشونه ی لطف شماست.

امیلیانو گرامی
به حساب کم لطفی دوستانتون نگذارید.
بچه هایی که فصل مشترکی از خاطرات دهه شصتی دارند به طور طبیعی دارن مقطعی رو از نظر سنی میگذرونن که با انواع مسوولیت ها مشغولشون کرده.
درواقع دوستانی که به عنوان بچه های دیروز دور هم جمع شده اند، شاید فقط فکر و دلشون تا حدودی تو عالم بچگی مونده باشه، و از نظر سنی دیگه هیچ کدومشون بچه نیستن.
درواقع خیلی هاشون الان همون سن و سالی رو دارن که پدرها و مادرهای خودشون تو دهه شصت داشتن.
با همون وظایف و مسوولیت ها و شاید بیشتر.
من اغلب اوقات فقط یکی دوساعت دیروقت از نیمه شب فرصت دارم که یادداشتی برای فروم بنویسم. در اوج خمیازه و خواب آلودگی.
این روزها که خیلی کمتر.
بی تعارف این قطار خاطره بازی و نوشتن از نوستالژی های دهه شصتی هم میشه دید که به آخر خطش رسیده.
خیلی از بچه ها آردشون رو بیختن و الکشون رو آویختن. گفتنی ها گفته شده و نود و نه درصد از اون چیزهایی رو که بهشون میگیم نوستالژی، از ته ذهنهامون بیرون کشیدیم و به اندازه کافی حفاری کرده ایم
این یکی را به روشنی میشود تو حال و هوای فروم و گپ و گفت ها دید و فهمید.
به هرحال این هم هست.
بگذریم...
راستش شبکه نسیم به تجربه نشون داده که کارش دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره.
تقریبا هیچ کدوم از اون قسمت های شاخص و به یادموندنی "نسیم یادها" نبوده که الان تو آرشیو سایت نسیم موجود نباشن.
حتی همون تک قسمت از درخانه را که پارسال تو زمستون پخش کردن، فکر میکنم اخیرا خودتون خبرشو دادین که روی سایت قرار گرفته.
ازین نظر کارشون شایسته ی تشکره. مخصوصا که وقتی درخانه رو دانلود کردم دیدم خبری از اون زیرنویس ها و آرم های چپ و راست و بالا و پایین صفحه هم نیست.

حالا که اومدم این حیاط، چند خط هم درمورد یکی از کتابهای خاطره انگیز کودکیم بنویسم.
سالها قبل که مدرسه نمی رفتم یک روز قاطی کتابهای قطور و خشک و سنگین داییم کتابی پیدا کردم که تصاویرش خیلی برام جذاب بود. با اینکه سواد نداشتم، ساعتها اون کتاب رو ورق میزدم و تصاویرش رو تماشا می کردم. گاهی هم سعی میکردم داستانش رو حدس بزنم. خلاصه یکی از آرزوهایم این بود که به زودی سوادم به حدی برسه که بتونم قصه هاش رو هم بخونم.
بلاخره کم کم سواددار شدم و تو همون مراحل سواددار شدن، با قصه های کتاب هم سروکله می زدم. داستانهایی که به اندازه نقاشی هاش جذاب بودن.
شیرینی این کتاب، همه ی این سالها همراهم بود. تا روزی که نسخه زبان انگلیسیش رو خریدم و با خوندنش فهمیدم بخش زیادی از جذابیتش (در کنار خلاقیت نویسنده) به خاطر ترجمه روان و خلاقانه ی احمد شاملو است.
خلاصه نویسنده و تصویرساز و مترجم در کنار هم، آش خوشمزه ای پخته بودن که تو هر سن و سالی سراغش میرفتم خوندنی و دوست داشتنی بود.
این کتاب قبل از انقلاب به صورت پاورقی تو یکی از مجله ها چاپ می شد.
قدیمی ترین نسخه بعد از انقلابش مال انتشارات کتیبه است (بهار 1363)
این نسخه که بیشتر دیده شده مال انتشارات تندر است که یک سال بعد از کتیبه چاپش کرده.
http://readbook.ir/News/print/3321/
یک نسخه هم چندسال بعد انتشارات نگاه ازش چاپ کرد.
تو همه نسخه های بعد از انقلابیش، تعدادی از تصویرسازی ها حذف و سانسور شدن.
البته این باعث نشه که اگه از کتاب خوشتون اومد، از خوندنش صرفنظر کنید.
ارسکین کالدول که به اندازه کافی شناخته شده و نیازی به معرفی من نداره.
اما تصویرساز قصه ها، یک هنرمند سوئدیه که کمتر شناخته شده. با اینکه خیلی حرفه ای و جدی کارش رو دنبال میکرد ولی متاسفانه شصت هفتاد سال قبل تو سن چهل سالگی به خاطر بیماری کلیوی از دنیا رفت و نتونست به نقطه اوج خلاقیتش برسه. (Briger Lundquist)
این کتاب برای من ته نوستالژی است. چه خود کتاب چه فضای قصه ها که آدمو میبره به سبک زندگی دهه چهل امریکا. دوره ای که واقعا دوستش دارم.





*

پی نوشت:
راستش این فروم هم کم کم داره تبدیل به یکی از نوستالژی های من میشه. با اون بچه هایی که خیلی قبل تر توش جستجوگری واکتشاف می کردن، حال و هواش طور دیگه ای بود. دوستای خیلی خوبی مثل نگین عزیز، بابک و افشین و بهرام و اسمم گرامی که مدتهای زیادی نوشته هاشون رو میخوندم. هنوز خیلی از خاطره هامون به صورت علامت سوال و معما بودن و همه تلاش میکردن چیزهای بیشتری به یاد بیارن و پیدا کنن. خلاصه فضای حل معما و پازل بود.
بدون اون بچه ها و اون حال و هوا، اینجا هم انگار اون لطف سابق رو نداره.